DOI issue:
IV. Supplementum de Io. Keisersbergio; vti et de illius nepotibus Conrado & Petro Wickgramis
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.26042#0124
S V PPLEME N T VM
108
mm vita non esset ei perspefta. Probatos autem, & non pro-
bandos, ai status ecclesiasticos assumi debere.
De eleiiiane episcqpi sacetia.
In elestione cuiusdam antistitis, cum vnus ex elestoribus ei
Jnaurem diceret, sese omnino dubitare, cuinam suum impartiret
sufsragium , adeo nullus ex toto eligibilium coetui omni ex parte
sibi idoneus videretur. Mox respondit: vultisne vos emere tru-
tas, aut mullos, in soro piscario : in quo soli gobiones aut nasones
inueniuntqr venales. Dixerat hoc obiter Keisersbergius ; credens
illum, qui se consulebat, & quem personas nouisse non dubitabat,
verum dixisse. Licet consultor ille, certo scire poterat, vnum ia!-
tem magistratu dignissimum esse , nisi longaeua simultas, mentis
oculos praestringens, indicium ei minus purum suggessisset. MU
rabatur vehementissime , curnam adeo nunc episcopatns expe-
terentur , quum bac aetate reuerendi praelules, periculorum
pleno muneri suo vix apud Deum satissacere possent: quando
visitandi & errata casligandi, nihil pene loci reliftum videre-
tur. Quapropter, nulli vnquam consilium praeltare voluit, vt
episcopium etiam sine ambitu, corruptisue suffragiis oblatura
desumeret.
De dissicili reformatione.
Admonebat, ne quisquam prilcos sidelium mores, Christia-
namque disciplinam, toto orbe redituram hoc aeuo speraret, sed
quisque sal uti suae , prospiceret, animaeque propriae rationem
haberet, in Dei praeceptis ambularet, & se domino Deo com-
mendaret. Fatebatur ingenue, nostrae tempestatis ingenia
plurimum excellere, & multa indies optime scripta propagari:
sed antiquas Christianorum virtutes, priscam sidem, & in Deum
feruidam pietatem, non vsque adeo reuiuiscere lamentabatur:
asserens theologos multos & in seculo & in claustris , in materiis
speculabilibus & attributorum diuinorum disiinftionibus, & ha-
rum rerum similibus, acutissimos inuentum iri • sed paucos, qui
se ad virtutum praestantiam , & ad humilem exemplaremque vi-
tam accingerent ; qui in Dei amore aestuarent, qui carnis ille-
cebras
108
mm vita non esset ei perspefta. Probatos autem, & non pro-
bandos, ai status ecclesiasticos assumi debere.
De eleiiiane episcqpi sacetia.
In elestione cuiusdam antistitis, cum vnus ex elestoribus ei
Jnaurem diceret, sese omnino dubitare, cuinam suum impartiret
sufsragium , adeo nullus ex toto eligibilium coetui omni ex parte
sibi idoneus videretur. Mox respondit: vultisne vos emere tru-
tas, aut mullos, in soro piscario : in quo soli gobiones aut nasones
inueniuntqr venales. Dixerat hoc obiter Keisersbergius ; credens
illum, qui se consulebat, & quem personas nouisse non dubitabat,
verum dixisse. Licet consultor ille, certo scire poterat, vnum ia!-
tem magistratu dignissimum esse , nisi longaeua simultas, mentis
oculos praestringens, indicium ei minus purum suggessisset. MU
rabatur vehementissime , curnam adeo nunc episcopatns expe-
terentur , quum bac aetate reuerendi praelules, periculorum
pleno muneri suo vix apud Deum satissacere possent: quando
visitandi & errata casligandi, nihil pene loci reliftum videre-
tur. Quapropter, nulli vnquam consilium praeltare voluit, vt
episcopium etiam sine ambitu, corruptisue suffragiis oblatura
desumeret.
De dissicili reformatione.
Admonebat, ne quisquam prilcos sidelium mores, Christia-
namque disciplinam, toto orbe redituram hoc aeuo speraret, sed
quisque sal uti suae , prospiceret, animaeque propriae rationem
haberet, in Dei praeceptis ambularet, & se domino Deo com-
mendaret. Fatebatur ingenue, nostrae tempestatis ingenia
plurimum excellere, & multa indies optime scripta propagari:
sed antiquas Christianorum virtutes, priscam sidem, & in Deum
feruidam pietatem, non vsque adeo reuiuiscere lamentabatur:
asserens theologos multos & in seculo & in claustris , in materiis
speculabilibus & attributorum diuinorum disiinftionibus, & ha-
rum rerum similibus, acutissimos inuentum iri • sed paucos, qui
se ad virtutum praestantiam , & ad humilem exemplaremque vi-
tam accingerent ; qui in Dei amore aestuarent, qui carnis ille-
cebras