DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0096
ια'—3) Ιστορία της Δημητριάδος προαηρμοαμένη προς τά περισωθέντα μνημεία
89
υπάρχει το χαιρίον «Βασιλικά»- συνεβούλευσε δήλα δη τοις
Σικυωνίοις μετά τίνος παιγνιώδους φράσεως παρά την πάλιν
οίκεϊν την πάλιν, ' λαβών το πρώτον πάλιν επί της άρχήθεν
σημασίας, δι' ης έδηλοΰτο ή ακρόπολις• έβοήθησε δε και
χρηματικώς αύιοΐς, έξ ου καταφαίνεται δτι το πρώτον εγ-
χείρημα προς ποίησιν επωνύμου αύτώ πόλεως έτελέσθη τότε?
και κατ' αρχάς προς την Σικυώνα άπέβλεψεν, ώς έμφαί-
νεται εκ τών πληροφοριών τών αρχαίων συγγραφέων.
"Αριστα δηλον δτι διηγείται τά περί τούτου ό Διόδωρος
Κ' 102 «δ δέ Δημήτριος τους Σικυωνίους εις την άκρό-
πολιν μετοικίσας το μέν τω λιμένι συνάπτον μέρος της πό-
λεως κατέσκαψεν, άνοχύρον παντελώς δντος τοΰ τόπου, τω
δέ πολιτικώ πλήθει αυνεπιλαβάμένος της οίκοδομίας και την
έλευθερίαν άποκαταστήσας, τιμών ίσοΟέων έ'τυχε παρά τοις
ευ παθοϋσι• Δημητριάδα μεν γάρ την πόλιν ώνάμαααν, Ουσίας
δέ και πανηγύρεις, έτι δ' αγώνας έψηφίσαντο συντελεΐν
αύτώ κατ' ένιαυτόν, και τάς άλλας άπονέμειν τιμάς ώς κτίστη-
αλλά ταύτα μέν ό χρόνος διαληφθείς πραγμάτων μεταβολαΐς
ήκύρωσεν, οί δέ Σικυώνιοι πολλώ κρείττονα μεταλαβόντες
τόπον, διετέλεσαν εν αύτω μέχρι τών καΟ' ημάς χρόνων
ένοικουντες• δ γάρ της ακροπόλεως περίβολος επίπεδος ων
και μέγας, κρημνοΐς δυσπροσίτοις περιέχεται πανταχόθεν,
ώστε μηδαμή δύνασθαι μηχανάς προσάγειν 2• έχει δέ καΐ
π/α|θος υδάτων, έξ ου κηπείας δαψιλεΐς κατεσκεύασαν, ώστε
την έπίνοιαν τον βασιλέως και προς άπόλαυσιν ειρηνικην και
προς άσφάλειαν πολέμου δόξαι καλώς προεωράσθαι».
