DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0111
104
Α'. ΑΙ άνασκαφαΐ και έ'ρευναι
μητριάς καΐ ουχί, δια της βίας, αλλά διά συνθήκης ϊσως
παρεδόθη, άποσταλέντων προς τοϋτο πρεσβευτών τοϋ κοινοΰ
των Μαγνήτοον προς τον Αίμίλιον Παϋλον μετά την εν
Πύδνη νίκην αύτοΰ- διότι το μέν πολυάριθμοι πρεσβεΐαι μετέ-
βησαν εις Μακεδονίαν, ίνα συγχαρώσιν αύτω, μάλιστα εκ
Θεσσαλίας1, το δέ ή τυχόν έκπόρθησις της Δημητριάδος
υπό τοΰ ΌκταΟίου, ούσα μέγα και ένδοξότατον κατόρθωμα,
δέν ήτο δυνατόν κατ' ούδένα τρόπον να παραλειφθή υπό
τοϋ Λιθίου, αορ' ού, περί της μικράς Μελιθοίας προκειμένου,
ανέγραψε την κατάληψιν καΐ καταστροφήν αυτής.
Εκλεγέντων δέ τών νέων υπάτων διά το έτος 1(!7
π. Χρ., ώρίσθησαν κατά το σύνηθες δέκα πρεσθευται υπό
τής συγκλήτου, ίνα μετά τοϋ Αιμιλίου Παύλου καΐ τοϋ
ως μη άποδεξαμένη τά τοϋ Μιθριδάτου- ' αν ό Μητροφά-
νης είσήλθεν εις την πόλιν, δεν αναφέρεται- εΐναι όμως
εΰλογον νά ύποθέσωμεν ότι δέν είσήλθεν, άντιστάντων επί τι
έρρωμένως τών πολιτών διότι άλλως θά κατέστρεφεν ούτος
τελείως την Δημητριάδα, όπως και την Δήλον καταληφθεΐσαν
κατέστρεψεν, ουδέ θά περιωρίζετο εις τινας λεηλασίας τών
πέριξ βεβαίως, οίας τω 169 π. Χρ. εΐχον εκτελέσει περί
αυτήν ό Μάρκιος καΐ ό Ευμενής5, άλλ'ή υπό τοϋ Μητρο-
φάνους γενομένη λεηλασία δέν θά υπήρξε λίαν σπουδαία-
διότι, έπελθόντων εκ Μακεδονίας τών 'Ρωμαίων, ηττηθείς
εν ναυμαχία, απεχώρησε ν.
Έχρησίμευε δέ κατά τον Παρθικόν πόλεμον τοΐα Τω-
μαίοις ή Δημητριάς ώς όπλοστάσιον και ώς σημαντικόν τι
Είκών 111. Το θέατρον τϊ\ς Δημητριάδος (προ τών ανασκαφών), οπόθεν πιθανώς ώμίλησεν δ-/Αννίβας τώ 191 π. Χρ..
0 —το κοίλον τοϋ θεάτρου κατά την Βόρειον πάροδον Υ = τό μεταγενέστερον άαΟεστάκτιστον ύδραγωγεϊον.
Λευκίου Άνικίου ρυθμίσωσι τά κατά τήν Μακεόονικήν εν
γένει χώραν τοϋ καταλυθέντος βασιλείου- υπό τούτων πάντων
απεφασίσθη και έξετελέσθη ή κρήμνισις τών τειχών τής
\ημητριάδος• περί τοϋ ζητήματος τούτου διαλαμβάνομεν
κάτω λεπτομερώς εν έδαφ. 4, οός σχετιζομένου εν τοις μάλι-
στα προς τήν ίστορίαν τοϋ έντειχισμοϋ τών γραπτών στηλών.
