Andronicus <II., Imperium Byzantinum, Imperator> [Hrsg.]; Meibom, Heinrich [Hrsg.]; Thülemeyer, Heinrich Günther von [Hrsg.]: Andronici Ejusdem nominis Secundi Imperatoris Constantinopolitani Avrea Bvlla: Data Anno Chr. 1330 Henrico Henrici Mirabilis Filio, Alberti Magni Nepoti, Dvci Brvnsvicensi Regiones Orientis perlustranti ([S.l.], 1687) [VD17 16:732884S]

] 88 [
injurii amplificanda dilatandaque supra modum
ioliciti, linguam, qu3 ipsi utebantur, in occupatas
regiones & regna paulatim inferebant. Neque
ignotum, quomodo Michaelus qui ex Palaeologis
primus cum imperio fuit (quod tyrannidi suae diffi-
deret) de ineunda veteris & novae Romae Ecclesia-
rum concordia serio molitus sit, mislaque Romam
legatione splendida, a Papa, quantumvis recla-
mantibus Byzantinis lacerdotibus, aliquid fucatae
& evanidae consensionis impetrarit. Quid? quod
ipse ejus rei caus^ad Concilium Lugduni in Gal-
liis a Gregorio X ad A. C. Mcclxxii indidfum ac-
cedere non detredfarit ? Unde sine dubio per o-
rientem linguas Latinae, tam in templis, quam au-
lis, major, quam antea fuerat, usurpatio. Sed
hac schola omissa Bullam ipsam nonnihil dispi-
ciemus.
ANdronichus in xfc Deo) V itiosaslatim in initio
scriptio,abinscitiascriptoris prossuens: neque
enim apud Latinos, quod monumenta nostratia
osfendunt, nedum apud Graecos, aliter quam An-
dronicus scribebatur. Titulus modeslior magisi.
que compositus esl illo, quem ufurpavit Manuel,
Friderici Barbarossae coaetaneus. Qui ita apud Al-
bertum