DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0157
150
Γ'. Ή περιγραφή τών αιηλών
διάστιχ. 0.018• τα γράμματα ήσαν άρχήθεν βεθαμμένα μέ-
λανα, άλλ' έπ' ολίγων έσώθη ή βαφή:
Ει χέκριχας χρηοτήν, Ύαδάμανΰν, γυναίκα και αλλην
η Μίνως, και τήνδε, ονοαν Άριατομάχον
κούρην. Εις Μακάρων Νήσους αγετ'. Εύσεβίαν γαρ
ηοκει και αύνεδρον τήσδε Δικαιοούνην
5 ην Τύλιαος μεν ε&ρεψε, πόλις Κρήααα, ήδε δε γαϊα
άμφέπει άϋ•άνατον — μοίρα οοί, Άρχιδίκη!—-
Και το ποίημα τοΰτο είναι λίαν ευφυές: ό ποιητής;
μη έχων τι άλλο σημαντικόν να έξάρη, έπεκαλέσθη τους
συμπολίτας της Άρχιδίκης κριτάς τοΰ "Αδου, και ύπεδήλωσε
τον βίον της άποθανοΰσης, ήτις εΐχε πολλούς, ώς φαίνεται,
συγγενείς εν Δημητριάδι, δπου έζων Κρήτες στρατιωτικοί
μισθοφόροι των Μακεδόνων διότι έπι άλλης στήλης ύπάρ-
έρεισινώτου, και ερείσματος δεξιόθεν, έπεστρωμένης δια
πολυτελούς, παχέος, κεντητού προσκεφαλαίου- οι δύο πόδες
της έδρας, άριστα τετορνευμένοι, διετηρήθησαν καλώς. Φο-
ρεί δε χιτώνα ποδήρη, άχειρίδωτον, μετά πλατείας παρυφής
περί το στήθος, έζωσμένον δια λεπτής ζάινης περί την όσφύν
φορεί δε και πλούσιον ίμάτιον, ήγμένον έπι των νώτων
και όπισθεν έπι τής κεφαλής έν εϊδει πέπλου, κα?>.ύπτον
καΐ το κάτω ήμισυ τοΰ σώματος μέχρι που τοΰ μέσου τών
κνημών.
Συγκρατεί δε ήπίως το [μάτιον δια τής άριοτεράς χειρός,
εξερχόμενης εκ τοΰ ιματίου γυμνής, άπό τοΰ άγκώνος περί-
που, και άναπαυομένης επί τοΰ μέσου τοΰ σώματος έμπρο-
σθεν ίσως έκράτει τι έν εϊδει καρπού ροιάς. Την δε δεξιάν
γυμνήν καταθιβάζει έπιχαρίτως, κεκαμμένην ολίγον, και
στηρίζει ελαφρώς έπι τοΰ ερείσματος τής έδρας. Ή κόμη
αυτής άπεδόθη καστανή, χωρίζεται έν μέσω, καΐ βαίνει
Είκ ών 174. — Ή στήλη τής Άρχιδίκης, έκ φωτογραφίας τοΰ 1907, ευθύς μετά την
εΰρεσιν ληφθείσης, προ τοΰ καθαρμού η ψεκασμού, φέρουσα όμως επιδιορθώσεις,
γενομένας κρυφίως καί αυτοβούλως ύπό τοΰ φωτογράφου.
Είκών 175.— Ή σοήλη τής Άρχιδίκη;, έκ φωτογραφίας ' τοΰ 1909,
ληφθείσης μετά τόν άπό τοΰ 1907 και εφεξής (πρβλ. είκ. 177) έπί τίνα χρόνον
ψεκασμόν διά τοΰ τονωτικού.
χουσι τα ονόματα: «Πολύτιμος Γνάϋιος, Ύγιαμένης Άρι-
οτομάχον, Κρήτες Τνλίοιοι», και έπί τρίτης «Άν&ις Ύγιαμέ-
νους Κρήσσα», έξ ών δηλοϋται ότι ή Άρχιδίκη εΐχεν άδελ-
φόν "Υγιαμένην, και άνεψιάν Άνθίδα, 'ίσως δε θείον Γνά-
θιν και πρώτον έξάδελφον Πολύτιμον.