Παρέμεινε δ' έ'κτοτε γυμνή ή πόλις τοϋ Δημητρίου υπό
τήν συνήθως διδομένην υπό τών "Ρωμαίων έλευθερίαν -
κατά τάς μικράς επαναστάσεις έπι Φιλίππου τοϋ Άνδρί-
σκου τω 147 π. Χρ. και κατόπιν έπι τοϋ ετέρου Ψευδο-
φιλίππου δέν αναφέρεται- ουδέ κατά τήν γενικήν και έπί-
σημον καταστροφήν τών αδελφών τής Δημητριάδος πόλεων,
τής Χαλκίδος και Κορίνθου δήλα δη," τήν τελεσθεΐσαν τφ
146 π. Χρ., γίνεται τις μνεία περί αυτής- διότι ήδη πρό-
τερον τω 168 π. Χρ., εΐχεν ύποστή τήν αυτήν τύχη ν ή
Δημητριάς.
Παραμένει δέ ούτως έπι μακρόν ανώνυμος καΐ ήσυχος
ή πόλις, ότε τώ 87-86 π. Χρ. αναφέρεται ώς λεηλατηθεΐσα
ύπό τοϋ στρατηγού τοϋ Μιθριδάτου Μητροφάνους, σταλέν-
τος μετά στρατού, "ίνα προσέλκυση ή βία προσλάόη αυτήν
και τους Μάγνητας εις τήν φιλίαν εκείνου- έλεηλατήθη δέ
βεί'αίως κέντρον εφοδιασμού, οίον είχε καθορίσει αυτήν
πρότερον ό Φίλιππος μάλιστα και ό Περσεύς- διότι ανα-
φέρεται ότι ό Ιούλιος Καίσαρ εΐχεν ιδρύσει εκεί προς τοϋτο
όπλοστάσιον καΐ έπι πολύν χρόνον διετήρει αυτό- διό μετ'
ού πολύ ό Βρούτος εϋρεν εκεί πολλά όπλα εκ τής προμη-
θείας τοϋ Καίσαρος, ατινα ή σύγκλητος έψήφισεν, όπως
μεταχειρισθή εις τά συμφέροντα τής πατρίδος11- φαίνεται
δέ ότι και κατά τους προς τον Άντώνιον πολέμους έτε-
λεΐτο εκ Δημητριάδος εξαγωγή όπλων προς αυτόν, ατινα,
έπελθών ό Άντίστιος, παρεκράτησεν 7. "Ισως διά τίνα λόγον
τοιούτου καθορισμού τής πόλεως ώς κέντρου εφοδιασμού,
γενομένου και ύπό τοϋ Πομπηίου, και ώφελοϋντος βιοτε-
') Α16. 44 4»; Ιβ^αΙίοιίθΒ ίΓθΟ,αθπίθθ... νιαχΐτηβ (•χ ΊΊιβ8-
8αΙία, &ιιάϊί&θ 8υηι• και Ιν 45 31 ίϊ-ΘΐιιίθηΙθδ βί βχ Ρβίθμοη-
πθ80 βί θχ Βοβοιϊα βί βχ αΙίΪ8 Ογ&θοϊ&θ βοηαίΐίί» &άβ88βηΐ
(ενν. 1觕&ΐϊοηβ8), ίηψίβυβνο αηνββ αβοβιη Ιβ^αίοπιιη.
2) Άνάμνησίς τις αυτής τελείται ύπό τών Τοδίων εν τή συγ-
κλήτω τω 167 π. Χρ. Λίβ. 45 22 Ι)βΐϊΐθΐΐ'ίαάθ βί Οΐι&ΐώοθ. . .
Οβουραίο (ύπό τοϋ Άντιόχου)
:;) Λίβ. βρ. 62 Μχιιτιιηίαδ. . . Οοπηίΐιοιι βχ 8βηαίιΐ8 βοη8η11ο
άίηιίί. . . ΊΊιβο&ο αυοηιιβ βίΟΙιβΙοίδ. . . (Πηιίαβ. Στράβ. Η'38123.
