DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0132
ία' — 4) 01 χρόνοι τοΰ έντειχιομοϋ τών στηλών
125
Έπισκευασθέντες δε οι πύργοι ούτοι, κατερρίφθησαν μετ" ού
πολύ ύπό τοΰ Αιμιλίου Παύλου κατά το τέρμα τοΰ έτους
168 π. Χρ.• έκτοτε δεν φαίνεται γενομένη τις σημαντική
επισκευή, ει μη τις πρόχειρος δια πλίνθων ωμών διότι εν
γενναιότερα τινί επισκευή θα έγίνετο και χρήσις μάλιστα
κεραμίδων ', άνανεου μένων και άλλοις λόγω τοΰ ευθραύ-
στου αυτών τοιαΰται δμως κεραμίδες, ούσαι ήδη γνωσταί,
πάσαι και πάντα είναι αρχαιότερα τοΰ έτους 169 π. Χρ., ως θα
δείξη ή εις περαιτέρω τεΰχη παράθεσις αυτών.
ι) Έκ της ανανεώσεως αυτών, από της κτίσεως ήδη της Δημη-
τριάδος μέχρι τοΰ 169 π. Χρ., δύναται να έρμηνευθή και ή εΰρεσις
πολλών τΰπων κεραμίδων εν τοις πύργο ις.
εκ μεταγενέστερων κεραμοστεγών τάφων, απο των μέσων
που της Β' π. Χρ. έκατονταετηρίδος και εντεύθεν χρονολο-
γουμένων, δεν ευρέθησαν εν τοις πύργοις, ουδέ κατά τα
τείχη εμφανίζονται σαφώς- θά ήσαν δ' ευδιάκριτοι• διότι
άπό τοΰ τεθέντος χρονικού τούτου ορίου άρχεται, καΐ εν-
ταύθα της κεραμοπλαστικής ή κατάπτο^σις και τών έργων
αυτής γενικώς ή ευτελής και μετριωτάτη έκτέλεσις. Έμεινεν
άρα ή λιθίνη θεμελίωσις τών επαυξήσεων τούτων τοΰ Περ-
σέως γενικώς ειπείν αδιατάρακτος έπι έ'τη ύπερδισχίλια,
και μόνον υπό τών Τούρκων, ύπό τυμβωρύχων τινών, κα!
ύπό γεωργών έξεφορήθησαν προ ολίγων δεκάδων ετών
λίθοι και στήλαι αυτής ένιαχοΰ, καθ' ά εΐπομεν εν ταΐς
άνω σελίσι 16• 23- 26-27• 32-33.
Είκών 154α. Χαλκοΰν κοσμηματικόν επίθημα επίπλου η ομοίου, εύρεθέν εν Δημητριάδι
μετά τοϋ εν είκ. 148 βάρους (μέγεθος φυσικόν εξ ίχνογραφήματος).
125
Έπισκευασθέντες δε οι πύργοι ούτοι, κατερρίφθησαν μετ" ού
πολύ ύπό τοΰ Αιμιλίου Παύλου κατά το τέρμα τοΰ έτους
168 π. Χρ.• έκτοτε δεν φαίνεται γενομένη τις σημαντική
επισκευή, ει μη τις πρόχειρος δια πλίνθων ωμών διότι εν
γενναιότερα τινί επισκευή θα έγίνετο και χρήσις μάλιστα
κεραμίδων ', άνανεου μένων και άλλοις λόγω τοΰ ευθραύ-
στου αυτών τοιαΰται δμως κεραμίδες, ούσαι ήδη γνωσταί,
πάσαι και πάντα είναι αρχαιότερα τοΰ έτους 169 π. Χρ., ως θα
δείξη ή εις περαιτέρω τεΰχη παράθεσις αυτών.
ι) Έκ της ανανεώσεως αυτών, από της κτίσεως ήδη της Δημη-
τριάδος μέχρι τοΰ 169 π. Χρ., δύναται να έρμηνευθή και ή εΰρεσις
πολλών τΰπων κεραμίδων εν τοις πύργο ις.
εκ μεταγενέστερων κεραμοστεγών τάφων, απο των μέσων
που της Β' π. Χρ. έκατονταετηρίδος και εντεύθεν χρονολο-
γουμένων, δεν ευρέθησαν εν τοις πύργοις, ουδέ κατά τα
τείχη εμφανίζονται σαφώς- θά ήσαν δ' ευδιάκριτοι• διότι
άπό τοΰ τεθέντος χρονικού τούτου ορίου άρχεται, καΐ εν-
ταύθα της κεραμοπλαστικής ή κατάπτο^σις και τών έργων
αυτής γενικώς ή ευτελής και μετριωτάτη έκτέλεσις. Έμεινεν
άρα ή λιθίνη θεμελίωσις τών επαυξήσεων τούτων τοΰ Περ-
σέως γενικώς ειπείν αδιατάρακτος έπι έ'τη ύπερδισχίλια,
και μόνον υπό τών Τούρκων, ύπό τυμβωρύχων τινών, κα!
ύπό γεωργών έξεφορήθησαν προ ολίγων δεκάδων ετών
λίθοι και στήλαι αυτής ένιαχοΰ, καθ' ά εΐπομεν εν ταΐς
άνω σελίσι 16• 23- 26-27• 32-33.
Είκών 154α. Χαλκοΰν κοσμηματικόν επίθημα επίπλου η ομοίου, εύρεθέν εν Δημητριάδι
μετά τοϋ εν είκ. 148 βάρους (μέγεθος φυσικόν εξ ίχνογραφήματος).