DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0105
98
Α'. Αί άνασκαφαΐ καΐ ερενναι
Κο'ί'νκτιος στρατηγός ύπατος... άφιάσιν ελευθέρους...Αχαιούς
τους Φθιώτας, Μάγνητας, θετταλούς, Περραιβούς», καίτοι
οι Μαγνήτες τουλάχιστον δέν έφάνησαν ούδαμοΰ καθ' άπα-
σαν την τέως χρονικήν περίοδον ζητοϋντες έλευθερίαν άλλ'
οί 'Ρωμαΐοι δέν έδίστασαν και τω 168 π. Χρ. να μεταχει-
ρισθώσι την φενάκην ταύτην και εν αύτη τη Μακεδονία-
διότι και τότε ήλενθέρωσαν τους Μακεδόνας, άφ' ου πρώ-
τον κατέλυσαν το κράτος αυτών οριστικώς '.
Ή δέ Λημητριάς έκτοτε έσχε μείζονας έτι περιπέτειας"
καΐ εν έτει μεν 1 94 π. Χρ., έλθών ό Τίτος, έξήγαγεν εξ
αυτής την 'Ρωμαϊκήν φρουράν, κατ' ανάγκην μάλλον ή
προαίρεσιν άγαθήν, ίνα βεβαίως προσέλκυση εις την προς
τους "Ρωμαίους φιλίαν τους λίαν χρησίμους αύτω Μάγνη-
τας "-• και πάλιν τω 1!)"2 π. Χρ., ορισθείς προϊστάμενος πρε-
σβείας, περιερχομένης τάς Έλληνικάς πόλεις προς τον αυτόν
σκοπόν, διότι ήτο επί θύραις ό Αντιοχικός πόλεμος, ώμί-
λησεν εν τω συνεδρίφ τών Μαγνητών άλλ' εν τω μεταξύ
χρόνο), δραστηρίως ένεργήσαντες εν Δημητριάδι οί Αι-
τωλοί, είχον σχηματίσει εκεί κόμμα Ισχυρόν υπέρ εαυτών
και τοΰ Άντιόχου, διαδίδοντες ότι οί 'Ρωμαΐοι απεφάσι-
σαν να άποδώσο)σι τω Φιλίππω την Δημητριάδα- επί
κεφαλής τοϋ κόμματος τούτου ήτο αυτός ό κοινός στρα-
τηγός, ή Μαγνητάρχης επισήμως λεγόμενος, ό Εύρύλοχος,
επί δέ του αντιθέτου ό Ζήνων, εις τών αρχόντων τοϋ κοι-
νού καΐ αυτός ων.
Ό λόγος τοϋ Τίτου εν τω συνεδρίφ τών Μαγνητών
το μεν πρώτον ύπήρξεν ήπιος: ύπέμνησεν αυτούς οτι πάν-
τες μεν οί "Ελληνες ώφειλον την έλευθερίαν αυτών τοις
"Ρωμαίο ις, μάλιστα δέ οί Μαγνήτες, παρ' οΐς ουχί απλώς
Μακεδόνικη φρουρά ύπήρχεν, άλλα πόλις όλη βασιλική
ένωκοδομημένη, ίνα ό κυρίαρχος άείποτε προ τών οφθαλμών
αυτών παρίσταται '■ διέλυσε τους φόβους αυτών περί σκο-
πούμενης αποδόσεως της Δημητριάδος τω Φιλίππω, όστις
πάντως θά ήτο προτιμητέος νέου και άγνωστου βασιλέως,
τοϋ Άντιόχου- νύν δμως πανταχού άλλαχοΰ προσέχει τον
νουν ύ Φίλιππος ή προς τους Μάγνητας. Προς ταϋτα ό
Εύρύλοχος εΐπεν ότι δέν διαφεύγει τους Μάγνητας ή σπου-
δαιότης της φήμης περί αποδόσεως της Δημητριάδος, ην
παντι σθένει θά έμποδίσωσιν οί Μαγνήτες• άλλα μήπως
και εν τφ παρόντι ή Δημητριάς είναι ελευθέρα; κατ' όνομα
μόνον θεωρείται ελευθέρα, κατ' ούσίαν δέ ύπείκει εις τά
νεύματα τών Ρωμαίων '.
