DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0121
114
Α'. ΑΙ άνασκαφαΐ και έ'ρενναι
λάς και καταχρήσεις λόγων διήγειρον τότε ευκόλως τον
λαόν οί δημαγοιγοί, ου ένεκα μετά τίνος ουχί αδίκου χλευα-
σμού ό Λίβιος λέγει ότι οί Αθηναίοι έπολέμουν και αυτοί
τότε κατά τοΰ Φιλίππου δια γραμμάτων, άρών και λόγων,
εν οΐς και μόνοις ισχύον '.
Όμοίως άρα θά έβλάβησαν και των νεκροταφεάον της
Δημητριάδος τά επιτάφια μνημεία και αί στήλαι, και αυτά
βεβαίοχ; τά τείχη ένιαχοϋ, κατά την πολιορκίαν τοΰ 169 π.
Χρ.• άλλ' ό μέν Λίβιος είχε συμφέρον ουχί μόνον νά μη
έξάρη, αλλά μηδέ νά μνημόνευση τοιούτων βλαβών, οί δε
Δημητριεϊς δεν ειχον ρήτορας και συγγραφείς, ίνα ούτοι,
περιερχόμενοι την Ελλάδα, στιγματίσαισι τον Μάρκων και
τον φιλότεχνον Εύμένη. Ό δε Περσεύς εύ?ιόγως διέταξεν,
ευθύς μετά την άποχο'ιρησιν τοΰ εχθρού, την ταχίστην έπι-
σκευήν αυτών, φοβούμενος επανάληψιν της έπιθέσεο>ς• επειδή
Εϊκών 119. Λίθιναι σφαϊραι πετροβολούν μηχανών, εύρεΟεϊσαι έν τοις διακένοις
τ<~>\• έπηυξημένων πύργων, φέρουσαι κεχαραγμένα συμβολικά γράμματα.
δε άπό θαλάσσης κυρίως ανέμενε πάλιν τον έχθρόν -', ενί-
σχυσε τους παρά τον πολεμικό ν λιμένα πύργους (εΙκό)ν 8"
21• 46• 48• 64• 65• 73 και δή !>3• !)6" 102• 108), μάλιστα τον
ώς φρυκτο'ιριον χρησιμεύοντα πρώτον μέγαν πύργον, ώς και
τον ύποστηρίζοντα τήν παράκτιον πύλην της πόλεως δεύτερον
έπαυξήσας αυτούς σπουδαίως, έ'τι δε και τους κείμενους εις
ΟΙΙΪ8801;, ηο οαίά" ίιινίοΐαΐαηι ι•ο1ΐικμιοΐ'βί, ΙβηιρΙα αβιιιιι, <^ι.ιαβ
ραραϊϊηι 830ΐ•αί3 ΙιαΟθΟ&ητ, άίηιί &Ιηαο ίηοοικίί ίαβδϊτ... ιιβ-
(]ΐιο οηϊηι άίνηβτβ ηιοιίο ίρδα ΙβηιρΙα &ο 8Ϊπιιι1βθΓ& βνβΜβνβ
βαιίβ Ιι&Ιηιίί, 8βά Ιαρίάββ α,αοομίθ, υβ ίηίο^τί οαιηυΐ&ΐ'οιιί ι•ιι-
ϊη&8, ίταηρί ϊιΐ8δϋ,• ?>\ 30 δ-8 οηιηία ββρηίβτα νηοην,ιηβηία,
<[Η<> άίηιία 088β... οιηηίηιη ηικί&ιοδ Πΐαηθδ, ηηΙΙίηβ οδδα
Ιοιτα ίβ§\... οίΐ'οα οίΐ οηιηία ίοηιρία (=ρα§&τ,ίιη) Ρΐιίΐίρριιπα
ίηϊβδίοδ 0ΪΓ0υ.τηΙυ.1ίδδ0 ί»ΐΐθδ. Αί ί-περθολαί, εξικνουμεναι μέχρι
αηδίας, είναι έμφανέσταται εν τοις παρατεθεΐσι τούτοις χωρίοις. Και
αληθώς μέν ό Φίλιππος εξ ΰπερβαλλοΰσης οργής, νεώτερος ων, κατέ-
στρεψε τίνα ίερά των ΑΙτωλών άγριώτερον τοΰ πρέποντος• άλλ' εν
