DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0094
ια —3) Ιστορία της Δημητριάδος προσηρμοσμένη προς τά ηεριοωθέντα μνημεία
87
πτομερώς τίνα σημεία της Ευβοίας και Φωκίδος είδικώτερον
διακρίνονται εκείθεν διότι ή Πεπάρηθος είναι εμφανέστατη,
έτι δε τα υπέρ τον Ωρεδν υψώματα'.
Φαίνεται δε πιθανώτατον δτι και ό βασιλεύς Περσεύς
μετεχειρίσθη τον πύργον τούτον ώς φρυκτώριον, έπινοήσας
μάλιστα ιδιάζον τι είδος πυρσών, τός πυρσονρίδας υπό τοϋ
Πολυβίου λεγομένας, όμοιας ϊσως προς τους .νϋν πυραύ-
λους, ήτοι τους δια πυρίτιδος λίαν υψηλά αίρομένους πυρ-
σούς• διότι τοιούτον τι δηλοΐ ή άνω λέξις• άλλ' άπολομένων
των σχετικών βιβλίων τού ιστορικού, άπέμεινεν ή απλή
πληροφορία ότι «Περσεύς ό Μακεδών κατά πάσα ν Μακε-
δονίαν κατασκενασάμενος πυρσουρίδας, δια τούτων οξέως
έμάνθανε τα πανταχή γινόμενα»- δια τοιούτων τηλεγραφη-
μάτων Οά εύρε την κατάλληλον περίστασιν ό Περσεύς νά
καταστρέψη τω 169 π. Χρ. σημαντικώτατον μέρος τού εν
Ώρεώ όρμουντός εχθρικού στόλου, καΟ' ά διηγείται ό Πλού-
ταρχος εν β. Αίμα. θ'• όιιοιον κατά τού Λεωσθένους στρα-
δέ ή Θεσσαλία και ή Νυτία Ελλάς, ήδύναντο δ'έξ αυτού
νά υποστηρίζονται ταχύτερον και νά αύξάνωνται αί κτήσεις
περαιτέρω προς τήν Μικράν Άσίαν και τάς νήσους• οΰτως
εντεύθεν κατανοεί τις το μέγα όνειρον τού Δημητρίου, το
νά σύμπηξη κράτος περιλαμβάνον άπασαν τήν νύν Έλλη-
νικήν Χερσόνησον μέχρι Βυζαντίου και άπάσας τάς νήσους
τού Αιγαίου μετά τών παραλίων της Μικράς Ασίας, δυνά-
μενον δε και προς Δυσμάς νά έκταθή προς τήν Ίταλίαν,
γνωριμον τω Δημητρίφ ούσαν, μάλιστα εξ αναφερομένης '
έπιτιμήσεως αυτού προς τους 'Ρωμαίους.
Διό και άνάκτορον τών βασιλέων της Μακεδονίας, υπό
τοϋ Δημητρίου ϊσως τύ πρώτον ποιηθέν, δυνάμεθα ευλόγως
νά άναμένοηιεν ότι Οά εύρεθή εν Δημητριάδι (βλ. άνω
σελ. 42)• ορθώς δε λέγει ό Στράβων ότι ή πόλις αυτή
και δή ναύσταθμοι ην τούτο και βασιλέων:' μέχρι πολλού
τοις βασιλεύσι Μακεδόνων», ήτοι από τού 294-168 π. Χρ.•
διότι ό τόπος είναι τά μάλιστα εύάρμοστος προς ποίηση•
£5^/Μ"*•..**,
•»Ί
\' * -<---*£:
*»*•**
Είκών 102. Ό κλειστός εξωτερικός λιμήν της Δημητριάδος και ύπερκείμενον αύτοϋ τετειχισμένον φρυκτώριον. Λ-Λ'-Λ" ό λιμήν, νϋν »*Αλυκαί»" Κ καμπή τοΟ
τείχους της Δημητριάδος, άφίνουσα έ'ξω τό Γρρυκτώριον ΠΑ— ή τετάρτη, παράκτιο; ακρόπολις της Δημητριάδος• Α = ό πρώτος άνασκαιρε'ις μέγας
πύργος, υπό Φιλίππου τοϋ Β' τό πρώτον ποιηθείς πιθανώς• Φ-Φ'--τειχισμοί τοΰ βασι/.έως Φιλίππου κατά τον Δημοσθένη.
τιΊΥ1ΐμα εΐχεν εκτελέσει ήδη πολύ πρότερον ό Αλέξανδρος
τών Φερών2.
