DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0112
ια'—3) Ιστορία της Δημητριάδος προσηρμοαμένη προς τά στερισωθέντα μνημεία
105
χνικώς και έμπορικώς αυτήν, έτιμήθη ούτος δι' άνδριάντος
εντός τίνος των ετών μεταξύ 66-62 π. Χρ.'.
Κατά δε τους πρώιμους αυτοκρατορικούς 'Ρωμαΐκούς
χρόνους φαίνεται δτι έγένετό τις σημαντική εισβολή Γαλα-
τών εις τήν Μαγνησίαν και περί την Δημητριάδα, έξ ής
έκινδύνευσε μεν ή πόλις, έσώθη δέ υπό τίνος στρατηγοί), ή
τοϋ φρουράρχου αυτής, όστις λέγεται ότι κατενίκησε τους
βαρβάρους και πολλά συνήγαγε λάφυρα, ών άπαρχήν ανέ-
βηκε τω εν Δημητριάδι βεβαίως ίερώ τοϋ Διός Ακραίου2•
έτιμήθη δέ δι' άνδριάντος και όκταστίχου επιγράμματος υπό
των πολιτών, και μετ' ου πολύ κατεστάθη, ϊσως καΐ διά τύ
θανόν ότι έποιήθη το ύδραγωγεϊον, τα πολλά σωζόμενον
νΰν και καλούμενον κοινώς «Δόντια» (εικών 5* 105• 109•
111)• τοϋτο εΐναι άσβεστόκτιστον, εν δέ τοις λίθοις αυτού
ούδένα διεκρίναμεν, είλημμένον εκ μνημείου ή αρχαίου οι-
κοδομήματος, ή άλλοος έξειργασμένον καλώς πρότερον, ή
έπιγεγραμμένον αν όμως έκτίζετο κατά τήν μετέπειτα πε-
ρίοδον, θά έφερεν αναμφιβόλως πολλούς τοιούτους λίθους
έντετειχισμένους, οίους φέρουσι τά κατόπιν ίδρυθέντα οι-
κοδομήματα.
Διότι εν τη χριστιανική γενομένη περί το 400 μ. Χρ.
Δημητριάδι1; παρατηροϋμεν αληθή μανίαν κατά τών εθνικών
Εϊκών 112. — Τό μεσαιωνικόν (Ίουστινιάνειον και πολλάκις μετέπειτα έπισκευασθέν) τείχος της Ίωλκοϋ, νΰν «Κάστρον Βόλου» καλούμενον, κατά τήν Βορρανατολικην
πλευράν. Θ = ή νΰν εκκλησία τών Γ Αγίων Θεοδώρων, ύφ' ην ύπάρχουσιν ερείπια Ελληνικοί ναοΰ, της Ίωλκίας Αρτέμιδος πιθανώς• Π = προϊστορικόν
στρώμα• Τ-Τ=τάφοι νεολιθικοί ή της χαλκής περιόδου.
κατόρθωμα τοϋτο, εις τό ύπατικόν αξίωμα3. Τών είσβο?ι.ών
τούτων και της εν γένει μεταβολής τών πραγμάτων ένεκα,
ευρίσκεται περί τό 20 μ. Χρ. συνεσταλμένη μεν ή Δημή-
τριος, αλλά καΐ οΰτα» διαφέρουσα πολύ τών ανά τήν Μαγνη-
σίαν πόλεων Κ
Τήν δέ μετέπειτα μνείαν καί τίνα γενικακέραν σημασίαν
αυτής, διαδηλοϋσιν αναθήματα εις Έωμαίους αυτοκράτορας
και ερείπια μέχρι τών χρόνων τοϋ Σευήρου και Κάρου 5'
κατά τους τελευταίους τούτους χρόνους, ήτοι κατά τήν με-
ταξύ 200 και 2X2 μ. Χρ. χρονικήν περίοδον, φαίνεται πι-
') ΙΟ IX2 1134.
-') Πρβ. τά προειρημένα εν σελ. 90-91 και σημ. 1.
8) ΙΟ- IX2 113δ' πιθανώτατον είναι δτι άπώλετο ό λίθος οΰτος,
ήδη ύπό τοϋ ΚθΓΠ μη έπανευρεθείς• οίίτω δυσχερέστερον έτι δύναν-
ται να άναπληρωθώσι και κατανοηθώσι τά κατά τό επίγραμμα
τοΰτο χάσματα.
') Στράβ. θ' 436 15• πρ6. Πρακτικά 1909 σελ. 147.
") ΙΟ IX2 1137' 1138• τά τελευταία γνωστά νομίσματα τοϋ
κοινοΰ τών Μαγνητών χρονολογούνται έπι Γαλλιηνού• έκόπτοντο δέ
πάντοτε εν Δημητριάδι από της κτίσεως αυτής.
