DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0110
ια'—3) Ιστορία τής Δημητριάδος προσηρμοαμένη προς τά περισωθέντα μνημεία
103
σεύς, απέστειλε τον Εύφράνορα μετά δισχιλίων εκλεκτών
πεζών, διατάξας αυτόν, ίνα, άν ήθελεν εκτοπίσει από της
Μελιβοίας τους 'Ρωμαίους, προλάβη και είσέλθη δια συγκε-
καλυμμένης δδοϋ εις την Δημητριάδα, πριν μεταστρατοπε-
δεύσωσιν οί Έωμαΐοι εκ της Ίωλκον παρά την πρώτην
πόλιν αυτήν ι.
Διαλύσας όντως την πολιορκίαν της Μελιβοίας ό Εύ-
φράνωρ, είσήλθεν εις την πόλιν, βεβαίως διά τών από
τοΰ νϋν Διμηνίου (βλ. παρένθ. πίν. Α' Ζ' Η') δυσβάτίον
ατραπών κατά την θέσιν «Παλάτια» καΐ την Φεραϊκήν
πύλην (είκ. 39 άνω δεξιά- 44• 45" 89, μάλιστα δε 94 και
101), ήτοι δι' οδών όντως συγκεκαλυμμένων οΰτως άνε-
θάρρησαν οί πολιορκούμενοι, και ου μόνον τά τείχη ήδύ-
ναντο εύπετώς νά φυλάττωσιν, άλλα και τάς λεηλασίας,
τάς υπό τών εχθρών γινομένας εν τοις πέριξ τών τειχών
και τή περιοχή τής έ'ξω πόλεα>ς, νά έμποδίζωσι- ποιοϋντες
δέ καΐ μακράν τών τειχών εφόδους προς διεσπαρμένας μι-
κράς μονάδας τοΰ λεηλατοϋντος έχθροϋ, εβλαπτον σπου-
δαίως αυτόν, τραυματίζοντες τους αντιπάλους2. Δυσχεραί-
νοντες οΰτως ό Μάρκιος και ό Ευμενής παρέπλευσαν τά
τείχη τής Δημητριάδος, βεβαίως τής Βορείου και Ανατο-
λικής πλευράς αυτής (είκ. 104- 105" 106- 107• 108), ϊνα κα-
τοπτεύσωσι την θέσιν εν γένει τής πόλεως και έκλέξωσι
μέρος διεισδύσεως εις αυτήν, εϊτε δι' Ίσχυρας εφόδου, εϊτε
διά ρηκτικών τοΰ τείχους μηχανών:!.
Οΰτω περάτων την διήγησιν της πολιορκίας ταύτης ό
Λίβιος παρεισάγει μετά τοϋ Πολυβίου φήμας περί κρύφιων
συνεννοήσεων τοΰ Ευμενούς μετά τοΰ Περσέ(ος• αύται φέ-
ρεται δτι έτελέσθησαν ύπ' αυτά τά τείχη της Δημητριάδος
υπό τοΰ Κύδαντος, αντιπροσώπου τοΰ Ευμενούς, και πρώ-
τον μεν μετά τοΰ Μενεκράτους, έπειτα δέ μετά τοΰ Αντι-
μάχου, φρουράρχου τής Δημητριάδος, αμφοτέρων στρατηγών
τοΰ Περσέως• διεδίδετο δέ δτι και όλίγω πρότερον έν
Άμφιπόλει έγένοντυ όμοιαι συνεννοήσεις υπό τοΰ αύτοΰ
Κύδαντος μετά τίνος Χιμάρου, Κρητών αμφοτέρων, ώς αν-
τιπροσώπων τοΰ Ευμενούς και τοΰ Περσέως '. Άλλ' άμφό-
') Λίβ. 44 13 ΡβΓδβιΐδ αιΐΏ &ηάΐ88θί δΐιηαΐ ΜθΗοοθ&πι ...
ορριΐ§η&π, δϊπιιιΐ οίΗδδβηι Ιοίοί δΐ&Γβ, υί ίηάβ Ώβπιβίή&άβιη
αάβΤθάθΓθίιιι•, ΕηρΙΐΓ&ηοΓβιη... οηιη άοΐβοιϊδ άαοοηδ ηιϊΐίοιίδ
Μθΐίοοβαιη ηιΐτιΐτ. θίάβηι ΐπιρθΓαίαηι, ιιί 8Ϊ ά Μβΐίυοβδ 8αιη-
ηιονίδδβί Κοιη&ηοδ, ΌβιτίΘΐΐ'ΐ&άθΐη ρΐ'ϊαδ οββιΜο ίίίηβνβ ίη-
ίτανβί, ομιαιη &1) Ιοίοο αά ηνδβηι ο&δίηι ιηονβΓβηί Κοιη&ηϊ.
