DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0109
102
Α'. ΑΙ άνασκαφαι και ερευναυ
έκ της άνω επιβολής, εΐχεν αποφασίσει έκτοτε οριστικώς
τον πόλεμον, και θα ένίσχυσεν έτι μάλλον την Δημητριάδα*
ίνα δέ άποτρέψη την προσοχήν τών Έωμαίων και των Θεσ-
σαλών, άπέσυρεν ε'ις Ήμαθίαν τω 182 π. Χρ. έκ τών πα-
ραλίων τόπων τα πλήθη τών πολιτών μετά τών οικογε-
νειών αυτών \ ϊνα περιορισθή εις πόλεμον κατά ξηράν μό-
νον ότι (V έφρόντιζε σπουδαίος περί της Δημητριάδος, απο-
δεικνύει ή εκεί διαμονή αύτοϋ εν έ'τει 183 π. Χρ. '-• και
ολίγας δέ ημέρας -προ τοϋ θανάτου αύτοϋ διεχείμασεν ό
Φίλιππος εν Δημητριάδι τω 179 π. Χρ.• διότι εκείθεν με-
ταβάς εις θεσσαλονίκην και Άμφίπολιν άπέθανεν'1, άφεί,ς
ώς κληρονομίαν τω υίω και όιαδόχω αύτοΰ τον κατά τών
Έωμαίων πόλεμον '.
Κατείχε δέ καΐ ό Περσεύς αναμφιβόλως την Δημητριάδα
από τοϋ 17!• π. Χρ., οπότε άνενέο;>σε την πατρική ν φιλία ν
προς τους Έωμαίους '" αλλά δέν έπεσκέφθη τήν πόλιν, απα-
σχολημένος ών προς τους Δαρδάνους και Βιστάρνας• πι-
θανώς τω 174 π. Χρ. διήλθεν έκ Δημητριάδος, επιστρέφων
εις Μακεδονίαν έκ Δελφών"- ότι δ' έξηκολούθει συντονώ-
τερον τοϋ πατρός τάς παρασκευάς προς τον κατά τών Έω-
μαίων πόλεμον, αποδεικνύει το μέγα υπόμνημα τοϋ Ευμε-
νούς, αποτελούν ίδιον σύγγραμμα, το άναπτυχθέν ύπ' αυ-
τού ενώπιον τής συγκλήτου τω 172 π. Χρ., καΐ οί Θεσσα-
λοί πρέσβεις 7• δέν λέγεται τι όμως ύπ' ουδετέρων περί τής
Δημητριάδος διαρρήδην, το μεν διότι ή πόλις εθεωρείτο
από τής κτίσεως αυτής βασιλική Μακεδόνικη, το δέ διότι
τά εν αύτη εΐχεν ήδη κανονίσει άριστα ό Φίλιππος, μόνον
δέ συμπληρώσεις τών παρασκευών διενήργησεν ό Περσεύς,
ας δέον νά ύπονοήσωμεν έκ τοϋ λεγομένου εν τώ δόγ-
ματι της συγκλήτου αιτιολογικού, δι' οπ έκηρύσσετο ό προς
Περσέα πόλεμος τω 171 π. Χρ.. διότι «είχε παρασκευάσει
όπλα, στρατκότας, στόλον» 8.
Άρξαμένου δήλα δή κατά τό έτος τούτο τοϋ Περσικού
πολέμου, ό ύπό τής συγκλήτου ώς άνω μνημονευόμενος
στόλος τοϋ Περσέως έσχε κατά πάσαν πιθανότητα κύριον
όρμητήριον και κατά μέγα μέρος τήν Δημητριάδα- διό ό
ύπατος Κράσσος, εντός τοϋ 171 π. Χρ., μετά τήν άποτυχίαν
της έκπορθήσεως τών Γόννων παρά τά Τέμπη, έπήλθεν εις
τήν Δυσμικήν ακτή ν τοϋ Παγασιτικοΰ, και τά μικρέ/, μέν
ναυτικά ορμητήρια Πτελεύν και Άντρώνα, άτινα τω 174
π. Χρ. επισκεφθείς, θά εΐχεν ενισχύσει βεβαάος ό Περσεύς,
τον μέν έγκαταλειφθέντα κατέστρεψε, τον δέ κατέλαβε πα-
ραδοθέντα- καΐ τήν Κρεμαστήν Λάρισαν κατέλαΰεν επίσης,
έκβαλών τήν Μακεδονικήν φρουράν κατόπιν δ' έταλ.αντεύετο>
') .ι,ν;. 4ο :! 3.
