DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0102
ια —3) Ιστορία της Δημητριάδος προοηρμοαμένη προς τά περιαωθέντα μνημεία
95
σαλοί, οί 'Αχαιοί της Πελοποννήσου, οί Βοιωτοί, οι Άκαρ-
νάνες, οί ΦωκεΙς καΐ οί Ήπειρώται* διότι ήσαν τι πλέον
τών απλών συμμάχων ουδέ νΰν οί Βαυαροί λέγονται σύμ-
μαχοι τών Γερμανών καΐ εν ταϊς περί ειρήνης συνΟήκαις
τοΰ Φιλίππου προς τους Έωμαίους τω 205 π. Χρ. προσ-
γράφονται μετά της Μακεδονίας οί σύμμαχοι αυτής, οί
περιλαμβανόμενοι εν τη πάλαια συνθήκη τοΰ Αντιγόνου,
ολίγον τι μεταβεβλημένη εκ τών περιστάσεων, ούχι δμως
οί Μαγνήτες1- διότι ούτοι λογίζονται τμήμα τοΰ Μακεδό-
νικου βασιλείου.
Δια τοϋτο λοιπόν ό Φίλιππος τω 198 π. Χρ. εν τη
παρά τον Άώον συνεντεύξει, προκαλούμενος νά έκβάλη
γενικώς τάς φρουράς εκ τών πόλεων, καΐ εκ τής Δημη-
τριάδος άρα, έκ ταύτης μάλιστα, εΐπεν ότι ουχί υπό τάς
αύτάς συνθήκας άπαοαι αϊ πόλεις υπάγονται, αυτός δε αδυ-
νατεί νά αποχώρηση εξ εκείνων, αϊτινες παρεδόθησαν αύτφ
υπό τών προγόνων διότι ή κτήσις αυτών είναι κληρονο-
μική και δικαία-- νοεί δε αναμφιβόλως τήν Δημητριάδα
κυρίως διά τών λόγων τούτων διότι ήδη περί τής απελευ-
θερώσεως τών Θεσσαλών προκληθείς νά γνωμάτευση, άπήν-
τησεν όρμητικώς ότι τοιαύτη άπαίτησις ουδέ προς ήττημέ-
νον ήδύνατο νά έπιβληθΓ]- αφ1 ου λοιπόν τήν κυρίως θεσ-
σαλίαν, ήτις διά παλαιών συνθηκών ήτο συνδεδεμένη προς
τύ Μακεδονικόν βασίλειον ως σύμμαχος, θεωρεί νΰν κτήμα
Μακεδονικόν", πολλω μάλλον την Μαγνησίαν, ης ή πρω-
τεύουσα ήτο αυτόχρημα προγονικόν αυτού κτίσμα και μέ-
λος άναπόσπαστον τής Μακεδονίας.
Ειδικώς δε αναφέρεται ή Δη μητριάς ως αφετηρία τών
από ξηράς και θαλάσσης πολεμικών επιχειρήσεων τοΰ βα-
σιλέως Φιλίππου άπό τοΰ έτους 218 π. Χρ.- εν αυτή δήλα
δη έγένετο τότε ή κρίσις περί τοΰ επιτρόπου Πτολεμαίου,
ή εν στρατιωτικά) δικαστηρίω τών Μακεδόνων καταδίκη
και ό θάνατος αυτού 4• προς ένίσχυσιν δε τής πόλεως ταύ-
της και προς άπομάκρυνσιν τής επικινδύνου γειτονίας τών
Αιτωλών, οΐτινες έπωφθαλμίων πάντοτε και αυτήν την Δη-
μητριάδα, επετέθη τω 217 π. Χρ. ό Φίλιππος εναντίον τών
Αιτωλών και Αχαιών τών εν Φθιώτισι θήβαις- και κατα-
λάβω ν την πόλιν, τους μεν κατοίκους έξέβαλε τά πολλά,
αυτήν δε μεκονόμασε Φιλιππούπολιν τούτους οί Αιτωλοί
παρωκισαν εν θρονίω "'• τά δε κατά τήν μάχην ταύτην διά
μακρών μεν περιγράφει ό Πολύβιος, ποιητικώτατα δε το
επίγραμμα τής εν Δημητριάδι ευρεθείσης στήλης τοΰ Άν-
τιγένους".