Το τελευταϊον τοϋτο διήγειρε θύελλαν εν τω συνεδρία),
τών μέν έπιδοκιμαζόντων, τών δέ άποδοκιμαζόντων τον
Εύρύλοχον τότε πλήρης οργής ό Τίτος, έκτείνων τάς χεί-
ρας πρύς τύν ούρανόν, έπεκαλέσθη μύρτυρας τους θεούς
•) Α16. 45 18 οιηηϊυιη ρπηιηιη ΙίδβϊΌ8{\) θδδβ ρΐ&οβο&ΐ
Μ3.οβάοη&8• αλλά δέν παραλείπεται το δτι ή ελευθερία αύτη είναι
8110 1ιιίβ1& ροραΐί Κοηι&ηί• εννοείται δτι τους οικονομικούς πό-
ρους τοΰ Μακεδόνικου κράτους άφήρεσαν πρώτους οί 'Ρωμαΐοι παρά
πάσαν την δοθεΐσαν τοις Μακεδόσιν έλευθερίαν δήθεν.
-') Βλ. άνω σελ. 97 σημ. 2. Τω 193 π. Χρ., γενομένης συνόδου
πρέσβεων τών 'Ρωμαίων και τοϋ Άντιόχου εν Έφέσω, ό Σουλπί-
κιος λέγει δτι ει Ρηΐΐίρρο ΙίΙ)βνανίηΐΗ8 (τΓ&θΟΪ&ΓΠ, βί νβρβίαηί
ροδΐβΓΪ βίαδ Οοπηΐηαηι ΟΙΐίΐΙοκίΘηι ΠβιπΘίΐ'ίειάβηι βί Τηβδ-
δ&ίοπιηι ίοΐ&ιη §•βη1θηι? Λίβ. 35 16 12• τοϋτο ένδεικνύει τάς
αληθείς διαθέσεις τών Έωμαίων τοϋ να θεωρώσι κτήσεις ιδίας τάς
δήθεν άπελευθερωθείσας πόλεις και χώρας.
:!) Λίβ. 35 31 3-11- 'ίδί (ενν. εν Δημητριάδι) βηϊηι ηοη ρΐ'&β-
δϊάίιιηι ιηοάο Μ&οβάοηηιη ΐαίδδβ, δβά Γβ«ίαηι βχ&βάϊίίο&ΐ&πι,
αί ρΐ'&θδβηδ δθΐηρβι• ϊη οουΐϊδ ηίΛβηάιΐδ βδδβί αοΐϊΐϊηαδ- βλ.
άνω σελ. 87 σημ. 3.
ή Λίβ. 35 .*!1 11-13 ίτιπι ιιαοο,αβ χρββίβ ΙίοβΓίίπι ϋθίπβ-
ΙΐΊΕΐάβηι θδββ, νβ νβνα οπιπίει <αΙ παίαιπ Εοηι&ηοΓαηι ιΊθγϊ.
εναντίον τών αχάριστων και απίστων Μαγνητών φοβηθείς
δέ, ή προσποιούμενος οτι, έφοβήθη την άπειλήν ταύτην δ
Ζήνων, κλαίων παρεκάλει τον Τίτον και τους πρεσβευτάς
νά μη έπιρρίψωσιν άπάση τή πολιτεία τήν άνοιαν ενός
άνθραόπου, τοϋ Εύρυλόχου δήλα δή• ότι οί Μαγνήτες όφεί-
λουσι τοις Ρωμαίοις ού μόνον τήν έλευθερίαν, άλλα και
πάντα τά παρ' άνθρώποις νομιζόμενα ιερά και προσφιλή 5•
ομοίως αύτω παρεκάλουν και οί λοιποί σύνεδροι• έπικρα-
τήσαντος δέ τοϋ κόμματος τών Έωμαίων ουταος εν Δημη-
τριάδι, ό Εύρύλοχος έξέφυγεν εκ τοϋ συνεδρίου και δια
κρύφιων οδών έφθασεν ε'ις τήν πύλην εκείθεν δέ κατ' ευ-
θείαν κατέφυγεν εις Αίτωλίαν ';.
