DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0160
δ') Ή ^τήλη τοϋ 'Αρισστοκλέους
153
ύψος 0.008-0.02, διάστιχον 0.022, διατηροΰσιν ίχνη με-
λαίνης βαφής :
Άρισατοκλής
Θενφάνους.
Ό διπλασιασμός τοϋ Σ δηλοΐ την εν τοιαύτη θέσει ως
γαλλικαΰ οΐι προφοράν αύτοΰ, είναι δε λίαν συχνός έν ταΐς
Θεσσαλικαις έπιγραφαΐς. Άλλ' ή γραφή Ευ άντι ΕΟ δεν
άπαντα έν αύταΐς, και φαίνεται δτι θα ήτο ή προφορά ευ
αντί εο τοπική των Μαγνητών. Εύρον δ' έν ταΐς άνασκαφαΐς
των πύργων και στηλην μετ' επιγραφής Θεύδωρος \ Άριοατο-
κλέονς, άνήκουσαν πιθανώτατα εϊς υίόν τοϋ προηγουμένου.
Αμφοτέρων τούτων αί στήλαι έποιήθησαν περί τάς αρχάς
τής Γ' προ Χρ. έκατονταετηρίδος• είναι άρα έκ των αρχαιο-
τάτων της Δημητριάδος. Ή μή αναγραφή εθνικού έπ' αυ-
τών δηλοΐ πιθανώς ότι ούτοι ήσαν εντόπιοι Δημητριεΐς.
Ύπό τήν έπιγραφήν έγράφη ή είκών, άφεθέντος έκατέ-
ρωθεν κενοΰ πλαισίου- δεν έΐναι Ομως ούτε ή αρχή ευθεία,
αλλά ολίγον λοξή, ούτε τά κενά τών πλαισίων σύμμετρα,
της εικόνος άπώλετο κάτω ίκανόν μετά της στήλης. Παρίστα-
ται δ'έν μέσω ό αποθανών Άρωοτοκλής, σχεδόν κατενώπιον,
Είναι δε ό Άριοστοκλής ώριμος άνήρ, ώς εμφαί-
νει άφ' ενός μεν ή καστανή και σχεδόν πολιά κόμη
αί'τοϋ, βραχεία μεν υπέρ το μέτωπον, πυκνή δε και
βοστρυ/ώδης παρά τους κροτάφους καΐ τά ώτα, άφ'
έτερου δε το φαλακρόν αυτής υπέρ το μέτωπον παρε-
στάθη όμως άμύσταξ και αγένειος, εξ ου δηλοΰται ότι
έξύρει ταϋτα.
Τήν κεφαλήν στρέφει ολίγον πρύς δεξιά αύτοΰ, και
διευθύνει το βλέμμα δεξιά και ολίγον κάτω, ή ώς απλώς
ε'ις το άπειρον ατενίζων, ή ΐνα δοίση διαταγήν τίνα
προς τον δεξιόθεν αύτοΰ ορθόν ίστάμενον παΐδα. Ού-
τος παρεστάθη σχεδόν κατενώπιον, φορών ήμιχειρίδωτον
χιτώνα μόνον, διήκοντα μέχρι που τοΰ κάτω τών μηρών
καταβιβάζει δέ τάς χείρας προ τοΰ σώματος, κρατών
τι άντικείμενον, πιθανώς κύλινδρον βιβλίων τοΰ λογίου
αύτοΰ κυρίου, προς όν και προσβλέπει, ως Ϊνα λάβη δια-
ταγάς.
Τοΰ δέ βάθους τής εικόνος διετηρήθησαν συγκεχυμέναι
τινές βαφαί, δι' ών Οά εδηλοΰντό ποτέ αί αρχιτεκτονικά!
λεπτομέρεια! τοΰ δωματίου, καΐ ϊσως κοσμήματα των
τοίχων, ή παραπετάσματα.
Είκών 180— 'Π οτήλη τοΰ Αριοπιοκλέυΐ'ς,
έκ φωτογραφίας τοΰ 1907, ληφθείσας μετά
τον ψεκαομόν αυτής.