-) Λίβ. 40 24 3;
::) Λίβ. 40 54 1-2 και 56 8.
4) Λίβ. 39 2!) .-> ά ραΐΓβ υβΐίαιιι ι-οΐίοίαιη ίίΐίο νΐάθπ ρο8-
8ΪΙ και 42 11 ΡβΓδβα ΙιβνβάίίαΗκυι ει ραίΓθ ΐ'θΐίοίυιη 1>β11ι<η>.
ή Λίβ. 4() 58 9.
,;) ΠρΓ). Λίβ. 41 19 και 22 και 42 ;'»!) δτι διήλθεν εκ Πτελεοϋ
και Άντρώνος, έγγνίτατα δήλον ότι της Δημητριάδος.
') Λίβ. 42 4 δτι ήδη τω 17.'! π. Χρ. πρέσβεις τών Θεσσαλών
άνεκοίνουν εν Τώμη τάς παρασκευάς τοϋ Περσέιος- 42 (> και 11-13
τό υπόμνημα τοϋ Ευμενούς- αί υπό τοΰ Πλουτάρχου ά'νω σελ. 101
σημ. ») άποδιδόμεναι τώ Φιλίππω παρασκευαί, φέρονται υπό τοϋ Ευ-
μενούς ώς ύπό τοΰ Περσέως μάλιστα γενόμεναι.
8) Παρά Λιβ. 42 13 δτι ό Περσεύς ϊη άθΟθΙΠ έίπποδ Γιίι-
ΙιιβηΤΙΙΙιι ρΓαβρ&Γ&ΓΘ . .. &Γΐηα ... ΐη ΕΙΠΪι&ιιιΘΓιί&ΓΪ& 0Οι1£Θ8δϊδδθ-
όιά τούτων νοείται μάλιστα ή Αημητριάς• έπιβεθαιοΐ δέ και δ
Περσεύς τάς παρασκευάς ταύτας παρά Λιβ. 42 52" τώ 172 π. Χρ.
ΙοθΙΙο οίκΐ που πιάίοΐο ίεπϊΐβη ίίΐηι (Ιοιτβίο Λίβ. 42 Ι!)- τό
συγκλητικόν δόγμα τής κΐ|ρύξεο)ς τοΰ πολέμου εν 42 30' άντί-
παλοι τοΰ Περσέως οί Θεσσαλοί: Λίβ. 42 38- κατάληψις τής Λα-
ρίσης ύπό τοΰ Άτιλίου 42 47.
καθ' 61 λέγει ό Λίβιος", αν έπρεπε νά προσβάλη τήν Δη-
μητριάδα* αλλά το πράγμα ήτο τόσον έπιβεβλημένον και
φυσικόν στρατιωτικώς, τό νά προσβληθή δήλα δή ύπό τοϋ
Κράσσου εν τών αρίστων κέντρων τών επιχειρήσεων τοϋ
εχθρού, ώστε μόνον σημαντικής αποτυχίας τοϋ Έωμαίου
υπάτου παρασιώπησις ύπό τοϋ Λιβίου είναι αιτία της μη
αναφοράς τών κατά τής Δημητριάδος γενομένων πράγματι
επιθετικών επιχειρήσεων τοϋ Κράσσου, όστις, μή δυνηθείς
μηδέ τους μικρότατους Γόννους νά εκπόρθηση, ήτο λίαν
εϋλογον νά άποτύχη προ τής μεγίστης και όχυροτάτης
Δημητριάδος.
Τούτων ένεκα τών αποτυχιών βλέπομεν τω 169 π. Χρ.