') Άηπιαν. Μιθρ. κθ' «τοϋ δ* αύτοΰ χρόνου Μητροφάνης, έπι-
πεμφθεΐς ύπό Μιθριδάτου μεθ' ετέρας στρατιάς, Εϋύοιαν και Δημη-
τριάδα και Μαγνησίαν, ουκ έκδεχομένας τά Μιθριδάτεια, έλεηλάιεϊ
και Βρϋττιος, εκ Μακεδονίας έπελθών συν όλίγω στρατό), κατεναυ-
μάχησέ τε αύτω κ.τ.λ.»- τά συμβάντα ταϋτα τίθενται επί Αρχελάου
και Σΰλλα- παρά Πανσαν. Γ' 23 3-5 6 στρατηγός ούτος τοϋ Μιθρι-
δάτου καλείται Μηνοψάνης' λεηλατήσας δέ ό αί'τός μετά ταϋτα άγρίως
τήν Δήλον, κατεποντα')θΐ) ύπό τών διασωθέντων Δηλίων.
5) Βλ. άνω σελ. 1.02 και σημ. 13.
(1) 'Αππιαν. Έμφ. Γ' 63 «ό δέ (ενν. Μάρκος Βροΰτος) είχε και
όπλα πολλά, όσα εν Λημητριάδι Γαΐ'ω Καίσαρι Ικ πολλον γιγνο-
μενα εύρεν οίς άπασιν αυτόν ή βουλή τότε έψηφίζετο ες τά συμ-
ορέροντα τής πατρίδος χρήσθαι».
7) Ιίλούτ. β. Βρούτ. κε' «όσοι δέ περί θεσσαλίαν έτι τής Πομ-
πηίου στρατιάς έπλανώντο, συνέρρεον ασμένως προς αυτόν (ενν. τον
Άντίστιον). . . έπιπλεύσας τε τή Δημητριάδι, πολλών όπλων εξαγομέ-
νων προς ^Αντώνιον, α Καίσαρος τοϋ προτέρου κελεΰσαντος επί
τον Παρθικόν έποιήθη πόλεμον, έκράτησεν κτλ.».
Έτνπώ&η τ Γ/ 8• 8• 1915.
Α'. ΑΙ άνασκαφαΐ και έ'ρευναι
μητριάς καΐ ουχί, δια της βίας, αλλά διά συνθήκης ϊσως
παρεδόθη, άποσταλέντων προς τοϋτο πρεσβευτών τοϋ κοινοΰ
των Μαγνήτοον προς τον Αίμίλιον Παϋλον μετά την εν
Πύδνη νίκην αύτοΰ- διότι το μέν πολυάριθμοι πρεσβεΐαι μετέ-
βησαν εις Μακεδονίαν, ίνα συγχαρώσιν αύτω, μάλιστα εκ
Θεσσαλίας1, το δέ ή τυχόν έκπόρθησις της Δημητριάδος
υπό τοΰ ΌκταΟίου, ούσα μέγα και ένδοξότατον κατόρθωμα,
δέν ήτο δυνατόν κατ' ούδένα τρόπον να παραλειφθή υπό
τοϋ Λιθίου, αορ' ού, περί της μικράς Μελιθοίας προκειμένου,
ανέγραψε την κατάληψιν καΐ καταστροφήν αυτής.
Εκλεγέντων δέ τών νέων υπάτων διά το έτος 1(!7
π. Χρ., ώρίσθησαν κατά το σύνηθες δέκα πρεσθευται υπό
τής συγκλήτου, ίνα μετά τοϋ Αιμιλίου Παύλου καΐ τοϋ
ως μη άποδεξαμένη τά τοϋ Μιθριδάτου- ' αν ό Μητροφά-
νης είσήλθεν εις την πόλιν, δεν αναφέρεται- εΐναι όμως
εΰλογον νά ύποθέσωμεν ότι δέν είσήλθεν, άντιστάντων επί τι
έρρωμένως τών πολιτών διότι άλλως θά κατέστρεφεν ούτος
τελείως την Δημητριάδα, όπως και την Δήλον καταληφθεΐσαν
κατέστρεψεν, ουδέ θά περιωρίζετο εις τινας λεηλασίας τών
πέριξ βεβαίως, οίας τω 169 π. Χρ. εΐχον εκτελέσει περί
αυτήν ό Μάρκιος καΐ ό Ευμενής5, άλλ'ή υπό τοϋ Μητρο-
φάνους γενομένη λεηλασία δέν θά υπήρξε λίαν σπουδαία-
διότι, έπελθόντων εκ Μακεδονίας τών 'Ρωμαίων, ηττηθείς
εν ναυμαχία, απεχώρησε ν.