Άλλ' ενωρίς, ήδη τω 802 π. Χρ., έλθών εις Φεράς δ
Δημήτριος, θά κατεΐδεν δτι προς τους εαυτού σκοπούς
ήτο ακατάλληλος ή Σικυών, άφ' ου και ή τομή τοϋ Ισθμού,
ήν προς τοΰτο βεβαίως, ώς είκάζομεν, συνεδύαζε, δέν ήτο
ευχερής•8 προς τούτοις ή άνοικιζομένη απλώς Σικυών δέν
ήτο δυνατόν, τοσαύτην προτέραν ένέχουσα δόξαν, νά επι-
κράτηση ώς επώνυμος αυτού Δη μητριάς, ώς έπεκράτουν αϊ
κυρίως και έξ ύπαρχής συνοίκιζαμεναι νέαι πόλεις, ή Αλε-
ξάνδρεια, Άντιγόνεια, Κασοάνδρεια, Λυσιμάχεια, Σελεύκεια,
θεσσαλονίκη, Αντιόχεια και άλλαι δμοιαι. Διό, καίπερ τά
μάλιστα εύπορων τότε χρημάτων και δυνάμεως, περιωρίσθη
είς άπλήν εύεργεσίαν προς τους εκεί κατοίκους, ουχί άσχε-
τον και προς τάς φιλότεχνους κλίσεις της φίλης αυτού Λα-
ι) Πλυύτ. β. Δημητρ. χε' «Σικυωνίοις δέ φήσας παρά την πόλιν
οΐκεΐν την πόλιν, έ'πεισεν ου νυν οΐκοΰσι, μετοικίσασθαϊ τω δέ τόπω
και τοΰνομα την πόλιν συμμεταβαλοΰσαν αντί Σικυώνος Δημητριάδα
προσηγόρενσεν »■ ύπάρχουσιν ένταϋθα δυο άνακρίβειαι: την μετωνυ-
μίαν δήλα δη δέν έπέβαλεν ό Δημήτριος, άλλ' οι Σικυώνιοι τιμής
ένεκεν, ή δέ πόλις δέν μετέβαλε τόπον, αλλά περιωρίσθη εν τή εαυτής
μεγάλη άκροπόλεΐ' ορθώς λέγει ό Πανσαν. Β' 7 1 δτι καθεΐλεν ό
Δημήτριος την πάλαιαν πόλιν, ήτοι την κάτο) πόλιν, ώς νΰν λέγομεν
και ο Στράβ. Η' 382 25 ορθώς λέγει «άνώκισε δ' αυτήν άπό θα-
λάττης. .επί λόφον έρυμνόν Δημήτριος». Βλ. Πρακτικά 1908 150-151"
τήν εν αυτοΐς σελ. 145 μνημονευομένην διεξοδικήν περί τής Σικυώνος
πραγματείαν μου ένεχείρισα όντως τότε τω Β. Στάη, τέως επιμε-
λητή τής 'Αρχ. "Εφημ: ό δέ άπώλεσεν αυτήν μή κρατήσας δ' εγώ
άντίγραφον, δέν ήδυνήθην να ανασυντάξω.
-') Το αυτό προτέρημα κατά το πλείστον τής δλης περιμέτρου
τοϋ περιβόλου έχει ή Δημητριάς- μόνον εις ελάχιστα σημεία τής
Νοτανατολικής πλευράς δύνανται νά προσαχθώσι μηχαναί, περί ων
και τών λίθινων σφαιρών, αΐτινες έκεΐ ευρέθησαν, βλ. άνω σελ. 32'
τοΰτου ένεκα πάσαι αί πολιορκίαι τής πόλεως άπέτυχον, ώς θά
ι°ωμεν χάτω μετ' ού πολΰ.
'5) Πρ6. Στράβ. Α' 54- ορθώς απορρίπτει τους λόγους, ων ένεκα
ημποδίσθη ή τομή" δέν θά έφοβείτο κατακλύσεις ουδόλως ό Δημή-
τΡιθς, έχων μεγάλας μαθηματικάς και φυσικάς γνώσεις• ή έ'λλειψις
Χρόνου χα\ γσως τ0 ύπέρμετρον τής δαπάνης, μάλιστα δέ το ένδοξον
και όνομαστόν τής Σικυώνος φαίνεται δτι ήσαν τά κυρία εμπόδια.