Έκ τής συντριβής τών Φθιωτίδων Θηβών, αΐτινες ήσαν
άπό παλαιτάτων χρόνων ό μέγας ανταγωνιστής τών Πα-
γασών και τής Δημητριάδος, ώς ούσαι λίαν σημαντικόν επί-
σης έπίνειον τής Θεσσαλίας7, είναι εύνόητον ότι τά μέγι-
1) Λίβ. 29 12 14 ά\ο γθ^θ (ενν. Ρΐιϊΐίρρο) ίοβάβπ Εΐάδοπρϋ
Ρηΐδία-----Αοΐι&βϊ, Βοβοίΐ, Τΐιβδδειίί, Αοαπιαηθδ, ΕρίΓοί&β.
2) Λίβ. 32 Κ) 4-5 ΡΙιίΙΐρριΐΒ αΐίειπι Εΐΐΐ&ππιι οϊνϊίίΐΐϊιιιτι οοη-
άΐοΐοηβιη βδδο ΓθδροηάϊΙ; ...αα&β 8ΪΙ>ΐ ΐΓ&άΐίββ α ηιαίοΗΜίδ
βδδβηΐ, βαπιπι ΗβνβάίΙανία &ο ίιΐδί3. ροδδβδδϊοηβ ηοη βχοβδ-
δΐΐΓΠΐη.
«) Πρβ. Λίβ. 32 10 7• Πολύβ. Λ' 76 2-3.
-1) Πολύβ. Ε' 29 5-6 «κομισθείς (ενν. Φίλιππος ο Ε') δι' Ευ-
ρίπου, κατέπλευσεν εις Δημητριάδα- κάκεΐ Πτολεμαΐον, δς ην έ'τι
λοιπός τής τών περί τον Λεόντιον εταιρείας, κρίνας εν τοις Μακε-
δόσιν, άπέκτεινε».
5) Λίβ. 28 7 12.
6) Βλ. τών έμών θεσσαλ. Μνημ. Ι σελ. 128-133• πρβ. και ΏΪΙίθΙΙ-
1)61•§ΘΓ εις ΙΟ VII 287- 288, οΰ δμως τάς γνώμας δεν ήκρίβωσα.
7) Πολύβ. Ε' 99 2 — 4 «ή γαρ δλη πρόθεσις ην αύτώ (ενν. τω
Φίλιππο)) τής στρατείας έςελεΐν τάς Φθιώτιδας καλουμένας Θήβας- ή
δε πόλις αυτί] κείται μεν οΰ μακράν άπό τής θαλάττης,... επίκειται
στα ώφελήθη ή Δημήτριος, γενομένη έκτοτε το μόνον και
άνανταγώνιστον έπίνειον τής χώρας- διό σφοδρώς εν τω
συνεδρίω τών Τεμπών τω 185 π. Χρ. κατηγορούν οί Θεσ-
σαλοί τοΰ Φιλίππου, διότι άπασαν τήν κατά θάλασσαν έμ-
πορίαν άποτρέψας έκ Θηβών, διηύθυνεν εις τήν Δημη-
τριάδα 8• ό Φίλιππος όμως άπήντησεν ότι τούτο συνέβη
φύσει, τών εμπόρων και τών ναυτικών προτιμώντων τον
τελευταΐον τούτον λιμένα κατ' ίδιον αυτών ύπολογισμόν
προς τά εαυτών συμφέροντα '■'• όντως δε ό λιμήν τής Πυ-
ράσου, παραβαλ/.όμένος προς τους τής Δημητριάδος, περί
ων προείπομεν, μάλιστα προς τον μέγαν και άσφαλέστατον
έμπορικόν ή Βύρειον (είκών Φ 7' 105- 106), είναι και
ασήμαντος και πολλω ήττον προσιτός, ιδίως εν τρικυμία.
