DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29365#0106
IOO
Deus morbo aut infortunio affligit ; paucis : si
ab uno quopiam illorum , quos enumeravi felici.
tati obstaculum ponitur, si commoda minuun.
tur, si gaudia sensualia turbantur ; cur non li.
ceat prodere patriam, parentes occidere, uxo-
rem cum liberis laqueo suffocare , religionetn
& sacra omnia abjurare, fidem etiam sacramen-
to firmitatam infringere , a contradtu resilire,
bona aliorum per vitn & fraudem aufferre ? li-
cet & sutnmo jure licet, quin etiam homo qui-
vis gravissima obligatione tenetur, ut ea otnnia
perpetret , si potest , & quando potest. Vita
praesens, feiicitas temporaneit sola & unica il-
lius feiicitas est, aptissima ad hanc obtinendant
adhibere media virtus est, ea quae ponuntur ob-
slacula toilere virtus est ; virtutis exercendae
gravilsima obiigatio est : ergo quivis ad patriam
prodendam , parentes occidendos, liberos & uxo-
rem perdendos &c. gravissima obligatione con.
stringitur. Potest igitur capitis damnatus male-
fa&or publicis justidae administris mortem infer-
re, non tenetur miles contra patriae hostem ar-
ma arripere ; non licet civi pro salute reipubli-
cae vitae periculum subire. Quid honor, quid
fama, quid patriae vel reipublicae salus in com-
paratione vitae, summi boni, unici boni? quid
obligationes humanae , divinae, naturales auc
positivae ? nec homo, nec Deus obligare potest
ad ponendam actionem seu consecutioni seu con-
servationi finis ultimi oppositam. Sequelae ab-
surdae & pugnantes, & nihilominus in absurda,
hypothesi verissimae. Cajus tanquam civis, si
necessitas postulat , tenetur reipublicae salutem
omnibus viribus tueri & Cajus idem eodetn
tempore , ut vitam suam conservet, tenetur
rempublicam praecipitare. Titius homicidii
con-
Deus morbo aut infortunio affligit ; paucis : si
ab uno quopiam illorum , quos enumeravi felici.
tati obstaculum ponitur, si commoda minuun.
tur, si gaudia sensualia turbantur ; cur non li.
ceat prodere patriam, parentes occidere, uxo-
rem cum liberis laqueo suffocare , religionetn
& sacra omnia abjurare, fidem etiam sacramen-
to firmitatam infringere , a contradtu resilire,
bona aliorum per vitn & fraudem aufferre ? li-
cet & sutnmo jure licet, quin etiam homo qui-
vis gravissima obligatione tenetur, ut ea otnnia
perpetret , si potest , & quando potest. Vita
praesens, feiicitas temporaneit sola & unica il-
lius feiicitas est, aptissima ad hanc obtinendant
adhibere media virtus est, ea quae ponuntur ob-
slacula toilere virtus est ; virtutis exercendae
gravilsima obiigatio est : ergo quivis ad patriam
prodendam , parentes occidendos, liberos & uxo-
rem perdendos &c. gravissima obligatione con.
stringitur. Potest igitur capitis damnatus male-
fa&or publicis justidae administris mortem infer-
re, non tenetur miles contra patriae hostem ar-
ma arripere ; non licet civi pro salute reipubli-
cae vitae periculum subire. Quid honor, quid
fama, quid patriae vel reipublicae salus in com-
paratione vitae, summi boni, unici boni? quid
obligationes humanae , divinae, naturales auc
positivae ? nec homo, nec Deus obligare potest
ad ponendam actionem seu consecutioni seu con-
servationi finis ultimi oppositam. Sequelae ab-
surdae & pugnantes, & nihilominus in absurda,
hypothesi verissimae. Cajus tanquam civis, si
necessitas postulat , tenetur reipublicae salutem
omnibus viribus tueri & Cajus idem eodetn
tempore , ut vitam suam conservet, tenetur
rempublicam praecipitare. Titius homicidii
con-