Ούυω λοιπόν άριστα περί πάντων προέβλεψεν ό κτίστης
νημητριος• διότι τήν Δημητριάδα έκτιζεν ώς βασιλέων πόλιν,
ήτοι γο^ϊηπι ΘΧ&βΐϋΐίο&ί&ΙΤΙ," (ός πόλιν πραγματικώς πρω-
,υουοαν, &ν τη καρδία τού τότε Μακεδόνικου κράτους κει-
(■ νην, άριστον ούσαν όρμητήριον, δι' ού έξησφαλίζετο μεν
η κυριαρχία ή επικυριαρχία τών πέριξ κτήσεων, έπετηρεϊτο
) Πρβλ. .1,7;. 28 7 ΙΊηΐίρρπη! βί Ϊ$ηβ8 αο Οτβο θάΐτΐ ηιο-
ηιΐθΓ&ηί. Ό γν30β έν ,Τοαι.η οί Ηθ11 31αι1 1906 ι49 οιν/ί
ορθώς νομίζει διι εύρε πρώτος χί]ν 0έ(Τ[ν τ0~ Ύιαφυ. διότ( βν τφ
έκδοθέντι εν Βόλω τώ 1<)η.•\ ί,-,λ ν π >\
^ ".' ι.ηι.) υπο Κ. ΙΙαρασκευοπουλου χάρτη της
Θεσσαλίας υπάρχει και άνανοι-ίαΐρ™ι ^',^,, β <ν 'λο~ Γ.-λ
νΛ ""«γράφεται ούτως, αναγνωρισθεν ορθώς υπο
εντοπίων γεωγράφων πρό πολλοί έ'τι χρόνου.
2) Πολύαίν. Στρατ. Γ' 6 1 «οί δέ πολ,οοκούμενοι τους πυρσούς
«νεσχον Αλέξανδρος έπτπλενσας βφνω νΛχΧ ποοσπεσών) ^ησ, η,
ναυμ«χί„ τους Αθηναίους (προς άπάσας τάς Άττικάς ναΰς φανερώς
ναυμαχεΐν ού θαρρών)».
^ 8) Τω 192 π. Χρ. πρέσβεις των 'Ρωμαίων λέγουσιν έν τω συνε-
δρίφ τών Μαγνητών δτι έν Δημητριάδι ού μόνον φρουρά Μακε-
δόνικη υπήρξε, 8βά Γβ£ΐ&ΐϊι θχαβάΐίΐΐ'αίΗηι ΑΙβ. 36 31 9.
ασφαλέστατων λιμένων, τοΰ όλου Παγασιτικοϋ κόλπου μη
διαφέροντος μεγάλης λίμνης• ότι δ' έποίηπεν ήδη ό Δημή-
τριος δύο λιμένας, τον έσωτερικύν ή έμπορικύν και τον έξω-
τερικόν ή πολειιικόν, είναι εμφανές εκ τών ερειπίων.
Σώζονται δήλα δή καΐ νϋν ορατά κατά τήν Βόρειον άκτήν
ίχνη τειχών και πύργων ισχυρών, κατά τύν ρυθμόν τού
λοιπού περιβόλου έκτισμένων, και μηνοειδεΐς ορμίσκοι τετει-
χισμένοι άπό τοϋ «Ταρσανά > μέχρι της « Μπουρμπλήθρας»
(είκών Η• 4• 7- 9ϊ 92- 95' 9Τ 101 105• 106), ένθα ασφαλέ-
στατα ήδύναντο νά ναυλοχώσι πολυάριθμα πλοία* τά νϋν
άθαθή εκεί επί πολύ από της ακτής ϋι)ατα προήλθον βε-
βαίως εξ έπιχώσεοιν, διά τών αιώνων φύσει γενομένων, ών
ένεκα και ό μυχός τού κόλπου μετετράπη εις έλος• ύψώθη
δέ τι κ<ά ή στάθμη της θαλάσσης ένιαχοϋ έ'κτοτε.'; Έν-
') Στράβ. Ε' 232' όμοιας τάσεις έ'χει ό νΰν Ελληνισμός.
"') Κβ£Ϊ& Ρΐΐϊΐΐρρί ονομάζεται ή Λημητριάς υπό τών μνημο-
νευθέντων άνω έν σημ. 3 πρέσβεων τών "Ρωμαίων ώς ούσα δέ δια-
μονητήριον βασιλέων θα εΐχε και άνάκτορον.
