Sztuka Ameryki Łacińskiej (1.2011)

Sztuka Ameryki Łacińskiej 2011, nr 1

ISSN 2299-260X

Od świętego wizerunku do dzieła sztuki
w sztuce kolumbijskiej od XVI do XX w.

Olga Isabel Acosta Luna
(Museo de Arte Colonial, Bogotá)
(tłum, z języka hiszpańskiego Elżbieta Więckowska)

W kościele klasztornym franciszkanów pod wezwaniem San Diego w Bo-
gocie znajduje się pochodzący z końca XVI w. wizerunek Matki Boskiej, któ-
ry od roku 1629 stał się przedmiotem szczególnego kultu. W 1674 r. kronikarz
Juan Flórez de Ocáriz opisujący figurę Nuestra Señora del Campo [il. 1] nazwał
ją dziełem pięknym i cudownym1. Prawie trzysta lat później, w roku 1890, ta
sama rzeźba została opisana przez artystę Lázaro Giróna w następujący sposób:
„rysy twarzy są piękne i harmonijne, choć niezbyt wyraźnie zarysowane, a ca-
łokształt uderza krępością i ociężałością2”. Te dwie wypowiedzi dotyczące tego
samego dzieła oddają w pełni transformację percepcji niektórych wizerunków,
jaka zaszła w Kolumbii, przemianę kolonialnego świętego obrazu w obiekt zse-
kularyzowany. Podczas gdy Flórez de Ocáriz postrzegał w wizerunku Nuestra
Señora del Campo obraz cudowny, a co za tym idzie piękny, obserwacje Eázaro
Girón nie były dyktowane religijnością czy bogobojnością, a wynikały z oceny
figury jako dzieła sztuki i jako takie je osądzał.

Flórez de Ocariz 1990: 199.
Ibáñez 1989, V. 1: 137.