τη πολιορκία τών Αθηνών ταύτη εβλαψεν, ένεκα φανεράς παντί
στρατιωτικής ανάγκης, τά παρεμ6ε6λημένα τω έργω αυτοΰ ώς προ-
σκόμματα μνημεία και ίερά τινα> Και σήμερον εν τω Ευρωπαϊκώ
πολέμω άκοΰομεν καταστροφάς, έπενεχθείσας υπό τών Γερμανών
τοις Έήμοις, τη ΑουΟαίνη και άλλαις πόλεσιν, έχουσαις καλλιτεχνικά
μνημεϊα' ταύτας δμως επιβάλλει ή δίνη τοΰ πολέμου- διότι δέν δύ-
ναται νά καταστή πιστευτύν το υπό τών ύπεναντίων τοις Γερμα-
νοΐς καθ' ύπερβολήν λεγόμενον, οτι άνευ αιτίας και άνευ υπέρτατης
ανάγκης, πιθανώς δέ και μετά πολλής λύπης, έξετέλεσαν τοιαύτας
βλάίϊας οί πεπολιτισμένοι και φιλότεχνοι Γερμανοί- όμοίως θά επρατ-
τον, και ίσως έπραξαν, και οί λοιποί τών αντιπάλων, οΰχ ήττον
φιλότεχνοι Γάλλοι, "Άγγλοι και λοιποί, εις παρόμοιας περιπτώσεις.
η Λίβ. 31 44 3 ιιοο ιιιικμίίΐηι ιοί αοδίιπί 1ίη§ιΐίΐο ρνοιη-
ρί&θ &ι1 ρίοΐιοηι οοηοϊΐ&ικί&ιη . . . και § 9 Ατίιβιιίοιίδβδ ηυίάβτη
Ιίΐίθπβ νθΓΟίδαυΘ, ςυίουδ 8θΗβ ν^ίοπί, οοΠπιη ίΐάνβΓδϋδ
Ρΐιϊΐίρριηη £>θΐ•βοαηΙ.
2) Λίβ. 44 32 ηβο ηιίηαδ ίβττοΗδ α βίαβββ ΕοιηβιίΕΐ οί
ρβΗβν,Ιο ιηαΗΗιηαβ οναβ ΙιαβθΟ&ί (ενν. ό Περσεύς).
εύβατα σημεία κατά τήν πεδιάδα, τον τρίτον δήλα δή, τον
τέταρτον και πέμπτον ύφ' ημών άνασκαφέντα (βίκων 38•
39- 4()- 42), ούχ ήττον δέ τους υποστηρίζοντας τήν Φε-
ραϊκήν πύλην και τήν άνω άκρόπολιν3 (είκ. 11 Τ- 153' 154).
Προς τοιούτον έπικείμενον κίνδυνο ν οί πολΐται της \ημη-
τριάδος, βλέποντες τά επιτάφια μνημεία και τάς στήλας
τών πατέρων αυτών ήδη κατερριμμένα τά πολλά, και τήν
εαυτών πόλιν κινδυνεύουσαν, ού μόνον δεν θά διεμαρτυρή-
θησαν, αλλά και θά παρεβοήθουν ευλόγως.
"Ισχυε δέ μεγάλως και τότε ό Περσεύς ', και ηύπόρει
τά μάλιστα χρημάτων ύ δέ κατά διαταγήν και δαπάναις
αυτού εκτελεστής τοΰ έργου φρούραρχος της Δημητριάδος
Αντίμαχος, είχεν άρκοϋντα προς τούτο χρόνον, εν σχεδόν
έτος, καίτοι βεβαίως, ενωρίς αναμένων τον έχθρόν, θά
έσπευσε προς ταχίστην έντΰς μηνών τίνων έπαύξησιν και
έπισκευήν τοΰ περιβόλου, ένθα έπεβάλλετο στρατηγικούς, ή
όπου είχεν ούτος ήδη καταπονηθή- ή δ' ένίσχυσις τών παρά
τον πολεμικόν λιμένα σημείων, ύποδηλοί φόβον άπό θα-
λάσσης, οίον δέν εΐχον αί ύποτεθεΐσαι οτι συνεκεντρώθη-
σαν εν Λημητριάδι φρουραί τών ' Ρω μα ίων έ.τί Άνδρίσκου.