Ό Περσεύς θα έμαθε ταΰχα τοσούτον ταχέως και ακριβώς διά
τών εκ Δημητριάδος φρυκτωριών μάλιστα, ών ϊδιον σύστημα ειχεν
εφεύρει, περί ου βλ. άνω σελ. 87.
-') Λίβ. 44 13 Εαρίιΐ'αηοι• δοΐαία ηηίαδ υυϋίδ οοδϊοίοηβ
Όβηιβίνίαάβηι βχίβΐηρίο άηοίί ηυοίβ [ζηίΐϋββ βιιοβ; ρΓΒβ-
βίάϊα ιζιΊ)ί8 ίηάβ ηοη] ηιοβηϊα ηιοάο 8θά &£Γ08 βίϊ&ιη
αοηΗάβΐΐιηΙ 8β α ρορυΐΕΐϊ,ϊοηίΙηΐδ Ι11ΘΓΪ ρο88β• συνεπλήρωσα
το χάσμα ώς άνω1 διότι ούτιος απαιτεί ό νους της εκτιθέμενης επι-
χειρήσεως: εΐσελθών δήλα δη νΰκτωρ ό Είκρράνωρ εϊ,ς την Δημη-
τριάδα, ενίσχυσε μεγάλως τήν έν αυτή φρουράν ούτως, ώστε ήδύ-
νατο αύτη ου μόνον απλώς τά τείχη νά φυλάττη δεόντως, άλλα και
τους πέριξ αγρούς, ους ό εχθρός έλεηλάτευ τούτου έ'νεκα βΐ βΠΙ-
ρίίοηβ8 ϊπ ν&£θβ ροραΙδίοΓββ ηοη δϊηβ νη1ηβη1)υ.8 ηοδίίηπι
ϊ&οίαβ 811111 υπό τής ούτως ένισχυθείσης φρουράς.
ή Λίβ. 44 13 βίναιψηνββίί τ&ιηβιι ιμ,οβηία βιιηΐ ρΓ&βίΟΓ
βί γθχ, βίίηηι ητύίβ οοηΐβηιρΙ&ηίοΒ, 8Ϊ ηηα ρανίβ ΐβιηρί&Γβ
£1111 ορβνβ &\ΐί νί ροδδβηί- 8π το ορβνβ δηλοΐ μηχανάς πολιορ-
■ κητικάς, τό δέ νί εφόδους στρατού προς άνάθασίν που επί τοΰ
τείχους, θεωρώ φανερόν.
') Πολνβ. ΚΘ' (! 1 «Κύδας ό Κρής, στρατευόμενος παρ' Ευ-
μένει και τιμώμενος ως εν ι μάλιστα, πρώτον μεν προς Άμφίπολιν
παραγενόμενοςΧ(ε)ιμάρω τινί τών συν Περσεΐ στρατευομένων [Κρητών]
καϊ πάλιν προς Λημητριάδι αννεγγίσας τω τείχει [τής πόλεως], έκοι-
τεραι αϊ διαδόσεις είναι φανερόν ότι έξήρθησαν προς
δικαιολογίαν τής π/.ήρους αποτυχίας τών Έωμαίων έν τή πο-
λιορκία τής Δημητριάδος•"- ανεπισήμως φαίνεται δτι οί προ-
ειρημένοι θά εξέφρασαν ιδίους αυτών πόθους και γνώμας,
δντες συμπολΐται, λόγφ δέ τής μισθοφοράς αντίπαλοι τότε.