ίσχυρότατον στόλον τών 'Ρωμαίων 10, τοϋ Γδυμένους καΐ τοϋ
ΙΙρουσίου, δρώντα κατά τά σημεία ταύτα ύπό τον στρα-
τηγόν Μάρκιον, άδελφύν τού ύπατου Μαρκίου, ενεργούντα
τούτον εν συνδυασμώ κατά ξηράν προς τό Δίον κατά τοϋ
Περσέως, και έχοντα μ,εθ' εαυτού εφ ίκανόν διάστημα τον
Πολύβιον, επί κεφαλής όντα πρεσβείας τών εν Πελοπόν-
νησο) Αχαιών11- ώς ών άρα αυτόπτης ό ιστορικός, θά ανέ-
γραφε λεπτομερώς τά κατά τον Περσικύν πόλεμον, τοϋ
έτους τούτου μάλιστα, βεβαίως δ' έξ αύτοΰ θά ήντλησε
κατά τό σύνηθες ό Λίβιος τά κατά τήν γενομένην τότε
σπουδαιοτάτην πολιορκίαν τής Δημητριάδος, ην έξετέλεσεν
ό στρατηγός Μάρκιος και ό Ευμενής, άποτυχούσης τής προς
έκπόρθησιν τής Κασσανδρείας και Τορώνης επιχειρήσεως
αυτών '-.
Ούτοι δήλον ότι, κυριαρχοϋντες τελείως τής θαλάσσης,
συγκλείσαντες εν τοις έξωτερικοΐς λιμέσι (είκ. 48• 7.'ί• 75-
78- 93• 96• 102- 103• 104• 107• 108) τον μικρόν βεβαίως
στόλον τοϋ Περσέως, άφ' ού είδον πλήρη στρατιωτών τό
τείχη τής Δημητριάδος, παρέπλευσαν εις Ίωλκόν, ήτοι κα-
τέλαβον τήν άκτήν, καθ' ήν σήμερον εκτείνεται ό Βόλος
(είκ. ο- Τ !)1- ί•2• 95" 97" 101), σκοποϋντες, άφ' ού πρώτον
δηώσο>σι τους πέριξ αγρούς, νά έπιτεθώσι κατά τής Δημη-
τριάδος1"- εν τω μεταξύ χρόνω ειχεν αποστείλει και ό ύπα-
τος έκ Θεσσαλίας τον Ποπίλλιον μετά πέντε χιλιάδων πε-
ζών, ϊνα καταλάβη τήν Μελίβοιαν, προσφυώς έπικειμένην
πρύς τήν Δημητριάδα, και ταύτην προς έπιτυχίαν τής έκ-
πορθήσεως αυτής τής Δημητριάδος11. Ταύτα μαθών ό Περ-
'■') Λίβ. 42 07 άηδίίαΗ ίηάθ, ιιϊππϊι Πβηιοίη&Β αά^τβ-
άΐβηάα ΐοΓβί &η ϊη Βοοοίί& &8ρΐθϊβηά&β ΓΘ8. Ύπεστηρίζετο και
μακρόθεν ή Λημητριάς ύπό τοΰ στρατηγοί) τοϋ Περσέως Τιμοθέου,
(ού υιός φαίνεται ών ό εν τη νκ αριθ. (5 στήλη• — βλ. τών έμών
Θεαααλ. Μνημ. Ι σελ. 114 κέ.—αναγραφόμενος ιΐίόαοτος Τιμοθέου
Μακεδών), έχοντος κέντρον τήν πόλιν Φίλαν κατά τήν εξοδον τώ\•
Τεμπών, ϊαδδαιη Μ&§Ίιβΐ&8 βχ ρΐΌρίηααο ίβΐιΐρίαΐ'β Λίβ. αύτ..
Παρέμενον άρα οί Μαγνήτες, φρονοϋντες τά τοϋ Περσέως και τών
Μακεδόνων.
10) "Ηδη τω 172 π. Χρ. οί Τωμαΐοι εΐχον παρασκευάσει μέγαν
στόλον κατά τοϋ Περσέοος• Λίβ. 42 27, πρβ. 42 45' περί τών κατ"
αύτοΰ παρασκευών αυτών τώ Κι!) π. Χρ. βλ. Λίβ. 44 1-2 και 12,
δτι τοσοΰτον Ισχυροί ήσαν τότε κατά θάλασσαν οί "Ρωμαίοι, ώστε
απέπεμψαν πλοία τών Ελλήνων, έλθόντα προς έπικουρίαν αυτών.