Ότι δμως το υπέρ τών Αιτωλών κόμμα εν Δημητριάδι
δέν ήτο τοσοϋτον άνίσχυρυν, όσον θά ύπελάμβανέ τις εκ
τών προειρημένων, ουδέ το υπέρ τών Ρωμαίων τοσοϋτον
ίσχυρόν, καταφαίνεται έκ τών μετ' ού πολύ συμβάντων διότι
εντός τοϋ 192 π. Χρ. οί Αιτωλοί απεφάσισαν και έξετέλεσαν
τήν κατάληψιν τής Δημητριάδος ως εξής: προπαραοκευασθέν-
το)ν ενταύθα τών πραγμάτων δι' επιστολών ύπό τοϋ Εύρυ-
λόχου 7, απέστειλαν αυτόν έκεΐσε καΐ μετ' αύτοϋ τον ΐππαρχον
αυτών Διοκλέα- ούτος τους μέν άλλους ιππείς απέκρυψε περί
τά τέσσαρα χιλιόμετρα μακράν τής Δημητριάδος, οπίσω τών
Άμφανών πιθανώς, και παρά την μνημονευθεϊσαν κώμη ν
μεταξύ αυτών και της Πυράσου 8, διατάξας νά έπωνται βά-
δην αυτός δ' έχων τρεις Ί'λας, προηγήθη• άφίππευσαν προ
τής πεδινής πύλης (πρβ. είκ. 47), ίνα φανη ότι εισέρχονται
ε'ις τήν πόλιν ο>ς τιμητική συνοδεία αύτοϋ, ουχί δέ ώς
φρουρά κατά/λήψεως τής πόλεως• άλλ' εν τή πύλη άφήκε
μίαν 'ίλην προς φύλαξιν, μετά δέ τών λοιπών ηγαγε δια
μέσου τής πόλεως και τής αγοράς, κρατών άπό τής χειρός
τύν Εύρύλοχον, εις τύν οίκον αύτοϋ, προς ον συνέρρεον
πλείστοι συγχαίροντες• εν τω μεταξύ όμως χρόνφ κατέλα-
βον οί ιππείς τά καίρια σημεία τής πόλεως, εστάλησαν δέ
αποσπάσματα κατ' αυτήν προς φόνον τών αντιθέτων ούτως
ή πόλις περιήλθεν ύπό τήν προστασίαν τών Αιτωλών 9, έξε-
πληρώθη δέ παλαιόν δνειρον αυτών τοϋ νά καταλάβωσι
τήν Ίσχυροτάτην Δημητριάδα10.
:') Λίβ. 35 31 13-16 Ζβηο — 8βηιρβν ΚοηΐΗηοΓαηι Ιι&ηά
άαοίθ ρανίίβ ίηβν&ί.
<*) Λίβ. 35 32 1-2- ποΰ έγένετο ή συνέλευσις αίίτη, δέν είναι γνω-
στόν οί σύνεδροι τών Μαγνητών είναι άγνωστον επίσης, αν είχον ίδιον
οικοδόμημα εν Δημητριάδι, ή αν συνήδρευον εν τω θεάτρω, ή εν
τή αγορά• οί Λημητριεΐς δμως είχον ιδίαν βουλήν και πιθανώτατα
βονλεντήριον (πρβ. είκ. 109 το Α), εις δ λίαν εϋλογον είναι νά ύπο-
θέσωμεν δτι συνήρχοντο και οί σύνεδροι τοϋ κοινοί τών Μαγνη-
τών ό Εύρΰλοχος θχ οοηοίΐίο ϋίηβΗδίΐδ οββιΜίβ εκί ροΓίαιη
&ί(\ηβ ΐηάβ ρΓοίίηυ.δ ίη Αβίοΐϊ&ιη ρι•ο£αοίΙ• επειδή έν τω λι-
μένι θά ήσαν πλοία τών Τωμαίων, ό Ευρύλοχος θά έφυγε διά στε-
νωπών τής πόλεως προς τήν Φεραϊκήν πΰλην, ή μάλλον προς τήν
κατά τάς πηγάς (βλ. είκ. 44 και 109), ουχί δέ διά τής πΰλης τοΰ
λι μένος, ην αποδίδει ή παρατιθεμένη είκών 107.
