DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0106
ια'—3) Ιστορία της Δημητριάδος προσηρμοομένη σιρός τά περισωθέντα μνημεία
99
Καίτοι δμως άποκατεστάθη ούτως δ Εύρόλοχος, ό Τίτος
δεν έγκατέλιπε την ελπίδα τοϋ να έπαναγάγη εις την φι-
λίαν των "Ρωμαίων τους Μάγνητας, δια της πειθούς ή δια
της βίας• έκκινήσας δήλα δη μετά στόλου εκ Κορίνθου, και
ενωθείς εν Χαλκίδι μετά τοΰ Ευμενούς, άπέστειλεν εκείθεν
τον Βίλλιον εις Δημητριάδα, γράψας ταυτοχρόνως τω στρα-
τηγώ τοΰ κοινοΰ των Θεσσαλών Εύνόμω, ϊνα όπλιση την
νεολαίαν αυτών, εννοείται προς έπίθεσιν κατά της Δημη-
τριάδος, ην οι Θεσσαλοί δέν θά άπέστεργον νά έκτελέσωσι,
σχόντες ποτέ ύπήκοον την Μαγνησίαν καΐ περί μέν επιθέ-
σεως τίνος ύπό τούτων κατά της πόλεως δέν είναί τι διαρ-
ρήδην γνωστόν ό δέ Βίλλιος, είρηνικώς προσορμισθείς μετά
πεντήρους προ τοϋ στομίου τοΰ λιμένος της Δημητριάδος
(είκ. 108 το ο- 108 το Σ), ήρώτησε τον προσδραμόντα εκ τής
αυτό και ένεψύχουν τους "Ελληνας :'• εκ τούτου μάλιστα
παρεκινήθη ό Άντίοχος νά επίσπευση την εις Ελλάδα έκ-
στρατείαν και νά άρξηται τοΰ πολέμου κατά τών 'Ρωμαίων4,
όντως δέ χαρακτηρίζεται ύπό τοΰ Πολυβίου ως αρχή τοΰ
περίφημου Άντιοχικοΰ πολέμου ό εις Δημητριάδα κατάπλους
τοΰ Άντιόχου, παράβαλλα μένος μάλιστα πρύς την Αλεξάν-
δρου διάβασιν εις τήν Άσίαν5- ευλόγως δέ προυτίμησεν
ό Άντίοχος τήν Δημητριάδα, ως έχουσαν ασφαλείς και με-
γάλους λιμένας, τείχη ισχυρότατα, προμηθείας μεγάλας, δυ-
ναμένην δέ τούτων και τών τοιούτων ένεκα νά χρησιμεύση
ως ασφαλές όρμητήριον εν τη ηπειρωτική Ελλάδι προς
εισβολή ν εις τήν πεδινήν θεσσαλίαν, φρονοΰσαν τότε τά
τών "Ρωμαίων, ως προείπομεν, και τήν Μακεδονίαν, σύμ-
μαχον αυτών επίσης ουσαν.
Είκών 108. "Αποψις τοϋ μεγάλοι) πολεμικοί) λιμένος της Δημητριάδος από της θαλάσσης. Σ = τό στόμιον τοϋ λιμένος, ΟΒίΐαΠ) ρθΐΊΐ18
τοϋ Λιΰίου (πρΟ. είκ. 103)• α-α'^=δγκοι φορητής άμμου εκατέρωθεν τοϋ στομίου• Α = τό τετειχισμένον φρυκτώριον, ήτοι ό
πρώτος ανασκαφείς μέγας πύργος- ΠΑ = ή τετάρτη, παράκτιος, ακρόπολις- Κ— καμπή τοϋ τείχους τοϋ Δημητρίου,
άφίνουσα έξω τήν ακρόπολη1 ταύτην ΑΑ ή ανω ακρόπολις τής Δημητριάδος.