Έχρησίμευε δέ κατά τον Παρθικόν πόλεμον τοΐα Τω-
μαίοις ή Δημητριάς ώς όπλοστάσιον και ώς σημαντικόν τι
Είκών 111. Το θέατρον τϊ\ς Δημητριάδος (προ τών ανασκαφών), οπόθεν πιθανώς ώμίλησεν δ-/Αννίβας τώ 191 π. Χρ..
0 —το κοίλον τοϋ θεάτρου κατά την Βόρειον πάροδον Υ = τό μεταγενέστερον άαΟεστάκτιστον ύδραγωγεϊον.
Λευκίου Άνικίου ρυθμίσωσι τά κατά τήν Μακεόονικήν εν
γένει χώραν τοϋ καταλυθέντος βασιλείου- υπό τούτων πάντων
απεφασίσθη και έξετελέσθη ή κρήμνισις τών τειχών τής
\ημητριάδος• περί τοϋ ζητήματος τούτου διαλαμβάνομεν
κάτω λεπτομερώς εν έδαφ. 4, οός σχετιζομένου εν τοις μάλι-
στα προς τήν ίστορίαν τοϋ έντειχισμοϋ τών γραπτών στηλών.
Παρέμεινε δ' έ'κτοτε γυμνή ή πόλις τοϋ Δημητρίου υπό
τήν συνήθως διδομένην υπό τών "Ρωμαίων έλευθερίαν -
κατά τάς μικράς επαναστάσεις έπι Φιλίππου τοϋ Άνδρί-
σκου τω 147 π. Χρ. και κατόπιν έπι τοϋ ετέρου Ψευδο-
φιλίππου δέν αναφέρεται- ουδέ κατά τήν γενικήν και έπί-
σημον καταστροφήν τών αδελφών τής Δημητριάδος πόλεων,
τής Χαλκίδος και Κορίνθου δήλα δη," τήν τελεσθεΐσαν τφ
146 π. Χρ., γίνεται τις μνεία περί αυτής- διότι ήδη πρό-
τερον τω 168 π. Χρ., εΐχεν ύποστή τήν αυτήν τύχη ν ή
Δημητριάς.
Παραμένει δέ ούτως έπι μακρόν ανώνυμος καΐ ήσυχος
ή πόλις, ότε τώ 87-86 π. Χρ. αναφέρεται ώς λεηλατηθεΐσα
ύπό τοϋ στρατηγού τοϋ Μιθριδάτου Μητροφάνους, σταλέν-
τος μετά στρατού, "ίνα προσέλκυση ή βία προσλάόη αυτήν
και τους Μάγνητας εις τήν φιλίαν εκείνου- έλεηλατήθη δέ
βεί'αίως κέντρον εφοδιασμού, οίον είχε καθορίσει αυτήν
πρότερον ό Φίλιππος μάλιστα και ό Περσεύς- διότι ανα-
φέρεται ότι ό Ιούλιος Καίσαρ εΐχεν ιδρύσει εκεί προς τοϋτο
όπλοστάσιον καΐ έπι πολύν χρόνον διετήρει αυτό- διό μετ'
ού πολύ ό Βρούτος εϋρεν εκεί πολλά όπλα εκ τής προμη-
θείας τοϋ Καίσαρος, ατινα ή σύγκλητος έψήφισεν, όπως
μεταχειρισθή εις τά συμφέροντα τής πατρίδος11- φαίνεται
δέ ότι και κατά τους προς τον Άντώνιον πολέμους έτε-
λεΐτο εκ Δημητριάδος εξαγωγή όπλων προς αυτόν, ατινα,
έπελθών ό Άντίστιος, παρεκράτησεν 7. "Ισως διά τίνα λόγον
τοιούτου καθορισμού τής πόλεως ώς κέντρου εφοδιασμού,
γενομένου και ύπό τοϋ Πομπηίου, και ώφελοϋντος βιοτε-
') Α16. 44 4»; Ιβ^αΙίοιίθΒ ίΓθΟ,αθπίθθ... νιαχΐτηβ (•χ ΊΊιβ8-
8αΙία, &ιιάϊί&θ 8υηι• και Ιν 45 31 ίϊ-ΘΐιιίθηΙθδ βί βχ Ρβίθμοη-
πθ80 βί θχ Βοβοιϊα βί βχ αΙίΪ8 Ογ&θοϊ&θ βοηαίΐίί» &άβ88βηΐ
(ενν. 1觕&ΐϊοηβ8), ίηψίβυβνο αηνββ αβοβιη Ιβ^αίοπιιη.