') Λίβ. 35 34 7- οί συγγενείς και φίλοι αύτοϋ παρεσκεϋασαν
«ίκετηρίαν* διά τής συζύγου και τών τέκνων τοΰ Εύρυλόχου εν Δη-
μητριάδι, άτινα εΐσήγαγον εις τήν έκκλησίαν τοΰ κοινοΰ ή τήν τών
Δημητριέων, μαρτυρόμενοι, δπως μη άφήσωοιν έξόριστον, άνδρα
άναίτιον και άδίκαστον.
8) Βλ. άνιο σελ. 71" εκεί ύπεθέσαμεν μετ' αμφιβολιών, δτι είναι
ή θέσις τών Αφετών αλλά το πόλισμα "Αλός ήδΰνατο πιθανώτατα
νά κείται έκεΤ, ώς προκύπτει έκ τών «νιο σελ. 89 σημ. !• είρημένων.
'•') Ή διήγησις παρά Λιβ. 35 ϊ!4 !•-12.
'") Λίβ. 35 33 11 ίαηίιΐδ ΐυ,νον ίΐΐο ΐβιηροΐ'β §βηίθΐη Αβίο-
ΙοΓαιτι, ί&ηίυβ ιη&ο'ίδίΓ&Ιυδ οοι•αιη οβρίΐ• και 35 34 4 Αβίοΐί
οοηδίΐίιίτη οαιη νβί, ΐαηι δρβί ηυοοιαβ ηοη αηά&οίδ ηιοάο δβά
θίίαιη ηηραάβηΐίδ οβρβι•ιιηί, ϋθηΐθίπ?ιάβηι Οηαΐυίάβιη Ι,αοβ-
άαβηίοηβιη ΟΟΟΙίρ&ηάΐ- το κατά τής Χαλκίδος εγχείρημα αυτών
Α'. Αί άνασκαφαΐ καΐ ερενναι
Κο'ί'νκτιος στρατηγός ύπατος... άφιάσιν ελευθέρους...Αχαιούς
τους Φθιώτας, Μάγνητας, θετταλούς, Περραιβούς», καίτοι
οι Μαγνήτες τουλάχιστον δέν έφάνησαν ούδαμοΰ καθ' άπα-
σαν την τέως χρονικήν περίοδον ζητοϋντες έλευθερίαν άλλ'
οί 'Ρωμαΐοι δέν έδίστασαν και τω 168 π. Χρ. να μεταχει-
ρισθώσι την φενάκην ταύτην και εν αύτη τη Μακεδονία-
διότι και τότε ήλενθέρωσαν τους Μακεδόνας, άφ' ου πρώ-
τον κατέλυσαν το κράτος αυτών οριστικώς '.
Ή δέ Λημητριάς έκτοτε έσχε μείζονας έτι περιπέτειας"
καΐ εν έτει μεν 1 94 π. Χρ., έλθών ό Τίτος, έξήγαγεν εξ
αυτής την 'Ρωμαϊκήν φρουράν, κατ' ανάγκην μάλλον ή
προαίρεσιν άγαθήν, ίνα βεβαίως προσέλκυση εις την προς
τους "Ρωμαίους φιλίαν τους λίαν χρησίμους αύτω Μάγνη-
τας "-• και πάλιν τω 1!)"2 π. Χρ., ορισθείς προϊστάμενος πρε-
σβείας, περιερχομένης τάς Έλληνικάς πόλεις προς τον αυτόν
σκοπόν, διότι ήτο επί θύραις ό Αντιοχικός πόλεμος, ώμί-
λησεν εν τω συνεδρίφ τών Μαγνητών άλλ' εν τω μεταξύ
χρόνο), δραστηρίως ένεργήσαντες εν Δημητριάδι οί Αι-
τωλοί, είχον σχηματίσει εκεί κόμμα Ισχυρόν υπέρ εαυτών
και τοΰ Άντιόχου, διαδίδοντες ότι οί 'Ρωμαΐοι απεφάσι-
σαν να άποδώσο)σι τω Φιλίππω την Δημητριάδα- επί
κεφαλής τοϋ κόμματος τούτου ήτο αυτός ό κοινός στρα-
τηγός, ή Μαγνητάρχης επισήμως λεγόμενος, ό Εύρύλοχος,
επί δέ του αντιθέτου ό Ζήνων, εις τών αρχόντων τοϋ κοι-
νού καΐ αυτός ων.
