DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22955#0013
13
& 4v
fee itnbutrra, qir, vitam longaeuam a Deo efHagitaturus, ha$
preces ad eum mittat: O Deus! ne mature tolias me ex vi.
tiorum numero ; poß mortem mim tuas praedicare laudes non poß
firniß nec celbv:tre leneßäonm tuorum memoriam ! Ne vnus qui-
dem in noui Teftamcnti libris inucnitur locus, quo huius co*
gitandi rationis femina tantum et vmbram deprehendamus,
Quoties autem quaefo in pfalmis haec fententia repetitur ? e. c-
VI. XXX, io. LXXXVIII. 12. CXV, 17- CXVill, i7. vt ta-
ceam locum Salomonis (Ecdef. IX.) quem modo excitaui et
regis Hiskiae lamentationes Ief. XXXVIII, is.
Ex Ins omnibus colligitur fumma haec: fperafie veteres
hebraeos vitam aliquam futuram; eredidiffe, animas a corpo-
ribus feiundtas extituras in orco feu communi manium habi-
taculo; vfuras dulci requie, (fi vitam egerint laudabilem);
fenfum quidem aliquem habere, fed obfcurum; viuere, fed
per iucundum otium in caliginofa nocte vitam tranfigere vs-
que demum cum corporibus , e cinere reftaurandis, denuo
coniungantur. Hane vltimam fpem ex 'Omnibus gentibus fo-
los Ifraelitas habuifle, probaui parte commentationis prima. No-
tiones bas, quas de ftatu et loco manium veteres informarent,
fub rerum humanarum ineunabulis fimpliees fuifie et valde ob-
feuras; deinde fenfim fenfimque elaboratas et auftas, quis
eruditorum adeo eft omnis antiquitatis expers, vt non fpon-
te fua intelligat? Nec ego is fum, qui neget, Abrahamum ,
Dauidem, iefaiam aliosque fummos viros, prophetas, cum re-
velatione diu. tum ipfa animi acie et cogitatior.e his in re-
bus altiora fapuiffe, quam vulgus Ifräelitarum. Qua de re,
fi locus erit, deinceps difleram. Iam potiores confiderandae
funt dnbitationes, quae ab vtraque diffentientium parte no-
bis obuerti poffent. Prirnum quidem illas aggrediamur, quas
proferre folenr, qui vitam poft mortem, contendunt, hebraeis
antiquis, fi non omnibus, Mofis tarnen aevo et eo quod hoc
anteceffit, viventibus, fuifie plane ignotam.
B j ”aöv
& 4v
fee itnbutrra, qir, vitam longaeuam a Deo efHagitaturus, ha$
preces ad eum mittat: O Deus! ne mature tolias me ex vi.
tiorum numero ; poß mortem mim tuas praedicare laudes non poß
firniß nec celbv:tre leneßäonm tuorum memoriam ! Ne vnus qui-
dem in noui Teftamcnti libris inucnitur locus, quo huius co*
gitandi rationis femina tantum et vmbram deprehendamus,
Quoties autem quaefo in pfalmis haec fententia repetitur ? e. c-
VI. XXX, io. LXXXVIII. 12. CXV, 17- CXVill, i7. vt ta-
ceam locum Salomonis (Ecdef. IX.) quem modo excitaui et
regis Hiskiae lamentationes Ief. XXXVIII, is.
Ex Ins omnibus colligitur fumma haec: fperafie veteres
hebraeos vitam aliquam futuram; eredidiffe, animas a corpo-
ribus feiundtas extituras in orco feu communi manium habi-
taculo; vfuras dulci requie, (fi vitam egerint laudabilem);
fenfum quidem aliquem habere, fed obfcurum; viuere, fed
per iucundum otium in caliginofa nocte vitam tranfigere vs-
que demum cum corporibus , e cinere reftaurandis, denuo
coniungantur. Hane vltimam fpem ex 'Omnibus gentibus fo-
los Ifraelitas habuifle, probaui parte commentationis prima. No-
tiones bas, quas de ftatu et loco manium veteres informarent,
fub rerum humanarum ineunabulis fimpliees fuifie et valde ob-
feuras; deinde fenfim fenfimque elaboratas et auftas, quis
eruditorum adeo eft omnis antiquitatis expers, vt non fpon-
te fua intelligat? Nec ego is fum, qui neget, Abrahamum ,
Dauidem, iefaiam aliosque fummos viros, prophetas, cum re-
velatione diu. tum ipfa animi acie et cogitatior.e his in re-
bus altiora fapuiffe, quam vulgus Ifräelitarum. Qua de re,
fi locus erit, deinceps difleram. Iam potiores confiderandae
funt dnbitationes, quae ab vtraque diffentientium parte no-
bis obuerti poffent. Prirnum quidem illas aggrediamur, quas
proferre folenr, qui vitam poft mortem, contendunt, hebraeis
antiquis, fi non omnibus, Mofis tarnen aevo et eo quod hoc
anteceffit, viventibus, fuifie plane ignotam.
B j ”aöv