Universität Erlangen [Hrsg.]: Ad sacra pentecostalia religiose celebranda civium academicorum pietatem auctoritate senatus excitaturus (1800)

1'1
terra difcedentes, in cundem tr'anslatcs esfe ioctim, vbi
ipse est, ülosque aspeclus eiusdem , modo quodam , licet
nobis incognito, re rum naturae tarnen conuenienti, cora-
potes ehe fadlos, quid erat, qitod vnquam animi siduciarn,
in Christo potltam, labesaci-are, q-uod iilis spem eripete
potcrat, setfcitatem, cuius per ipsum participes erant red-
diti, fore seaipiterham ?
Qut»\ ad alteruta dubitaticnk prolatae rnomcn-
tum pertinet , anknas nempe futurae felieitatis compo-
tes fadlas, ipfo finsu fcke fe mmortabes ejfe, nec externo
adminieula ad su st ent an dam hanc rmmorcalitatis conscien-
tiam egere; hoc aequo sall um- esTe iiidieamas, ac pri-
mum Anim-as enim ap ost ost) rum ipso-sensu et virium sua-
nim conscientia fiuiJJe, se ej]c et muere, nemo vnquam
negabit. At enim vero, vnde sciebant, se ßerenmm vicam
adturos else? Entia intelligentia, mundi finibus circum-
scripta, fiuipiternae selicitatis non h ab ent fcieniiam, sed me-
ram fpem. Ergo et anima quaeuis bcata fpemre q ui dem,
non autem fentire, non fein potest, se in sempiternum
fui ipsins sore consciam, intelligentia ec ratione praedi-
tarn atque beatam. Pendet vis illa , qua spiritus hominis
fui ipstus elf conscius, a voluntate divina, non ab entis
finiti intrinseca vi et natura. Ne deliquium quidem animae
enitare, in hominis potestate est situm. Stulti autem est,
praedicare de sua virtute, se per eandem sibi ipsi conser-
uare posfe vitam aeternatn. In una dei vohmtate
©■mnis nititur spes eoelitum, fore, vt semper fruantur
vi