Allacci, Leone; Inghirami, Curzio [Hrsg.]: Leonis Allatii Animadversiones In Antiqvitatvm Etrvscarvm Fragmenta (Paris, 1640) [Cicognara, 2553]

l4- LlONIS AlLATII
niam suam , si ssexionem consideres, loquendi
normamtantipostliminio temporis, ipsisreuer-
tendum fuerit. Id idem de Italica quoque & His-
panica statuit , quse antiqui modo Latij nothas
suntfilix Germanismo,Gothismoquevarie ob-
fuscatas. Vide eundcm Originum Francicarum
lib. 6. cap. 24. De literis, atque characteribus>
Afrorum varie ob cxternarum gentium inuado-
nesimmutatis,ac plane abolitis3 vide Ioannem
Leonem Africanum in Descript. Africae lib. 1.
Vt enim clauus clauo truditur, & veterem homi-
nem semper nouus expellit, sic &c locutio recen-
tior vetustiorem e commercio hominum exclu-
dit$quamdeinceps& vigilijs, $C sudoribus n>
exhaustis^dum reparare conamur, frustra ope~
jamludimus. Non potuit ergp Etmscorumlo-
cutio semper eadem, dum cseteraillorumaliani
faciem induerunt,pcrsistere.Et quemadmodum
ex Hebraea in Etruscam, .&. ex Etrusca in Lati-
nam, ita & ex Latina in eandem Latinanr'j..sed.
longe diuersam, necessitate quadam, ac vicirlir
tudine rerum humanarumdebuitcommutarL
IX. Cum enim cOnsuetudine, &progredients
vsu res humanse perficiantur, & singulis diebus
alium, atque alium hominum arbitrio prospe^
£tum induant, haud fieri potuit , vt res quam
3»aximecQnsueta,& quotidianis vicistitudinibus
obnoxia,,