Α. 2. Αρβανιτοπουλλου- γραπται ςτηλαι δημητριαδος-Παγαςων
μίας, ήτις και πρώτη και τήν πρώτην εν τω κόσμω ϊδρυσεν
έκεΐ Πινακοθήκη ν. '
Ταύτην δέ τήν προαίρεσιν έ'χων και έπι δεκαετίαν κα-
τόπιν μεγίστην έμπειρίαν κτησάμενος, προετίμησεν ευλόγως
τήν εν τω μεταιχμίω τής Νοτίας Ελλάδος καΐ τής Μακεδονίας
κειμένην ταύτην θέσιν, ένθα τήν εαυτού έπώνυμον έκτισεν ■',
έξαντλήσας εν αύτη βεβαίως άπασαν τήν θέλησιν και άφοσίω-
σιν και στοργήν αυτού, έχων ευλόγως άκοίμητον τήν φιλο-
δοξίαν, ϊνα, άφ' ου τάχιστα δημιουργήση ώς πυρήνα βασί-
λειον ίσχυρδν ενταύθα, επιχείρηση τήν άνάκτησιν τών χωρών,
ας τέως έσχεν ύπδ το εαυτού σκήπτρον ό πατήρ• ούχ ήττον
δ' έκίνει αυτόν και δ πόθος τοϋ νά μή άφήση άνώνυμον
τήν γενεάν τοϋ αήττητου γέροντος Αντιγόνου, δν μόνον
δ συνασπισμός απάντων τών τότε βασιλέων κατέβαλε και
ού ή επώνυμος Άντιγόνεια6 βραχύν έσχε τον βίον, κατα-
στραφεΐσα ολίγον μετά το έτος 307 π. Χρ., οπότε ίδρύθη
το πρώτον.
Οί λύγοι άρα ούτοι παρέσχον τω Δημητρίω τήν δύ-
ναμιν τοϋ νά τε/ν,έση πολιτικώτατα και πατρικώτατα τον
συνοικισμόν τής Δημητριάδος• και πρόσφατον μέν παρά-
δειγμα έσχε τον εις Φθιώτιδας Θήβας τελεσθέντα υπό τοϋ
Κασσάνδρου συνοικισμόν τών κατά τήν νΰν έπαρχίαν τοϋ
Αλμυρού κωμών καί τίνων ϊσως τής εγγύς Μαγνησίας• 7
ολίγο) δέ παλαιότερον τον εις τήν Μεγάλην πόλιν περί-
φημον συνοικισμόν τών Άρκάδων, δν φαίνεται πιθανόν εκ
τής πολιτείας τών Δημητριέων και Μαγνητών, ήν συντά-
ξαντες θά δημοσιεύσωμεν άλλαχοϋ, δτι ισχυρώς, ώς λίαν
φιλανθρωπότερον τών ύπό Κασσάνδρου καί άλλων γενο-
μένων, έμιμήθ)]• διότι εις Μεγάλην πόλιν συνήλθον οί
Άρκάδες έξ ιδίου ύπολογισμοϋ και διά τής πειθούς, πλην
τεσσάρων πολιχνών, εκ τών τεσσαράκοντα εν τω συνόλω
σονοικισθεισών, ων πολλαί παρέμειναν καί μετέπειτα ώς
κώμα ι."
Επίσης εις τήν Δημητριάδα συνήλθον ύπό μέν τοϋ
Στράβωνος άναφερόμεναι οκτώ σημαντικά! πόλεις, αί Πα-
γασαί, ή Ίωλκάς, ή Νήλεια, το Όρμένων, ή Όλιζών, δ 'Ριζοϋς,
ή Σηπιάς καί ή Βοίβη, αϊτινες δέν ήρημώθησαν διότι ήδη
περί τύ 20 μ. Χρ. ύπήρχον έτι, καθ' α διαρρήδην λέγει δ
Στράβων «αϊ δή νϋν είσι κώμαι τής Δημητριάδος»- έκ δέ
τών επιγραφών βεβαιοϋται δτι συνωκίσθησαν ομοίως και
αί πολίχναι Κορόπη, Αίόλιον, "Αλός, Σπάλαυθρα, Μεθώνη,
(Κενταυρία) ,'■' λαβούσαι καί αύται, ώς καί έκεΐναι, έξαί-
') Βλ. Πολέμωνα παρ' Άθην. Γ' 25315 και 1Γ' 577°" πρβ. Πλίν.
Ν. Η. 35 127 καί Πρακτ. 1908 151.
δ) Είδικήν ΐστορίαν τής Δημητριάδος καί τοΰ Πηλίου φαίνεται
δτι είχε συγγράψει ό Αικαίαρχος• άλλ' ουδέν έσώθη περί τής πόλεως,
πλην τοΰ τέρματος τοΰ επιλόγου εν Γγ^. Ηΐδί. Οτ. Β' σελ. 263
«το μένουν Πήλιον καί τήν Δημητριάδα συμβέβηκε τοιαύτην είναι».