2) Άνάμνησίς τις αυτής τελείται ύπό τών Τοδίων εν τή συγ-
κλήτω τω 167 π. Χρ. Λίβ. 45 22 Ι)βΐϊΐθΐΐ'ίαάθ βί Οΐι&ΐώοθ. . .
Οβουραίο (ύπό τοϋ Άντιόχου)
:;) Λίβ. βρ. 62 Μχιιτιιηίαδ. . . Οοπηίΐιοιι βχ 8βηαίιΐ8 βοη8η11ο
άίηιίί. . . ΊΊιβο&ο αυοηιιβ βίΟΙιβΙοίδ. . . (Πηιίαβ. Στράβ. Η'38123.
') Άηπιαν. Μιθρ. κθ' «τοϋ δ* αύτοΰ χρόνου Μητροφάνης, έπι-
πεμφθεΐς ύπό Μιθριδάτου μεθ' ετέρας στρατιάς, Εϋύοιαν και Δημη-
τριάδα και Μαγνησίαν, ουκ έκδεχομένας τά Μιθριδάτεια, έλεηλάιεϊ
και Βρϋττιος, εκ Μακεδονίας έπελθών συν όλίγω στρατό), κατεναυ-
μάχησέ τε αύτω κ.τ.λ.»- τά συμβάντα ταϋτα τίθενται επί Αρχελάου
και Σΰλλα- παρά Πανσαν. Γ' 23 3-5 6 στρατηγός ούτος τοϋ Μιθρι-
δάτου καλείται Μηνοψάνης' λεηλατήσας δέ ό αί'τός μετά ταϋτα άγρίως
τήν Δήλον, κατεποντα')θΐ) ύπό τών διασωθέντων Δηλίων.
5) Βλ. άνω σελ. 1.02 και σημ. 13.
(1) 'Αππιαν. Έμφ. Γ' 63 «ό δέ (ενν. Μάρκος Βροΰτος) είχε και
όπλα πολλά, όσα εν Λημητριάδι Γαΐ'ω Καίσαρι Ικ πολλον γιγνο-
μενα εύρεν οίς άπασιν αυτόν ή βουλή τότε έψηφίζετο ες τά συμ-
ορέροντα τής πατρίδος χρήσθαι».
7) Ιίλούτ. β. Βρούτ. κε' «όσοι δέ περί θεσσαλίαν έτι τής Πομ-
πηίου στρατιάς έπλανώντο, συνέρρεον ασμένως προς αυτόν (ενν. τον
Άντίστιον). . . έπιπλεύσας τε τή Δημητριάδι, πολλών όπλων εξαγομέ-
νων προς ^Αντώνιον, α Καίσαρος τοϋ προτέρου κελεΰσαντος επί
τον Παρθικόν έποιήθη πόλεμον, έκράτησεν κτλ.».
Έτνπώ&η τ Γ/ 8• 8• 1915.