DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0080
ια' — 2) Ιστορία των Παγασών ηροοηρμοαμένη προς τα περισωθέντα μνημεία
Δη μητριάς', δεικνύουσιν ότι αϊ Παγασαι έκεϊναι, ας προς
διάκρισιν άπό των Φεραϊκών (βλ. κάτω σελ. 79) δυνάμεθα να
αποκαλώ μεν προϊστορικός, ήσαν αρκούντως πολυάνθρωποι.
Πρώτοι δε κάτοικοι ένταΰθα ήσαν οι Πελασγοί βεβαίως 2
και μετ' αυτούς έκβληθέντας, εν μεν Παγασαΐς οι ' Αχαιοί
(ΐάλισταΆ, εν δε Ίωλκώ οι Μινναι^• οί δε τα πολλά έκβα-
λόντες αυτούς Μαγνήτες θα κατήλθον εις τον έ'σω Παγα-
σιτικόν πολύν χρόνον μετά τά Τρωικά• διότι εν τω Ό.μη-
ρικφ καταλόγω φέρονται κατέχοντες μόνον τάς έπι της Ανα-
τολικής πλευράς τοΰ Πηλίου έ'ξω τοϋ Παγασιτικοϋ κώμας,
από τών περί τύ Όμόλιον5 τόπων παραλίως καΐ έπι τοϋ
όρους μέχρι που της βάσεως της χερσονήσου Μαγνησίας,
υπονοούνται δε κατά κώμας οίκοϋντες, καθ'ά και σήμερον"
κα! άπό μακρών ετών και πιθανώς άείποτε- τούτου ένεκα
κατά τήν Βόρειον άκτήν τοϋ κόλπου, Δυσμικώς μεν μέχρι που
της Ίωλκοΰ, Ανατολικώς δε μέχρι Όλιζώνος, έχον πρωτεύου-
σαν το ' Ορμένιον ύ\ Όρμίνιον (πρβ."'Ορμιναι)" αλλά τοΰτο άνε-
μίχθη κατόπιν, υπό τών επί Πεισιστράτου συντακτών πιθανώς,
προς το' Ορμένιον ή Άρμενων ετέρου βασιλείου, συνορεύοντος
τω τών Φερών και εν τή πεδιάδι κειμένου, άπό τοϋ νΰν
« ΓκερλΙ» μέχρι που τοϋ νΰν « Παλαμά »•* το δε τοΰ Εύμήλου
βασίλειον τών Φεραίων περιλαμβάνει τήν άπό Ίω?ικού και
Παγασών μέχρι Βοίβης κα! Γλαφυρών χώραν.
Πλανάται άρα ό Στράβων'•' και αδίκως επιτίθεται κατά
τοϋ Όμηρου, νομίσας ότι ή κατά τον ποιητήν Μαγνησία
ήτο ή αυτή, ήτις έπι τών έαυτοΰ και τών πηγών αύτοϋ χρό-
νων, κα! άπαιτήσας παρά τοϋ ποιητού διασαφήσεις γνωρί-
μους κα! κατονομασίας ώς Μαγνιμικών τών πόλεων, τών ει;
Είκών 91. Ό Βόρειος λιμήν τών προϊστορικών Παγασών. Σ = οτάδιον Α■-— έκβολαΐ Άναΰρου• Τ —άκρωτήριον «Ταρσανάς ■
Ν~Νήλεια, νϋν «Γορίτσα»• Π=κορυφή Πηλίου (χιονοσκεπούς) και Διός Ακραίου ιερόν
Ο- Ορμένιον Λ = χωρίον '<"Αγιος Λαυρέντιος».
δεν κατονομάζονται τίνες πόλεις εκεί, άλλα γενικώς λέγε-
ται έν Β 756 κ. ε. ότι
Μαγνητών δ' ήρχε Πρόθοος Τενθρηδόνος υιός,
οι περ! Πηνειόν κα! Πήλιον ε'ινοσίφυλλον
τά τρία μνημονευθέντα βασίλεια κατανενεμημένων πλανάται
δ'έ'τι μάλλον, ή διαστρέφεται ύπ' άλλου, κα! ό Σχολιαστής
ναιεσκον.
Το αύτο συμπέρασμα έξάγομεν, λογιζόμενοι τήν κατα-
νομήν της χώρας έν τω Καταλόγω- τύ μεν δήλα δή βασί-
λειον τοϋ Φιλοκτήτου, άπτόμενον τοϋ τών Μαγνητών, περι-
λαμβάνει τά Ανατολικά τοϋ έσω Παγασιτικοϋ κα! τήν
χερσόνησον βεβαίως Μαγνησίαν μετά τών υπερκειμένων
τόπων της μεσογαίας επί τοΰ Πηλίου μέχρι Μελιβοίας7, το
°ε τοΰ Εύρυπύλου τά περαιτέρω πλουσιώτατα κα! νΰν χωρία
') Πρ6. Πρακτικά 1908 205-206" 1909 14Γ>• Ηεοααλ. Μνημ.