Και τούτο άρα είναι σημαντικον επιχείρημα εναντίον μέν
της γνώμης τοΰ Α. Κθίη&οΐΐ, υπέρ της υποθέσειος δέ ημών,
τοΰ ότι ό δραστηριυ'ιτατος και γνοόστης τών αναγκών εκά-
στου τόπου Περσεύς, επεχείρησε καΐ έξετέλεσε προς άμυναν
της Δημητριάδος τοιούτον έργον, όπερ πάντως και εμφα-
νώς φέρει άμυντικόν χαρακτήρα.
Προς δέ τούτο και άλλοις συνηγοροΰσι τύ μέν ί| έλλειψις
άσβεστου, ήν κατά τήν εαυτών συνήθειαν θά μετεχειρίζοντο
οί 'Ρωμαΐοι, αν αυτοί έτέ?ι,ουν τάς επαυξήσεις καΐ έπι-
σκευάς, το δέ ό ρυθμός της τειχυδομίας, ων 7.οΜο.ο<~κ Ελ-
ληνικός της τελευταίας Ελληνιστικής καλούμενης περιό-
δουδ, ώς δύναται τις νά διακρίνη μάλιστα έν είκ. 1 1 Τ- 153•
154, ου ένεκα τύ έργον είναι αδύνατον νά καταβιβασθη κάτω
τών μέσων της Β' π. Χρ. έκατονταετηρίδος. Ούτοις άρα ή
παραδοχή της έν έτει 169τ168 π. Χρ. επισκευής και έπαυ-
ξήσεοις μέρους τών τειχών καί τίνων πύργοον τής Δημη-
τριάδος ύπό τοΰ Περσέοις, ήτις έν τη προόδφ τών άνασκα-
φών, ήδη έν έτει 1 !)07'!', ύπετέθη πρώτη, καίτοι δέν άνε-
γράφη διαρρήδην ύπ'έιιοΰ", έχει ιιεγίστας πιθανότητας. Τών
οΰτω δ' έπισκευασθέντοιν ή κρήμνισις απεφασίσθη υπό τοΰ
Αιμιλίου έτι μάλλον ισχυρώς, τούτου ακριβώς ένεκα- διότι
είδε προ ολίγου τελεσθέν γενναΐον έργον υπέρ της αμύνης
τής Δημητριάδος, καί έφοβήθη τήν καί περαιτέρω τινά
χρήσιν τής ισχυρότατης ταύτης πόλεως εναντίον τών 'Ρω-
μαίων.
Ετέρας δέ, ήττον πιθανάς υποθέσεις περί τοΰ χρόνου
τής επισκευής, δύναται τις νά προτείνη πρώτον μέν το έτος
200 π. Χρ., οπότε ό βασιλεύς Φίλιππος, επιστρέφουν εκ Μα-
κεδονίας καί κρημνίσας τά τείχη της Σκιάθου και Πεπα-
ρήθου διά τον άνοι έν σελ. 95-96 εκτεθέντα λόγον, ήδόνατο
νά ενίσχυση τήν Δ)]μητριάδα προς άμυναν κατά προσδοκοηιέ-
νων επιθέσεων τού έχθροΰ άπό τής θαλάσσης- αλλ. άν
τοΰτο συνέβαινεν ούτοι, τά επιτάφια μνημεία και αί στηλαι
:!) Βλ. άνω σελ. 40-42 καί είκ. 4-1 ■ 15.
') Λίβ. 43 1 1 (ρΐίΐιιΐιΐδίμιο Ιίηιον δοοίοδ ρομιιΐϊ Ιίοιιιιιηϊ
οορίδδβί, ιοί ηνΜδηβ ΐη ροίββίαίβηι >•β</ίχ (ενν. τοΰ Περσβως)
νβάαβίίβ.
'°) Τους περί τήν Φεραϊκήν πυλην και τήν θέσιν Παλάτια
κπηυξημένους τούτους πύργους, έν είκ. 114- 117" Ι Γ)3 απεικονιζόμε-
νους, ΐδών βεβαίοις ό \ν&οο, καθώρισεν ορθώς τον ρυθμόν αυτών,
οίον εϊπομεν άνω σελ. 85, καί ώς όρίζομεν σαφέστερον έ\• τέλει
τοΰδε τοΰ κεφαλαίου σελ. 121-122.
'') Πρβ. Πρακτικά 1908 σελ. 205 καί 220 καί Θεοσαλ. Μνημ.
Ι σελ. 68.