Επίσης τω 208 και 207 π. Χρ. αναφέρεται ή Δη μη-
τριάς ώς κυριώδες στρατιωτικόν κέντρον τοΰ βασιλέως "',
ένθα παραμένει μετά τής βασιλικής ϊλης τών Νικατόραχν
και τών ευζώνων τοΰ στρατού αυτού, καραδοκών τάς κι-
νήσεις τοΰ εχθρού διά φρυκτωριών μάλιστα ", ποιείται τάς
αναγκαίας έκδρομάς και δέχεται πρεσβείας τών συμμάχων 12•
τοΰ τελευταίου μάλιστα τούτου ένεκα ήκασα ότι εν Δημη-
τριάδι θά υπήρχε σημαντικόν άνάκτορον τών βασιλέων τής
Μακεδονίας (πρβ. εικ. 109 το Α), ίδίοος τοΰ Φιλίππου τού-
του, όστις επί πολύ διέτριβεν εν αύτη, ούτω δ'έσχε πάσαν
εύκαιρίαν νά εκτίμηση τάς άρετάς και τήν χρησιμότητα τής
πόλεως- διό προσέθηκεν αυτήν ώς τρίτην πέδην τής Ελλά-
δος προς ταΐς δυσί Φιλίππου τοΰ Β', ώς έδηλώσαμεν άνω
σελ. 85-86 και σημ. 1.
Σπουδαιότερον δε πρόσωπον διεδραμάτισεν ή Δη[ΐητριάς
εν τω δευτέρω Φιλιππικώ πολεμώ κατά τήν άπό τοΰ 200-
197 π. Χρ. τετραετίαν: αϊ στρατιωτικά! δυνάμεις τοΰ Φιλίπ-
που έχουσι συγκεντρωθή τω 200 π. Χρ. έν αύτη, ιδίως αί
ναυτικαί13- ϊνα μη μεταχειρισθή δε κατά τής Δημητριάδος
δ' εύκαίρως τη τε Μαγνησία και τή θετταλία, και μάλιστα τής μεν
Μαγνησίας τή τών Δημητριέων χώρα, τής δε Θετταλίας τή τών
Φαρσαλίων και Φεραίων εξ ης και τότε, κατεχόντων αυτήν τών
ΑΙιωλών και συνεχείς ποιούμενων τά; έπιδρομάς, μεγάλα συνέβαινε
βλάπτεσθαι τους τε Δημητριεϊς κτλ.»• Λίβ. 39 2ό II Τΐΐθβ&δ Ρΐιίΐιϊ&δ
αηαιτι ηι&πίϊιηαιη βιηροΐ'ίιπη ίαίδδβ ηιιοηά&ιη Τΐιβδδ&ΐίδ θ[ΐι&-
θδίηοδίιιη &0 £Γα£Ϊ£θΠΐπ».
8) Λίβ. ε. ά. ϊΐύ η&νϊοαδ οηβΓ3ΠΪδ οοηιρ&Γ&ίϊδ γθ^θιπ, αυ&β
ρΓ&θίβΓ Τίιββ&δ ϋθηΐΘίΓΪ&ΰβηι οιίΓδίιηι άβη^θΓθηΙ, ηθ"ΌίΪ3-
ίϊοηβιη ηίΕιπίίιηΗΐη οιηηβιη θο ΗνθΓΐϊδδθ.
η) Λίβ. 39 26 3-4 η&ιη ηυ^β δϊόϊ οπππη& οόίώαηΐιιΐ' άβ
. . . ΐϊΐ&ηΐίπιίδ ροΓίαϋιΐδ ίΓβηαβηί&ίΐδ &αί άβδθΓΐίδ,... πάΊοιιΙυιη
θδδβ, 8θ ΓβάάβΓβ ν&ίΐοηβηι, αυοδ ροΐ'ίυδ ηΐθΓΟ&ΙοΓθδ &αΙ
η&ιιίϊοϊ ρβί&ηΐ.