Ή άποτυχοΰσα δμως πολιορκία τής Δημητριάδος και
έκ τών φημών έτι τούτων διαφαίνεται δτι υπήρξε σφοδρό-
τατη• δτι δέ αυτή μάλιστα δύναται νά σχετισθή λίαν στε-
νώς πρύς τάς τεθραυσμένας στήλας και τά επιτάφια μνη-
μεία τών νεκροταφείων, τάς ευρεθείσας λιθίνας σφαίρας
τών πετροβόλων μηχανών και τά άλλα ζητήματα, λέγομεν
κάτω έν έδαφ. /. Μετά δέ τήν πολιορκίαν ό μεν Ευμενής,
συγχαρείς τω ύπάτω, μετέβη εις Πέργαμον, τοΰ δέ στόλου
τών "Ρωμαίων μοίρα μεν άπέπλευσεν εις Σκίαθον προς
διαχειμασίαν, ετέρα δέ εις Ώρεον προς συναγωγήν τροφί-
μων και άποστολήν αυτών εις τον έν Θεσσαλία και Μα-
κεδονία μαχόμενον Έωμα'ίκόν στρατόν ':.
Τότε πιθανάιτατα ό στολίσκος τοΰ Περσέως, ορμώμενος
έκ Δημητριάδος, και διατελών έκ τοΰ φρυκτωρίου αυτών
(είκ. 102• ΙΟΝ) εις συνεννόησιν διά τών μνημονευθεισών
πυρσουρίδων μετά κατασκοπευτικών αποσπασμάτων αύτοΰ,
εύρεν εύκαιρίαν και επετέθη κατά τοΰ ΊΡωμαϊκοϋ στόλου,
έπήνεγκε δέ αύτώ σηιιαντικήν φθοράν ταύτη ν εμφανώς
π(/.ρασιωπα ό Λίβιος7, αναφέρει δέ ό Πλούταρχος λεπτο-
μερώς, λαβών παρά τοΰ Πολυβίου πιθανώτατα: «τοΰ τε
ναυστάθμου περί Ώρεόν όρμοϋντος άπροπ<)<'>κ>/το>' επίπλουν
θέμενος (ενν. Περσεύς), είκοσι μέν αύτοφόρτους όλκάδας
έχειρώσατο, τάς δ' άλλας σίτου γεμούσας κατέδυσεν έκρά-
τησε δέ και πεντηρικά τέσσαρα» Ν.
ϊούτο)ν έ'νεκα οί Έωμαΐοι δεν έτόλμησαν άπύ τοΰ χει-
μώνος τοΰ 169 π. Χρ. μέχρι τοϋ θέρους τοϋ 168 νά προσ-
βάλωσι τήν Δημητριάδα- φαίνεται δέ πιθανόν δτι και μετά
τήν ήτταν τοϋ Περσέως και μετά τήν καταστροφήν τής
Μελιβοίας υπό τοϋ Γναίου Όκταβίου9 άντεΐχεν έτι ή Δη-
νο?ιθγεΐτο τό μέν πρώτον Μενεκράτει, τό δέ δεύτερον \-\ντιμάχω
[τοις Περσέως στρατηγοΐς], εΐρηται»=.1Λ'. 44 13 καϊ 24 βν,Ι) ΐρ$%8
ηιοβηίί>ιΐ8 ηνΜβ οοΐΐοοιιΐυδ.
δ) Λίβ. 44 13 31) ϋβιηβΐη&άβ ββτίβ αο80β8ΧΜ//> βδί. Έκ τούτου
(3ε6αιοΰται ότι τό έν τή σημ. .'! βοηίβηΐρΙ(ΐηίβ8 δέν δηλοΐ άπλήν
θέαν δρωμένων έν θεάτρω, άλλ' επίμονους εφόδους, άποτυχούσας
και διά τούτο συγκαλυφθείσας υπό τοΰ Λιβίου.
") Λίβ. 44 13' ήδη όλίγω πρότερον ό Γ'πατος, έπισιτισθείς υπό
τού στόλου έν Μακεδονία, &β ϊηνβοίϊδ ϊαιη ρΟΓίηηι &ηάϊτ οηβ-
ναΗα8 ηανβ8 Μα§ηβ8ίαβ ι•βίίβΙα8 β88β• Μαγνησία νοείται
ενταύθα ή χερσόνησος (βλ. άνω σελ. 82)" θά έστάθμευσαν δέ τά
πλοία ταύτα κατά τους όρμους τοΰ νΰν «Τρίκκερι», ϊνα μη άπομα-
κρΰνωνται από τοΰ Ώρεοΰ, ένθα ήτο τό κύριον ναύσταθμον, ήτοι
ή ναυτική βάσις τών "Ρωμαίοι.