πύλης τοΰ λιμένος (είκ. 107• πρβ. άνω σελ. 88 και σημ. 4)
μετά τών συνέδρων και άλλου π?„ήθους Μαγνήταρχον
Εύρύλοχον, άς προς τίνας προτιμώσιν ούτοι νά θεωρήσω-
σιν αυτόν προσελθόντα, ώς προς εχθρούς ή προς φίλους• ό
Εύρύλοχος άπήντησεν ώς προς φίλους μέν, άλλα καλόν νο-
μίζει νά άπέλθη ό Βίλλιος εκείθεν και νά άφήση τους Μά-
γνητας εν όμονοία, ουχί δέ ύπό το πρόσχημα συνομιλίας
νά ύποκινή αυτούς- τότε ό Βίλλιος έξετράπη εις έπιτιμή-
σεις, άποκαλών αχάριστους τους Μάγνητας, και εις άπειλάς
έπικρεμαμένου κατ' αυτών ολέθρου, εν ω το πλήθος έθορύ-
βει, κατακρίνον τήν σύγκλητον και τον Τίτον '■ ούτοας, άπο-
τυχούσης τής επιχειρήσεως, ό μέν Βίλλιος έπέστρεψεν εις
Χαλκίδα, ό δέ Τίτος, γράψας τω Εύνόμω νά άποσύρη τάς
δυνάμεις εκ Δημητριάδος, μετέβη πάλιν ε'ις Κύρινθον'-'.
ΊΙ κατάληψις τής Δημητριάδος ύπό τίόν Αιτωλών ού-
τως έθεωρήθη σπουδαΐον γεγονός άνά τήν Ελλάδα, υπε-
ρήφανοι δέ δια το κατόρθωμα τοΰτο οί Αίτο)λοί, διέδιδον
απέτυχε: Λίδ. 35 37 Γ) ηβοιιι&αμιειιη β^ηάβιη ίοΓίιιηιιιη, <μΐ3 Πθ-
ιηβτηαδ ρβΓ ΕυΓγ1οο1ιπιη οοοαρατα βτ-ειτ, τιαοαϊί.
ή Αί κατηγορίαι θά άνεφέροντο κυρίως εις την επανίδρυσα-
τοΰ κοινοΰ τών Αχαιών Φθιωτών καΐ την ύποστήριξιν τών Φθιω-
τίδων Θηβών, τοΰ ανταγωνιστού τούτου τής Δημητριάδος- βλ. άνα>
σελ. 90 κοί σημ. 7' 8' '.».
-') Ή διήγησις παρά Λιβ. 3δ 39" είναι βέβαιον οτι ό Εΰνομος,
ου εΰρομεν ανάθημα εν Λαρίση (6λ. Άρχ. Έφημ. 1910 σελ. 376),
είχε φθάσει προ τών τειχών τής Δημητριάδος, αλλά πιθανώς δέν επε-
τέθη κάτ' αυτής- διότι Οΐΐϊηοτϊαδ ηαηιϊο &σ. ρΓ&βτΟΓΘΐη (ενν. ΤΊΐΘδ-
δ&ίοπιιη Εαηοιηιιιη) ιηϊδδο, αί ΓβάαοβΓβί άοιηηιη βορίαβ, ϊρδβ
η&νΐόαβ Οοπηίΐιαηΐ Γθάϋί• ή ίπαναγωγη τών στρατιωτικών δυ-
νάμεων δηλοΐ δτι ό Εΰνομος, προελάσας εκ Λαρίσης, εΐ,χεν ήδη
φθάσει έγγΰς και προ τών τειχών τής Δημητριάδος.