") Πολύβ. ΚΗ' 13 1-5.
12) Λίβ. 44 10 και 11 και 12.
13) Λίβ. 44 12 Πθηιβΐΐ'ϊ&ιΐΘίτι ρβίαηΐ (ενν. ρΓ&βΐΟΓ θί γθχ).
ϊΙ)ϊ (αιηι &ρρΐΌρΐηο[υ&ηΐθ8 νβρίβία ηιοβηία ανηιαίίβ υκΙιβ-
δβηί, ρΓίΐβίΘΓνβοιϊ &ά Ιοίοοιι ο1&88βπι &ρρα1θΓαπί, ίηάθ α§ΊΌ
ναβι&ίο ϋθηΐΘίηαάθΐη οραοο,υ,θ &ά^Γθ88αΐ'ϊ• δήωσιν νοεί τήν κα•
ταστροφήν τών περί τί|ν Δημητριάδα σπαρτών, εν οΐς υπερέχει ή
κριθή (πρβ. ΊΙσύχ. Δημητριάς κριθή), τών κηπαίων, αμπέλων και
οπωροφόρων δένδρων, άφθόνως και νΰν καλλιεργούμενων ένταΰθα
και δαψιλώς εύδοκιμοΰντιΐΰν.
14) Λίβ. 44 13 οοΐιδαΐ... Ρορίΐΐίιιιη οαηι οιιιϊηο,υβ ηιίΐίΐηΐδ ιηί-
ΙίΙιιιη &ά ΜβΠοοβ&ηι πγοθπι ορρυ«'ηΕηκΙειηι ιηϊΐίίί. 8Ϊί& ββί...
ορροΓίαιηβ ί?ηηίίηβηβ αηρβτ Όβηιβίτίαάβιιι.
Α'. ΑΙ άνασκαφαι και ερευναυ
έκ της άνω επιβολής, εΐχεν αποφασίσει έκτοτε οριστικώς
τον πόλεμον, και θα ένίσχυσεν έτι μάλλον την Δημητριάδα*
ίνα δέ άποτρέψη την προσοχήν τών Έωμαίων και των Θεσ-
σαλών, άπέσυρεν ε'ις Ήμαθίαν τω 182 π. Χρ. έκ τών πα-
ραλίων τόπων τα πλήθη τών πολιτών μετά τών οικογε-
νειών αυτών \ ϊνα περιορισθή εις πόλεμον κατά ξηράν μό-
νον ότι (V έφρόντιζε σπουδαίος περί της Δημητριάδος, απο-
δεικνύει ή εκεί διαμονή αύτοϋ εν έ'τει 183 π. Χρ. '-• και
ολίγας δέ ημέρας -προ τοϋ θανάτου αύτοϋ διεχείμασεν ό
Φίλιππος εν Δημητριάδι τω 179 π. Χρ.• διότι εκείθεν με-
ταβάς εις θεσσαλονίκην και Άμφίπολιν άπέθανεν'1, άφεί,ς
ώς κληρονομίαν τω υίω και όιαδόχω αύτοΰ τον κατά τών
Έωμαίων πόλεμον '.
