DOI Heft:
Abschnitt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22960#0013
eara esse indolem, qualem olim et hodienum philosophorum
et theologorum plurimi describcre solent^ nihil iisdem inesse,
quod rerum naturae sit contrarium. Nam naturae suae infinitae
conuenienter egit Deus, homini Iesu virium mensuram maiorera
quam reliquis hominibus aeterno consilio süo praedestinans et s
in tempore conferens; naturae suae viribusque a Deo accepti»,
conuenienter operatus est Iesus in euentibus illis, admirationem
gignentibus, procurandis; nulla per hos potentiae admirabilis
effectus naturae, siue humanae siue rerum ceterarum ad mun-
dum visibilem pertinentium, lex est sublata, caussarum et efte»
ctuum nexus non diuulsus. Nihil in his omnibus inuenitur,
quod recte cogitandi regulis non conueniat. Nam, Deum
homini cuidajn yirium maiorem copiam conferre posse, quam
ceteris , (praeter illos, qui Deum in mundo aliquid agere,
penitus negant), neminem censemus esse, qui non sponte
concedat. At enim vero, si opera lesu mirabilia cum rebus
mundanis arctissimo nexu cohaerebant, theologis et philosophis
multis miracula non appellanda eile videntur. —; Nominent vi«
eruditi, vtcunque velint ! Euangeliorum auctores appellant
regxrct, ivvoiiAsiCi ar^ma,, non miracula. Eiusmodi opera a
Iesu edita esse, dubio caret. His argumenti.s, in sensus ca-
dentibus, apostolos certos esse factos , Iesum ad seruandps
homines * a patre miiTum esse, eonstat. Natura 6perum» a Iesu
editorum, erat] et est hodienum inexplicabilis, ergo admirationg
dignissima; nihil derogatur illorum praestantiae^ etsi miraculorum
«cognomine ornare nolis.
Hac miraculorum describendorum ratione sic constituta, plu-
rimae auctorum recentiorum remouentur dubitationes, quae
maximam partem originem ducunt ex erronea hypothe.si, a Deo,,
operante immediata vi, modo rerum naturae non consentaneo,
miracula, si qua fiant, edenda esse. Huius generis . dubia sunt;
Deum mundi terminis, locis et temporibus certis includi ab iis^
qui statuant , illum in mundo euentus mirabiles edidisse. Eius-
modi agendi rationem .hominum libertati esse contrariam, incer-
Bj tarn
et theologorum plurimi describcre solent^ nihil iisdem inesse,
quod rerum naturae sit contrarium. Nam naturae suae infinitae
conuenienter egit Deus, homini Iesu virium mensuram maiorera
quam reliquis hominibus aeterno consilio süo praedestinans et s
in tempore conferens; naturae suae viribusque a Deo accepti»,
conuenienter operatus est Iesus in euentibus illis, admirationem
gignentibus, procurandis; nulla per hos potentiae admirabilis
effectus naturae, siue humanae siue rerum ceterarum ad mun-
dum visibilem pertinentium, lex est sublata, caussarum et efte»
ctuum nexus non diuulsus. Nihil in his omnibus inuenitur,
quod recte cogitandi regulis non conueniat. Nam, Deum
homini cuidajn yirium maiorem copiam conferre posse, quam
ceteris , (praeter illos, qui Deum in mundo aliquid agere,
penitus negant), neminem censemus esse, qui non sponte
concedat. At enim vero, si opera lesu mirabilia cum rebus
mundanis arctissimo nexu cohaerebant, theologis et philosophis
multis miracula non appellanda eile videntur. —; Nominent vi«
eruditi, vtcunque velint ! Euangeliorum auctores appellant
regxrct, ivvoiiAsiCi ar^ma,, non miracula. Eiusmodi opera a
Iesu edita esse, dubio caret. His argumenti.s, in sensus ca-
dentibus, apostolos certos esse factos , Iesum ad seruandps
homines * a patre miiTum esse, eonstat. Natura 6perum» a Iesu
editorum, erat] et est hodienum inexplicabilis, ergo admirationg
dignissima; nihil derogatur illorum praestantiae^ etsi miraculorum
«cognomine ornare nolis.
Hac miraculorum describendorum ratione sic constituta, plu-
rimae auctorum recentiorum remouentur dubitationes, quae
maximam partem originem ducunt ex erronea hypothe.si, a Deo,,
operante immediata vi, modo rerum naturae non consentaneo,
miracula, si qua fiant, edenda esse. Huius generis . dubia sunt;
Deum mundi terminis, locis et temporibus certis includi ab iis^
qui statuant , illum in mundo euentus mirabiles edidisse. Eius-
modi agendi rationem .hominum libertati esse contrariam, incer-
Bj tarn