Θύοας δέ ό βασιλεύς τη Αθηνά, έξεκίνησε μετά στόλου
και στρατού προς τήν Δημητριάδα περί τάς αρχάς τοΰ
έτους 1!)1 π. Χρ.• δντος δέ αύτοΰ εν Σκιάθφ, προΰπήντη-
σαν αύτώ, μεταβάντες εις Πτελεύν, ό Μαγνητάρχης Εύ-
ρύλοχος μετά τών κοινών αρχόντων και τών συνέδρων χα-
ρείς δέ ό Άντίοχος τούτου ένεκα, κατέπλευσε τήν έπομένην
εις τήν Δημητριάδα και κατηύλισε παρ' αυτήν τον στρατό ν
αύτοΰ, αποτελούμενο ν εκ δέκα χιλιάδων πεζών, πεντακοσίων
ιππέων και εξ ελεφάντων ';, ήτοι εκ συνολικών δυνάμεων, αϊ-
τινες δεν ήσαν σημαντικώς επαρκείς πρύς τοιούτον εγχεί-
ρημα.• διό ήναγκάσθη νά δικαιο?ιογήση τοΰτο αυτός ό βα-
σιλεύς, όμιλήσας εν Λαμία, καΐ νά στείλη τον Πολυξενίδαν
μετ' ού πολύ, ίνα κομίση νέον στρατόν εξ Ασίας7. Ούτι»
λοιπόν καταστήσας τήν πυλιν όρμητήριον, έποιεΐτο εκείθεν
τάς διαδρομάς προς τά Φάλαρα και τήν Λαμίαν, έπιχειρών
πρώτον νά κυρίευση τήν Χαλκίδα• συγκαλέσας δέ συνέδρων
τών συμμάχων εις τήν Δημητριάδα, επιστρέφει εκεί και αυ-
τός, και αποστέλλει πρέσβεις προς τους Αχαιούς, προσελ-
κύει εις τήν έαυτοΰ φιλίαν τους Άθαμάνας ύπό τον Άμύ-
νανδρον και συσκέπτεται εν πολεμικώ συμβουλίω, ένθα ώμί-
8) Λίδ. 35 42 4-5 οηιηίόιΐδ ϊη Ογεθοϊβ τυιηιιΐΐιι <•οιηρ1β-
τϊδ ϋβιηθίΠδάβιη Βάίβΐ'θόβτ (ενν. Θόας ό Αιτωλός) ϊη ροτβδΐ&ίβ
βδδβ ... βνβχβναί ιηιιΙτοΓαιη ΐη Οτ&θοία αηίηιοβ.
4) Λίδ. 35 43 2 ΒβηιβιπΗίΠδ ιη&χΐηΐθ άβίβοτίοηβ ίΐο Κο-
τηαηίδ αά Αβτοΐοδ βίαίηχ (ενν. ό Άντίοχος), κ. τ. λ..
'•>) Πολνδ. Γ" Ι! 4-5 και 7 1-4.
β) Ή διήγησις παρά Λιβ. 35 43 3-6• ίη ροΓίυηι ιΐΓϋϊδ η&τΐ-
όΐΐβ Θδί ίηνβοΐΐΐδ• νοοΰνται πιθανώς δ τε πολεμικός και ό εμπορικός
λιμήν (είκ. 4' 7' 78' 92' 95), ων η εκ τη; πόλεως θέα πλήρους νεών
θά ήτο βεβαίως μεγαλοπρεπής (ε!κ. 73" 91" 10Γ 105• 106).
') Λίβ. 36 8 1.
99
Καίτοι δμως άποκατεστάθη ούτως δ Εύρόλοχος, ό Τίτος
δεν έγκατέλιπε την ελπίδα τοϋ να έπαναγάγη εις την φι-
λίαν των "Ρωμαίων τους Μάγνητας, δια της πειθούς ή δια
της βίας• έκκινήσας δήλα δη μετά στόλου εκ Κορίνθου, και
ενωθείς εν Χαλκίδι μετά τοΰ Ευμενούς, άπέστειλεν εκείθεν
τον Βίλλιον εις Δημητριάδα, γράψας ταυτοχρόνως τω στρα-
τηγώ τοΰ κοινοΰ των Θεσσαλών Εύνόμω, ϊνα όπλιση την
νεολαίαν αυτών, εννοείται προς έπίθεσιν κατά της Δημη-
τριάδος, ην οι Θεσσαλοί δέν θά άπέστεργον νά έκτελέσωσι,
σχόντες ποτέ ύπήκοον την Μαγνησίαν καΐ περί μέν επιθέ-
σεως τίνος ύπό τούτων κατά της πόλεως δέν είναί τι διαρ-
ρήδην γνωστόν ό δέ Βίλλιος, είρηνικώς προσορμισθείς μετά
πεντήρους προ τοϋ στομίου τοΰ λιμένος της Δημητριάδος
(είκ. 108 το ο- 108 το Σ), ήρώτησε τον προσδραμόντα εκ τής
αυτό και ένεψύχουν τους "Ελληνας :'• εκ τούτου μάλιστα
παρεκινήθη ό Άντίοχος νά επίσπευση την εις Ελλάδα έκ-
στρατείαν και νά άρξηται τοΰ πολέμου κατά τών 'Ρωμαίων4,
όντως δέ χαρακτηρίζεται ύπό τοΰ Πολυβίου ως αρχή τοΰ
περίφημου Άντιοχικοΰ πολέμου ό εις Δημητριάδα κατάπλους
τοΰ Άντιόχου, παράβαλλα μένος μάλιστα πρύς την Αλεξάν-
δρου διάβασιν εις τήν Άσίαν5- ευλόγως δέ προυτίμησεν
ό Άντίοχος τήν Δημητριάδα, ως έχουσαν ασφαλείς και με-
γάλους λιμένας, τείχη ισχυρότατα, προμηθείας μεγάλας, δυ-
ναμένην δέ τούτων και τών τοιούτων ένεκα νά χρησιμεύση
ως ασφαλές όρμητήριον εν τη ηπειρωτική Ελλάδι προς
εισβολή ν εις τήν πεδινήν θεσσαλίαν, φρονοΰσαν τότε τά
τών "Ρωμαίων, ως προείπομεν, και τήν Μακεδονίαν, σύμ-
μαχον αυτών επίσης ουσαν.
