Agricola, Joseph; Dhamen, Ignatius: Philosophus De Anima Sua Ex Ratione Cogitans ([Heidelberg], 1776) [VD18 14363313]

finitum, verbo; Beus est; qui me prae
aliis innumeris ex nihilo extraxit. Hu-
jus munus est quocl sum ; hujus benefi^
cium esi: quidquid siim ; hujus poten-
tiae esi:; quod esie pergam; sohis me
conservat; qui solus me condere potuit.

3. Novi a quo sim: an non operae
pretium esi: indagare cur sim ? turpe
profefto vivere & ignorare cur vivam:
cur Deus me condidit ? ens infinite la^
piens nihil temere & inconsulte; matu»
ro omnia consilio certaque intentione
peragit; ad certum omniafinem; finem
fapientia sua caeterisque perfedionibus
dignum ordinat ac dirigit: quis mihi
finis a Deo praefixus est? infra me de-
spicio omnia ? quae sensibus occur-
runt, frustra in his indago finem ; iri
quibus nec mei initium; nec quidpiam
dignitati meae par invenire conceditur:
nobilius ad ignobilius haud dirigitur;
aut certe imprudenter dirigitur: ad al-
tiora creata liim ; quae altiora appeto,
necessario cupiens etse vere beata. Cu~
ris vanis; curis noxiis consumor; sii
alium praeter Demn finem mihi esirn-
gam: Vel creare me Deus non potuit;
velpropter se creare debuit, cui finem
in creando sapientisiimum esie oportuit.
Deus; non alius est finis meus? nec alius
esie debuit, nec alius esse potuit; ne*
cesse est; ut propter illum sim ? a quo
sum; & sine quo esse non posium.

E 4. Im-