DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0169
162
Γ'. Ή περιγραφή τών στηλών
ι.—) Ή στήλη τοΰ Δημητρίου.
(Πίναξ Χ και είκών 195• 196).
Άνίδρυτος και άνευ άρι&μοϋ εν τινι, ώς προχείρω
ΰ'ήκτ] χρησιμευούση, "ξύλινη σκάφη της Ζ αιθούσης τοϋ
Μουσείου Βόλου. — "Υψος 0.595, πλάτος 0.263, πάχος
0.14, της δε εικόνος μόνης ϋψος 0.26, πλάτος άνω-
τάτω 0.23, κατωτάτω 0.25. Εύρέϋ•η τω 1912 εν τω
Γ' πύργω. Νϋν το πρώτον περιγράφεται ένταΰϋ'α.
Στήλη τοΰ Δημητρίου, εκ λευκοί) καλοί) μαρμάρου, ακέ-
ραιος, κάτω διεξεσμένη τα άκρα άρχήθεν, ίνα σχηματισθή
γόμφος, προς ένσφήνωσιν αυτής εις τόρμον βάθρου. "Ανω
λήγει εις αέτωμα μετ' ακρωτηρίων, διατηρούντων κυανήν
βαφήν αί γραπτά! γλώσσαι τοϋ κυματίου διεσά)θησαν άρι-
καΐ κατέχουσα όλόκληρον το πλάτος της στήλης. Παρίσταται
δ' εν δεξιά τω θεατή άνήρ νέος, άμύσταξ και αγένειος, 6
αποθανών Δημήτριος, πλέον τι ή κατά τον άριστερόν κρότα-
φον, καθήμενος έπι κλισμοϋ τεσσάρων τετορνευμένων ποδών,
έπεστρωμένου δια πολύχρωμου κεντητού προσκεφαλαίου, καΐ
συγκρατουμένου κάτω, κατά τους προσθίους πόδας, δια συν-
οχέως, δηλωθέντος δια τριών ζωνών, ών αϊ δύο απεδόθη-
σαν βαθυκίτριναι, ή δε μέση ερυθρά, άριστα διατηρουμένων.
Φορεί δε ό Δημήτριος χιτώνα λεπτόν, ήμιχειρίδωτον,
ποδήρη, διήκοντα μέχρι που τοΰ μέσου τών κνημών, και
έπ'αύτοΰ ιμάτιον, βαθέος κάστανο* χρώματος, άριστα δια-
τηρουμένου, όπερ καλύπτει τά νώτα και, εκ τοΰ δεξιοΰ
Είκών 195. —Ή στήλη τοΰ Δηιιητρίον, εκ φωτογραφίας τοϋ 1912,
ληφθείσης ευθύς μετά τήν εϋρεσιν προ οίουδή,-τοτε καθαρμού
ή ψεκασμού.
Είκών 196. — Ή στήλη τοϋ Δημητρίου, εκ φωτογραφίας τοϋ 1915,
μετά τήν πλυσιν και τον άαό τοϋ 1912 κανονικόν
διά τοϋ τονοιτικυύ ψεκασμόν.
στα, ως και ο επι τοϋ μέσου του τύμπανου πορφυρούς καρ-
πός ροιάς,ού εκατέρωθεν παρίστανται, διά μέλανος περιγράμ-
ματος καΐ κίτρινης βαφής, δύο έτεροι καρποί, πάντες έκ-
φυόμενοι εκ φύλλων σχηματικών, γραπτών επίσης.
Ύπό το γεΐσον διακρίνονται δύο χαραγαΐ επιπόλαιοι,
αΐτινες δεικνύουσιν ότι προϋπελογίσθη γραπτή κορωνίς, μη
διατηρηθεΐσα" μετ' αυτήν έχαράχθη βαθέως και επιμελώς ή
επιγραφή" τά γράμματα, ών ΰψ. 0.017-0.023, διάστιχ. 0.006,
διατηροΰσιν άριστα τήν μέλαιναν αυτών βαφήν:
Δημήτριος
Όλύνπου.
Μετά κενόν διάστημα ύψους 0.033 ύπ' αυτήν άρχεται
ή γραφή, προσδιορισθείσα δι'οριζοντίου μέλαινης γραμμής,
ώμου λοξώς φερόμενον, σκεπάζει το στήθος, τον άριστερόν
ώμον και το λοιπόν άριστερόν ήμισυ τοΰ σώματος μέχρι
που τοΰ μέσου τών κνημών φορεί δε και υψηλά υποδή-
ματα, ών τά καττύματα συγκρατοΰσιν ιμάντες, περί τους
πόδας είλιγμένοι, μέχρι που τοΰ μέσου τών κνημών.
Πατεί δέ διά τοΰ οπισθίου τοΰ πέλματος τοΰ δεξιοΰ πο-
δός και διά τοΰ προσθίου τοΰ άριστεροΰ έπι υποποδίου, τά
μεν έ'ξω βαθυκιτρίνου, τά δ' έ'σω πορφυροΰ δηλωθέντος. Ή
κόμη αύτοΰ παρεστάθη καστανή, και κατέρχεται μέχρι που
τοϋ μέσου τοΰ τραχήλου" πιθανώς έφόρει και στέφανον
προσκλίνων δέ ολίγον τήν κεφαλήν, ατενίζει κάτω και δεξιά
αύτοΰ προς το μέρος, όπου κατευθύνει τήν δεξιάν χείρα.
Τήν άριστεράν χείρα, έκφαινομένην εκ τοΰ ιματίου άπό
τοΰ μέσου τοΰ πήχεως, έ'χει καταβιβάσει επί τοΰ κόλπου κατά
Γ'. Ή περιγραφή τών στηλών
ι.—) Ή στήλη τοΰ Δημητρίου.