α) Διόδ. Κ' 47 «διέτριβε (ενν. Αντίγονος) περί τήν άνω Συ-
ρίαν, πόλιν κτίζων περί τον Όρόντην ποταμόν, ήν ώνόμασεν "Αντι-
γόνειαν άφ' εαυτοΰ' κατεσκεΰαζε δέ πολυτελώς, τήν περίμετρον ύπο-
στησάμενος σταδίων εβδομήκοντα. . . ού μήν πολΰν γε χρόνον συν-
έβη μεΐναι τήν πόλιν». Ή περίμετρος τών τειχών τής Δημητριάδος
μετά τών περιβόλων τών τεσσάρων ακροπόλεων αυτής καί τών
πύργων δύναται νά ύπολογισθή περίπου εις δώδεκα χιλιόμετρα μή-
κους έπ' ευθείας, ήτοι εις σταδίους έξήκοντα καί πέντε• ολίγον άρα
ΰπελείπετο τής Άντιγονείας.
7) Βλ. άνιο σελ. 83 καί σημ. 3 καί 6' ό Δημήτριος δέν έτάραξε τάς
Φθιώτιδας Θήβας, καίτοι ήδΰνατο' παρέμεινεν άρα ή πόλις εκείνη
σπουδαίος ανταγωνιστής τής Δημητριάδος μέχρι τοΰ 217 π. Χρ.,
δτε έξεπόρθησεν αυτήν Φίλιππος ό Ε'. Βλ. κάτω σελ. 05.
8) Πρβ. Πανσαν. Η' 27.
!ι) "Αρχοντες τών Δημητριέων ανώτατοι αναγράφονται εν ,ΙΟ
IX2 1109 εις Παγασίτης, εις Ίώλκιος, εις Κοροπαϊος, δυο Σπαλαν-
θυεΐς, εις Άλεΰς, εις Αϊολενς. "Αλός δέν είναι ένταΰθα ή Φθιωτική
12
89
υπάρχει το χαιρίον «Βασιλικά»- συνεβούλευσε δήλα δη τοις
Σικυωνίοις μετά τίνος παιγνιώδους φράσεως παρά την πάλιν
οίκεϊν την πάλιν, ' λαβών το πρώτον πάλιν επί της άρχήθεν
σημασίας, δι' ης έδηλοΰτο ή ακρόπολις• έβοήθησε δε και
χρηματικώς αύιοΐς, έξ ου καταφαίνεται δτι το πρώτον εγ-
χείρημα προς ποίησιν επωνύμου αύτώ πόλεως έτελέσθη τότε?
και κατ' αρχάς προς την Σικυώνα άπέβλεψεν, ώς έμφαί-
νεται εκ τών πληροφοριών τών αρχαίων συγγραφέων.
"Αριστα δηλον δτι διηγείται τά περί τούτου ό Διόδωρος
Κ' 102 «δ δέ Δημήτριος τους Σικυωνίους εις την άκρό-
πολιν μετοικίσας το μέν τω λιμένι συνάπτον μέρος της πό-
λεως κατέσκαψεν, άνοχύρον παντελώς δντος τοΰ τόπου, τω
δέ πολιτικώ πλήθει αυνεπιλαβάμένος της οίκοδομίας και την
έλευθερίαν άποκαταστήσας, τιμών ίσοΟέων έ'τυχε παρά τοις
ευ παθοϋσι• Δημητριάδα μεν γάρ την πόλιν ώνάμαααν, Ουσίας
δέ και πανηγύρεις, έτι δ' αγώνας έψηφίσαντο συντελεΐν
αύτώ κατ' ένιαυτόν, και τάς άλλας άπονέμειν τιμάς ώς κτίστη-
αλλά ταύτα μέν ό χρόνος διαληφθείς πραγμάτων μεταβολαΐς
ήκύρωσεν, οί δέ Σικυώνιοι πολλώ κρείττονα μεταλαβόντες
τόπον, διετέλεσαν εν αύτω μέχρι τών καΟ' ημάς χρόνων
ένοικουντες• δ γάρ της ακροπόλεως περίβολος επίπεδος ων
και μέγας, κρημνοΐς δυσπροσίτοις περιέχεται πανταχόθεν,
ώστε μηδαμή δύνασθαι μηχανάς προσάγειν 2• έχει δέ καΐ
π/α|θος υδάτων, έξ ου κηπείας δαψιλεΐς κατεσκεύασαν, ώστε
την έπίνοιαν τον βασιλέως και προς άπόλαυσιν ειρηνικην και
προς άσφάλειαν πολέμου δόξαι καλώς προεωράσθαι».