Είκών 108. "Αποψις τοϋ μεγάλοι) πολεμικοί) λιμένος της Δημητριάδος από της θαλάσσης. Σ = τό στόμιον τοϋ λιμένος, ΟΒίΐαΠ) ρθΐΊΐ18
τοϋ Λιΰίου (πρΟ. είκ. 103)• α-α'^=δγκοι φορητής άμμου εκατέρωθεν τοϋ στομίου• Α = τό τετειχισμένον φρυκτώριον, ήτοι ό
πρώτος ανασκαφείς μέγας πύργος- ΠΑ = ή τετάρτη, παράκτιος, ακρόπολις- Κ— καμπή τοϋ τείχους τοϋ Δημητρίου,
άφίνουσα έξω τήν ακρόπολη1 ταύτην ΑΑ ή ανω ακρόπολις τής Δημητριάδος.
πύλης τοΰ λιμένος (είκ. 107• πρβ. άνω σελ. 88 και σημ. 4)
μετά τών συνέδρων και άλλου π?„ήθους Μαγνήταρχον
Εύρύλοχον, άς προς τίνας προτιμώσιν ούτοι νά θεωρήσω-
σιν αυτόν προσελθόντα, ώς προς εχθρούς ή προς φίλους• ό
Εύρύλοχος άπήντησεν ώς προς φίλους μέν, άλλα καλόν νο-
μίζει νά άπέλθη ό Βίλλιος εκείθεν και νά άφήση τους Μά-
γνητας εν όμονοία, ουχί δέ ύπό το πρόσχημα συνομιλίας
νά ύποκινή αυτούς- τότε ό Βίλλιος έξετράπη εις έπιτιμή-
σεις, άποκαλών αχάριστους τους Μάγνητας, και εις άπειλάς
έπικρεμαμένου κατ' αυτών ολέθρου, εν ω το πλήθος έθορύ-
βει, κατακρίνον τήν σύγκλητον και τον Τίτον '■ ούτοας, άπο-
τυχούσης τής επιχειρήσεως, ό μέν Βίλλιος έπέστρεψεν εις
Χαλκίδα, ό δέ Τίτος, γράψας τω Εύνόμω νά άποσύρη τάς
δυνάμεις εκ Δημητριάδος, μετέβη πάλιν ε'ις Κύρινθον'-'.
ΊΙ κατάληψις τής Δημητριάδος ύπό τίόν Αιτωλών ού-
τως έθεωρήθη σπουδαΐον γεγονός άνά τήν Ελλάδα, υπε-
ρήφανοι δέ δια το κατόρθωμα τοΰτο οί Αίτο)λοί, διέδιδον
απέτυχε: Λίδ. 35 37 Γ) ηβοιιι&αμιειιη β^ηάβιη ίοΓίιιηιιιη, <μΐ3 Πθ-
ιηβτηαδ ρβΓ ΕυΓγ1οο1ιπιη οοοαρατα βτ-ειτ, τιαοαϊί.
ή Αί κατηγορίαι θά άνεφέροντο κυρίως εις την επανίδρυσα-
τοΰ κοινοΰ τών Αχαιών Φθιωτών καΐ την ύποστήριξιν τών Φθιω-
τίδων Θηβών, τοΰ ανταγωνιστού τούτου τής Δημητριάδος- βλ. άνα>
σελ. 90 κοί σημ. 7' 8' '.».