Α'. ΑΙ άνασκαφαΐ και έ'ρενναι
λάς και καταχρήσεις λόγων διήγειρον τότε ευκόλως τον
λαόν οί δημαγοιγοί, ου ένεκα μετά τίνος ουχί αδίκου χλευα-
σμού ό Λίβιος λέγει ότι οί Αθηναίοι έπολέμουν και αυτοί
τότε κατά τοΰ Φιλίππου δια γραμμάτων, άρών και λόγων,
εν οΐς και μόνοις ισχύον '.
Όμοίως άρα θά έβλάβησαν και των νεκροταφεάον της
Δημητριάδος τά επιτάφια μνημεία και αί στήλαι, και αυτά
βεβαίοχ; τά τείχη ένιαχοϋ, κατά την πολιορκίαν τοΰ 169 π.
Χρ.• άλλ' ό μέν Λίβιος είχε συμφέρον ουχί μόνον νά μη
έξάρη, αλλά μηδέ νά μνημόνευση τοιούτων βλαβών, οί δε
Δημητριεϊς δεν ειχον ρήτορας και συγγραφείς, ίνα ούτοι,
περιερχόμενοι την Ελλάδα, στιγματίσαισι τον Μάρκων και
τον φιλότεχνον Εύμένη. Ό δε Περσεύς εύ?ιόγως διέταξεν,
ευθύς μετά την άποχο'ιρησιν τοΰ εχθρού, την ταχίστην έπι-
σκευήν αυτών, φοβούμενος επανάληψιν της έπιθέσεο>ς• επειδή
Εϊκών 119. Λίθιναι σφαϊραι πετροβολούν μηχανών, εύρεΟεϊσαι έν τοις διακένοις
τ<~>\• έπηυξημένων πύργων, φέρουσαι κεχαραγμένα συμβολικά γράμματα.
δε άπό θαλάσσης κυρίως ανέμενε πάλιν τον έχθρόν -', ενί-
σχυσε τους παρά τον πολεμικό ν λιμένα πύργους (εΙκό)ν 8"
21• 46• 48• 64• 65• 73 και δή !>3• !)6" 102• 108), μάλιστα τον
ώς φρυκτο'ιριον χρησιμεύοντα πρώτον μέγαν πύργον, ώς και
τον ύποστηρίζοντα τήν παράκτιον πύλην της πόλεως δεύτερον
έπαυξήσας αυτούς σπουδαίως, έ'τι δε και τους κείμενους εις
ΟΙΙΪ8801;, ηο οαίά" ίιινίοΐαΐαηι ι•ο1ΐικμιοΐ'βί, ΙβηιρΙα αβιιιιι, <^ι.ιαβ
ραραϊϊηι 830ΐ•αί3 ΙιαΟθΟ&ητ, άίηιί &Ιηαο ίηοοικίί ίαβδϊτ... ιιβ-
(]ΐιο οηϊηι άίνηβτβ ηιοιίο ίρδα ΙβηιρΙα &ο 8Ϊπιιι1βθΓ& βνβΜβνβ
βαιίβ Ιι&Ιηιίί, 8βά Ιαρίάββ α,αοομίθ, υβ ίηίο^τί οαιηυΐ&ΐ'οιιί ι•ιι-
ϊη&8, ίταηρί ϊιΐ8δϋ,• ?>\ 30 δ-8 οηιηία ββρηίβτα νηοην,ιηβηία,
<[Η<> άίηιία 088β... οιηηίηιη ηικί&ιοδ Πΐαηθδ, ηηΙΙίηβ οδδα
Ιοιτα ίβ§\... οίΐ'οα οίΐ οηιηία ίοηιρία (=ρα§&τ,ίιη) Ρΐιίΐίρριιπα
ίηϊβδίοδ 0ΪΓ0υ.τηΙυ.1ίδδ0 ί»ΐΐθδ. Αί ί-περθολαί, εξικνουμεναι μέχρι
αηδίας, είναι έμφανέσταται εν τοις παρατεθεΐσι τούτοις χωρίοις. Και
αληθώς μέν ό Φίλιππος εξ ΰπερβαλλοΰσης οργής, νεώτερος ων, κατέ-
στρεψε τίνα ίερά των ΑΙτωλών άγριώτερον τοΰ πρέποντος• άλλ' εν
τη πολιορκία τών Αθηνών ταύτη εβλαψεν, ένεκα φανεράς παντί