Άλλ' ενωρίς, ήδη τω 802 π. Χρ., έλθών εις Φεράς δ
Δημήτριος, θά κατεΐδεν δτι προς τους εαυτού σκοπούς
ήτο ακατάλληλος ή Σικυών, άφ' ου και ή τομή τοϋ Ισθμού,
ήν προς τοΰτο βεβαίως, ώς είκάζομεν, συνεδύαζε, δέν ήτο
ευχερής•8 προς τούτοις ή άνοικιζομένη απλώς Σικυών δέν
ήτο δυνατόν, τοσαύτην προτέραν ένέχουσα δόξαν, νά επι-
κράτηση ώς επώνυμος αυτού Δη μητριάς, ώς έπεκράτουν αϊ
κυρίως και έξ ύπαρχής συνοίκιζαμεναι νέαι πόλεις, ή Αλε-
ξάνδρεια, Άντιγόνεια, Κασοάνδρεια, Λυσιμάχεια, Σελεύκεια,
θεσσαλονίκη, Αντιόχεια και άλλαι δμοιαι. Διό, καίπερ τά
μάλιστα εύπορων τότε χρημάτων και δυνάμεως, περιωρίσθη
είς άπλήν εύεργεσίαν προς τους εκεί κατοίκους, ουχί άσχε-
τον και προς τάς φιλότεχνους κλίσεις της φίλης αυτού Λα-
ι) Πλυύτ. β. Δημητρ. χε' «Σικυωνίοις δέ φήσας παρά την πόλιν
οΐκεΐν την πόλιν, έ'πεισεν ου νυν οΐκοΰσι, μετοικίσασθαϊ τω δέ τόπω
και τοΰνομα την πόλιν συμμεταβαλοΰσαν αντί Σικυώνος Δημητριάδα
προσηγόρενσεν »■ ύπάρχουσιν ένταϋθα δυο άνακρίβειαι: την μετωνυ-
μίαν δήλα δη δέν έπέβαλεν ό Δημήτριος, άλλ' οι Σικυώνιοι τιμής
ένεκεν, ή δέ πόλις δέν μετέβαλε τόπον, αλλά περιωρίσθη εν τή εαυτής
μεγάλη άκροπόλεΐ' ορθώς λέγει ό Πανσαν. Β' 7 1 δτι καθεΐλεν ό
Δημήτριος την πάλαιαν πόλιν, ήτοι την κάτο) πόλιν, ώς νΰν λέγομεν
και ο Στράβ. Η' 382 25 ορθώς λέγει «άνώκισε δ' αυτήν άπό θα-
λάττης. .επί λόφον έρυμνόν Δημήτριος». Βλ. Πρακτικά 1908 150-151"
τήν εν αυτοΐς σελ. 145 μνημονευομένην διεξοδικήν περί τής Σικυώνος
πραγματείαν μου ένεχείρισα όντως τότε τω Β. Στάη, τέως επιμε-
λητή τής 'Αρχ. "Εφημ: ό δέ άπώλεσεν αυτήν μή κρατήσας δ' εγώ
άντίγραφον, δέν ήδυνήθην να ανασυντάξω.