10) Ένταϋθα παρασκευάζεται κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, ίνα
αντιμετώπιση τον έχθρόν Λίβ. 28 Γ) 2 ΡΙιίΗρριΐδ, αί, δβα ίβιτ&
δβιι ιη&π οόνΐ&ιη βαικίιΐιη Ιιοδίϊ ίοΓθί, ρ3Γ&ΐΐΐδ 3ά οιπηβδ
οοη&ΐυδ β88βί.
η) Βλ. άνω σε?^. 86 και σημ. Γ).
12) Λίβ. 27 32 10 δτι ό Φίλιππος διανύει το έκ Δΰμης εις Δη-
μητριάδα διά Πελοποννήσου, Βοιωτίας, Ευβοίας διάστημα εις δέκα
ημέρας• Πολύβ. Ι' 42- έν Ι' 41 ο Πολύβιος δεν δηλοΐ δτι εις τήν
Δημητριάδα προσήλθον αί πρεσβεΐαι, άλλ' ό Λίβ. 28 5 3' αί δια-
δρομαί αΰτοΰ έκ Δημητριάδος εις Σκοτοΰσσαν και Εΰβοιαν αντ. 28
7 3 και 8 13' εις τους χρόνους τούτους, ήτοι το θέρος τοΰ 2ι>7
π. Χρ., αναφέρεται το τοΰ Δίωνος Κασο. (τόμ. Α' σελ. 103" πρβ.
Ζωναρ. σελ. 231) «Σουλπίκιος μετά τοΰ Αττάλου Ώρεόν μέν προ-
δοσία, Όποΰντα δε κατά το ϊσχυρόν έ'λαβεν δ γάρ Φίλιππος ουκ
ήδυνήθη σφίσι διά ταχέων καίπερ έν Δημητριάδι ων έπαμϋναι,
επειδή οί Αιτωλοί τάς διόδους προκατέσχον δι|'έ δέ ποτέ έπελθών
κτλ.»=^1ί'6. 28 8 3.
13) Λίβ. 31 33 1 Ρΐιΐΐίρραδ ίιηρϊ^Γβ • Ιθίτα πΐ&παυθ ρ&ΐ'&-
ό&ί όβΐίαιη- ηαναΐίβ οορίαα Όβηιβίνίαάβυι ίπ Τίΐθδδ&ΐΐίΐιη
95
σαλοί, οί 'Αχαιοί της Πελοποννήσου, οί Βοιωτοί, οι Άκαρ-
νάνες, οί ΦωκεΙς καΐ οί Ήπειρώται* διότι ήσαν τι πλέον
τών απλών συμμάχων ουδέ νΰν οί Βαυαροί λέγονται σύμ-
μαχοι τών Γερμανών καΐ εν ταϊς περί ειρήνης συνΟήκαις
τοΰ Φιλίππου προς τους Έωμαίους τω 205 π. Χρ. προσ-
γράφονται μετά της Μακεδονίας οί σύμμαχοι αυτής, οί
περιλαμβανόμενοι εν τη πάλαια συνθήκη τοΰ Αντιγόνου,
ολίγον τι μεταβεβλημένη εκ τών περιστάσεων, ούχι δμως
οί Μαγνήτες1- διότι ούτοι λογίζονται τμήμα τοΰ Μακεδό-
νικου βασιλείου.
Δια τοϋτο λοιπόν ό Φίλιππος τω 198 π. Χρ. εν τη
παρά τον Άώον συνεντεύξει, προκαλούμενος νά έκβάλη
γενικώς τάς φρουράς εκ τών πόλεων, καΐ εκ τής Δημη-
τριάδος άρα, έκ ταύτης μάλιστα, εΐπεν ότι ουχί υπό τάς
αύτάς συνθήκας άπαοαι αϊ πόλεις υπάγονται, αυτός δε αδυ-
νατεί νά αποχώρηση εξ εκείνων, αϊτινες παρεδόθησαν αύτφ
υπό τών προγόνων διότι ή κτήσις αυτών είναι κληρονο-
μική και δικαία-- νοεί δε αναμφιβόλως τήν Δημητριάδα
κυρίως διά τών λόγων τούτων διότι ήδη περί τής απελευ-
θερώσεως τών Θεσσαλών προκληθείς νά γνωμάτευση, άπήν-
τησεν όρμητικώς ότι τοιαύτη άπαίτησις ουδέ προς ήττημέ-
νον ήδύνατο νά έπιβληθΓ]- αφ1 ου λοιπόν τήν κυρίως θεσ-
σαλίαν, ήτις διά παλαιών συνθηκών ήτο συνδεδεμένη προς
τύ Μακεδονικόν βασίλειον ως σύμμαχος, θεωρεί νΰν κτήμα
Μακεδονικόν", πολλω μάλλον την Μαγνησίαν, ης ή πρω-
τεύουσα ήτο αυτόχρημα προγονικόν αυτού κτίσμα και μέ-
λος άναπόσπαστον τής Μακεδονίας.