στρατιωτικής ανάγκης, τά παρεμ6ε6λημένα τω έργω αυτοΰ ώς προ-
σκόμματα μνημεία και ίερά τινα> Και σήμερον εν τω Ευρωπαϊκώ
πολέμω άκοΰομεν καταστροφάς, έπενεχθείσας υπό τών Γερμανών
τοις Έήμοις, τη ΑουΟαίνη και άλλαις πόλεσιν, έχουσαις καλλιτεχνικά
μνημεϊα' ταύτας δμως επιβάλλει ή δίνη τοΰ πολέμου- διότι δέν δύ-
ναται νά καταστή πιστευτύν το υπό τών ύπεναντίων τοις Γερμα-
νοΐς καθ' ύπερβολήν λεγόμενον, οτι άνευ αιτίας και άνευ υπέρτατης
ανάγκης, πιθανώς δέ και μετά πολλής λύπης, έξετέλεσαν τοιαύτας
βλάίϊας οί πεπολιτισμένοι και φιλότεχνοι Γερμανοί- όμοίως θά επρατ-
τον, και ίσως έπραξαν, και οί λοιποί τών αντιπάλων, οΰχ ήττον
φιλότεχνοι Γάλλοι, "Άγγλοι και λοιποί, εις παρόμοιας περιπτώσεις.
η Λίβ. 31 44 3 ιιοο ιιιικμίίΐηι ιοί αοδίιπί 1ίη§ιΐίΐο ρνοιη-
ρί&θ &ι1 ρίοΐιοηι οοηοϊΐ&ικί&ιη . . . και § 9 Ατίιβιιίοιίδβδ ηυίάβτη
Ιίΐίθπβ νθΓΟίδαυΘ, ςυίουδ 8θΗβ ν^ίοπί, οοΠπιη ίΐάνβΓδϋδ
Ρΐιϊΐίρριηη £>θΐ•βοαηΙ.
2) Λίβ. 44 32 ηβο ηιίηαδ ίβττοΗδ α βίαβββ ΕοιηβιίΕΐ οί
ρβΗβν,Ιο ιηαΗΗιηαβ οναβ ΙιαβθΟ&ί (ενν. ό Περσεύς).
εύβατα σημεία κατά τήν πεδιάδα, τον τρίτον δήλα δή, τον
τέταρτον και πέμπτον ύφ' ημών άνασκαφέντα (βίκων 38•
39- 4()- 42), ούχ ήττον δέ τους υποστηρίζοντας τήν Φε-
ραϊκήν πύλην και τήν άνω άκρόπολιν3 (είκ. 11 Τ- 153' 154).
Προς τοιούτον έπικείμενον κίνδυνο ν οί πολΐται της \ημη-
τριάδος, βλέποντες τά επιτάφια μνημεία και τάς στήλας
τών πατέρων αυτών ήδη κατερριμμένα τά πολλά, και τήν
εαυτών πόλιν κινδυνεύουσαν, ού μόνον δεν θά διεμαρτυρή-
θησαν, αλλά και θά παρεβοήθουν ευλόγως.
"Ισχυε δέ μεγάλως και τότε ό Περσεύς ', και ηύπόρει
τά μάλιστα χρημάτων ύ δέ κατά διαταγήν και δαπάναις
αυτού εκτελεστής τοΰ έργου φρούραρχος της Δημητριάδος
Αντίμαχος, είχεν άρκοϋντα προς τούτο χρόνον, εν σχεδόν
έτος, καίτοι βεβαίως, ενωρίς αναμένων τον έχθρόν, θά
έσπευσε προς ταχίστην έντΰς μηνών τίνων έπαύξησιν και
έπισκευήν τοΰ περιβόλου, ένθα έπεβάλλετο στρατηγικούς, ή
όπου είχεν ούτος ήδη καταπονηθή- ή δ' ένίσχυσις τών παρά
τον πολεμικόν λιμένα σημείων, ύποδηλοί φόβον άπό θα-
λάσσης, οίον δέν εΐχον αί ύποτεθεΐσαι οτι συνεκεντρώθη-
σαν εν Λημητριάδι φρουραί τών ' Ρω μα ίων έ.τί Άνδρίσκου.