Είκών 182.— Ή στήλη τοϋ ' Αριοατοχλέονς.
έκ φωτογραφίας τοΰ 1915, ψεκαζομένη κανονικώς
άπό τοΰ 1912 μετά τήν πλϋσιν.
Είκών 181. — "Η στήλη τοΰ Αριοοτοκλέονς,
έκ φωτογραφίας τοΰ 1912, παραμείνασα υπέρ
τήν τετραετίαν άνευ άναψεκασμοΰ.
καθήμενος έπι έδρας έν εϊδει θρόνου, έχούσης ευρύ, καμ-
πυλωτόν, ελλειψοειδές έρεισίνωτον, βαθέως καστανόν δηλω-
θέν, έφ' ού φαίνονται ϊχνη κοσμημάτων τοΰ υποτιθεμένου
έγγλύφου ξύλου- έδηλώθη δέ και ό δεξιός πους τής έ'δρας
επίσης καμπυλωτός, προς τά έσω συγκλίνων τοΰ δέ οπι-
σθίου άριστεροΰ ποδός διακρίνεται το τέρμα κατά το βάθος,
πλουσίως τετορνευμένον εΐναι δέ έπεστρωμένη ή έδρα διά
μεγάλου προσκεφαλαίου, φέροντος κεντητός πολύχρωμους
ζώνας. Ή διάταξις αύτη ενθυμίζει τους φιλοσόφους.
Φορεί δέ ό Άρισστοκλής λεπτόν ήμιχειρίδωτον χιτώνα,
καΐ πλούσιον ίμάτιον, περιβάλλον το κάτω ήμισυ τοΰ σώμα-
τος* τήν δεξιάν χείρα καταβιβάζων, αναπαύει έπι τοΰ μέσου
τοΰ σώματος, κρατοΰσαν ϊσως όρθογώνιον μικρόν τι άντικεί-
μενον, ή απλώς το ίμάτιον τήν δέ άριστεράν άφίνει να κα-
ταπέση έν ηγεμονική αναπαύσει όπισθεν τής έδρας, έφ' ης
καΐ στηρίζεται διά τής μασχάλης.
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ- ΓΡΑΠΤΑ1 ΪΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ - ΠΑΓΛΣΩΝ.
Περί δέ της τύχης τής στήλης ταύτης είναι διδακτικοί αί παρα-
τιθέμεναι εΙκόνες: ή ύπ' αριθ. 180 έποιήθη μετά τήν λήψιν τοϋ
αντιγράφου τω 1907, ολίγας εβδομάδας μετά τήν άνεύρεσιν τής
στήλης, άφ' ου αυτί) έψεκάσθη διά τοϋ τονωτικού μου, αφαιρεθέντων
τών ελαχίστων άλλως υπαρχόντων έπ' αυτής χωματιδίων διότι ή
στήλη ευρέθη ανέπαφος. Ή δέ είκ. 181 έποιήθη εκ φοηογραφίας,
ληφθείσης τω 1912, προ τής ύπό τοϋ Όθ. 'Ρουσ. ενεργείας- ή στήλη,
παραμείνασα διά τάς προεκτεθείσας άπαγορευτικάς διαιαγάς τοΰ
κέντρου άψέκαστος από τοΰ 1908 μέχρι τοϋ 1912, έ'παθεν έξασθέ-
νωσιν των βαφών εμφανή.
Ή δέ είκ. 182, γενομένη έκ φωτογραφίας, ληφθείσης τω 1915
κατά Σεπτέμβριον, δεικνύει τήν στήλην ψεκασθεΐσαν διά τοϋ τονω-
τικοΰ μου μετά τά παθήματα τής αφαιρέσεως αΰτοΰ υπό τοΰ "Οθ.
'Ρουσ., άτινα έθάμβωσαν οπωσδήποτε τάς βαφάς, έν φ ή πλύσις
ώφέλησεν έν γένει αυτήν, έπιδείξασα καθαράν και άπηλλαγμένην κό-
νεων και χωματιδίων.
