Allacci, Leone; Inghirami, Curzio [Hrsg.]: Leonis Allatii Animadversiones In Antiqvitatvm Etrvscarvm Fragmenta (Paris, 1640) [Cicognara, 2553]

$f£ Leonis Allatii
eo modum extorquere potui, vt omnes \ qui Li-
brum viderant, vno orefaterenturillurnelTe an-
tiquisti mum, ac etiam supra milksimu scriptum?
6c eharacteres illos iinguae alicuius else iam de-
perditae, ideoque veneratione dignos. Vbi ille
amicorura approbantium aCensum habueraty
applicato speculo, vt in speculo incomprehen-
sos ilios characT:eresperlegerent,iubebat. Leue
crgo erit ex coloris nigredine antiquitatis argu-
mentum, quiinhisce chartulis clausis ,obserua-
tisque nullo modo a tempore ipso imprimi po-
tuit; nisi Fesulanus, quodpluribus modis , vei
fuligine, vel fumo, ne singularecenseam, effice-
jepotuit, dedisset. Exirustulis, quse ipse habuiV
parsaqu^immerfafuscumin clariorem colorem
eommutauit, quem pertinaciustenuisfet,si ve^
tustate contraxiiTet» Itaque elarius apparet $ quod
discilTa chartanon recl;a,sedita, vt folium m duo
fubtiliora diuidatur,eolorem album manifestius
iritueris^quem magis album postea lota redditj
manifesto indicioi colorem non a vetustate con-
traxiste, tunc enim ea per omnes suipartcs, & in-
tima penetralia eundem colorem imbibiiTet, qui
modo cum in extrema tantumsuperficie exten-
dat u r, non ali un de quam abingenio artificis pro-
manalTe iudicandusest.
LXXIX* Charta itacpe reeentisslma est :num