Κατείχε δέ καΐ ό Περσεύς αναμφιβόλως την Δημητριάδα
από τοϋ 17!• π. Χρ., οπότε άνενέο;>σε την πατρική ν φιλία ν
προς τους Έωμαίους '" αλλά δέν έπεσκέφθη τήν πόλιν, απα-
σχολημένος ών προς τους Δαρδάνους και Βιστάρνας• πι-
θανώς τω 174 π. Χρ. διήλθεν έκ Δημητριάδος, επιστρέφων
εις Μακεδονίαν έκ Δελφών"- ότι δ' έξηκολούθει συντονώ-
τερον τοϋ πατρός τάς παρασκευάς προς τον κατά τών Έω-
μαίων πόλεμον, αποδεικνύει το μέγα υπόμνημα τοϋ Ευμε-
νούς, αποτελούν ίδιον σύγγραμμα, το άναπτυχθέν ύπ' αυ-
τού ενώπιον τής συγκλήτου τω 172 π. Χρ., καΐ οί Θεσσα-
λοί πρέσβεις 7• δέν λέγεται τι όμως ύπ' ουδετέρων περί τής
Δημητριάδος διαρρήδην, το μεν διότι ή πόλις εθεωρείτο
από τής κτίσεως αυτής βασιλική Μακεδόνικη, το δέ διότι
τά εν αύτη εΐχεν ήδη κανονίσει άριστα ό Φίλιππος, μόνον
δέ συμπληρώσεις τών παρασκευών διενήργησεν ό Περσεύς,
ας δέον νά ύπονοήσωμεν έκ τοϋ λεγομένου εν τώ δόγ-
ματι της συγκλήτου αιτιολογικού, δι' οπ έκηρύσσετο ό προς
Περσέα πόλεμος τω 171 π. Χρ.. διότι «είχε παρασκευάσει
όπλα, στρατκότας, στόλον» 8.
Άρξαμένου δήλα δή κατά τό έτος τούτο τοϋ Περσικού
πολέμου, ό ύπό τής συγκλήτου ώς άνω μνημονευόμενος
στόλος τοϋ Περσέως έσχε κατά πάσαν πιθανότητα κύριον
όρμητήριον και κατά μέγα μέρος τήν Δημητριάδα- διό ό
ύπατος Κράσσος, εντός τοϋ 171 π. Χρ., μετά τήν άποτυχίαν
της έκπορθήσεως τών Γόννων παρά τά Τέμπη, έπήλθεν εις
τήν Δυσμικήν ακτή ν τοϋ Παγασιτικοΰ, και τά μικρέ/, μέν
ναυτικά ορμητήρια Πτελεύν και Άντρώνα, άτινα τω 174
π. Χρ. επισκεφθείς, θά εΐχεν ενισχύσει βεβαάος ό Περσεύς,
τον μέν έγκαταλειφθέντα κατέστρεψε, τον δέ κατέλαβε πα-
ραδοθέντα- καΐ τήν Κρεμαστήν Λάρισαν κατέλαΰεν επίσης,
έκβαλών τήν Μακεδονικήν φρουράν κατόπιν δ' έταλ.αντεύετο>
') .ι,ν;. 4ο :! 3.
-) Λίβ. 40 24 3;
::) Λίβ. 40 54 1-2 και 56 8.
4) Λίβ. 39 2!) .-> ά ραΐΓβ υβΐίαιιι ι-οΐίοίαιη ίίΐίο νΐάθπ ρο8-
8ΪΙ και 42 11 ΡβΓδβα ΙιβνβάίίαΗκυι ει ραίΓθ ΐ'θΐίοίυιη 1>β11ι<η>.
ή Λίβ. 4() 58 9.
,;) ΠρΓ). Λίβ. 41 19 και 22 και 42 ;'»!) δτι διήλθεν εκ Πτελεοϋ
και Άντρώνος, έγγνίτατα δήλον ότι της Δημητριάδος.
') Λίβ. 42 4 δτι ήδη τω 17.'! π. Χρ. πρέσβεις τών Θεσσαλών
άνεκοίνουν εν Τώμη τάς παρασκευάς τοϋ Περσέιος- 42 (> και 11-13
τό υπόμνημα τοϋ Ευμενούς- αί υπό τοΰ Πλουτάρχου ά'νω σελ. 101
σημ. ») άποδιδόμεναι τώ Φιλίππω παρασκευαί, φέρονται υπό τοϋ Ευ-
μενούς ώς ύπό τοΰ Περσέως μάλιστα γενόμεναι.
