Allacci, Leone; Inghirami, Curzio [Hrsg.]: Leonis Allatii Animadversiones In Antiqvitatvm Etrvscarvm Fragmenta (Paris, 1640) [Cicognara, 2553]

A"N I M A D V E R S I O N E S. 14 9
turjverumii adHcbrseam proprietatem referre
illud velimus,nonpoterit alio modo quam Sci-
chritXVTl^ pronunciari : quod secundum eius
linguse petitos, &c prsesertim Dauid dePomis in
Lexico Hebraico^ nihil aliud, praeterquam men-
dacia, hgmenta, falsitates, dolos, machinas,qui-
busalijsilluditur,significat. Quod, vt animad-
uerti, exclamaui ? 6 prouidam Numinis men-
tem i 6 male sanam hominum prudentiam! dum
a recto abit, rectumque conuellit, volens, no~
le^nsquejquam veri cognitionem tuibat, fune-
statque, quasi ex oraculo dicit. Non equidem
hic Fesulanus, ad nugas suas exprimendas, ac
scelera, potuit aptiori nominevtijvtvel eosolo,
quantum illifldere debeamus, constituat. Glo~
buli itaque isti, siue inuolucra ab Auctore ipso
mendacia nominanturj quid frustra calamurn,
mentemque fatigas ? habcs nomen , tene frau-
dem, Sc faKx scriptionisfigmentadeuita. Sedne
mentientis fidei innitamur, veritati imponen-
tem, pergamus refellere.
LXXXIII. Neque enim fieri potuit, vtmateria
illa, ex qua compa&a fuerant Scarith, tandiu de-
foisa, immixtaque terr3e,putredini restiterir. Eam
vt admirabiliorem faceret quispiam, propterea-
queacorruptione eximeret, ex bituminejpice,
xesina, cera, thure,styrace,6c masticesaliisque