DOI Heft:
De Iacobo Wimphelingii theologi vita & scriptis
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26043#0231
■■■■ nt m Tfr~
DE IAC. WIMPHELINGO. 377
tem meam , qui saepius pariam , quam ipsi cuniculi. Quo«
que magis gratuleris, edidi foetum saxeum, non sine laboriosis-
simis nixibus. Ita mihi semper faueat Lucina, mi Vuimphelinge?
Ludis, inquies, in re tarn misera ? Qui minus quam Socrates,
qui iocans bibit cicutam , iocans mortuus est. Absolutissimum vi-
rum D. Ioannem Reuchlin , tot literis , tot linguis praeditum ,
vt plura corda, quam Ennius habere videatur , vnirum, mea
sententia, totius Germaniae d^:us, lurnen, &ornamentum, tarn
procul hinc abesse doleo, vt aegre literis etiam colloqui liceat.
Sapidmn cum viderem a nobis vix auelli posse , tetrasticho sum
consolatus, & quo pignus esset charius amanti, vel deamanti ,
ac depereunti magis , meis digitis scripsi , id ad te mitto. *)
Mitto & hoc, quod ex itinere scripseram ad incomparabilem vi-
rum Sebaßianum Brant. **) Nam in eo voculas aliquot mu-
taui. Adieci, quod ad Aucuparium non scripseram , sed effu-
tieram. * * *) Porro tempus, & res aliquando suppeditabit oc-
A a 5 casio-
*) Ad Ioannem Sapidmn suum, in discesiu.
Qiiando dißrahimur abfens abfentis Erasmi
Candide Ioannes hoc tibi pignus habe ,
Quoqite magis spatium feiunget corpora noflra t
Mutuus hoc propius peEiora iungat amor.
Ad Sebaßianum Brant Phalecium Erafmi Roterodamh
Ornarunt alios fucie Camoenae
Omas ipfe tuas magis Camoenas:
Multos patria reddidit celebres ;
Vrbem tu celebrem, celebriorem
Multo conßituis , Sebastiane
Lingua , moribus , eruditione,
Libris, confelio , feueritate.
Sic cum foenore plurimo rependis
Acceptum decus , e tuo vicifsim
Illuflrans , patriamque, litterasque.
^d Thomam Didymum Aucuparium poetam laureatuni
Erafmi Roterodami carmen :
(Rias mihi trcmfcribis doüifsime Didyme laudes,
Vt funt maiores, quam quas agnofcere pofßm,
Ni prorfus frons nulla soret, sic rurfus eaedem
Sunt
DE IAC. WIMPHELINGO. 377
tem meam , qui saepius pariam , quam ipsi cuniculi. Quo«
que magis gratuleris, edidi foetum saxeum, non sine laboriosis-
simis nixibus. Ita mihi semper faueat Lucina, mi Vuimphelinge?
Ludis, inquies, in re tarn misera ? Qui minus quam Socrates,
qui iocans bibit cicutam , iocans mortuus est. Absolutissimum vi-
rum D. Ioannem Reuchlin , tot literis , tot linguis praeditum ,
vt plura corda, quam Ennius habere videatur , vnirum, mea
sententia, totius Germaniae d^:us, lurnen, &ornamentum, tarn
procul hinc abesse doleo, vt aegre literis etiam colloqui liceat.
Sapidmn cum viderem a nobis vix auelli posse , tetrasticho sum
consolatus, & quo pignus esset charius amanti, vel deamanti ,
ac depereunti magis , meis digitis scripsi , id ad te mitto. *)
Mitto & hoc, quod ex itinere scripseram ad incomparabilem vi-
rum Sebaßianum Brant. **) Nam in eo voculas aliquot mu-
taui. Adieci, quod ad Aucuparium non scripseram , sed effu-
tieram. * * *) Porro tempus, & res aliquando suppeditabit oc-
A a 5 casio-
*) Ad Ioannem Sapidmn suum, in discesiu.
Qiiando dißrahimur abfens abfentis Erasmi
Candide Ioannes hoc tibi pignus habe ,
Quoqite magis spatium feiunget corpora noflra t
Mutuus hoc propius peEiora iungat amor.
Ad Sebaßianum Brant Phalecium Erafmi Roterodamh
Ornarunt alios fucie Camoenae
Omas ipfe tuas magis Camoenas:
Multos patria reddidit celebres ;
Vrbem tu celebrem, celebriorem
Multo conßituis , Sebastiane
Lingua , moribus , eruditione,
Libris, confelio , feueritate.
Sic cum foenore plurimo rependis
Acceptum decus , e tuo vicifsim
Illuflrans , patriamque, litterasque.
^d Thomam Didymum Aucuparium poetam laureatuni
Erafmi Roterodami carmen :
(Rias mihi trcmfcribis doüifsime Didyme laudes,
Vt funt maiores, quam quas agnofcere pofßm,
Ni prorfus frons nulla soret, sic rurfus eaedem
Sunt