DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29349#0020
sponfio
argu-
nta*
r
«b °
cum quantitates motus aequales Jmt. III. Quod
vitrum frangatur illaeso malleo. IV. Quod manu
alterum feriens non sempersenti at dolorem aequa-
lem illi, quem is percipit , qui percutitur. V.
Quod terra non ajsurgat ad lapidem in terram
deciduum. VI. Quod etiam celeritatum mutatio-
nes aequales ejse deberent, uti momentorum mu-
tationes aequales sunt.
ij*. Ad I. Cum PP.Jacq.uier & le Seur
”Cum nihil aliud per hanc legem intelledum vo-
„lumus , nisi aequales fieri in corpore agente &
,,patiente status mutationes . . . non debet inter
„corpus agens & patiens semper fieri aequilibrium,
„idque Neutoniano exemplo paulo ante addu&o)
„manifcstum est.” Sit enim vis equi lapidem tra-
hentis ad vim lapidis motioni rebitentis, uti ioo
ad s° i equus non trahet lapidem vi t^li ioo sed
vi t=li ioo — 50 tu 50, residua vero parte virium
progredietur cum lapide sibi per funem conjundo.
Ita ferme P. Paulian S. qui hac explica-
tione verum Neutoni sensuni se exposuisse
rede arbitratur. Unde yt. II. Direde, semper da-
retur aequilibrium, ii semper vis tota agentis su-
perandae patientis resistentiac impendenda e sset,
minime vero quando ea duntaxat pars virium im-
penditur, quae patientis resistentiam adaequat.
Readio nimirum nonrespondet adioni totali, nisi
quando vires agentis & patientis aequales sunt.
Patet igitur in allato exemplo, ei solum adionis
parti aequalem esse readionem currus, quae ab
equis in ipsum currum, quatenus hic resistit, im-
penditur, neutiquam vero viribus illis, quae ab
equis currum trahentibus impenduntur.
Ad II.
argu-
nta*
r
«b °
cum quantitates motus aequales Jmt. III. Quod
vitrum frangatur illaeso malleo. IV. Quod manu
alterum feriens non sempersenti at dolorem aequa-
lem illi, quem is percipit , qui percutitur. V.
Quod terra non ajsurgat ad lapidem in terram
deciduum. VI. Quod etiam celeritatum mutatio-
nes aequales ejse deberent, uti momentorum mu-
tationes aequales sunt.
ij*. Ad I. Cum PP.Jacq.uier & le Seur
”Cum nihil aliud per hanc legem intelledum vo-
„lumus , nisi aequales fieri in corpore agente &
,,patiente status mutationes . . . non debet inter
„corpus agens & patiens semper fieri aequilibrium,
„idque Neutoniano exemplo paulo ante addu&o)
„manifcstum est.” Sit enim vis equi lapidem tra-
hentis ad vim lapidis motioni rebitentis, uti ioo
ad s° i equus non trahet lapidem vi t^li ioo sed
vi t=li ioo — 50 tu 50, residua vero parte virium
progredietur cum lapide sibi per funem conjundo.
Ita ferme P. Paulian S. qui hac explica-
tione verum Neutoni sensuni se exposuisse
rede arbitratur. Unde yt. II. Direde, semper da-
retur aequilibrium, ii semper vis tota agentis su-
perandae patientis resistentiac impendenda e sset,
minime vero quando ea duntaxat pars virium im-
penditur, quae patientis resistentiam adaequat.
Readio nimirum nonrespondet adioni totali, nisi
quando vires agentis & patientis aequales sunt.
Patet igitur in allato exemplo, ei solum adionis
parti aequalem esse readionem currus, quae ab
equis in ipsum currum, quatenus hic resistit, im-
penditur, neutiquam vero viribus illis, quae ab
equis currum trahentibus impenduntur.
Ad II.