,;) θεωρίαν περί της δια τοϋ χρόνου προελάσεως τών ορέων και
ύψώσεΐΰς της στάθμης της θαλάσσης έχει εκφράσει ό ημέτερος γεω-
λόγος Φωκίων Νέγρης" επειδή κατά τον άρχαϊον τούτον λιμένα δια-
87
πτομερώς τίνα σημεία της Ευβοίας και Φωκίδος είδικώτερον
διακρίνονται εκείθεν διότι ή Πεπάρηθος είναι εμφανέστατη,
έτι δε τα υπέρ τον Ωρεδν υψώματα'.
Φαίνεται δε πιθανώτατον δτι και ό βασιλεύς Περσεύς
μετεχειρίσθη τον πύργον τούτον ώς φρυκτώριον, έπινοήσας
μάλιστα ιδιάζον τι είδος πυρσών, τός πυρσονρίδας υπό τοϋ
Πολυβίου λεγομένας, όμοιας ϊσως προς τους .νϋν πυραύ-
λους, ήτοι τους δια πυρίτιδος λίαν υψηλά αίρομένους πυρ-
σούς• διότι τοιούτον τι δηλοΐ ή άνω λέξις• άλλ' άπολομένων
των σχετικών βιβλίων τού ιστορικού, άπέμεινεν ή απλή
πληροφορία ότι «Περσεύς ό Μακεδών κατά πάσα ν Μακε-
δονίαν κατασκενασάμενος πυρσουρίδας, δια τούτων οξέως
έμάνθανε τα πανταχή γινόμενα»- δια τοιούτων τηλεγραφη-
μάτων Οά εύρε την κατάλληλον περίστασιν ό Περσεύς νά
καταστρέψη τω 169 π. Χρ. σημαντικώτατον μέρος τού εν
Ώρεώ όρμουντός εχθρικού στόλου, καΟ' ά διηγείται ό Πλού-
ταρχος εν β. Αίμα. θ'• όιιοιον κατά τού Λεωσθένους στρα-
δέ ή Θεσσαλία και ή Νυτία Ελλάς, ήδύναντο δ'έξ αυτού
νά υποστηρίζονται ταχύτερον και νά αύξάνωνται αί κτήσεις
περαιτέρω προς τήν Μικράν Άσίαν και τάς νήσους• οΰτως
εντεύθεν κατανοεί τις το μέγα όνειρον τού Δημητρίου, το
νά σύμπηξη κράτος περιλαμβάνον άπασαν τήν νύν Έλλη-
νικήν Χερσόνησον μέχρι Βυζαντίου και άπάσας τάς νήσους
τού Αιγαίου μετά τών παραλίων της Μικράς Ασίας, δυνά-
μενον δε και προς Δυσμάς νά έκταθή προς τήν Ίταλίαν,
γνωριμον τω Δημητρίφ ούσαν, μάλιστα εξ αναφερομένης '
έπιτιμήσεως αυτού προς τους 'Ρωμαίους.
Διό και άνάκτορον τών βασιλέων της Μακεδονίας, υπό
τοϋ Δημητρίου ϊσως τύ πρώτον ποιηθέν, δυνάμεθα ευλόγως
νά άναμένοηιεν ότι Οά εύρεθή εν Δημητριάδι (βλ. άνω
σελ. 42)• ορθώς δε λέγει ό Στράβων ότι ή πόλις αυτή
και δή ναύσταθμοι ην τούτο και βασιλέων:' μέχρι πολλού
τοις βασιλεύσι Μακεδόνων», ήτοι από τού 294-168 π. Χρ.•
διότι ό τόπος είναι τά μάλιστα εύάρμοστος προς ποίηση•
£5^/Μ"*•..**,
•»Ί
\' * -<---*£:
*»*•**
Είκών 102. Ό κλειστός εξωτερικός λιμήν της Δημητριάδος και ύπερκείμενον αύτοϋ τετειχισμένον φρυκτώριον. Λ-Λ'-Λ" ό λιμήν, νϋν »*Αλυκαί»" Κ καμπή τοΟ
τείχους της Δημητριάδος, άφίνουσα έ'ξω τό Γρρυκτώριον ΠΑ— ή τετάρτη, παράκτιο; ακρόπολις της Δημητριάδος• Α = ό πρώτος άνασκαιρε'ις μέγας
πύργος, υπό Φιλίππου τοϋ Β' τό πρώτον ποιηθείς πιθανώς• Φ-Φ'--τειχισμοί τοΰ βασι/.έως Φιλίππου κατά τον Δημοσθένη.
τιΊΥ1ΐμα εΐχεν εκτελέσει ήδη πολύ πρότερον ό Αλέξανδρος
τών Φερών2.