7) Πολλαχοΰ λέγει ό Λίβ. (π. χ. .'!!) 48 (!) δτι δΐ&ίιπ ηοη
ιιΐιΐ'α ίΐιίίη§ΘΓβ βχίβνηα, ηίδϊ ηα& Κοηιβηίδ οοΙι&βΓβΓβηΐ Γβ-
1)αδ• ϊσως τάς επιτυχίας τοΰ Περσέο^ς εναντίον τών Τιομαίων και
τών συμμάχων αυτών κατέλε'ξε τοις βΧΓβΐ'ηϊδ και παρεσιώπησε' και
ή σύγκλητος τω 168 π. Χρ. μετά την ήτταν τον Περσέως λέγει προς
τους πρέσβεις τών Τοδίαιν ότι ΡβΓδβιΐδ ίη Τ1ιβ88αΗα») βχβΓϋίίη
ίηάτιοίο ρβτ Ιιίβηηίιΐίπ Θταββα8 ιΐΓββδ &1ϊ&δ οβδίίΙβΓθί, &Η&δ
(Ιθηιιηΐϊ&ΐίοηβ βΐ'ΐηοΓίιιη ΙβιΤθΓθί, άποφεύγουσα νά ύμολογήση
τοσαύτας ήττας τών ΤΡωμαίων κατά τήν διετίαν ταύτην, επενεχθείσας
υπό τοΰ Περσέως τω καθαρώς 4)ϋ)μαϊκώ στρατώ.
*) Έν βίω Λίμίλ. β''. Πεντήρεις εΐχεν ό "Ρωμαϊκός στόλος τω
172 π. Χρ. πεντήκοντα, έπεσκευασμένας• περί τών ναυτικών δυνά-
μεων έν έτει 169 π. Χρ. βλ. άνω σελ. 102 σημ. 10• είχε δέ τότε δια-
ταχθή ό στόλος νά προσορμισθή εις τάς άκτάς τής χώρας τοΰ έχθροΰ'
Λίβ. 42 2 αϊ οοΟθΐη ίβιηροΐ'β <4&δ8Ϊ3 αηοαηβ ίηνβη&ίιη• ηοδ-
ίΐιΐΓΠ Ηίΐοηοηδ.
!') Λίβ. 44 4ΐ; ϊηΐβτ Ιιαββ ΜβΙϊυοβΕΐ & Οη. Οοί&νίο οαρϋαι-
άΐΗρϋν,τ^υ,β.
103
σεύς, απέστειλε τον Εύφράνορα μετά δισχιλίων εκλεκτών
πεζών, διατάξας αυτόν, ίνα, άν ήθελεν εκτοπίσει από της
Μελιβοίας τους 'Ρωμαίους, προλάβη και είσέλθη δια συγκε-
καλυμμένης δδοϋ εις την Δημητριάδα, πριν μεταστρατοπε-
δεύσωσιν οί Έωμαΐοι εκ της Ίωλκον παρά την πρώτην
πόλιν αυτήν ι.
Διαλύσας όντως την πολιορκίαν της Μελιβοίας ό Εύ-
φράνωρ, είσήλθεν εις την πόλιν, βεβαίως διά τών από
τοΰ νϋν Διμηνίου (βλ. παρένθ. πίν. Α' Ζ' Η') δυσβάτίον
ατραπών κατά την θέσιν «Παλάτια» καΐ την Φεραϊκήν
πύλην (είκ. 39 άνω δεξιά- 44• 45" 89, μάλιστα δε 94 και
101), ήτοι δι' οδών όντως συγκεκαλυμμένων οΰτως άνε-
θάρρησαν οί πολιορκούμενοι, και ου μόνον τά τείχη ήδύ-
ναντο εύπετώς νά φυλάττωσιν, άλλα και τάς λεηλασίας,
τάς υπό τών εχθρών γινομένας εν τοις πέριξ τών τειχών
και τή περιοχή τής έ'ξω πόλεα>ς, νά έμποδίζωσι- ποιοϋντες
δέ καΐ μακράν τών τειχών εφόδους προς διεσπαρμένας μι-
κράς μονάδας τοΰ λεηλατοϋντος έχθροϋ, εβλαπτον σπου-
δαίως αυτόν, τραυματίζοντες τους αντιπάλους2. Δυσχεραί-
νοντες οΰτως ό Μάρκιος και ό Ευμενής παρέπλευσαν τά
τείχη τής Δημητριάδος, βεβαίως τής Βορείου και Ανατο-
λικής πλευράς αυτής (είκ. 104- 105" 106- 107• 108), ϊνα κα-
τοπτεύσωσι την θέσιν εν γένει τής πόλεως και έκλέξωσι
μέρος διεισδύσεως εις αυτήν, εϊτε δι' Ίσχυρας εφόδου, εϊτε
διά ρηκτικών τοΰ τείχους μηχανών:!.