8) Παρά Λιβ. 42 13 δτι ό Περσεύς ϊη άθΟθΙΠ έίπποδ Γιίι-
ΙιιβηΤΙΙΙιι ρΓαβρ&Γ&ΓΘ . .. &Γΐηα ... ΐη ΕΙΠΪι&ιιιΘΓιί&ΓΪ& 0Οι1£Θ8δϊδδθ-
όιά τούτων νοείται μάλιστα ή Αημητριάς• έπιβεθαιοΐ δέ και δ
Περσεύς τάς παρασκευάς ταύτας παρά Λιβ. 42 52" τώ 172 π. Χρ.
ΙοθΙΙο οίκΐ που πιάίοΐο ίεπϊΐβη ίίΐηι (Ιοιτβίο Λίβ. 42 Ι!)- τό
συγκλητικόν δόγμα τής κΐ|ρύξεο)ς τοΰ πολέμου εν 42 30' άντί-
παλοι τοΰ Περσέως οί Θεσσαλοί: Λίβ. 42 38- κατάληψις τής Λα-
ρίσης ύπό τοΰ Άτιλίου 42 47.
καθ' 61 λέγει ό Λίβιος", αν έπρεπε νά προσβάλη τήν Δη-
μητριάδα* αλλά το πράγμα ήτο τόσον έπιβεβλημένον και
φυσικόν στρατιωτικώς, τό νά προσβληθή δήλα δή ύπό τοϋ
Κράσσου εν τών αρίστων κέντρων τών επιχειρήσεων τοϋ
εχθρού, ώστε μόνον σημαντικής αποτυχίας τοϋ Έωμαίου
υπάτου παρασιώπησις ύπό τοϋ Λιβίου είναι αιτία της μη
αναφοράς τών κατά τής Δημητριάδος γενομένων πράγματι
επιθετικών επιχειρήσεων τοϋ Κράσσου, όστις, μή δυνηθείς
μηδέ τους μικρότατους Γόννους νά εκπόρθηση, ήτο λίαν
εϋλογον νά άποτύχη προ τής μεγίστης και όχυροτάτης
Δημητριάδος.
Τούτων ένεκα τών αποτυχιών βλέπομεν τω 169 π. Χρ.
ίσχυρότατον στόλον τών 'Ρωμαίων 10, τοϋ Γδυμένους καΐ τοϋ
ΙΙρουσίου, δρώντα κατά τά σημεία ταύτα ύπό τον στρα-
τηγόν Μάρκιον, άδελφύν τού ύπατου Μαρκίου, ενεργούντα
τούτον εν συνδυασμώ κατά ξηράν προς τό Δίον κατά τοϋ
Περσέως, και έχοντα μ,εθ' εαυτού εφ ίκανόν διάστημα τον
Πολύβιον, επί κεφαλής όντα πρεσβείας τών εν Πελοπόν-
νησο) Αχαιών11- ώς ών άρα αυτόπτης ό ιστορικός, θά ανέ-
γραφε λεπτομερώς τά κατά τον Περσικύν πόλεμον, τοϋ
έτους τούτου μάλιστα, βεβαίως δ' έξ αύτοΰ θά ήντλησε
κατά τό σύνηθες ό Λίβιος τά κατά τήν γενομένην τότε
σπουδαιοτάτην πολιορκίαν τής Δημητριάδος, ην έξετέλεσεν
ό στρατηγός Μάρκιος και ό Ευμενής, άποτυχούσης τής προς
έκπόρθησιν τής Κασσανδρείας και Τορώνης επιχειρήσεως
αυτών '-.