Ειδικώς δε αναφέρεται ή Δη μητριάς ως αφετηρία τών
από ξηράς και θαλάσσης πολεμικών επιχειρήσεων τοΰ βα-
σιλέως Φιλίππου άπό τοΰ έτους 218 π. Χρ.- εν αυτή δήλα
δη έγένετο τότε ή κρίσις περί τοΰ επιτρόπου Πτολεμαίου,
ή εν στρατιωτικά) δικαστηρίω τών Μακεδόνων καταδίκη
και ό θάνατος αυτού 4• προς ένίσχυσιν δε τής πόλεως ταύ-
της και προς άπομάκρυνσιν τής επικινδύνου γειτονίας τών
Αιτωλών, οΐτινες έπωφθαλμίων πάντοτε και αυτήν την Δη-
μητριάδα, επετέθη τω 217 π. Χρ. ό Φίλιππος εναντίον τών
Αιτωλών και Αχαιών τών εν Φθιώτισι θήβαις- και κατα-
λάβω ν την πόλιν, τους μεν κατοίκους έξέβαλε τά πολλά,
αυτήν δε μεκονόμασε Φιλιππούπολιν τούτους οί Αιτωλοί
παρωκισαν εν θρονίω "'• τά δε κατά τήν μάχην ταύτην διά
μακρών μεν περιγράφει ό Πολύβιος, ποιητικώτατα δε το
επίγραμμα τής εν Δημητριάδι ευρεθείσης στήλης τοΰ Άν-
τιγένους".
Έκ τής συντριβής τών Φθιωτίδων Θηβών, αΐτινες ήσαν
άπό παλαιτάτων χρόνων ό μέγας ανταγωνιστής τών Πα-
γασών και τής Δημητριάδος, ώς ούσαι λίαν σημαντικόν επί-
σης έπίνειον τής Θεσσαλίας7, είναι εύνόητον ότι τά μέγι-
1) Λίβ. 29 12 14 ά\ο γθ^θ (ενν. Ρΐιϊΐίρρο) ίοβάβπ Εΐάδοπρϋ
Ρηΐδία-----Αοΐι&βϊ, Βοβοίΐ, Τΐιβδδειίί, Αοαπιαηθδ, ΕρίΓοί&β.
2) Λίβ. 32 Κ) 4-5 ΡΙιίΙΐρριΐΒ αΐίειπι Εΐΐΐ&ππιι οϊνϊίίΐΐϊιιιτι οοη-
άΐοΐοηβιη βδδο ΓθδροηάϊΙ; ...αα&β 8ΪΙ>ΐ ΐΓ&άΐίββ α ηιαίοΗΜίδ
βδδβηΐ, βαπιπι ΗβνβάίΙανία &ο ίιΐδί3. ροδδβδδϊοηβ ηοη βχοβδ-
δΐΐΓΠΐη.
«) Πρβ. Λίβ. 32 10 7• Πολύβ. Λ' 76 2-3.
-1) Πολύβ. Ε' 29 5-6 «κομισθείς (ενν. Φίλιππος ο Ε') δι' Ευ-
ρίπου, κατέπλευσεν εις Δημητριάδα- κάκεΐ Πτολεμαΐον, δς ην έ'τι
λοιπός τής τών περί τον Λεόντιον εταιρείας, κρίνας εν τοις Μακε-
δόσιν, άπέκτεινε».
5) Λίβ. 28 7 12.