-') Το αυτό προτέρημα κατά το πλείστον τής δλης περιμέτρου
τοϋ περιβόλου έχει ή Δημητριάς- μόνον εις ελάχιστα σημεία τής
Νοτανατολικής πλευράς δύνανται νά προσαχθώσι μηχαναί, περί ων
και τών λίθινων σφαιρών, αΐτινες έκεΐ ευρέθησαν, βλ. άνω σελ. 32'
τοΰτου ένεκα πάσαι αί πολιορκίαι τής πόλεως άπέτυχον, ώς θά
ι°ωμεν χάτω μετ' ού πολΰ.
'5) Πρ6. Στράβ. Α' 54- ορθώς απορρίπτει τους λόγους, ων ένεκα
ημποδίσθη ή τομή" δέν θά έφοβείτο κατακλύσεις ουδόλως ό Δημή-
τΡιθς, έχων μεγάλας μαθηματικάς και φυσικάς γνώσεις• ή έ'λλειψις
Χρόνου χα\ γσως τ0 ύπέρμετρον τής δαπάνης, μάλιστα δέ το ένδοξον
και όνομαστόν τής Σικυώνος φαίνεται δτι ήσαν τά κυρία εμπόδια.
Α. 2. Αρβανιτοπουλλου- γραπται ςτηλαι δημητριαδος-Παγαςων
μίας, ήτις και πρώτη και τήν πρώτην εν τω κόσμω ϊδρυσεν
έκεΐ Πινακοθήκη ν. '
Ταύτην δέ τήν προαίρεσιν έ'χων και έπι δεκαετίαν κα-
τόπιν μεγίστην έμπειρίαν κτησάμενος, προετίμησεν ευλόγως
τήν εν τω μεταιχμίω τής Νοτίας Ελλάδος καΐ τής Μακεδονίας
κειμένην ταύτην θέσιν, ένθα τήν εαυτού έπώνυμον έκτισεν ■',
έξαντλήσας εν αύτη βεβαίως άπασαν τήν θέλησιν και άφοσίω-
σιν και στοργήν αυτού, έχων ευλόγως άκοίμητον τήν φιλο-
δοξίαν, ϊνα, άφ' ου τάχιστα δημιουργήση ώς πυρήνα βασί-
λειον ίσχυρδν ενταύθα, επιχείρηση τήν άνάκτησιν τών χωρών,
ας τέως έσχεν ύπδ το εαυτού σκήπτρον ό πατήρ• ούχ ήττον
δ' έκίνει αυτόν και δ πόθος τοϋ νά μή άφήση άνώνυμον
τήν γενεάν τοϋ αήττητου γέροντος Αντιγόνου, δν μόνον
δ συνασπισμός απάντων τών τότε βασιλέων κατέβαλε και
ού ή επώνυμος Άντιγόνεια6 βραχύν έσχε τον βίον, κατα-
στραφεΐσα ολίγον μετά το έτος 307 π. Χρ., οπότε ίδρύθη
το πρώτον.
Οί λύγοι άρα ούτοι παρέσχον τω Δημητρίω τήν δύ-
ναμιν τοϋ νά τε/ν,έση πολιτικώτατα και πατρικώτατα τον
συνοικισμόν τής Δημητριάδος• και πρόσφατον μέν παρά-
δειγμα έσχε τον εις Φθιώτιδας Θήβας τελεσθέντα υπό τοϋ
Κασσάνδρου συνοικισμόν τών κατά τήν νΰν έπαρχίαν τοϋ
Αλμυρού κωμών καί τίνων ϊσως τής εγγύς Μαγνησίας• 7
ολίγο) δέ παλαιότερον τον εις τήν Μεγάλην πόλιν περί-
φημον συνοικισμόν τών Άρκάδων, δν φαίνεται πιθανόν εκ
τής πολιτείας τών Δημητριέων και Μαγνητών, ήν συντά-
ξαντες θά δημοσιεύσωμεν άλλαχοϋ, δτι ισχυρώς, ώς λίαν
φιλανθρωπότερον τών ύπό Κασσάνδρου καί άλλων γενο-
μένων, έμιμήθ)]• διότι εις Μεγάλην πόλιν συνήλθον οί
Άρκάδες έξ ιδίου ύπολογισμοϋ και διά τής πειθούς, πλην
τεσσάρων πολιχνών, εκ τών τεσσαράκοντα εν τω συνόλω
σονοικισθεισών, ων πολλαί παρέμειναν καί μετέπειτα ώς
κώμα ι."