Α. 2. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΥ• ΓΡΑΠΤΑΙ ΣΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ-ΠΑΓΑΣΩΝ
οικοδομημάτων, ανδριάντων, επιγραφών και ομοίων μνη-
μείων πάντα δήλα δή τά ποιηθέντα δημόσια και ιδιωτικά
κτίσματα, και αυτοί έτι οι τάφοι από τών χρόνων τούτων
και εφεξής, εΐναι πλήρη θραυσμάτων, ειλημμένων εξ αρχαιο-
τέρων μνημείων τής Ελληνικής περιόδου ποικιλωτάτα>ν,
επίτηδες ή κατά τίνα διαταγήν θραυομένων πάντων άνευ
ούδενός έλέου• τήν τοιαύτην εκ προνοίας γενομένην θραϋ-
σιν βέβαιοι μάλιστα πάντων τό έπι τοϋ προσκηνίου τοΰ
θεάτρου άποκαλυφθέν μέγα, πρωΐμως μεσαιωνικόν, οικοδό-
μημα, ούτινος οι ένιαχοϋ κρημνισθέντες ύφ' ημών τοίχοι
άπέδωκαν τμήματα σημαντικών μαρμαρίνιον άνδριάντα>ν,
αρχιτεκτονικών έξειργασμένων μελών, επιγραφών, βάθρων
|!) Εΰρομεν εν τε τή Δημητριάδι καί εν τω «Κάστρο)» τοϋ
Βόλου έπιγραφάς πρωίμων χριστιανικών χρόνων, έτι δ' έπιγεγραμ-
μένον ψηφίδωμα εν τη πριότη, φέρον τήν λέξιν ΟΕΚΟΥΝΔίυϋΝ,
αρχιτεκτονικά μέλη και άλλα γλυπτά τής αυτής περιόδου• εκ τών εν
Δημητριάδι ερειπίων έκομίσθησαν πιθανώς τά νΰν εν τή εκκλησία
τής Επισκοπής έντετειχισμένα πρώϊμα χριστιανικά ανάγλυφα, περί
ών βλ. Ψαββ εν ,Τοιιπι. οί ΗβΠ. δίιιά. 1906 (XXVI) σελ. 155
καί Πρακτικά 1910 σελ. 203" πρβ. και κάτω σελ. 109 σημ. 8.
14
105
χνικώς και έμπορικώς αυτήν, έτιμήθη ούτος δι' άνδριάντος
εντός τίνος των ετών μεταξύ 66-62 π. Χρ.'.
Κατά δε τους πρώιμους αυτοκρατορικούς 'Ρωμαΐκούς
χρόνους φαίνεται δτι έγένετό τις σημαντική εισβολή Γαλα-
τών εις τήν Μαγνησίαν και περί την Δημητριάδα, έξ ής
έκινδύνευσε μεν ή πόλις, έσώθη δέ υπό τίνος στρατηγοί), ή
τοϋ φρουράρχου αυτής, όστις λέγεται ότι κατενίκησε τους
βαρβάρους και πολλά συνήγαγε λάφυρα, ών άπαρχήν ανέ-
βηκε τω εν Δημητριάδι βεβαίως ίερώ τοϋ Διός Ακραίου2•
έτιμήθη δέ δι' άνδριάντος και όκταστίχου επιγράμματος υπό
των πολιτών, και μετ' ου πολύ κατεστάθη, ϊσως καΐ διά τύ
θανόν ότι έποιήθη το ύδραγωγεϊον, τα πολλά σωζόμενον
νΰν και καλούμενον κοινώς «Δόντια» (εικών 5* 105• 109•
111)• τοϋτο εΐναι άσβεστόκτιστον, εν δέ τοις λίθοις αυτού
ούδένα διεκρίναμεν, είλημμένον εκ μνημείου ή αρχαίου οι-
κοδομήματος, ή άλλοος έξειργασμένον καλώς πρότερον, ή
έπιγεγραμμένον αν όμως έκτίζετο κατά τήν μετέπειτα πε-
ρίοδον, θά έφερεν αναμφιβόλως πολλούς τοιούτους λίθους
έντετειχισμένους, οίους φέρουσι τά κατόπιν ίδρυθέντα οι-
κοδομήματα.
Διότι εν τη χριστιανική γενομένη περί το 400 μ. Χρ.