6) Βλ. τών έμών θεσσαλ. Μνημ. Ι σελ. 128-133• πρβ. και ΏΪΙίθΙΙ-
1)61•§ΘΓ εις ΙΟ VII 287- 288, οΰ δμως τάς γνώμας δεν ήκρίβωσα.
7) Πολύβ. Ε' 99 2 — 4 «ή γαρ δλη πρόθεσις ην αύτώ (ενν. τω
Φίλιππο)) τής στρατείας έςελεΐν τάς Φθιώτιδας καλουμένας Θήβας- ή
δε πόλις αυτί] κείται μεν οΰ μακράν άπό τής θαλάττης,... επίκειται
στα ώφελήθη ή Δημήτριος, γενομένη έκτοτε το μόνον και
άνανταγώνιστον έπίνειον τής χώρας- διό σφοδρώς εν τω
συνεδρίω τών Τεμπών τω 185 π. Χρ. κατηγορούν οί Θεσ-
σαλοί τοΰ Φιλίππου, διότι άπασαν τήν κατά θάλασσαν έμ-
πορίαν άποτρέψας έκ Θηβών, διηύθυνεν εις τήν Δημη-
τριάδα 8• ό Φίλιππος όμως άπήντησεν ότι τούτο συνέβη
φύσει, τών εμπόρων και τών ναυτικών προτιμώντων τον
τελευταΐον τούτον λιμένα κατ' ίδιον αυτών ύπολογισμόν
προς τά εαυτών συμφέροντα '■'• όντως δε ό λιμήν τής Πυ-
ράσου, παραβαλ/.όμένος προς τους τής Δημητριάδος, περί
ων προείπομεν, μάλιστα προς τον μέγαν και άσφαλέστατον
έμπορικόν ή Βύρειον (είκών Φ 7' 105- 106), είναι και
ασήμαντος και πολλω ήττον προσιτός, ιδίως εν τρικυμία.
Επίσης τω 208 και 207 π. Χρ. αναφέρεται ή Δη μη-
τριάς ώς κυριώδες στρατιωτικόν κέντρον τοΰ βασιλέως "',
ένθα παραμένει μετά τής βασιλικής ϊλης τών Νικατόραχν
και τών ευζώνων τοΰ στρατού αυτού, καραδοκών τάς κι-
νήσεις τοΰ εχθρού διά φρυκτωριών μάλιστα ", ποιείται τάς
αναγκαίας έκδρομάς και δέχεται πρεσβείας τών συμμάχων 12•
τοΰ τελευταίου μάλιστα τούτου ένεκα ήκασα ότι εν Δημη-
τριάδι θά υπήρχε σημαντικόν άνάκτορον τών βασιλέων τής
Μακεδονίας (πρβ. εικ. 109 το Α), ίδίοος τοΰ Φιλίππου τού-
του, όστις επί πολύ διέτριβεν εν αύτη, ούτω δ'έσχε πάσαν
εύκαιρίαν νά εκτίμηση τάς άρετάς και τήν χρησιμότητα τής
πόλεως- διό προσέθηκεν αυτήν ώς τρίτην πέδην τής Ελλά-
δος προς ταΐς δυσί Φιλίππου τοΰ Β', ώς έδηλώσαμεν άνω
σελ. 85-86 και σημ. 1.
Σπουδαιότερον δε πρόσωπον διεδραμάτισεν ή Δη[ΐητριάς
εν τω δευτέρω Φιλιππικώ πολεμώ κατά τήν άπό τοΰ 200-
197 π. Χρ. τετραετίαν: αϊ στρατιωτικά! δυνάμεις τοΰ Φιλίπ-
που έχουσι συγκεντρωθή τω 200 π. Χρ. έν αύτη, ιδίως αί
ναυτικαί13- ϊνα μη μεταχειρισθή δε κατά τής Δημητριάδος
δ' εύκαίρως τη τε Μαγνησία και τή θετταλία, και μάλιστα τής μεν
Μαγνησίας τή τών Δημητριέων χώρα, τής δε Θετταλίας τή τών
Φαρσαλίων και Φεραίων εξ ης και τότε, κατεχόντων αυτήν τών
ΑΙιωλών και συνεχείς ποιούμενων τά; έπιδρομάς, μεγάλα συνέβαινε
βλάπτεσθαι τους τε Δημητριεϊς κτλ.»• Λίβ. 39 2ό II Τΐΐθβ&δ Ρΐιίΐιϊ&δ
αηαιτι ηι&πίϊιηαιη βιηροΐ'ίιπη ίαίδδβ ηιιοηά&ιη Τΐιβδδ&ΐίδ θ[ΐι&-
θδίηοδίιιη &0 £Γα£Ϊ£θΠΐπ».
