DOI Heft:
Przekład
DOI Artikel:Sourgins, Christine; Ignaczak, Paweł [Übers.]: Zmagania widza ze Sztuką Współczesną
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29069#0214
212
CHRISTINE SOURGINS
agresję zwrotną, to było jak katharsis, wymiana uczuć bez udawania.
Chcieliśmy wywołać instynktowne reakcje"^. Czytelnik rozpoznał w „ka-
tharsis" dobrą wymówkę; może zgadnąć, że każde uczucie, które nie by-
łoby „instynktowne" byłoby „udawaniem" i nie jest uznane za prawdziwe.
W programie jest zatem powrót do stanu pierwotnego, a mit dobrego (?)
dzikusa miewa się dobrze. Jeśli być światłym znaczy dziś doceniać
transgresję, to należy również zgodzić się na regres.
SZTUKA KŁAMANIA
Ostatnia strategia sztuki współczesnej: zwodzić, wręcz kłamać, po-
nieważ dla dobrej sprawy wszystkie środki dozwolone! Gianni Motti ob-
rał sobie za specjalność mącenie ustalonego porządku. Otóż niekiedy
brak jest dowodów i świadków jego performansów, ale Jeśli media wąt-
pią w uzasadnienia jego interwencji realizowanych z całkowitą swobodą,
to środowisko artystyczne ostatecznie legitymizuje jego akcje". Uwierzy-
telniać wiatr, działanie, które nie miało miejsca: oto sztuka Mottiego,
który głosi „nie należy wierzyć, ale sprawić, by uwierzono"^. Rozumiemy
lepiej, że katalog wystawy „L'art dans le monde" żąda, aby „dawać [wi-
dzowi] fałszywe tropy w celu opóźnienia konfliktów [z nim]!"2k Często
pojawia się rozdźwięk między znaczeniem wyjaśnionym na miejscu eks-
pozycji i znaczeniem wzbudzanym przez dzieło umieszczonym w całości
postępowania artysty. W ten sposób niektóre uwagi na temat sztuki ska-
tologicznej Bouillona są zrozumiałe jedynie dla wtajemniczonych (nie
używa się słów określających ekskrementy, wystarczy prosta poetycka
aluzja do błotaRk
To, co najczęściej wprowadza widza w błąd, to pozostałości dyskursu
o sztuce piękna i harmonii przyklejone do tej sztuki nieszczęścia, jaką
jest SW. Niektórzy autorzy nie wahają się składać hołdów takim arty-
stom, jak Teresa Margolles (która pracuje na ludzkich zwłokach), pisząc
bez wstydu, że ci artyści „uwidaczniają niewysławialną pełnię" lub „wy-
ruszają na poszukiwanie raju utraconego, który uszlachetniłby rzeczywi-
stość, [...] piękna plastycznego, które dokonuje metamorfozy najprost-
szego i najbardziej odpychającego tematu"; palma czarnego humoru
przypada Jego Ekscelencji Louisńwi^: „Bez artystów społeczeństwo
25 Cyt. przez Brownstone, op. Nr, s. 52.
26 _Harńcore, op. cń., s. 141.
2^ Lźby 7M07łcfg, op. cA., s. 46.
28 Katalog Lgs Kor/ngs ńg fmuisiMg, Couvent des Cordeliers, Paryż 1996 (w którym
Dziewica Maria jest porównana do kupy, lecz jakże pięknymi słowy to powiedziano!).
29 Chodzi o Gilberta Louis, od 1999 r. biskupa Chalons-en-Champagne [przyp. tłum.].
CHRISTINE SOURGINS
agresję zwrotną, to było jak katharsis, wymiana uczuć bez udawania.
Chcieliśmy wywołać instynktowne reakcje"^. Czytelnik rozpoznał w „ka-
tharsis" dobrą wymówkę; może zgadnąć, że każde uczucie, które nie by-
łoby „instynktowne" byłoby „udawaniem" i nie jest uznane za prawdziwe.
W programie jest zatem powrót do stanu pierwotnego, a mit dobrego (?)
dzikusa miewa się dobrze. Jeśli być światłym znaczy dziś doceniać
transgresję, to należy również zgodzić się na regres.
SZTUKA KŁAMANIA
Ostatnia strategia sztuki współczesnej: zwodzić, wręcz kłamać, po-
nieważ dla dobrej sprawy wszystkie środki dozwolone! Gianni Motti ob-
rał sobie za specjalność mącenie ustalonego porządku. Otóż niekiedy
brak jest dowodów i świadków jego performansów, ale Jeśli media wąt-
pią w uzasadnienia jego interwencji realizowanych z całkowitą swobodą,
to środowisko artystyczne ostatecznie legitymizuje jego akcje". Uwierzy-
telniać wiatr, działanie, które nie miało miejsca: oto sztuka Mottiego,
który głosi „nie należy wierzyć, ale sprawić, by uwierzono"^. Rozumiemy
lepiej, że katalog wystawy „L'art dans le monde" żąda, aby „dawać [wi-
dzowi] fałszywe tropy w celu opóźnienia konfliktów [z nim]!"2k Często
pojawia się rozdźwięk między znaczeniem wyjaśnionym na miejscu eks-
pozycji i znaczeniem wzbudzanym przez dzieło umieszczonym w całości
postępowania artysty. W ten sposób niektóre uwagi na temat sztuki ska-
tologicznej Bouillona są zrozumiałe jedynie dla wtajemniczonych (nie
używa się słów określających ekskrementy, wystarczy prosta poetycka
aluzja do błotaRk
To, co najczęściej wprowadza widza w błąd, to pozostałości dyskursu
o sztuce piękna i harmonii przyklejone do tej sztuki nieszczęścia, jaką
jest SW. Niektórzy autorzy nie wahają się składać hołdów takim arty-
stom, jak Teresa Margolles (która pracuje na ludzkich zwłokach), pisząc
bez wstydu, że ci artyści „uwidaczniają niewysławialną pełnię" lub „wy-
ruszają na poszukiwanie raju utraconego, który uszlachetniłby rzeczywi-
stość, [...] piękna plastycznego, które dokonuje metamorfozy najprost-
szego i najbardziej odpychającego tematu"; palma czarnego humoru
przypada Jego Ekscelencji Louisńwi^: „Bez artystów społeczeństwo
25 Cyt. przez Brownstone, op. Nr, s. 52.
26 _Harńcore, op. cń., s. 141.
2^ Lźby 7M07łcfg, op. cA., s. 46.
28 Katalog Lgs Kor/ngs ńg fmuisiMg, Couvent des Cordeliers, Paryż 1996 (w którym
Dziewica Maria jest porównana do kupy, lecz jakże pięknymi słowy to powiedziano!).
29 Chodzi o Gilberta Louis, od 1999 r. biskupa Chalons-en-Champagne [przyp. tłum.].