20
153
ύψος 0.008-0.02, διάστιχον 0.022, διατηροΰσιν ίχνη με-
λαίνης βαφής :
Άρισατοκλής
Θενφάνους.
Ό διπλασιασμός τοϋ Σ δηλοΐ την εν τοιαύτη θέσει ως
γαλλικαΰ οΐι προφοράν αύτοΰ, είναι δε λίαν συχνός έν ταΐς
Θεσσαλικαις έπιγραφαΐς. Άλλ' ή γραφή Ευ άντι ΕΟ δεν
άπαντα έν αύταΐς, και φαίνεται δτι θα ήτο ή προφορά ευ
αντί εο τοπική των Μαγνητών. Εύρον δ' έν ταΐς άνασκαφαΐς
των πύργων και στηλην μετ' επιγραφής Θεύδωρος \ Άριοατο-
κλέονς, άνήκουσαν πιθανώτατα εϊς υίόν τοϋ προηγουμένου.
Αμφοτέρων τούτων αί στήλαι έποιήθησαν περί τάς αρχάς
τής Γ' προ Χρ. έκατονταετηρίδος• είναι άρα έκ των αρχαιο-
τάτων της Δημητριάδος. Ή μή αναγραφή εθνικού έπ' αυ-
τών δηλοΐ πιθανώς ότι ούτοι ήσαν εντόπιοι Δημητριεΐς.
Ύπό τήν έπιγραφήν έγράφη ή είκών, άφεθέντος έκατέ-
ρωθεν κενοΰ πλαισίου- δεν έΐναι Ομως ούτε ή αρχή ευθεία,
αλλά ολίγον λοξή, ούτε τά κενά τών πλαισίων σύμμετρα,
της εικόνος άπώλετο κάτω ίκανόν μετά της στήλης. Παρίστα-
ται δ'έν μέσω ό αποθανών Άρωοτοκλής, σχεδόν κατενώπιον,
Είναι δε ό Άριοστοκλής ώριμος άνήρ, ώς εμφαί-
νει άφ' ενός μεν ή καστανή και σχεδόν πολιά κόμη
αί'τοϋ, βραχεία μεν υπέρ το μέτωπον, πυκνή δε και
βοστρυ/ώδης παρά τους κροτάφους καΐ τά ώτα, άφ'
έτερου δε το φαλακρόν αυτής υπέρ το μέτωπον παρε-
στάθη όμως άμύσταξ και αγένειος, εξ ου δηλοΰται ότι
έξύρει ταϋτα.
Τήν κεφαλήν στρέφει ολίγον πρύς δεξιά αύτοΰ, και
διευθύνει το βλέμμα δεξιά και ολίγον κάτω, ή ώς απλώς
ε'ις το άπειρον ατενίζων, ή ΐνα δοίση διαταγήν τίνα
προς τον δεξιόθεν αύτοΰ ορθόν ίστάμενον παΐδα. Ού-
τος παρεστάθη σχεδόν κατενώπιον, φορών ήμιχειρίδωτον
χιτώνα μόνον, διήκοντα μέχρι που τοΰ κάτω τών μηρών
καταβιβάζει δέ τάς χείρας προ τοΰ σώματος, κρατών
τι άντικείμενον, πιθανώς κύλινδρον βιβλίων τοΰ λογίου
αύτοΰ κυρίου, προς όν και προσβλέπει, ως Ϊνα λάβη δια-
ταγάς.
Τοΰ δέ βάθους τής εικόνος διετηρήθησαν συγκεχυμέναι
τινές βαφαί, δι' ών Οά εδηλοΰντό ποτέ αί αρχιτεκτονικά!
λεπτομέρεια! τοΰ δωματίου, καΐ ϊσως κοσμήματα των
τοίχων, ή παραπετάσματα.
Είκών 180— 'Π οτήλη τοΰ Αριοπιοκλέυΐ'ς,
έκ φωτογραφίας τοΰ 1907, ληφθείσας μετά
τον ψεκαομόν αυτής.