Ό λόγος τοϋ Τίτου εν τω συνεδρίφ τών Μαγνητών
το μεν πρώτον ύπήρξεν ήπιος: ύπέμνησεν αυτούς οτι πάν-
τες μεν οί "Ελληνες ώφειλον την έλευθερίαν αυτών τοις
"Ρωμαίο ις, μάλιστα δέ οί Μαγνήτες, παρ' οΐς ουχί απλώς
Μακεδόνικη φρουρά ύπήρχεν, άλλα πόλις όλη βασιλική
ένωκοδομημένη, ίνα ό κυρίαρχος άείποτε προ τών οφθαλμών
αυτών παρίσταται '■ διέλυσε τους φόβους αυτών περί σκο-
πούμενης αποδόσεως της Δημητριάδος τω Φιλίππω, όστις
πάντως θά ήτο προτιμητέος νέου και άγνωστου βασιλέως,
τοϋ Άντιόχου- νύν δμως πανταχού άλλαχοΰ προσέχει τον
νουν ύ Φίλιππος ή προς τους Μάγνητας. Προς ταϋτα ό
Εύρύλοχος εΐπεν ότι δέν διαφεύγει τους Μάγνητας ή σπου-
δαιότης της φήμης περί αποδόσεως της Δημητριάδος, ην
παντι σθένει θά έμποδίσωσιν οί Μαγνήτες• άλλα μήπως
και εν τφ παρόντι ή Δημητριάς είναι ελευθέρα; κατ' όνομα
μόνον θεωρείται ελευθέρα, κατ' ούσίαν δέ ύπείκει εις τά
νεύματα τών Ρωμαίων '.
Το τελευταϊον τοϋτο διήγειρε θύελλαν εν τω συνεδρία),
τών μέν έπιδοκιμαζόντων, τών δέ άποδοκιμαζόντων τον
Εύρύλοχον τότε πλήρης οργής ό Τίτος, έκτείνων τάς χεί-
ρας πρύς τύν ούρανόν, έπεκαλέσθη μύρτυρας τους θεούς
•) Α16. 45 18 οιηηϊυιη ρπηιηιη ΙίδβϊΌ8{\) θδδβ ρΐ&οβο&ΐ
Μ3.οβάοη&8• αλλά δέν παραλείπεται το δτι ή ελευθερία αύτη είναι
8110 1ιιίβ1& ροραΐί Κοηι&ηί• εννοείται δτι τους οικονομικούς πό-
ρους τοΰ Μακεδόνικου κράτους άφήρεσαν πρώτους οί 'Ρωμαΐοι παρά
πάσαν την δοθεΐσαν τοις Μακεδόσιν έλευθερίαν δήθεν.
-') Βλ. άνω σελ. 97 σημ. 2. Τω 193 π. Χρ., γενομένης συνόδου
πρέσβεων τών 'Ρωμαίων και τοϋ Άντιόχου εν Έφέσω, ό Σουλπί-
κιος λέγει δτι ει Ρηΐΐίρρο ΙίΙ)βνανίηΐΗ8 (τΓ&θΟΪ&ΓΠ, βί νβρβίαηί
ροδΐβΓΪ βίαδ Οοπηΐηαηι ΟΙΐίΐΙοκίΘηι ΠβιπΘίΐ'ίειάβηι βί Τηβδ-
δ&ίοπιηι ίοΐ&ιη §•βη1θηι? Λίβ. 35 16 12• τοϋτο ένδεικνύει τάς
αληθείς διαθέσεις τών Έωμαίων τοϋ να θεωρώσι κτήσεις ιδίας τάς
δήθεν άπελευθερωθείσας πόλεις και χώρας.