-') Ή διήγησις παρά Λιβ. 3δ 39" είναι βέβαιον οτι ό Εΰνομος,
ου εΰρομεν ανάθημα εν Λαρίση (6λ. Άρχ. Έφημ. 1910 σελ. 376),
είχε φθάσει προ τών τειχών τής Δημητριάδος, αλλά πιθανώς δέν επε-
τέθη κάτ' αυτής- διότι Οΐΐϊηοτϊαδ ηαηιϊο &σ. ρΓ&βτΟΓΘΐη (ενν. ΤΊΐΘδ-
δ&ίοπιιη Εαηοιηιιιη) ιηϊδδο, αί ΓβάαοβΓβί άοιηηιη βορίαβ, ϊρδβ
η&νΐόαβ Οοπηίΐιαηΐ Γθάϋί• ή ίπαναγωγη τών στρατιωτικών δυ-
νάμεων δηλοΐ δτι ό Εΰνομος, προελάσας εκ Λαρίσης, εΐ,χεν ήδη
φθάσει έγγΰς και προ τών τειχών τής Δημητριάδος.
Θύοας δέ ό βασιλεύς τη Αθηνά, έξεκίνησε μετά στόλου
και στρατού προς τήν Δημητριάδα περί τάς αρχάς τοΰ
έτους 1!)1 π. Χρ.• δντος δέ αύτοΰ εν Σκιάθφ, προΰπήντη-
σαν αύτώ, μεταβάντες εις Πτελεύν, ό Μαγνητάρχης Εύ-
ρύλοχος μετά τών κοινών αρχόντων και τών συνέδρων χα-
ρείς δέ ό Άντίοχος τούτου ένεκα, κατέπλευσε τήν έπομένην
εις τήν Δημητριάδα και κατηύλισε παρ' αυτήν τον στρατό ν
αύτοΰ, αποτελούμενο ν εκ δέκα χιλιάδων πεζών, πεντακοσίων
ιππέων και εξ ελεφάντων ';, ήτοι εκ συνολικών δυνάμεων, αϊ-
τινες δεν ήσαν σημαντικώς επαρκείς πρύς τοιούτον εγχεί-
ρημα.• διό ήναγκάσθη νά δικαιο?ιογήση τοΰτο αυτός ό βα-
σιλεύς, όμιλήσας εν Λαμία, καΐ νά στείλη τον Πολυξενίδαν
μετ' ού πολύ, ίνα κομίση νέον στρατόν εξ Ασίας7. Ούτι»
λοιπόν καταστήσας τήν πυλιν όρμητήριον, έποιεΐτο εκείθεν
τάς διαδρομάς προς τά Φάλαρα και τήν Λαμίαν, έπιχειρών
πρώτον νά κυρίευση τήν Χαλκίδα• συγκαλέσας δέ συνέδρων
τών συμμάχων εις τήν Δημητριάδα, επιστρέφει εκεί και αυ-
τός, και αποστέλλει πρέσβεις προς τους Αχαιούς, προσελ-
κύει εις τήν έαυτοΰ φιλίαν τους Άθαμάνας ύπό τον Άμύ-
νανδρον και συσκέπτεται εν πολεμικώ συμβουλίω, ένθα ώμί-
8) Λίδ. 35 42 4-5 οηιηίόιΐδ ϊη Ογεθοϊβ τυιηιιΐΐιι <•οιηρ1β-
τϊδ ϋβιηθίΠδάβιη Βάίβΐ'θόβτ (ενν. Θόας ό Αιτωλός) ϊη ροτβδΐ&ίβ
βδδβ ... βνβχβναί ιηιιΙτοΓαιη ΐη Οτ&θοία αηίηιοβ.
4) Λίδ. 35 43 2 ΒβηιβιπΗίΠδ ιη&χΐηΐθ άβίβοτίοηβ ίΐο Κο-
τηαηίδ αά Αβτοΐοδ βίαίηχ (ενν. ό Άντίοχος), κ. τ. λ..
'•>) Πολνδ. Γ" Ι! 4-5 και 7 1-4.
β) Ή διήγησις παρά Λιβ. 35 43 3-6• ίη ροΓίυηι ιΐΓϋϊδ η&τΐ-
όΐΐβ Θδί ίηνβοΐΐΐδ• νοοΰνται πιθανώς δ τε πολεμικός και ό εμπορικός
λιμήν (είκ. 4' 7' 78' 92' 95), ων η εκ τη; πόλεως θέα πλήρους νεών
θά ήτο βεβαίως μεγαλοπρεπής (ε!κ. 73" 91" 10Γ 105• 106).
') Λίβ. 36 8 1.