DOI Heft:
De IAC. Wimphelingo, illiusque scriptis ulterior pertractatio
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28137#0113
DE TAG. WIMPHELIllGO.
507
fe conßanter excufare. Taceo quod principi moderno ( quem
dicunt publicum illum concubinatum vehementer detesiari)
labes inuritur ; quippe , quod te titiqne fimiles, ad latus
Juum proximos, aut familiarijßmos habet , per quos gu-
bernaculi moderamina fiant. Sunt profelto , qui tuo fiefie
exemplo tueantur, fiunt , qui vt tuas & aliorum quorundam
munus inspiciunt. HaeCcine parua rfl contumelia principi,
ab his , quorum dultu omnia pene reguntur , iuflum & pium,
sanlt osque & pudicos mores , minus obferuari , minus in
pretio haberi ? Ab his denique , qui totius patriae facer-
dotum indices siunt atque censores? Crede mihi , audi'ufise
me ex quodam, cui fidem habeo , principem vita fu nilum,
non jemel dixijje: “ Miror vitam & mores quorundam meo-
„ rum samiliarium & consulum, & eorum praecipue, qui
,, dofti siunt, qui litteras callent, te etiam nominatim ex-
3, presso, si se soiitis sinis delitijs sperant beari posise. Fa-
,, teorme, ait princeps, ab ipsia iuuenta lubricum suisse ,
,, nec eo magis diligo praeceptores meos , qui milii vo-
„ luntatis meae laxarunt habenas ; nec tamen vnquam
3, aliquam ex meretriculis in domum meam collocaui, cni
„ perpetuo & indisioiubili nexu adhaererem , sicuti saciunt
,, plerique ex nostris. ,, En! quomodo non fiolum infimis
facrisic.tlis , fed & ipfi facerdotum principi, ansam quasi
ad peccandum tu & tui fimiles praebere potuissis. Quod si
forfitan officii tui . cui praefettus es , tandem pertaefus
sueris adeo , vt ecclefiae tuae, quam aulae feruire malis ,
quisnam ex omni totius vrbis & terrae clero vicarii mu-
nus te vno laudabilius poterit administrare ? si vna fio-
la haec labes abs te fuerit efficaciter absierfa. Memor
adhuc fiam verborum , quibus coram me fere ante quadri-
ennium in curia principis mox prandio peralto , fotus cum
siolo vtebaris. Ecce fiignum , [1 oblitus es ! Superuenerat te
allocuturus Petrus Museler , qui ser monent noflrmn inter-
cipiebat. Narraueras tu ipfe , vt virum bonum decet,
plurimos communis patriae nosirae in clero defectus, adii-
ciebas, vifiitationem in rure fiumme efse necesfariam , & re-
liqua. En quantum boni, quantutn honoris diuini tu ipfe
consilio , prudentia, & eloquentia tua procurare pofisies ? En
quot animae tuo dultu fatuari pofisient , quas atioquin ad
inferos dimergi metuendum eft. Profelto , vt ex tui ipsinis
verbis coniicto, in te viget religio , timor Domini , zelus
animarum. Credo te ipfium plus stmel compungi, & me-
ditari aliquando , in quam periculofo infamique slatu vi-
ttas , in quo vtique coram Chrisio , inflo iudice, in mortis
tuae hora, tibi incognita , compar er e minime velis. Rum-
K k 3 pe
507
fe conßanter excufare. Taceo quod principi moderno ( quem
dicunt publicum illum concubinatum vehementer detesiari)
labes inuritur ; quippe , quod te titiqne fimiles, ad latus
Juum proximos, aut familiarijßmos habet , per quos gu-
bernaculi moderamina fiant. Sunt profelto , qui tuo fiefie
exemplo tueantur, fiunt , qui vt tuas & aliorum quorundam
munus inspiciunt. HaeCcine parua rfl contumelia principi,
ab his , quorum dultu omnia pene reguntur , iuflum & pium,
sanlt osque & pudicos mores , minus obferuari , minus in
pretio haberi ? Ab his denique , qui totius patriae facer-
dotum indices siunt atque censores? Crede mihi , audi'ufise
me ex quodam, cui fidem habeo , principem vita fu nilum,
non jemel dixijje: “ Miror vitam & mores quorundam meo-
„ rum samiliarium & consulum, & eorum praecipue, qui
,, dofti siunt, qui litteras callent, te etiam nominatim ex-
3, presso, si se soiitis sinis delitijs sperant beari posise. Fa-
,, teorme, ait princeps, ab ipsia iuuenta lubricum suisse ,
,, nec eo magis diligo praeceptores meos , qui milii vo-
„ luntatis meae laxarunt habenas ; nec tamen vnquam
3, aliquam ex meretriculis in domum meam collocaui, cni
„ perpetuo & indisioiubili nexu adhaererem , sicuti saciunt
,, plerique ex nostris. ,, En! quomodo non fiolum infimis
facrisic.tlis , fed & ipfi facerdotum principi, ansam quasi
ad peccandum tu & tui fimiles praebere potuissis. Quod si
forfitan officii tui . cui praefettus es , tandem pertaefus
sueris adeo , vt ecclefiae tuae, quam aulae feruire malis ,
quisnam ex omni totius vrbis & terrae clero vicarii mu-
nus te vno laudabilius poterit administrare ? si vna fio-
la haec labes abs te fuerit efficaciter absierfa. Memor
adhuc fiam verborum , quibus coram me fere ante quadri-
ennium in curia principis mox prandio peralto , fotus cum
siolo vtebaris. Ecce fiignum , [1 oblitus es ! Superuenerat te
allocuturus Petrus Museler , qui ser monent noflrmn inter-
cipiebat. Narraueras tu ipfe , vt virum bonum decet,
plurimos communis patriae nosirae in clero defectus, adii-
ciebas, vifiitationem in rure fiumme efse necesfariam , & re-
liqua. En quantum boni, quantutn honoris diuini tu ipfe
consilio , prudentia, & eloquentia tua procurare pofisies ? En
quot animae tuo dultu fatuari pofisient , quas atioquin ad
inferos dimergi metuendum eft. Profelto , vt ex tui ipsinis
verbis coniicto, in te viget religio , timor Domini , zelus
animarum. Credo te ipfium plus stmel compungi, & me-
ditari aliquando , in quam periculofo infamique slatu vi-
ttas , in quo vtique coram Chrisio , inflo iudice, in mortis
tuae hora, tibi incognita , compar er e minime velis. Rum-
K k 3 pe