Ούυω λοιπόν άριστα περί πάντων προέβλεψεν ό κτίστης
νημητριος• διότι τήν Δημητριάδα έκτιζεν ώς βασιλέων πόλιν,
ήτοι γο^ϊηπι ΘΧ&βΐϋΐίο&ί&ΙΤΙ," (ός πόλιν πραγματικώς πρω-
,υουοαν, &ν τη καρδία τού τότε Μακεδόνικου κράτους κει-
(■ νην, άριστον ούσαν όρμητήριον, δι' ού έξησφαλίζετο μεν
η κυριαρχία ή επικυριαρχία τών πέριξ κτήσεων, έπετηρεϊτο
) Πρβλ. .1,7;. 28 7 ΙΊηΐίρρπη! βί Ϊ$ηβ8 αο Οτβο θάΐτΐ ηιο-
ηιΐθΓ&ηί. Ό γν30β έν ,Τοαι.η οί Ηθ11 31αι1 1906 ι49 οιν/ί
ορθώς νομίζει διι εύρε πρώτος χί]ν 0έ(Τ[ν τ0~ Ύιαφυ. διότ( βν τφ
έκδοθέντι εν Βόλω τώ 1<)η.•\ ί,-,λ ν π >\
^ ".' ι.ηι.) υπο Κ. ΙΙαρασκευοπουλου χάρτη της
Θεσσαλίας υπάρχει και άνανοι-ίαΐρ™ι ^',^,, β <ν 'λο~ Γ.-λ
νΛ ""«γράφεται ούτως, αναγνωρισθεν ορθώς υπο
εντοπίων γεωγράφων πρό πολλοί έ'τι χρόνου.
2) Πολύαίν. Στρατ. Γ' 6 1 «οί δέ πολ,οοκούμενοι τους πυρσούς
«νεσχον Αλέξανδρος έπτπλενσας βφνω νΛχΧ ποοσπεσών) ^ησ, η,
ναυμ«χί„ τους Αθηναίους (προς άπάσας τάς Άττικάς ναΰς φανερώς
ναυμαχεΐν ού θαρρών)».
^ 8) Τω 192 π. Χρ. πρέσβεις των 'Ρωμαίων λέγουσιν έν τω συνε-
δρίφ τών Μαγνητών δτι έν Δημητριάδι ού μόνον φρουρά Μακε-
δόνικη υπήρξε, 8βά Γβ£ΐ&ΐϊι θχαβάΐίΐΐ'αίΗηι ΑΙβ. 36 31 9.
ασφαλέστατων λιμένων, τοΰ όλου Παγασιτικοϋ κόλπου μη
διαφέροντος μεγάλης λίμνης• ότι δ' έποίηπεν ήδη ό Δημή-
τριος δύο λιμένας, τον έσωτερικύν ή έμπορικύν και τον έξω-
τερικόν ή πολειιικόν, είναι εμφανές εκ τών ερειπίων.
Σώζονται δήλα δή καΐ νϋν ορατά κατά τήν Βόρειον άκτήν
ίχνη τειχών και πύργων ισχυρών, κατά τύν ρυθμόν τού
λοιπού περιβόλου έκτισμένων, και μηνοειδεΐς ορμίσκοι τετει-
χισμένοι άπό τοϋ «Ταρσανά > μέχρι της « Μπουρμπλήθρας»
(είκών Η• 4• 7- 9ϊ 92- 95' 9Τ 101 105• 106), ένθα ασφαλέ-
στατα ήδύναντο νά ναυλοχώσι πολυάριθμα πλοία* τά νϋν
άθαθή εκεί επί πολύ από της ακτής ϋι)ατα προήλθον βε-
βαίως εξ έπιχώσεοιν, διά τών αιώνων φύσει γενομένων, ών
ένεκα και ό μυχός τού κόλπου μετετράπη εις έλος• ύψώθη
δέ τι κ<ά ή στάθμη της θαλάσσης ένιαχοϋ έ'κτοτε.'; Έν-
') Στράβ. Ε' 232' όμοιας τάσεις έ'χει ό νΰν Ελληνισμός.
"') Κβ£Ϊ& Ρΐΐϊΐΐρρί ονομάζεται ή Λημητριάς υπό τών μνημο-
νευθέντων άνω έν σημ. 3 πρέσβεων τών "Ρωμαίων ώς ούσα δέ δια-
μονητήριον βασιλέων θα εΐχε και άνάκτορον.
,;) θεωρίαν περί της δια τοϋ χρόνου προελάσεως τών ορέων και
ύψώσεΐΰς της στάθμης της θαλάσσης έχει εκφράσει ό ημέτερος γεω-
λόγος Φωκίων Νέγρης" επειδή κατά τον άρχαϊον τούτον λιμένα δια-