:!) Λίβ. 35 31 3-11- 'ίδί (ενν. εν Δημητριάδι) βηϊηι ηοη ρΐ'&β-
δϊάίιιηι ιηοάο Μ&οβάοηηιη ΐαίδδβ, δβά Γβ«ίαηι βχ&βάϊίίο&ΐ&πι,
αί ρΐ'&θδβηδ δθΐηρβι• ϊη οουΐϊδ ηίΛβηάιΐδ βδδβί αοΐϊΐϊηαδ- βλ.
άνω σελ. 87 σημ. 3.
ή Λίβ. 35 .*!1 11-13 ίτιπι ιιαοο,αβ χρββίβ ΙίοβΓίίπι ϋθίπβ-
ΙΐΊΕΐάβηι θδββ, νβ νβνα οπιπίει <αΙ παίαιπ Εοηι&ηοΓαηι ιΊθγϊ.
εναντίον τών αχάριστων και απίστων Μαγνητών φοβηθείς
δέ, ή προσποιούμενος οτι, έφοβήθη την άπειλήν ταύτην δ
Ζήνων, κλαίων παρεκάλει τον Τίτον και τους πρεσβευτάς
νά μη έπιρρίψωσιν άπάση τή πολιτεία τήν άνοιαν ενός
άνθραόπου, τοϋ Εύρυλόχου δήλα δή• ότι οί Μαγνήτες όφεί-
λουσι τοις Ρωμαίοις ού μόνον τήν έλευθερίαν, άλλα και
πάντα τά παρ' άνθρώποις νομιζόμενα ιερά και προσφιλή 5•
ομοίως αύτω παρεκάλουν και οί λοιποί σύνεδροι• έπικρα-
τήσαντος δέ τοϋ κόμματος τών Έωμαίων ουταος εν Δημη-
τριάδι, ό Εύρύλοχος έξέφυγεν εκ τοϋ συνεδρίου και δια
κρύφιων οδών έφθασεν ε'ις τήν πύλην εκείθεν δέ κατ' ευ-
θείαν κατέφυγεν εις Αίτωλίαν ';.
Ότι δμως το υπέρ τών Αιτωλών κόμμα εν Δημητριάδι
δέν ήτο τοσοϋτον άνίσχυρυν, όσον θά ύπελάμβανέ τις εκ
τών προειρημένων, ουδέ το υπέρ τών Ρωμαίων τοσοϋτον
ίσχυρόν, καταφαίνεται έκ τών μετ' ού πολύ συμβάντων διότι
εντός τοϋ 192 π. Χρ. οί Αιτωλοί απεφάσισαν και έξετέλεσαν
τήν κατάληψιν τής Δημητριάδος ως εξής: προπαραοκευασθέν-
το)ν ενταύθα τών πραγμάτων δι' επιστολών ύπό τοϋ Εύρυ-
λόχου 7, απέστειλαν αυτόν έκεΐσε καΐ μετ' αύτοϋ τον ΐππαρχον
αυτών Διοκλέα- ούτος τους μέν άλλους ιππείς απέκρυψε περί
τά τέσσαρα χιλιόμετρα μακράν τής Δημητριάδος, οπίσω τών
Άμφανών πιθανώς, και παρά την μνημονευθεϊσαν κώμη ν
μεταξύ αυτών και της Πυράσου 8, διατάξας νά έπωνται βά-
δην αυτός δ' έχων τρεις Ί'λας, προηγήθη• άφίππευσαν προ
τής πεδινής πύλης (πρβ. είκ. 47), ίνα φανη ότι εισέρχονται
ε'ις τήν πόλιν ο>ς τιμητική συνοδεία αύτοϋ, ουχί δέ ώς
φρουρά κατά/λήψεως τής πόλεως• άλλ' εν τή πύλη άφήκε
μίαν 'ίλην προς φύλαξιν, μετά δέ τών λοιπών ηγαγε δια
μέσου τής πόλεως και τής αγοράς, κρατών άπό τής χειρός
τύν Εύρύλοχον, εις τύν οίκον αύτοϋ, προς ον συνέρρεον
πλείστοι συγχαίροντες• εν τω μεταξύ όμως χρόνφ κατέλα-
βον οί ιππείς τά καίρια σημεία τής πόλεως, εστάλησαν δέ
αποσπάσματα κατ' αυτήν προς φόνον τών αντιθέτων ούτως
ή πόλις περιήλθεν ύπό τήν προστασίαν τών Αιτωλών 9, έξε-
πληρώθη δέ παλαιόν δνειρον αυτών τοϋ νά καταλάβωσι
τήν Ίσχυροτάτην Δημητριάδα10.