Οΰτω περάτων την διήγησιν της πολιορκίας ταύτης ό
Λίβιος παρεισάγει μετά τοϋ Πολυβίου φήμας περί κρύφιων
συνεννοήσεων τοΰ Ευμενούς μετά τοΰ Περσέ(ος• αύται φέ-
ρεται δτι έτελέσθησαν ύπ' αυτά τά τείχη της Δημητριάδος
υπό τοΰ Κύδαντος, αντιπροσώπου τοΰ Ευμενούς, και πρώ-
τον μεν μετά τοΰ Μενεκράτους, έπειτα δέ μετά τοΰ Αντι-
μάχου, φρουράρχου τής Δημητριάδος, αμφοτέρων στρατηγών
τοΰ Περσέως• διεδίδετο δέ δτι και όλίγω πρότερον έν
Άμφιπόλει έγένοντυ όμοιαι συνεννοήσεις υπό τοΰ αύτοΰ
Κύδαντος μετά τίνος Χιμάρου, Κρητών αμφοτέρων, ώς αν-
τιπροσώπων τοΰ Ευμενούς και τοΰ Περσέως '. Άλλ' άμφό-
') Λίβ. 44 13 ΡβΓδβιΐδ αιΐΏ &ηάΐ88θί δΐιηαΐ ΜθΗοοθ&πι ...
ορριΐ§η&π, δϊπιιιΐ οίΗδδβηι Ιοίοί δΐ&Γβ, υί ίηάβ Ώβπιβίή&άβιη
αάβΤθάθΓθίιιι•, ΕηρΙΐΓ&ηοΓβιη... οηιη άοΐβοιϊδ άαοοηδ ηιϊΐίοιίδ
Μθΐίοοβαιη ηιΐτιΐτ. θίάβηι ΐπιρθΓαίαηι, ιιί 8Ϊ ά Μβΐίυοβδ 8αιη-
ηιονίδδβί Κοιη&ηοδ, ΌβιτίΘΐΐ'ΐ&άθΐη ρΐ'ϊαδ οββιΜο ίίίηβνβ ίη-
ίτανβί, ομιαιη &1) Ιοίοο αά ηνδβηι ο&δίηι ιηονβΓβηί Κοιη&ηϊ.
Ό Περσεύς θα έμαθε ταΰχα τοσούτον ταχέως και ακριβώς διά
τών εκ Δημητριάδος φρυκτωριών μάλιστα, ών ϊδιον σύστημα ειχεν
εφεύρει, περί ου βλ. άνω σελ. 87.
-') Λίβ. 44 13 Εαρίιΐ'αηοι• δοΐαία ηηίαδ υυϋίδ οοδϊοίοηβ
Όβηιβίνίαάβηι βχίβΐηρίο άηοίί ηυοίβ [ζηίΐϋββ βιιοβ; ρΓΒβ-
βίάϊα ιζιΊ)ί8 ίηάβ ηοη] ηιοβηϊα ηιοάο 8θά &£Γ08 βίϊ&ιη
αοηΗάβΐΐιηΙ 8β α ρορυΐΕΐϊ,ϊοηίΙηΐδ Ι11ΘΓΪ ρο88β• συνεπλήρωσα
το χάσμα ώς άνω1 διότι ούτιος απαιτεί ό νους της εκτιθέμενης επι-
χειρήσεως: εΐσελθών δήλα δη νΰκτωρ ό Είκρράνωρ εϊ,ς την Δημη-
τριάδα, ενίσχυσε μεγάλως τήν έν αυτή φρουράν ούτως, ώστε ήδύ-
νατο αύτη ου μόνον απλώς τά τείχη νά φυλάττη δεόντως, άλλα και
τους πέριξ αγρούς, ους ό εχθρός έλεηλάτευ τούτου έ'νεκα βΐ βΠΙ-
ρίίοηβ8 ϊπ ν&£θβ ροραΙδίοΓββ ηοη δϊηβ νη1ηβη1)υ.8 ηοδίίηπι
ϊ&οίαβ 811111 υπό τής ούτως ένισχυθείσης φρουράς.