Ύπό την έπιγραφήν ύπάρχουσι δύο έκτύπως άναγεγ?Λ»μ-
μένοι ρόδακες, ε'ις δύο συγκεντρικούς κύκλους, ών οί ομφα-
λοί διατηροΰσι πορφυράν βαφήν και άνά τεσσάρας γραπτάς
ακτίνας* θα ήσαν δε ποτέ δαψΛώς βεθαμμένοι. Ύπ' αυτούς
άρχεται γραπτή παράστασις διά πλατείας οριζοντίου, κρο-
κίνης γραμμής, καϊ ύπ' αυτήν δι' ετέρας μέλαινης ευθύτατης,
προσδιωρισμένη. •. . , •
Παρίσταται περί το μέσον ή Άρχιδίκη, ώριμος γυνή,
καθήμενη έπι πο?απελοϋς κλινέδρας, έν εϊδει θρόνοχτ μετ*
εύρύθμως έκατέροοθεν, λίαν επιμελώς έκτενισμένη, καλύ-
πτουσα πιθανώς τά άνω τών ώτων έκ τοΰ αριστερού αυ-
τών φαίνεται κρεμάμενον ένώτιον. Αί λεπτεμέρειαι τοΰ
προσώπου αυτής, πλην τών διασωθέντων έν μέρει μελάνων
οφθαλμών, δεν διετηρήθησαν.
Αριστερά τής Αρχιδίκης παρίσταται νεαρά ΰεράπαινα,
ιστάμενη ορθή, φέρουσα το μείζον βάρος τοΰ σώματος έπι
τοΰ δεξιού σκέλους, έν ω αποσύρει το άριστερόν, ολίγον
κεκαμμένον, παραπλεύρως, έκφαινομένου τοΰ προσθίου τοΰ
άκρου γυμνού ποδός. Φορεί δε χιτώνα ποδήρη, άχειρίδω-
τον, και έπ' αύτοϋ έσθήτα, άχειρίδωτον επίσης,, έν εϊδει
έπενδύτου, στενώς επικείμενη ν, καϊ φθάνουσαν μέχρι που
τοΰ μέσου τών μηρών. .. >; - ,-
Ή κόμη αυτής, βαθέως πορφυρά άποδοθεϊσά,' είναι
Γ'. Ή περιγραφή τών αιηλών
διάστιχ. 0.018• τα γράμματα ήσαν άρχήθεν βεθαμμένα μέ-
λανα, άλλ' έπ' ολίγων έσώθη ή βαφή:
Ει χέκριχας χρηοτήν, Ύαδάμανΰν, γυναίκα και αλλην
η Μίνως, και τήνδε, ονοαν Άριατομάχον
κούρην. Εις Μακάρων Νήσους αγετ'. Εύσεβίαν γαρ
ηοκει και αύνεδρον τήσδε Δικαιοούνην
5 ην Τύλιαος μεν ε&ρεψε, πόλις Κρήααα, ήδε δε γαϊα
άμφέπει άϋ•άνατον — μοίρα οοί, Άρχιδίκη!—-
Και το ποίημα τοΰτο είναι λίαν ευφυές: ό ποιητής;
μη έχων τι άλλο σημαντικόν να έξάρη, έπεκαλέσθη τους
συμπολίτας της Άρχιδίκης κριτάς τοΰ "Αδου, και ύπεδήλωσε
τον βίον της άποθανοΰσης, ήτις εΐχε πολλούς, ώς φαίνεται,
συγγενείς εν Δημητριάδι, δπου έζων Κρήτες στρατιωτικοί
μισθοφόροι των Μακεδόνων διότι έπι άλλης στήλης ύπάρ-
έρεισινώτου, και ερείσματος δεξιόθεν, έπεστρωμένης δια
πολυτελούς, παχέος, κεντητού προσκεφαλαίου- οι δύο πόδες
της έδρας, άριστα τετορνευμένοι, διετηρήθησαν καλώς. Φο-
ρεί δε χιτώνα ποδήρη, άχειρίδωτον, μετά πλατείας παρυφής
περί το στήθος, έζωσμένον δια λεπτής ζάινης περί την όσφύν
φορεί δε και πλούσιον ίμάτιον, ήγμένον έπι των νώτων
και όπισθεν έπι τής κεφαλής έν εϊδει πέπλου, κα?>.ύπτον
καΐ το κάτω ήμισυ τοΰ σώματος μέχρι που τοΰ μέσου τών
κνημών.
