DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26294#0079
ft_E V C Η O L Ο G I ΟΝ._Τψ.Ι
cantica, qua:, Le&or, per re in ipsa libri fronte mspicerepote-
ris. Liber in ea Eccleiia non Sacerdotibus tantum, sedEpisco-
pis etiam maxime necesTarius, editus cum manuscriptis, si pau-
ca quaedam excipias, quae exscriptorum potius incuria irrepse-
runt, concordat. Manuscripta, ne ea apud Graecos in Graecia
pevqviramus , Romae pleraque apud doeiissimos viros compe-
riuntur , antiquissimae & optimae notae, omnium tamen anti-
quitatem superat Codex Barberinus in charta pergamena quadra-
tis litteris accuratissime descriptus ante nongentos & plures an-
nos , sententia virorum qui in hisce rebus judicandis primi ha-
bentur, conscriptus. Manuscripti in eo differre videntur,
quod unus alio in rerum benedictionibus au£tior aut amplior sit,
in Sacramentis conferendis, si pauca qua: essentiam rerum non
respiciunt, demas, in omnibus similessunt. Idque mirum non
est, cum apud Graecos pro varietate Ecclesiarum varii quoque ri-
tus inoleverint, fides una eaque perpetua semper fuerit, cum
eorum Praesules bene sapere continuabant. De libro plura posi-
sem reserre & examinare : verumtamen cum sub censura atque
judicio acerrimorum virorum sudet, sententiam deeo veram 8c
judicium infallibile expe£fco.
XVIII, Sunt alia quaedam, sed minoris momenti, & ma-
jorum librorum quasi τεμάχια, Sc άπν<ΐΰασ· μάτια, in quibus ad
97 argumentum unum spe£tantia, simul una omnia congeruntur,
ne in illis conquirendis Le£lores defatigentur. Et sit Liber deci-
mus-o&avus , quem illi Dtatonion b) nuncupant, quo omnia
quae ad Diaconi munus obeundum requiruntur in agenda re divi-
na, & singulis Osficiis uno veluti fasce continentur. De eo vi-
detur intelligendusesseJoannesEvchaitarumEpiscopus, cum ea
carmina «V τβ βιβλίον s 2χ]μκονίας τροπαιοφοξχ c) icripsit:
βαριλευς , ΐνσεβης άυτοκξάτωξ,
Σεβατοί, όξ&ό$ο%(§* ο μονομαχώ,
Τβ
b) Alloqui Ai&xwikov denotat secretarium Γίνε Sacriiliam ut vulgo appellant, sive
etiam locum in Eccleiia in quo coniistunt Diaconi, tum ccliedam a Diacono
pronuntiandam.
c) Hic titulus abesl in Joannis Mauropidis, Evchaitorum (ita enim potius quamEuchai-
tarum seribendum esie notat Lambecius) Metropolitae circa A. C. 1050. clari
carminibus in principalium Icitorum Historias vulgatis Eronae per M. Bustuta
A. 1610.4. pag.51.
cantica, qua:, Le&or, per re in ipsa libri fronte mspicerepote-
ris. Liber in ea Eccleiia non Sacerdotibus tantum, sedEpisco-
pis etiam maxime necesTarius, editus cum manuscriptis, si pau-
ca quaedam excipias, quae exscriptorum potius incuria irrepse-
runt, concordat. Manuscripta, ne ea apud Graecos in Graecia
pevqviramus , Romae pleraque apud doeiissimos viros compe-
riuntur , antiquissimae & optimae notae, omnium tamen anti-
quitatem superat Codex Barberinus in charta pergamena quadra-
tis litteris accuratissime descriptus ante nongentos & plures an-
nos , sententia virorum qui in hisce rebus judicandis primi ha-
bentur, conscriptus. Manuscripti in eo differre videntur,
quod unus alio in rerum benedictionibus au£tior aut amplior sit,
in Sacramentis conferendis, si pauca qua: essentiam rerum non
respiciunt, demas, in omnibus similessunt. Idque mirum non
est, cum apud Graecos pro varietate Ecclesiarum varii quoque ri-
tus inoleverint, fides una eaque perpetua semper fuerit, cum
eorum Praesules bene sapere continuabant. De libro plura posi-
sem reserre & examinare : verumtamen cum sub censura atque
judicio acerrimorum virorum sudet, sententiam deeo veram 8c
judicium infallibile expe£fco.
XVIII, Sunt alia quaedam, sed minoris momenti, & ma-
jorum librorum quasi τεμάχια, Sc άπν<ΐΰασ· μάτια, in quibus ad
97 argumentum unum spe£tantia, simul una omnia congeruntur,
ne in illis conquirendis Le£lores defatigentur. Et sit Liber deci-
mus-o&avus , quem illi Dtatonion b) nuncupant, quo omnia
quae ad Diaconi munus obeundum requiruntur in agenda re divi-
na, & singulis Osficiis uno veluti fasce continentur. De eo vi-
detur intelligendusesseJoannesEvchaitarumEpiscopus, cum ea
carmina «V τβ βιβλίον s 2χ]μκονίας τροπαιοφοξχ c) icripsit:
βαριλευς , ΐνσεβης άυτοκξάτωξ,
Σεβατοί, όξ&ό$ο%(§* ο μονομαχώ,
Τβ
b) Alloqui Ai&xwikov denotat secretarium Γίνε Sacriiliam ut vulgo appellant, sive
etiam locum in Eccleiia in quo coniistunt Diaconi, tum ccliedam a Diacono
pronuntiandam.
c) Hic titulus abesl in Joannis Mauropidis, Evchaitorum (ita enim potius quamEuchai-
tarum seribendum esie notat Lambecius) Metropolitae circa A. C. 1050. clari
carminibus in principalium Icitorum Historias vulgatis Eronae per M. Bustuta
A. 1610.4. pag.51.