ή Λίβ. 44 13 βίναιψηνββίί τ&ιηβιι ιμ,οβηία βιιηΐ ρΓ&βίΟΓ
βί γθχ, βίίηηι ητύίβ οοηΐβηιρΙ&ηίοΒ, 8Ϊ ηηα ρανίβ ΐβιηρί&Γβ
£1111 ορβνβ &\ΐί νί ροδδβηί- 8π το ορβνβ δηλοΐ μηχανάς πολιορ-
■ κητικάς, τό δέ νί εφόδους στρατού προς άνάθασίν που επί τοΰ
τείχους, θεωρώ φανερόν.
') Πολνβ. ΚΘ' (! 1 «Κύδας ό Κρής, στρατευόμενος παρ' Ευ-
μένει και τιμώμενος ως εν ι μάλιστα, πρώτον μεν προς Άμφίπολιν
παραγενόμενοςΧ(ε)ιμάρω τινί τών συν Περσεΐ στρατευομένων [Κρητών]
καϊ πάλιν προς Λημητριάδι αννεγγίσας τω τείχει [τής πόλεως], έκοι-
τεραι αϊ διαδόσεις είναι φανερόν ότι έξήρθησαν προς
δικαιολογίαν τής π/.ήρους αποτυχίας τών Έωμαίων έν τή πο-
λιορκία τής Δημητριάδος•"- ανεπισήμως φαίνεται δτι οί προ-
ειρημένοι θά εξέφρασαν ιδίους αυτών πόθους και γνώμας,
δντες συμπολΐται, λόγφ δέ τής μισθοφοράς αντίπαλοι τότε.
Ή άποτυχοΰσα δμως πολιορκία τής Δημητριάδος και
έκ τών φημών έτι τούτων διαφαίνεται δτι υπήρξε σφοδρό-
τατη• δτι δέ αυτή μάλιστα δύναται νά σχετισθή λίαν στε-
νώς πρύς τάς τεθραυσμένας στήλας και τά επιτάφια μνη-
μεία τών νεκροταφείων, τάς ευρεθείσας λιθίνας σφαίρας
τών πετροβόλων μηχανών και τά άλλα ζητήματα, λέγομεν
κάτω έν έδαφ. /. Μετά δέ τήν πολιορκίαν ό μεν Ευμενής,
συγχαρείς τω ύπάτω, μετέβη εις Πέργαμον, τοΰ δέ στόλου
τών "Ρωμαίων μοίρα μεν άπέπλευσεν εις Σκίαθον προς
διαχειμασίαν, ετέρα δέ εις Ώρεον προς συναγωγήν τροφί-
μων και άποστολήν αυτών εις τον έν Θεσσαλία και Μα-
κεδονία μαχόμενον Έωμα'ίκόν στρατόν ':.
Τότε πιθανάιτατα ό στολίσκος τοΰ Περσέως, ορμώμενος
έκ Δημητριάδος, και διατελών έκ τοΰ φρυκτωρίου αυτών
(είκ. 102• ΙΟΝ) εις συνεννόησιν διά τών μνημονευθεισών
πυρσουρίδων μετά κατασκοπευτικών αποσπασμάτων αύτοΰ,
εύρεν εύκαιρίαν και επετέθη κατά τοΰ ΊΡωμαϊκοϋ στόλου,
έπήνεγκε δέ αύτώ σηιιαντικήν φθοράν ταύτη ν εμφανώς
π(/.ρασιωπα ό Λίβιος7, αναφέρει δέ ό Πλούταρχος λεπτο-
μερώς, λαβών παρά τοΰ Πολυβίου πιθανώτατα: «τοΰ τε
ναυστάθμου περί Ώρεόν όρμοϋντος άπροπ<)<'>κ>/το>' επίπλουν
θέμενος (ενν. Περσεύς), είκοσι μέν αύτοφόρτους όλκάδας
έχειρώσατο, τάς δ' άλλας σίτου γεμούσας κατέδυσεν έκρά-
τησε δέ και πεντηρικά τέσσαρα» Ν.
