DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.29365#0107
xor
«onvi&us tenetur decretam a judice morteui sub-
ire ; Titius nec tenetur , nec potest subire
mortem : cujus universitatis dodtores in lite
adeo incipite aequam ferent sententiam ? nuiii
certe, ne Salamon quidem, non Deus ipse etsi
infinita illius sit & sapientia & justitia.
28. Consequitur ex his nullam familiam, nul-
lam societatem, rempublicam nullam diu posse
salvam persistere. Ut enim respublica, aut quae-
vis alia societas a ruina servetur , necesse est
mutuum caput inter & membra amorem, amo-
rem verum, candidum, iincerum vigere: vige-
re ille poterit in principe, qui persuasum iibt
habet cum vita hac mortali interire omnia? scep-
trum & corona summum & unicum huic bo«
numest, felicitas temporanea unicus atftionum
finis est, huic conservandae, huic augendae, si
aliter fieri non possit bona subditorum sangui-
nem, vitam immolabit. Subditus , qui credit
perdi ornnia, si vita perdatur, intuebitur prin-
cipem sui similem, quem 1'ola potestas ab aliis
discernat: is amabit imperantem si ea praecipiat,
quae iliius felicitatem imnrinuunt ? obediet ex
infirmitate & quamdiu vires deficiunt servitutis
jugum e-xcutiendi: ieges humanae, decreta sup-
plicia retinere a publicis solum sceleribus &
tamdiu duntaxat retinere homines poterunt ,
quamdiu spes nulla essulget fore , ut vel sce-
lus latere, vel poena deciinari possit. Si totus
in morte perit homo , nihil est , quod perti-
mescat, non honro , non Deus; licent onrnia,
si vires suppetunt omnia perpenetrandi. Quis
vero futurus eft reipublicae status rebus sic se
habentibus ? quae bonorum, famae», puricatis, vi-
tae securitas? Quae inde gloria, inro quod pro-
Q 3 brura
\
«onvi&us tenetur decretam a judice morteui sub-
ire ; Titius nec tenetur , nec potest subire
mortem : cujus universitatis dodtores in lite
adeo incipite aequam ferent sententiam ? nuiii
certe, ne Salamon quidem, non Deus ipse etsi
infinita illius sit & sapientia & justitia.
28. Consequitur ex his nullam familiam, nul-
lam societatem, rempublicam nullam diu posse
salvam persistere. Ut enim respublica, aut quae-
vis alia societas a ruina servetur , necesse est
mutuum caput inter & membra amorem, amo-
rem verum, candidum, iincerum vigere: vige-
re ille poterit in principe, qui persuasum iibt
habet cum vita hac mortali interire omnia? scep-
trum & corona summum & unicum huic bo«
numest, felicitas temporanea unicus atftionum
finis est, huic conservandae, huic augendae, si
aliter fieri non possit bona subditorum sangui-
nem, vitam immolabit. Subditus , qui credit
perdi ornnia, si vita perdatur, intuebitur prin-
cipem sui similem, quem 1'ola potestas ab aliis
discernat: is amabit imperantem si ea praecipiat,
quae iliius felicitatem imnrinuunt ? obediet ex
infirmitate & quamdiu vires deficiunt servitutis
jugum e-xcutiendi: ieges humanae, decreta sup-
plicia retinere a publicis solum sceleribus &
tamdiu duntaxat retinere homines poterunt ,
quamdiu spes nulla essulget fore , ut vel sce-
lus latere, vel poena deciinari possit. Si totus
in morte perit homo , nihil est , quod perti-
mescat, non honro , non Deus; licent onrnia,
si vires suppetunt omnia perpenetrandi. Quis
vero futurus eft reipublicae status rebus sic se
habentibus ? quae bonorum, famae», puricatis, vi-
tae securitas? Quae inde gloria, inro quod pro-
Q 3 brura
\