Επίσης εις τήν Δημητριάδα συνήλθον ύπό μέν τοϋ
Στράβωνος άναφερόμεναι οκτώ σημαντικά! πόλεις, αί Πα-
γασαί, ή Ίωλκάς, ή Νήλεια, το Όρμένων, ή Όλιζών, δ 'Ριζοϋς,
ή Σηπιάς καί ή Βοίβη, αϊτινες δέν ήρημώθησαν διότι ήδη
περί τύ 20 μ. Χρ. ύπήρχον έτι, καθ' α διαρρήδην λέγει δ
Στράβων «αϊ δή νϋν είσι κώμαι τής Δημητριάδος»- έκ δέ
τών επιγραφών βεβαιοϋται δτι συνωκίσθησαν ομοίως και
αί πολίχναι Κορόπη, Αίόλιον, "Αλός, Σπάλαυθρα, Μεθώνη,
(Κενταυρία) ,'■' λαβούσαι καί αύται, ώς καί έκεΐναι, έξαί-
') Βλ. Πολέμωνα παρ' Άθην. Γ' 25315 και 1Γ' 577°" πρβ. Πλίν.
Ν. Η. 35 127 καί Πρακτ. 1908 151.
δ) Είδικήν ΐστορίαν τής Δημητριάδος καί τοΰ Πηλίου φαίνεται
δτι είχε συγγράψει ό Αικαίαρχος• άλλ' ουδέν έσώθη περί τής πόλεως,
πλην τοΰ τέρματος τοΰ επιλόγου εν Γγ^. Ηΐδί. Οτ. Β' σελ. 263
«το μένουν Πήλιον καί τήν Δημητριάδα συμβέβηκε τοιαύτην είναι».
α) Διόδ. Κ' 47 «διέτριβε (ενν. Αντίγονος) περί τήν άνω Συ-
ρίαν, πόλιν κτίζων περί τον Όρόντην ποταμόν, ήν ώνόμασεν "Αντι-
γόνειαν άφ' εαυτοΰ' κατεσκεΰαζε δέ πολυτελώς, τήν περίμετρον ύπο-
στησάμενος σταδίων εβδομήκοντα. . . ού μήν πολΰν γε χρόνον συν-
έβη μεΐναι τήν πόλιν». Ή περίμετρος τών τειχών τής Δημητριάδος
μετά τών περιβόλων τών τεσσάρων ακροπόλεων αυτής καί τών
πύργων δύναται νά ύπολογισθή περίπου εις δώδεκα χιλιόμετρα μή-
κους έπ' ευθείας, ήτοι εις σταδίους έξήκοντα καί πέντε• ολίγον άρα
ΰπελείπετο τής Άντιγονείας.
7) Βλ. άνιο σελ. 83 καί σημ. 3 καί 6' ό Δημήτριος δέν έτάραξε τάς
Φθιώτιδας Θήβας, καίτοι ήδΰνατο' παρέμεινεν άρα ή πόλις εκείνη
σπουδαίος ανταγωνιστής τής Δημητριάδος μέχρι τοΰ 217 π. Χρ.,
δτε έξεπόρθησεν αυτήν Φίλιππος ό Ε'. Βλ. κάτω σελ. 05.
8) Πρβ. Πανσαν. Η' 27.
!ι) "Αρχοντες τών Δημητριέων ανώτατοι αναγράφονται εν ,ΙΟ
IX2 1109 εις Παγασίτης, εις Ίώλκιος, εις Κοροπαϊος, δυο Σπαλαν-
θυεΐς, εις Άλεΰς, εις Αϊολενς. "Αλός δέν είναι ένταΰθα ή Φθιωτική
12