ϊούτο)ν έ'νεκα οί Έωμαΐοι δεν έτόλμησαν άπύ τοΰ χει-
μώνος τοΰ 169 π. Χρ. μέχρι τοϋ θέρους τοϋ 168 νά προσ-
βάλωσι τήν Δημητριάδα- φαίνεται δέ πιθανόν δτι και μετά
τήν ήτταν τοϋ Περσέως και μετά τήν καταστροφήν τής
Μελιβοίας υπό τοϋ Γναίου Όκταβίου9 άντεΐχεν έτι ή Δη-
νο?ιθγεΐτο τό μέν πρώτον Μενεκράτει, τό δέ δεύτερον \-\ντιμάχω
[τοις Περσέως στρατηγοΐς], εΐρηται»=.1Λ'. 44 13 καϊ 24 βν,Ι) ΐρ$%8
ηιοβηίί>ιΐ8 ηνΜβ οοΐΐοοιιΐυδ.
δ) Λίβ. 44 13 31) ϋβιηβΐη&άβ ββτίβ αο80β8ΧΜ//> βδί. Έκ τούτου
(3ε6αιοΰται ότι τό έν τή σημ. .'! βοηίβηΐρΙ(ΐηίβ8 δέν δηλοΐ άπλήν
θέαν δρωμένων έν θεάτρω, άλλ' επίμονους εφόδους, άποτυχούσας
και διά τούτο συγκαλυφθείσας υπό τοΰ Λιβίου.
") Λίβ. 44 13' ήδη όλίγω πρότερον ό Γ'πατος, έπισιτισθείς υπό
τού στόλου έν Μακεδονία, &β ϊηνβοίϊδ ϊαιη ρΟΓίηηι &ηάϊτ οηβ-
ναΗα8 ηανβ8 Μα§ηβ8ίαβ ι•βίίβΙα8 β88β• Μαγνησία νοείται
ενταύθα ή χερσόνησος (βλ. άνω σελ. 82)" θά έστάθμευσαν δέ τά
πλοία ταύτα κατά τους όρμους τοΰ νΰν «Τρίκκερι», ϊνα μη άπομα-
κρΰνωνται από τοΰ Ώρεοΰ, ένθα ήτο τό κύριον ναύσταθμον, ήτοι
ή ναυτική βάσις τών "Ρωμαίοι.
7) Πολλαχοΰ λέγει ό Λίβ. (π. χ. .'!!) 48 (!) δτι δΐ&ίιπ ηοη
ιιΐιΐ'α ίΐιίίη§ΘΓβ βχίβνηα, ηίδϊ ηα& Κοηιβηίδ οοΙι&βΓβΓβηΐ Γβ-
1)αδ• ϊσως τάς επιτυχίας τοΰ Περσέο^ς εναντίον τών Τιομαίων και
τών συμμάχων αυτών κατέλε'ξε τοις βΧΓβΐ'ηϊδ και παρεσιώπησε' και
ή σύγκλητος τω 168 π. Χρ. μετά την ήτταν τον Περσέως λέγει προς
τους πρέσβεις τών Τοδίαιν ότι ΡβΓδβιΐδ ίη Τ1ιβ88αΗα») βχβΓϋίίη
ίηάτιοίο ρβτ Ιιίβηηίιΐίπ Θταββα8 ιΐΓββδ &1ϊ&δ οβδίίΙβΓθί, &Η&δ
(Ιθηιιηΐϊ&ΐίοηβ βΐ'ΐηοΓίιιη ΙβιΤθΓθί, άποφεύγουσα νά ύμολογήση
τοσαύτας ήττας τών ΤΡωμαίων κατά τήν διετίαν ταύτην, επενεχθείσας
υπό τοΰ Περσέως τω καθαρώς 4)ϋ)μαϊκώ στρατώ.
*) Έν βίω Λίμίλ. β''. Πεντήρεις εΐχεν ό "Ρωμαϊκός στόλος τω
172 π. Χρ. πεντήκοντα, έπεσκευασμένας• περί τών ναυτικών δυνά-
μεων έν έτει 169 π. Χρ. βλ. άνω σελ. 102 σημ. 10• είχε δέ τότε δια-
ταχθή ό στόλος νά προσορμισθή εις τάς άκτάς τής χώρας τοΰ έχθροΰ'
Λίβ. 42 2 αϊ οοΟθΐη ίβιηροΐ'β <4&δ8Ϊ3 αηοαηβ ίηνβη&ίιη• ηοδ-
ίΐιΐΓΠ Ηίΐοηοηδ.
!') Λίβ. 44 4ΐ; ϊηΐβτ Ιιαββ ΜβΙϊυοβΕΐ & Οη. Οοί&νίο οαρϋαι-
άΐΗρϋν,τ^υ,β.