Ι σελ. 88-8'.ι.
) Κοινότατη ή τούτων αναφορά άνά το Πελασγικόν "Αργός -
θεσσαλιαν άπό τοΰ Όμηρου Β 681 και περαιτέρω.
/ —ημαντικηο πηγής είναι το παρ' Ήσνχ. «Παγασίτης Απόλ-
λων παρά Άχαιοΐς ε'„ Παγαοαΐς και παρά θεσσαλοΐς».
4) Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις παρά τω Σχολ. Απόλλων. Άργ. Α'
763 = Ρι*σ;. Η.18Τ. (ιγ. II αΕχ 42 «τήν γάρ Ίωλκόν Μινναι φκουν»-
ομοίως Ενοτάθ. Παρεκβ. 327 43' 1684 55' 1685 56.
) Βλ. περί της θέσεως αΰτοΰ και τοϋ εκεί Πηνειοΰ Πρακτικά
1910 188-190.
,;) Πρβ. Πρακτικά 1910 226-227.
') Β 716 κ. έ. οι δ' άρα Μηθώνην και θαυμακίην ενέμοντο
και Μελίβοιαν έχον και Όλιζώνα τρηχείαν,
τών δε Φιλοκτήτης ήρχεν.
Περί τίνων τών πόλεων τούτων, μάλιστα της Όλιζώνος, βλ. Πρα-
κτικά 1910 216-217.
Α. Σ. Αρβανιτοπουλλου• γραπται ςτηλαι Δημητριαδος-Παγαςων
8) Ούτως άρα φαίνεται υπάρχον χάσμα έν Β 734-737, ένθαγραπτέον:
734 οι δ' έχον Όρμένιον.........
[735] . . . . . . ..........
736 τών ήρχ' Εύρΰπυλος Εύαίμονος άγλαός υιός"
737 τω δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο.
[738] οϊ δ' έχον Άρμένιον, οι τε * κρήνην Ύπέρειαν,
[73!)] οϊ τ' έχον Άστέοιον Τιτάνοιό τε λευκά κάρηνα
[740] τών ήρχε...............
[741] τω δ'άμα..............,
επειδή είναι φΰσει αδύνατος ή συγκατοχή το μεν τοΰ Όρμενίου κατά
τά νΰν «Λεχώνια> (εικών 91 το Ο), το δε τών κατά τήν πεδιάδα
πολισμάτων Ύπερείας, Άστερίου, Τιτάνου• διότι και ή Ύπέρεια αυτί)
δεν είναι ουδαμώς ή τών Φερών, άλλ' αί κατόπιν λεγόμεναι ΙΙπ-
ρεσίαι, παρά δέ Στεφ. Βυζ. Ύπερησία• το κρήνην άρα κείται
αντί επιθέτου τινός, π. χ. κραναήν. Έν τω χάσματι 734-[735] θά
ύπήρχεν ή Πέλη, διότι παρά τω αΰτώ Στεφ. ονομάζεται τις ένταΰθα
πόλις οΰτως, ώς οΰσα «υπό Εύρυπΰλω->' τήν σΰγχυσιν προσεπάθησε
μάτην νά έρμηνεΰση ό Στράβων, αναφερών άμφίβολόν τίνα διαφο-
ράν προφοράς έν τοις χρόνοις αΰτοΰ, περί ης βλ. τά προειρημένα
έν σελ. 70 σημ. Γ πρβ. δ'έτι αυτόν έν ΙΑ' 530 12 «Άρμενος έ;
'Αρμενίου πόλεως Θετταλικής, ή κείται μεταξύ Φερών και Ααρίσης
επί τή Βοίβη, καθάπερ εϊρηται, συνεστράτευσεν Ίάσονι εις τήν Άρ-
μενίαν κτλ.»- ό "Ορμενος έγένετο ίσως χάριν της Αρμενίας 'Αρμε-
νος• βλ. Ήσύχ. έν λέξει.
9) Θ' 441 21 κ. έ. «κατηριθμημένων γάρ ήδη πολλών αυτής (ενν.
της Μαγνησίας) τόπων ούδένας τούτων άνόμακε Μάγνητας "Ομη-
ρος, άλλ' εκείνους μόνους, ους τυψλώς και ου γνωρίμως διασαφεί, οϊ
περί Πηνειόν και Πήλιον εΐνοσίφυλλον ναίεσκον.»