(Πίναξ Χ και είκών 195• 196).
Άνίδρυτος και άνευ άρι&μοϋ εν τινι, ώς προχείρω
ΰ'ήκτ] χρησιμευούση, "ξύλινη σκάφη της Ζ αιθούσης τοϋ
Μουσείου Βόλου. — "Υψος 0.595, πλάτος 0.263, πάχος
0.14, της δε εικόνος μόνης ϋψος 0.26, πλάτος άνω-
τάτω 0.23, κατωτάτω 0.25. Εύρέϋ•η τω 1912 εν τω
Γ' πύργω. Νϋν το πρώτον περιγράφεται ένταΰϋ'α.
Στήλη τοΰ Δημητρίου, εκ λευκοί) καλοί) μαρμάρου, ακέ-
ραιος, κάτω διεξεσμένη τα άκρα άρχήθεν, ίνα σχηματισθή
γόμφος, προς ένσφήνωσιν αυτής εις τόρμον βάθρου. "Ανω
λήγει εις αέτωμα μετ' ακρωτηρίων, διατηρούντων κυανήν
βαφήν αί γραπτά! γλώσσαι τοϋ κυματίου διεσά)θησαν άρι-
καΐ κατέχουσα όλόκληρον το πλάτος της στήλης. Παρίσταται
δ' εν δεξιά τω θεατή άνήρ νέος, άμύσταξ και αγένειος, 6
αποθανών Δημήτριος, πλέον τι ή κατά τον άριστερόν κρότα-
φον, καθήμενος έπι κλισμοϋ τεσσάρων τετορνευμένων ποδών,
έπεστρωμένου δια πολύχρωμου κεντητού προσκεφαλαίου, καΐ
συγκρατουμένου κάτω, κατά τους προσθίους πόδας, δια συν-
οχέως, δηλωθέντος δια τριών ζωνών, ών αϊ δύο απεδόθη-
σαν βαθυκίτριναι, ή δε μέση ερυθρά, άριστα διατηρουμένων.
Φορεί δε ό Δημήτριος χιτώνα λεπτόν, ήμιχειρίδωτον,
ποδήρη, διήκοντα μέχρι που τοΰ μέσου τών κνημών, και
έπ'αύτοΰ ιμάτιον, βαθέος κάστανο* χρώματος, άριστα δια-
τηρουμένου, όπερ καλύπτει τά νώτα και, εκ τοΰ δεξιοΰ
Είκών 195. —Ή στήλη τοΰ Δηιιητρίον, εκ φωτογραφίας τοϋ 1912,
ληφθείσης ευθύς μετά τήν εϋρεσιν προ οίουδή,-τοτε καθαρμού
ή ψεκασμού.
Είκών 196. — Ή στήλη τοϋ Δημητρίου, εκ φωτογραφίας τοϋ 1915,
μετά τήν πλυσιν και τον άαό τοϋ 1912 κανονικόν
διά τοϋ τονοιτικυύ ψεκασμόν.
στα, ως και ο επι τοϋ μέσου του τύμπανου πορφυρούς καρ-
πός ροιάς,ού εκατέρωθεν παρίστανται, διά μέλανος περιγράμ-
ματος καΐ κίτρινης βαφής, δύο έτεροι καρποί, πάντες έκ-
φυόμενοι εκ φύλλων σχηματικών, γραπτών επίσης.
Ύπό το γεΐσον διακρίνονται δύο χαραγαΐ επιπόλαιοι,
αΐτινες δεικνύουσιν ότι προϋπελογίσθη γραπτή κορωνίς, μη
διατηρηθεΐσα" μετ' αυτήν έχαράχθη βαθέως και επιμελώς ή
επιγραφή" τά γράμματα, ών ΰψ. 0.017-0.023, διάστιχ. 0.006,
διατηροΰσιν άριστα τήν μέλαιναν αυτών βαφήν:
Δημήτριος
Όλύνπου.
Μετά κενόν διάστημα ύψους 0.033 ύπ' αυτήν άρχεται
ή γραφή, προσδιορισθείσα δι'οριζοντίου μέλαινης γραμμής,
ώμου λοξώς φερόμενον, σκεπάζει το στήθος, τον άριστερόν
ώμον και το λοιπόν άριστερόν ήμισυ τοΰ σώματος μέχρι
που τοΰ μέσου τών κνημών φορεί δε και υψηλά υποδή-
ματα, ών τά καττύματα συγκρατοΰσιν ιμάντες, περί τους
πόδας είλιγμένοι, μέχρι που τοΰ μέσου τών κνημών.
Πατεί δέ διά τοΰ οπισθίου τοΰ πέλματος τοΰ δεξιοΰ πο-
δός και διά τοΰ προσθίου τοΰ άριστεροΰ έπι υποποδίου, τά
μεν έ'ξω βαθυκιτρίνου, τά δ' έ'σω πορφυροΰ δηλωθέντος. Ή
κόμη αύτοΰ παρεστάθη καστανή, και κατέρχεται μέχρι που
τοϋ μέσου τοΰ τραχήλου" πιθανώς έφόρει και στέφανον
προσκλίνων δέ ολίγον τήν κεφαλήν, ατενίζει κάτω και δεξιά
αύτοΰ προς το μέρος, όπου κατευθύνει τήν δεξιάν χείρα.
Τήν άριστεράν χείρα, έκφαινομένην εκ τοΰ ιματίου άπό
τοΰ μέσου τοΰ πήχεως, έ'χει καταβιβάσει επί τοΰ κόλπου κατά