DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0049
44
Ά. ΑΙ άναακαφαΐ και έ'ρευναι
νοείται, τάφους αρχαίους• ευρομεν δε και ήρευνήσαμεν πολ-
λούς, ποικίλων χρόνων και τάξεων, περί ων βλ. κάτο) το
κεφ. ι. Άλλα κατά την έξερεύνησιν τινών, εγγύτατα της
μνημονευθείσης όδοϋ κειμένων (είκών 46), συνηντήσαμεν
τμήματα πήλινων αγαλματίων, άτινα κατ' αρχάς μεν ένο-
μίσαμεν δτι ανήκον ε'ις κτερίσματα τάφων, άνατραπέντων
κατά την διάνοιξιν τής όδοϋ.
Κατόπιν όμως ε'ίδομεν ότι και εντός τάφων, κειμένων
υπό την στάθμην τής όδοϋ, και εν τοις χώμασιν άλλων
ανέπαφων, παρακειμένων τη όδώ, ύπήρχον τμήματα ομοίων
αγαλματίων, και ταντα φέροντα ύπομέλαιναν φθοράν, όπερ
είναι δείγμα τοΰ ότι δεν έχρησίμευσαν ώς κτερίσματα των
νεκρών, άλλ' ύπήρχον ήδη κατά την όρυξιν τών βόθρων τών
τάφων καΐ έθραύσθησαν κατ' αυτήν τά πολλά- ήσαν άρα
Είκών 48. Τό ιερόν τής ΙΙασικράτας καί τά παρακείμενα αύτφ, Ιχ Δυσμων προς Ανατολάς δρώμενα. ΑΠ = Νότιο ν κράσπεδον τοΟ πρώτου άνασκαφέντος
μεγάλου πύργου• ΤΤ' = τάφοι ποικίλων χρόνων ΑΑ' άποθέται αγαλματίων, αγγείων, βωμών κττ.• Σ στερεοθάτης συστάδος
τάφων ΠΠ' = πηλόκτιστα μικρά οικοδομήματα.
άλ'αθήματα εν τινι παρακειμένω ίερώ, ε'ις ού την ζήτησιν
άπησχολήθημεν αμέσως, αφέντες τους τάφους.
Ύπό τοιούτον λοιπόν πνεύμα έρευνήσαντες τά πέριξ,
ευρομεν πολυάριθμα τμήματα αγαλματίων και αγγείων, διε-
σπαρμένα έφ' ίκανόν διάστημα καΐ επί τοΰ σημερινού σχε-
δόν εδάφους κείμενα, ή ελάχιστα ύπ' αυτό, ιιετ' ού πολύ δε
στήλην μαρμαρίνην άκέραιον, ην άνέθηκεν ή «ΒουβαλΙς
ΙΙασικράτα», άνήκουσαν κατά τό σχήμα τών γραμμάτων
τοις περί τά τέλη τής Δ' ή τάς αρχάς τής Γ' π. Χρ. έκα-
τονταετηρίδος χρόνοις- έβεθαιοϋτο άρα ή ΰπαρξις ενταύθα
Είκών 49. "Αποψις τοΰ περί τό ίερόν της ΙΙασικράτας χώρου, έκ Νότου προς Βορράν. ΑΠ--ο πρώτος ανασκαφείς μέγας πύργος• Τ—Τ'—Τ"—Τ"
πηλοκτίστων οικοδομημάτων Α—Α'= άποθέται αγαλματίων, βωμών, αγγείων κττ.' Π -ή θέαις, ένθα ευρέθη ή κεφαλή τής Πασικράτας
( = είκών 51)• ΜΠ = μέγας πύργος.
ναού ή ίεροϋ τής «ΙΙασικράτας» και εις αύτοϋ τήν εΰρεσιν
έπεδόθημεν.
Υπάρχει δ' εγγύς γηλοφικύν επαρμα (είκ. 46' 47 το Γ),
έφ' ού άνασκάψαντες εΰρο4ιιεν μέγα μεσαιωνικόν οικοδό-
μημα, διά λίθων κοινών μετ' ισχυρότατης και δαψιλούς ά-
σβεστου έκτισμένον, έφ' ου λίαν μικρά χρήσις ξένου, αξιό-
λογου, αρχαιοτέρου υλικού έγένετο- διότι κατά τό άνασκαφέν
και κρημνισθέν ούχι σμικρόν διάστημα τών τοίχων αυτού
εύρομον τμήμα πώματος μαρμάρινης σαρκοφάγου, επιμήκη
όμοίαν άρχιτεκτονικήν πλάκα καί τινας σχίζας στηλών.