Είκών 182.— Ή στήλη τοϋ ' Αριοατοχλέονς.
έκ φωτογραφίας τοΰ 1915, ψεκαζομένη κανονικώς
άπό τοΰ 1912 μετά τήν πλϋσιν.
Είκών 181. — "Η στήλη τοΰ Αριοοτοκλέονς,
έκ φωτογραφίας τοΰ 1912, παραμείνασα υπέρ
τήν τετραετίαν άνευ άναψεκασμοΰ.
καθήμενος έπι έδρας έν εϊδει θρόνου, έχούσης ευρύ, καμ-
πυλωτόν, ελλειψοειδές έρεισίνωτον, βαθέως καστανόν δηλω-
θέν, έφ' ού φαίνονται ϊχνη κοσμημάτων τοΰ υποτιθεμένου
έγγλύφου ξύλου- έδηλώθη δέ και ό δεξιός πους τής έ'δρας
επίσης καμπυλωτός, προς τά έσω συγκλίνων τοΰ δέ οπι-
σθίου άριστεροΰ ποδός διακρίνεται το τέρμα κατά το βάθος,
πλουσίως τετορνευμένον εΐναι δέ έπεστρωμένη ή έδρα διά
μεγάλου προσκεφαλαίου, φέροντος κεντητός πολύχρωμους
ζώνας. Ή διάταξις αύτη ενθυμίζει τους φιλοσόφους.
Φορεί δέ ό Άρισστοκλής λεπτόν ήμιχειρίδωτον χιτώνα,
καΐ πλούσιον ίμάτιον, περιβάλλον το κάτω ήμισυ τοΰ σώμα-
τος* τήν δεξιάν χείρα καταβιβάζων, αναπαύει έπι τοΰ μέσου
τοΰ σώματος, κρατοΰσαν ϊσως όρθογώνιον μικρόν τι άντικεί-
μενον, ή απλώς το ίμάτιον τήν δέ άριστεράν άφίνει να κα-
ταπέση έν ηγεμονική αναπαύσει όπισθεν τής έδρας, έφ' ης
καΐ στηρίζεται διά τής μασχάλης.
Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ- ΓΡΑΠΤΑ1 ΪΤΗΛΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ - ΠΑΓΛΣΩΝ.
Περί δέ της τύχης τής στήλης ταύτης είναι διδακτικοί αί παρα-
τιθέμεναι εΙκόνες: ή ύπ' αριθ. 180 έποιήθη μετά τήν λήψιν τοϋ
αντιγράφου τω 1907, ολίγας εβδομάδας μετά τήν άνεύρεσιν τής
στήλης, άφ' ου αυτί) έψεκάσθη διά τοϋ τονωτικού μου, αφαιρεθέντων
τών ελαχίστων άλλως υπαρχόντων έπ' αυτής χωματιδίων διότι ή
στήλη ευρέθη ανέπαφος. Ή δέ είκ. 181 έποιήθη εκ φοηογραφίας,
ληφθείσης τω 1912, προ τής ύπό τοϋ Όθ. 'Ρουσ. ενεργείας- ή στήλη,
παραμείνασα διά τάς προεκτεθείσας άπαγορευτικάς διαιαγάς τοΰ
κέντρου άψέκαστος από τοΰ 1908 μέχρι τοϋ 1912, έ'παθεν έξασθέ-
νωσιν των βαφών εμφανή.
Ή δέ είκ. 182, γενομένη έκ φωτογραφίας, ληφθείσης τω 1915
κατά Σεπτέμβριον, δεικνύει τήν στήλην ψεκασθεΐσαν διά τοϋ τονω-
τικοΰ μου μετά τά παθήματα τής αφαιρέσεως αΰτοΰ υπό τοΰ "Οθ.
'Ρουσ., άτινα έθάμβωσαν οπωσδήποτε τάς βαφάς, έν φ ή πλύσις
ώφέλησεν έν γένει αυτήν, έπιδείξασα καθαράν και άπηλλαγμένην κό-
νεων και χωματιδίων.
20