10
Δη μητριάς', δεικνύουσιν ότι αϊ Παγασαι έκεϊναι, ας προς
διάκρισιν άπό των Φεραϊκών (βλ. κάτω σελ. 79) δυνάμεθα να
αποκαλώ μεν προϊστορικός, ήσαν αρκούντως πολυάνθρωποι.
Πρώτοι δε κάτοικοι ένταΰθα ήσαν οι Πελασγοί βεβαίως 2
και μετ' αυτούς έκβληθέντας, εν μεν Παγασαΐς οι ' Αχαιοί
(ΐάλισταΆ, εν δε Ίωλκώ οι Μινναι^• οί δε τα πολλά έκβα-
λόντες αυτούς Μαγνήτες θα κατήλθον εις τον έ'σω Παγα-
σιτικόν πολύν χρόνον μετά τά Τρωικά• διότι εν τω Ό.μη-
ρικφ καταλόγω φέρονται κατέχοντες μόνον τάς έπι της Ανα-
τολικής πλευράς τοΰ Πηλίου έ'ξω τοϋ Παγασιτικοϋ κώμας,
από τών περί τύ Όμόλιον5 τόπων παραλίως καΐ έπι τοϋ
όρους μέχρι που της βάσεως της χερσονήσου Μαγνησίας,
υπονοούνται δε κατά κώμας οίκοϋντες, καθ'ά και σήμερον"
κα! άπό μακρών ετών και πιθανώς άείποτε- τούτου ένεκα
κατά τήν Βόρειον άκτήν τοϋ κόλπου, Δυσμικώς μεν μέχρι που
της Ίωλκοΰ, Ανατολικώς δε μέχρι Όλιζώνος, έχον πρωτεύου-
σαν το ' Ορμένιον ύ\ Όρμίνιον (πρβ."'Ορμιναι)" αλλά τοΰτο άνε-
μίχθη κατόπιν, υπό τών επί Πεισιστράτου συντακτών πιθανώς,
προς το' Ορμένιον ή Άρμενων ετέρου βασιλείου, συνορεύοντος
τω τών Φερών και εν τή πεδιάδι κειμένου, άπό τοϋ νΰν
« ΓκερλΙ» μέχρι που τοϋ νΰν « Παλαμά »•* το δε τοΰ Εύμήλου
βασίλειον τών Φεραίων περιλαμβάνει τήν άπό Ίω?ικού και
Παγασών μέχρι Βοίβης κα! Γλαφυρών χώραν.
Πλανάται άρα ό Στράβων'•' και αδίκως επιτίθεται κατά
τοϋ Όμηρου, νομίσας ότι ή κατά τον ποιητήν Μαγνησία
ήτο ή αυτή, ήτις έπι τών έαυτοΰ και τών πηγών αύτοϋ χρό-
νων, κα! άπαιτήσας παρά τοϋ ποιητού διασαφήσεις γνωρί-
μους κα! κατονομασίας ώς Μαγνιμικών τών πόλεων, τών ει;
Είκών 91. Ό Βόρειος λιμήν τών προϊστορικών Παγασών. Σ = οτάδιον Α■-— έκβολαΐ Άναΰρου• Τ —άκρωτήριον «Ταρσανάς ■
Ν~Νήλεια, νϋν «Γορίτσα»• Π=κορυφή Πηλίου (χιονοσκεπούς) και Διός Ακραίου ιερόν
Ο- Ορμένιον Λ = χωρίον '<"Αγιος Λαυρέντιος».
δεν κατονομάζονται τίνες πόλεις εκεί, άλλα γενικώς λέγε-
ται έν Β 756 κ. ε. ότι
Μαγνητών δ' ήρχε Πρόθοος Τενθρηδόνος υιός,
οι περ! Πηνειόν κα! Πήλιον ε'ινοσίφυλλον
τά τρία μνημονευθέντα βασίλεια κατανενεμημένων πλανάται
δ'έ'τι μάλλον, ή διαστρέφεται ύπ' άλλου, κα! ό Σχολιαστής
ναιεσκον.
Το αύτο συμπέρασμα έξάγομεν, λογιζόμενοι τήν κατα-
νομήν της χώρας έν τω Καταλόγω- τύ μεν δήλα δή βασί-
λειον τοϋ Φιλοκτήτου, άπτόμενον τοϋ τών Μαγνητών, περι-
λαμβάνει τά Ανατολικά τοϋ έσω Παγασιτικοϋ κα! τήν
χερσόνησον βεβαίως Μαγνησίαν μετά τών υπερκειμένων
τόπων της μεσογαίας επί τοΰ Πηλίου μέχρι Μελιβοίας7, το
°ε τοΰ Εύρυπύλου τά περαιτέρω πλουσιώτατα κα! νΰν χωρία
') Πρ6. Πρακτικά 1908 205-206" 1909 14Γ>• Ηεοααλ. Μνημ.