Δημητριάδι1; παρατηροϋμεν αληθή μανίαν κατά τών εθνικών
Εϊκών 112. — Τό μεσαιωνικόν (Ίουστινιάνειον και πολλάκις μετέπειτα έπισκευασθέν) τείχος της Ίωλκοϋ, νΰν «Κάστρον Βόλου» καλούμενον, κατά τήν Βορρανατολικην
πλευράν. Θ = ή νΰν εκκλησία τών Γ Αγίων Θεοδώρων, ύφ' ην ύπάρχουσιν ερείπια Ελληνικοί ναοΰ, της Ίωλκίας Αρτέμιδος πιθανώς• Π = προϊστορικόν
στρώμα• Τ-Τ=τάφοι νεολιθικοί ή της χαλκής περιόδου.
κατόρθωμα τοϋτο, εις τό ύπατικόν αξίωμα3. Τών είσβο?ι.ών
τούτων και της εν γένει μεταβολής τών πραγμάτων ένεκα,
ευρίσκεται περί τό 20 μ. Χρ. συνεσταλμένη μεν ή Δημή-
τριος, αλλά καΐ οΰτα» διαφέρουσα πολύ τών ανά τήν Μαγνη-
σίαν πόλεων Κ
Τήν δέ μετέπειτα μνείαν καί τίνα γενικακέραν σημασίαν
αυτής, διαδηλοϋσιν αναθήματα εις Έωμαίους αυτοκράτορας
και ερείπια μέχρι τών χρόνων τοϋ Σευήρου και Κάρου 5'
κατά τους τελευταίους τούτους χρόνους, ήτοι κατά τήν με-
ταξύ 200 και 2X2 μ. Χρ. χρονικήν περίοδον, φαίνεται πι-
') ΙΟ IX2 1134.
-') Πρβ. τά προειρημένα εν σελ. 90-91 και σημ. 1.
8) ΙΟ- IX2 113δ' πιθανώτατον είναι δτι άπώλετο ό λίθος οΰτος,
ήδη ύπό τοϋ ΚθΓΠ μη έπανευρεθείς• οίίτω δυσχερέστερον έτι δύναν-
ται να άναπληρωθώσι και κατανοηθώσι τά κατά τό επίγραμμα
τοΰτο χάσματα.
') Στράβ. θ' 436 15• πρ6. Πρακτικά 1909 σελ. 147.
") ΙΟ IX2 1137' 1138• τά τελευταία γνωστά νομίσματα τοϋ
κοινοΰ τών Μαγνητών χρονολογούνται έπι Γαλλιηνού• έκόπτοντο δέ
πάντοτε εν Δημητριάδι από της κτίσεως αυτής.
Α. 2. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΥ• ΓΡΑΠΤΑΙ ΣΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ-ΠΑΓΑΣΩΝ
οικοδομημάτων, ανδριάντων, επιγραφών και ομοίων μνη-
μείων πάντα δήλα δή τά ποιηθέντα δημόσια και ιδιωτικά
κτίσματα, και αυτοί έτι οι τάφοι από τών χρόνων τούτων
και εφεξής, εΐναι πλήρη θραυσμάτων, ειλημμένων εξ αρχαιο-
τέρων μνημείων τής Ελληνικής περιόδου ποικιλωτάτα>ν,
επίτηδες ή κατά τίνα διαταγήν θραυομένων πάντων άνευ
ούδενός έλέου• τήν τοιαύτην εκ προνοίας γενομένην θραϋ-
σιν βέβαιοι μάλιστα πάντων τό έπι τοϋ προσκηνίου τοΰ
θεάτρου άποκαλυφθέν μέγα, πρωΐμως μεσαιωνικόν, οικοδό-
μημα, ούτινος οι ένιαχοϋ κρημνισθέντες ύφ' ημών τοίχοι
άπέδωκαν τμήματα σημαντικών μαρμαρίνιον άνδριάντα>ν,
αρχιτεκτονικών έξειργασμένων μελών, επιγραφών, βάθρων
|!) Εΰρομεν εν τε τή Δημητριάδι καί εν τω «Κάστρο)» τοϋ
Βόλου έπιγραφάς πρωίμων χριστιανικών χρόνων, έτι δ' έπιγεγραμ-
μένον ψηφίδωμα εν τη πριότη, φέρον τήν λέξιν ΟΕΚΟΥΝΔίυϋΝ,
αρχιτεκτονικά μέλη και άλλα γλυπτά τής αυτής περιόδου• εκ τών εν
Δημητριάδι ερειπίων έκομίσθησαν πιθανώς τά νΰν εν τή εκκλησία
τής Επισκοπής έντετειχισμένα πρώϊμα χριστιανικά ανάγλυφα, περί
ών βλ. Ψαββ εν ,Τοιιπι. οί ΗβΠ. δίιιά. 1906 (XXVI) σελ. 155
καί Πρακτικά 1910 σελ. 203" πρβ. και κάτω σελ. 109 σημ. 8.
14