Και τούτο άρα είναι σημαντικον επιχείρημα εναντίον μέν
της γνώμης τοΰ Α. Κθίη&οΐΐ, υπέρ της υποθέσειος δέ ημών,
τοΰ ότι ό δραστηριυ'ιτατος και γνοόστης τών αναγκών εκά-
στου τόπου Περσεύς, επεχείρησε καΐ έξετέλεσε προς άμυναν
της Δημητριάδος τοιούτον έργον, όπερ πάντως και εμφα-
νώς φέρει άμυντικόν χαρακτήρα.
Προς δέ τούτο και άλλοις συνηγοροΰσι τύ μέν ί| έλλειψις
άσβεστου, ήν κατά τήν εαυτών συνήθειαν θά μετεχειρίζοντο
οί 'Ρωμαΐοι, αν αυτοί έτέ?ι,ουν τάς επαυξήσεις καΐ έπι-
σκευάς, το δέ ό ρυθμός της τειχυδομίας, ων 7.οΜο.ο<~κ Ελ-
ληνικός της τελευταίας Ελληνιστικής καλούμενης περιό-
δουδ, ώς δύναται τις νά διακρίνη μάλιστα έν είκ. 1 1 Τ- 153•
154, ου ένεκα τύ έργον είναι αδύνατον νά καταβιβασθη κάτω
τών μέσων της Β' π. Χρ. έκατονταετηρίδος. Ούτοις άρα ή
παραδοχή της έν έτει 169τ168 π. Χρ. επισκευής και έπαυ-
ξήσεοις μέρους τών τειχών καί τίνων πύργοον τής Δημη-
τριάδος ύπό τοΰ Περσέοις, ήτις έν τη προόδφ τών άνασκα-
φών, ήδη έν έτει 1 !)07'!', ύπετέθη πρώτη, καίτοι δέν άνε-
γράφη διαρρήδην ύπ'έιιοΰ", έχει ιιεγίστας πιθανότητας. Τών
οΰτω δ' έπισκευασθέντοιν ή κρήμνισις απεφασίσθη υπό τοΰ
Αιμιλίου έτι μάλλον ισχυρώς, τούτου ακριβώς ένεκα- διότι
είδε προ ολίγου τελεσθέν γενναΐον έργον υπέρ της αμύνης
τής Δημητριάδος, καί έφοβήθη τήν καί περαιτέρω τινά
χρήσιν τής ισχυρότατης ταύτης πόλεως εναντίον τών 'Ρω-
μαίων.
Ετέρας δέ, ήττον πιθανάς υποθέσεις περί τοΰ χρόνου
τής επισκευής, δύναται τις νά προτείνη πρώτον μέν το έτος
200 π. Χρ., οπότε ό βασιλεύς Φίλιππος, επιστρέφουν εκ Μα-
κεδονίας καί κρημνίσας τά τείχη της Σκιάθου και Πεπα-
ρήθου διά τον άνοι έν σελ. 95-96 εκτεθέντα λόγον, ήδόνατο
νά ενίσχυση τήν Δ)]μητριάδα προς άμυναν κατά προσδοκοηιέ-
νων επιθέσεων τού έχθροΰ άπό τής θαλάσσης- αλλ. άν
τοΰτο συνέβαινεν ούτοι, τά επιτάφια μνημεία και αί στηλαι
:!) Βλ. άνω σελ. 40-42 καί είκ. 4-1 ■ 15.
') Λίβ. 43 1 1 (ρΐίΐιιΐιΐδίμιο Ιίηιον δοοίοδ ρομιιΐϊ Ιίοιιιιιηϊ
οορίδδβί, ιοί ηνΜδηβ ΐη ροίββίαίβηι >•β</ίχ (ενν. τοΰ Περσβως)
νβάαβίίβ.
'°) Τους περί τήν Φεραϊκήν πυλην και τήν θέσιν Παλάτια
κπηυξημένους τούτους πύργους, έν είκ. 114- 117" Ι Γ)3 απεικονιζόμε-
νους, ΐδών βεβαίοις ό \ν&οο, καθώρισεν ορθώς τον ρυθμόν αυτών,
οίον εϊπομεν άνω σελ. 85, καί ώς όρίζομεν σαφέστερον έ\• τέλει
τοΰδε τοΰ κεφαλαίου σελ. 121-122.
'') Πρβ. Πρακτικά 1908 σελ. 205 καί 220 καί Θεοσαλ. Μνημ.
Ι σελ. 68.