Ι σελ. 88-8'.ι.
) Κοινότατη ή τούτων αναφορά άνά το Πελασγικόν "Αργός -
θεσσαλιαν άπό τοΰ Όμηρου Β 681 και περαιτέρω.
/ —ημαντικηο πηγής είναι το παρ' Ήσνχ. «Παγασίτης Απόλ-
λων παρά Άχαιοΐς ε'„ Παγαοαΐς και παρά θεσσαλοΐς».
4) Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις παρά τω Σχολ. Απόλλων. Άργ. Α'
763 = Ρι*σ;. Η.18Τ. (ιγ. II αΕχ 42 «τήν γάρ Ίωλκόν Μινναι φκουν»-
ομοίως Ενοτάθ. Παρεκβ. 327 43' 1684 55' 1685 56.
) Βλ. περί της θέσεως αΰτοΰ και τοϋ εκεί Πηνειοΰ Πρακτικά
1910 188-190.
,;) Πρβ. Πρακτικά 1910 226-227.
') Β 716 κ. έ. οι δ' άρα Μηθώνην και θαυμακίην ενέμοντο
και Μελίβοιαν έχον και Όλιζώνα τρηχείαν,
τών δε Φιλοκτήτης ήρχεν.
Περί τίνων τών πόλεων τούτων, μάλιστα της Όλιζώνος, βλ. Πρα-
κτικά 1910 216-217.
Α. Σ. Αρβανιτοπουλλου• γραπται ςτηλαι Δημητριαδος-Παγαςων
8) Ούτως άρα φαίνεται υπάρχον χάσμα έν Β 734-737, ένθαγραπτέον:
734 οι δ' έχον Όρμένιον.........
[735] . . . . . . ..........
736 τών ήρχ' Εύρΰπυλος Εύαίμονος άγλαός υιός"
737 τω δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο.
[738] οϊ δ' έχον Άρμένιον, οι τε * κρήνην Ύπέρειαν,
[73!)] οϊ τ' έχον Άστέοιον Τιτάνοιό τε λευκά κάρηνα
[740] τών ήρχε...............
[741] τω δ'άμα..............,
επειδή είναι φΰσει αδύνατος ή συγκατοχή το μεν τοΰ Όρμενίου κατά
τά νΰν «Λεχώνια> (εικών 91 το Ο), το δε τών κατά τήν πεδιάδα
πολισμάτων Ύπερείας, Άστερίου, Τιτάνου• διότι και ή Ύπέρεια αυτί)
δεν είναι ουδαμώς ή τών Φερών, άλλ' αί κατόπιν λεγόμεναι ΙΙπ-
ρεσίαι, παρά δέ Στεφ. Βυζ. Ύπερησία• το κρήνην άρα κείται
αντί επιθέτου τινός, π. χ. κραναήν. Έν τω χάσματι 734-[735] θά
ύπήρχεν ή Πέλη, διότι παρά τω αΰτώ Στεφ. ονομάζεται τις ένταΰθα
πόλις οΰτως, ώς οΰσα «υπό Εύρυπΰλω->' τήν σΰγχυσιν προσεπάθησε
μάτην νά έρμηνεΰση ό Στράβων, αναφερών άμφίβολόν τίνα διαφο-
ράν προφοράς έν τοις χρόνοις αΰτοΰ, περί ης βλ. τά προειρημένα
έν σελ. 70 σημ. Γ πρβ. δ'έτι αυτόν έν ΙΑ' 530 12 «Άρμενος έ;
'Αρμενίου πόλεως Θετταλικής, ή κείται μεταξύ Φερών και Ααρίσης
επί τή Βοίβη, καθάπερ εϊρηται, συνεστράτευσεν Ίάσονι εις τήν Άρ-
μενίαν κτλ.»- ό "Ορμενος έγένετο ίσως χάριν της Αρμενίας 'Αρμε-
νος• βλ. Ήσύχ. έν λέξει.
9) Θ' 441 21 κ. έ. «κατηριθμημένων γάρ ήδη πολλών αυτής (ενν.
της Μαγνησίας) τόπων ούδένας τούτων άνόμακε Μάγνητας "Ομη-
ρος, άλλ' εκείνους μόνους, ους τυψλώς και ου γνωρίμως διασαφεί, οϊ
περί Πηνειόν και Πήλιον εΐνοσίφυλλον ναίεσκον.»
10