DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29365#0094
88
providentiam aut aequitatem quidpiam
efficere possit. Non statuuntur omnipo-
tentiae divinae limites? si asseritur eam
efficere non possie illa, quae contradi-
etionem involvunt: si igiturperD.ei bo-
nitatem , si per illius sapientiam, pro-
videntiam , aequitatem fieri non potesl,
ut anima, annihiletur : nihil est profe-
do, ex quo omnipotentia limitationis ar^
gui debeat
Ex boni 1 ?* ^ n f°rte nitnis in judicando prae-
tateDei "cePs^m? neiim7 quas memoravi per-
fediones singulas accuratius contempla-
bor a bonitate dufhirus exordium. Crea*
tor si bonus est , homo certe quemad-
modum inter caetera orbis istius entia
opus Dei nobilissimum est; ita pariter
esse debet objeftum bonitatis divinae
praestantissimum. Qua de re ne dubi*
tare quispiam possit , hominis anima a
conditore suo exornata est praeroga.tivis
ejusmodi , quibus iliius nobilitas piuri-
mum supra entia caetera evehitur. Quis
cogitare possit praeCipuqm bonitatis di-
vinae obje&um este hominem? si ea so-
lum de causa conditum esse inteiiigat,
ut edat, & bibat, caeterisque corporis
necessitatibus inserviat. Quid causae
erit, cur homo singuiarem in se Numi-
pis bonitatem miretur, venereturque ?
ubi potior occurrit ratio invidendi enth
bus caeteris dona illa, quae ex insini-
tae bonitatis thesauxo acceperunt.
pro*
providentiam aut aequitatem quidpiam
efficere possit. Non statuuntur omnipo-
tentiae divinae limites? si asseritur eam
efficere non possie illa, quae contradi-
etionem involvunt: si igiturperD.ei bo-
nitatem , si per illius sapientiam, pro-
videntiam , aequitatem fieri non potesl,
ut anima, annihiletur : nihil est profe-
do, ex quo omnipotentia limitationis ar^
gui debeat
Ex boni 1 ?* ^ n f°rte nitnis in judicando prae-
tateDei "cePs^m? neiim7 quas memoravi per-
fediones singulas accuratius contempla-
bor a bonitate dufhirus exordium. Crea*
tor si bonus est , homo certe quemad-
modum inter caetera orbis istius entia
opus Dei nobilissimum est; ita pariter
esse debet objeftum bonitatis divinae
praestantissimum. Qua de re ne dubi*
tare quispiam possit , hominis anima a
conditore suo exornata est praeroga.tivis
ejusmodi , quibus iliius nobilitas piuri-
mum supra entia caetera evehitur. Quis
cogitare possit praeCipuqm bonitatis di-
vinae obje&um este hominem? si ea so-
lum de causa conditum esse inteiiigat,
ut edat, & bibat, caeterisque corporis
necessitatibus inserviat. Quid causae
erit, cur homo singuiarem in se Numi-
pis bonitatem miretur, venereturque ?
ubi potior occurrit ratio invidendi enth
bus caeteris dona illa, quae ex insini-
tae bonitatis thesauxo acceperunt.
pro*