Συγκρατεί δε ήπίως το [μάτιον δια τής άριοτεράς χειρός,
εξερχόμενης εκ τοΰ ιματίου γυμνής, άπό τοΰ άγκώνος περί-
που, και άναπαυομένης επί τοΰ μέσου τοΰ σώματος έμπρο-
σθεν ίσως έκράτει τι έν εϊδει καρπού ροιάς. Την δε δεξιάν
γυμνήν καταθιβάζει έπιχαρίτως, κεκαμμένην ολίγον, και
στηρίζει ελαφρώς έπι τοΰ ερείσματος τής έδρας. Ή κόμη
αυτής άπεδόθη καστανή, χωρίζεται έν μέσω, καΐ βαίνει
Είκ ών 174. — Ή στήλη τής Άρχιδίκης, έκ φωτογραφίας τοΰ 1907, ευθύς μετά την
εΰρεσιν ληφθείσης, προ τοΰ καθαρμού η ψεκασμού, φέρουσα όμως επιδιορθώσεις,
γενομένας κρυφίως καί αυτοβούλως ύπό τοΰ φωτογράφου.
Είκών 175.— Ή σοήλη τής Άρχιδίκη;, έκ φωτογραφίας ' τοΰ 1909,
ληφθείσης μετά τόν άπό τοΰ 1907 και εφεξής (πρβλ. είκ. 177) έπί τίνα χρόνον
ψεκασμόν διά τοΰ τονωτικού.
χουσι τα ονόματα: «Πολύτιμος Γνάϋιος, Ύγιαμένης Άρι-
οτομάχον, Κρήτες Τνλίοιοι», και έπί τρίτης «Άν&ις Ύγιαμέ-
νους Κρήσσα», έξ ών δηλοϋται ότι ή Άρχιδίκη εΐχεν άδελ-
φόν "Υγιαμένην, και άνεψιάν Άνθίδα, 'ίσως δε θείον Γνά-
θιν και πρώτον έξάδελφον Πολύτιμον.
Ύπό την έπιγραφήν ύπάρχουσι δύο έκτύπως άναγεγ?Λ»μ-
μένοι ρόδακες, ε'ις δύο συγκεντρικούς κύκλους, ών οί ομφα-
λοί διατηροΰσι πορφυράν βαφήν και άνά τεσσάρας γραπτάς
ακτίνας* θα ήσαν δε ποτέ δαψΛώς βεθαμμένοι. Ύπ' αυτούς
άρχεται γραπτή παράστασις διά πλατείας οριζοντίου, κρο-
κίνης γραμμής, καϊ ύπ' αυτήν δι' ετέρας μέλαινης ευθύτατης,
προσδιωρισμένη. •. . , •
Παρίσταται περί το μέσον ή Άρχιδίκη, ώριμος γυνή,
καθήμενη έπι πο?απελοϋς κλινέδρας, έν εϊδει θρόνοχτ μετ*
εύρύθμως έκατέροοθεν, λίαν επιμελώς έκτενισμένη, καλύ-
πτουσα πιθανώς τά άνω τών ώτων έκ τοΰ αριστερού αυ-
τών φαίνεται κρεμάμενον ένώτιον. Αί λεπτεμέρειαι τοΰ
προσώπου αυτής, πλην τών διασωθέντων έν μέρει μελάνων
οφθαλμών, δεν διετηρήθησαν.
Αριστερά τής Αρχιδίκης παρίσταται νεαρά ΰεράπαινα,
ιστάμενη ορθή, φέρουσα το μείζον βάρος τοΰ σώματος έπι
τοΰ δεξιού σκέλους, έν ω αποσύρει το άριστερόν, ολίγον
κεκαμμένον, παραπλεύρως, έκφαινομένου τοΰ προσθίου τοΰ
άκρου γυμνού ποδός. Φορεί δε χιτώνα ποδήρη, άχειρίδω-
τον, και έπ' αύτοϋ έσθήτα, άχειρίδωτον επίσης,, έν εϊδει
έπενδύτου, στενώς επικείμενη ν, καϊ φθάνουσαν μέχρι που
τοΰ μέσου τών μηρών. .. >; - ,-
Ή κόμη αυτής, βαθέως πορφυρά άποδοθεϊσά,' είναι