8) Λίβ. ε. ά. ϊΐύ η&νϊοαδ οηβΓ3ΠΪδ οοηιρ&Γ&ίϊδ γθ^θιπ, αυ&β
ρΓ&θίβΓ Τίιββ&δ ϋθηΐΘίΓΪ&ΰβηι οιίΓδίιηι άβη^θΓθηΙ, ηθ"ΌίΪ3-
ίϊοηβιη ηίΕιπίίιηΗΐη οιηηβιη θο ΗνθΓΐϊδδθ.
η) Λίβ. 39 26 3-4 η&ιη ηυ^β δϊόϊ οπππη& οόίώαηΐιιΐ' άβ
. . . ΐϊΐ&ηΐίπιίδ ροΓίαϋιΐδ ίΓβηαβηί&ίΐδ &αί άβδθΓΐίδ,... πάΊοιιΙυιη
θδδβ, 8θ ΓβάάβΓβ ν&ίΐοηβηι, αυοδ ροΐ'ίυδ ηΐθΓΟ&ΙοΓθδ &αΙ
η&ιιίϊοϊ ρβί&ηΐ.
10) Ένταϋθα παρασκευάζεται κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, ίνα
αντιμετώπιση τον έχθρόν Λίβ. 28 Γ) 2 ΡΙιίΗρριΐδ, αί, δβα ίβιτ&
δβιι ιη&π οόνΐ&ιη βαικίιΐιη Ιιοδίϊ ίοΓθί, ρ3Γ&ΐΐΐδ 3ά οιπηβδ
οοη&ΐυδ β88βί.
η) Βλ. άνω σε?^. 86 και σημ. Γ).
12) Λίβ. 27 32 10 δτι ό Φίλιππος διανύει το έκ Δΰμης εις Δη-
μητριάδα διά Πελοποννήσου, Βοιωτίας, Ευβοίας διάστημα εις δέκα
ημέρας• Πολύβ. Ι' 42- έν Ι' 41 ο Πολύβιος δεν δηλοΐ δτι εις τήν
Δημητριάδα προσήλθον αί πρεσβεΐαι, άλλ' ό Λίβ. 28 5 3' αί δια-
δρομαί αΰτοΰ έκ Δημητριάδος εις Σκοτοΰσσαν και Εΰβοιαν αντ. 28
7 3 και 8 13' εις τους χρόνους τούτους, ήτοι το θέρος τοΰ 2ι>7
π. Χρ., αναφέρεται το τοΰ Δίωνος Κασο. (τόμ. Α' σελ. 103" πρβ.
Ζωναρ. σελ. 231) «Σουλπίκιος μετά τοΰ Αττάλου Ώρεόν μέν προ-
δοσία, Όποΰντα δε κατά το ϊσχυρόν έ'λαβεν δ γάρ Φίλιππος ουκ
ήδυνήθη σφίσι διά ταχέων καίπερ έν Δημητριάδι ων έπαμϋναι,
επειδή οί Αιτωλοί τάς διόδους προκατέσχον δι|'έ δέ ποτέ έπελθών
κτλ.»=^1ί'6. 28 8 3.
13) Λίβ. 31 33 1 Ρΐιΐΐίρραδ ίιηρϊ^Γβ • Ιθίτα πΐ&παυθ ρ&ΐ'&-
ό&ί όβΐίαιη- ηαναΐίβ οορίαα Όβηιβίνίαάβυι ίπ Τίΐθδδ&ΐΐίΐιη