Ούτοι δήλον ότι, κυριαρχοϋντες τελείως τής θαλάσσης,
συγκλείσαντες εν τοις έξωτερικοΐς λιμέσι (είκ. 48• 7.'ί• 75-
78- 93• 96• 102- 103• 104• 107• 108) τον μικρόν βεβαίως
στόλον τοϋ Περσέως, άφ' ού είδον πλήρη στρατιωτών τό
τείχη τής Δημητριάδος, παρέπλευσαν εις Ίωλκόν, ήτοι κα-
τέλαβον τήν άκτήν, καθ' ήν σήμερον εκτείνεται ό Βόλος
(είκ. ο- Τ !)1- ί•2• 95" 97" 101), σκοποϋντες, άφ' ού πρώτον
δηώσο>σι τους πέριξ αγρούς, νά έπιτεθώσι κατά τής Δημη-
τριάδος1"- εν τω μεταξύ χρόνω ειχεν αποστείλει και ό ύπα-
τος έκ Θεσσαλίας τον Ποπίλλιον μετά πέντε χιλιάδων πε-
ζών, ϊνα καταλάβη τήν Μελίβοιαν, προσφυώς έπικειμένην
πρύς τήν Δημητριάδα, και ταύτην προς έπιτυχίαν τής έκ-
πορθήσεως αυτής τής Δημητριάδος11. Ταύτα μαθών ό Περ-
'■') Λίβ. 42 07 άηδίίαΗ ίηάθ, ιιϊππϊι Πβηιοίη&Β αά^τβ-
άΐβηάα ΐοΓβί &η ϊη Βοοοίί& &8ρΐθϊβηά&β ΓΘ8. Ύπεστηρίζετο και
μακρόθεν ή Λημητριάς ύπό τοΰ στρατηγοί) τοϋ Περσέως Τιμοθέου,
(ού υιός φαίνεται ών ό εν τη νκ αριθ. (5 στήλη• — βλ. τών έμών
Θεαααλ. Μνημ. Ι σελ. 114 κέ.—αναγραφόμενος ιΐίόαοτος Τιμοθέου
Μακεδών), έχοντος κέντρον τήν πόλιν Φίλαν κατά τήν εξοδον τώ\•
Τεμπών, ϊαδδαιη Μ&§Ίιβΐ&8 βχ ρΐΌρίηααο ίβΐιΐρίαΐ'β Λίβ. αύτ..
Παρέμενον άρα οί Μαγνήτες, φρονοϋντες τά τοϋ Περσέως και τών
Μακεδόνων.
10) "Ηδη τω 172 π. Χρ. οί Τωμαΐοι εΐχον παρασκευάσει μέγαν
στόλον κατά τοϋ Περσέοος• Λίβ. 42 27, πρβ. 42 45' περί τών κατ"
αύτοΰ παρασκευών αυτών τώ Κι!) π. Χρ. βλ. Λίβ. 44 1-2 και 12,
δτι τοσοΰτον Ισχυροί ήσαν τότε κατά θάλασσαν οί "Ρωμαίοι, ώστε
απέπεμψαν πλοία τών Ελλήνων, έλθόντα προς έπικουρίαν αυτών.
") Πολύβ. ΚΗ' 13 1-5.
12) Λίβ. 44 10 και 11 και 12.
13) Λίβ. 44 12 Πθηιβΐΐ'ϊ&ιΐΘίτι ρβίαηΐ (ενν. ρΓ&βΐΟΓ θί γθχ).
ϊΙ)ϊ (αιηι &ρρΐΌρΐηο[υ&ηΐθ8 νβρίβία ηιοβηία ανηιαίίβ υκΙιβ-
δβηί, ρΓίΐβίΘΓνβοιϊ &ά Ιοίοοιι ο1&88βπι &ρρα1θΓαπί, ίηάθ α§ΊΌ
ναβι&ίο ϋθηΐΘίηαάθΐη οραοο,υ,θ &ά^Γθ88αΐ'ϊ• δήωσιν νοεί τήν κα•
ταστροφήν τών περί τί|ν Δημητριάδα σπαρτών, εν οΐς υπερέχει ή
κριθή (πρβ. ΊΙσύχ. Δημητριάς κριθή), τών κηπαίων, αμπέλων και
οπωροφόρων δένδρων, άφθόνως και νΰν καλλιεργούμενων ένταΰθα
και δαψιλώς εύδοκιμοΰντιΐΰν.
14) Λίβ. 44 13 οοΐιδαΐ... Ρορίΐΐίιιιη οαηι οιιιϊηο,υβ ηιίΐίΐηΐδ ιηί-
ΙίΙιιιη &ά ΜβΠοοβ&ηι πγοθπι ορρυ«'ηΕηκΙειηι ιηϊΐίίί. 8Ϊί& ββί...
ορροΓίαιηβ ί?ηηίίηβηβ αηρβτ Όβηιβίτίαάβιιι.