:') Λίβ. 35 31 13-16 Ζβηο — 8βηιρβν ΚοηΐΗηοΓαηι Ιι&ηά
άαοίθ ρανίίβ ίηβν&ί.
<*) Λίβ. 35 32 1-2- ποΰ έγένετο ή συνέλευσις αίίτη, δέν είναι γνω-
στόν οί σύνεδροι τών Μαγνητών είναι άγνωστον επίσης, αν είχον ίδιον
οικοδόμημα εν Δημητριάδι, ή αν συνήδρευον εν τω θεάτρω, ή εν
τή αγορά• οί Λημητριεΐς δμως είχον ιδίαν βουλήν και πιθανώτατα
βονλεντήριον (πρβ. είκ. 109 το Α), εις δ λίαν εϋλογον είναι νά ύπο-
θέσωμεν δτι συνήρχοντο και οί σύνεδροι τοϋ κοινοί τών Μαγνη-
τών ό Εύρΰλοχος θχ οοηοίΐίο ϋίηβΗδίΐδ οββιΜίβ εκί ροΓίαιη
&ί(\ηβ ΐηάβ ρΓοίίηυ.δ ίη Αβίοΐϊ&ιη ρι•ο£αοίΙ• επειδή έν τω λι-
μένι θά ήσαν πλοία τών Τωμαίων, ό Ευρύλοχος θά έφυγε διά στε-
νωπών τής πόλεως προς τήν Φεραϊκήν πΰλην, ή μάλλον προς τήν
κατά τάς πηγάς (βλ. είκ. 44 και 109), ουχί δέ διά τής πΰλης τοΰ
λι μένος, ην αποδίδει ή παρατιθεμένη είκών 107.
') Λίβ. 35 34 7- οί συγγενείς και φίλοι αύτοϋ παρεσκεϋασαν
«ίκετηρίαν* διά τής συζύγου και τών τέκνων τοΰ Εύρυλόχου εν Δη-
μητριάδι, άτινα εΐσήγαγον εις τήν έκκλησίαν τοΰ κοινοΰ ή τήν τών
Δημητριέων, μαρτυρόμενοι, δπως μη άφήσωοιν έξόριστον, άνδρα
άναίτιον και άδίκαστον.
8) Βλ. άνιο σελ. 71" εκεί ύπεθέσαμεν μετ' αμφιβολιών, δτι είναι
ή θέσις τών Αφετών αλλά το πόλισμα "Αλός ήδΰνατο πιθανώτατα
νά κείται έκεΤ, ώς προκύπτει έκ τών «νιο σελ. 89 σημ. !• είρημένων.
'•') Ή διήγησις παρά Λιβ. 35 ϊ!4 !•-12.
'") Λίβ. 35 33 11 ίαηίιΐδ ΐυ,νον ίΐΐο ΐβιηροΐ'β §βηίθΐη Αβίο-
ΙοΓαιτι, ί&ηίυβ ιη&ο'ίδίΓ&Ιυδ οοι•αιη οβρίΐ• και 35 34 4 Αβίοΐί
οοηδίΐίιίτη οαιη νβί, ΐαηι δρβί ηυοοιαβ ηοη αηά&οίδ ηιοάο δβά
θίίαιη ηηραάβηΐίδ οβρβι•ιιηί, ϋθηΐθίπ?ιάβηι Οηαΐυίάβιη Ι,αοβ-
άαβηίοηβιη ΟΟΟΙίρ&ηάΐ- το κατά τής Χαλκίδος εγχείρημα αυτών