Άλλ' ολίγον ύψηλότερον αυτού, έπι τής κορυφής τοΰ
γηλόφου, ευρομεν άνωτάτω μεν τάφους πολλούς ποικίλων
χρόνων τής όψιμου "Ρωμαϊκής καί πρωίμου Χριστιανικής
περιόδου (είκών 46' 47), ύπ' αυτούς δε πηλόκτιστα διά μι-
Ά. ΑΙ άναακαφαΐ και έ'ρευναι
νοείται, τάφους αρχαίους• ευρομεν δε και ήρευνήσαμεν πολ-
λούς, ποικίλων χρόνων και τάξεων, περί ων βλ. κάτο) το
κεφ. ι. Άλλα κατά την έξερεύνησιν τινών, εγγύτατα της
μνημονευθείσης όδοϋ κειμένων (είκών 46), συνηντήσαμεν
τμήματα πήλινων αγαλματίων, άτινα κατ' αρχάς μεν ένο-
μίσαμεν δτι ανήκον ε'ις κτερίσματα τάφων, άνατραπέντων
κατά την διάνοιξιν τής όδοϋ.
Κατόπιν όμως ε'ίδομεν ότι και εντός τάφων, κειμένων
υπό την στάθμην τής όδοϋ, και εν τοις χώμασιν άλλων
ανέπαφων, παρακειμένων τη όδώ, ύπήρχον τμήματα ομοίων
αγαλματίων, και ταντα φέροντα ύπομέλαιναν φθοράν, όπερ
είναι δείγμα τοΰ ότι δεν έχρησίμευσαν ώς κτερίσματα των
νεκρών, άλλ' ύπήρχον ήδη κατά την όρυξιν τών βόθρων τών
τάφων καΐ έθραύσθησαν κατ' αυτήν τά πολλά- ήσαν άρα
Είκών 48. Τό ιερόν τής ΙΙασικράτας καί τά παρακείμενα αύτφ, Ιχ Δυσμων προς Ανατολάς δρώμενα. ΑΠ = Νότιο ν κράσπεδον τοΟ πρώτου άνασκαφέντος
μεγάλου πύργου• ΤΤ' = τάφοι ποικίλων χρόνων ΑΑ' άποθέται αγαλματίων, αγγείων, βωμών κττ.• Σ στερεοθάτης συστάδος
τάφων ΠΠ' = πηλόκτιστα μικρά οικοδομήματα.
άλ'αθήματα εν τινι παρακειμένω ίερώ, ε'ις ού την ζήτησιν
άπησχολήθημεν αμέσως, αφέντες τους τάφους.
Ύπό τοιούτον λοιπόν πνεύμα έρευνήσαντες τά πέριξ,
ευρομεν πολυάριθμα τμήματα αγαλματίων και αγγείων, διε-
σπαρμένα έφ' ίκανόν διάστημα καΐ επί τοΰ σημερινού σχε-
δόν εδάφους κείμενα, ή ελάχιστα ύπ' αυτό, ιιετ' ού πολύ δε
στήλην μαρμαρίνην άκέραιον, ην άνέθηκεν ή «ΒουβαλΙς
ΙΙασικράτα», άνήκουσαν κατά τό σχήμα τών γραμμάτων
τοις περί τά τέλη τής Δ' ή τάς αρχάς τής Γ' π. Χρ. έκα-
τονταετηρίδος χρόνοις- έβεθαιοϋτο άρα ή ΰπαρξις ενταύθα
Είκών 49. "Αποψις τοΰ περί τό ίερόν της ΙΙασικράτας χώρου, έκ Νότου προς Βορράν. ΑΠ--ο πρώτος ανασκαφείς μέγας πύργος• Τ—Τ'—Τ"—Τ"
πηλοκτίστων οικοδομημάτων Α—Α'= άποθέται αγαλματίων, βωμών, αγγείων κττ.' Π -ή θέαις, ένθα ευρέθη ή κεφαλή τής Πασικράτας
( = είκών 51)• ΜΠ = μέγας πύργος.
ναού ή ίεροϋ τής «ΙΙασικράτας» και εις αύτοϋ τήν εΰρεσιν
έπεδόθημεν.
Υπάρχει δ' εγγύς γηλοφικύν επαρμα (είκ. 46' 47 το Γ),
έφ' ού άνασκάψαντες εΰρο4ιιεν μέγα μεσαιωνικόν οικοδό-
μημα, διά λίθων κοινών μετ' ισχυρότατης και δαψιλούς ά-
σβεστου έκτισμένον, έφ' ου λίαν μικρά χρήσις ξένου, αξιό-
λογου, αρχαιοτέρου υλικού έγένετο- διότι κατά τό άνασκαφέν
και κρημνισθέν ούχι σμικρόν διάστημα τών τοίχων αυτού
εύρομον τμήμα πώματος μαρμάρινης σαρκοφάγου, επιμήκη
όμοίαν άρχιτεκτονικήν πλάκα καί τινας σχίζας στηλών.
Άλλ' ολίγον ύψηλότερον αυτού, έπι τής κορυφής τοΰ
γηλόφου, ευρομεν άνωτάτω μεν τάφους πολλούς ποικίλων
χρόνων τής όψιμου "Ρωμαϊκής καί πρωίμου Χριστιανικής
περιόδου (είκών 46' 47), ύπ' αυτούς δε πηλόκτιστα διά μι-