Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

237 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 238

πει νά είκάση τις, δτι δηλαδή τά ίχνη ιοΰ πρώτου γράμ- μερίδος (περ. Β'.) και ή εν πίν. ΙΗ'. αριθ. 3. της

ματος εΐνε τυχαία ύστερον γενόμενα.—Τό δέ δημοτικόν αυτής εφημερίδος, αΐτινες σύγχρονοι δλως ούσαι έ'χου-

τοϋ στίχου τούτου άνεπλήρωσα Χολλείδης και ουχί Χο- σιν ή μεν τδ έτερον των έν τη επιγραφή ταύτη ειδών

λαργεύς, διότι δ Φβρμόντος άνέρω έν τω λίθω ΧΟΛΛΕ. της γραφής, ή δέ τδ Ετερον.— Τό Κομοδείων μεθ'

Στ. 24. Τον στίχον τούτον καλώς μεν άνέγνω δ Φουρ- ένδς μ και εν Φιλίστ. τόμ. Α'. σελ. 518 στ. 25. τόμ.

μόντος πλήν του τελευταίου δνδματος, οΰ παρέλιπε μέν Γ'. σελ. 278 στ. 36.

τδ Λ, τδδέ Μ άνέγνω Ν, ου καλώς δέ άναγινώσκει Στ. 26. Έκ του συνδέσμου ΚΑΙ δήλον δ'τι δύο η-

αυτόν δ Βοβοΐίΐι Ινδοιάζων και αυτός ώδε· « τοΰ περί σαν οί άγωνοΟέται τών Κομοδείων και δ'τι τδ ΝΑΙΟΥ

[αρχ. Αύρ.Άλκαμένην. ?]η· διότι δήλον δτι έν τή αρχή ανήκει εις τδ δεύτερον όνομα τοΰ πρώτου άγωνοθέτβ,

τοΰ στίχου άγων τις μνημονεύεται, ου άγωνοΟέτης δ Αΰ- τδ τοΰ πατρός, οττερ και άλλο μέν τι ήδύνατο να ήνε,

ρήλιος Αλκαμένης, και τοιούτος ώς έκ τών λέςεων ΤΟΥ οΐον Γναίου, πιθανώτερον δμως μοι φαίνεται ΑΘΗ-

ΠΕΓΙΑΛΚ. είκά^αι ουδείς άλλος εϊνε ή δ περί αλκής ΝΑΙΟΥ. Φαίνεται λοιπόν δ Καλλίφρων οΰτος διάφο-

άγών, δστις και άλλοθ«ν πολλαχόΟεν γνωστό; (πρβλ. Φι- ρος τοΰ Ιν τω 21 στίχω. Επειδή δέ δ πρώτος άγωνο-

λίστ. τόμ. Α'. σελ. 385 στ. 21. Άρχ. έφημ. περιόδ. Β'. θέτης δεν 1/ει δημοτικόν δνομα, δήλον δτι εΐχεν αυτό

σελ. 194 στ. 80). κοινόν μετά τοΰ δευτέρου, τοΰ Κασσίου Σπένδοντος,

Στ. 25. Τον στίχον τούτον ήμαρτημένως άνέγνω και δτι τοΰτο εί'πετο έν τέλει έν πλη*). αριθμώ. Τό δέ

δ Φουρμόντος, παραλιπών μέν τήν πρώτην λέςιν, τδδέ δεύτερον δνομα τοΰ δευτέρου άγωνοθέτου ήτο κατ' ό-

δνομα ΚΑΛΛΙΦΡ. γράψαςέν τή άρχή τοΰ στίχου, έκ- νομαστ. πτώσιν, διότι μετά τδ Δ δ Φουρμών άνέγνω

τός αν έν τω αντιγράφω αυτού έγραψε μέν και τό ΚΟ- 2, δπερ ήδη ήφανίσθη.

ΜΟΔΕΙΩΝ, άλλ' ούτως, ώς έ'χει έν τω λίθω, υποδεί- Στ. 27. Έν τω 0. I. Ο. κατά λάθος γέγραπται ή

ξας δήλον δτι,ϊσως δέ άτεχνότερον, τήν διόρθωσιν, δ δέ παραλήγουσα τοΰ κοσμητή ς τω ιώτα, τοΰ λίθου έ'-

Βοβοΐίΐι νομίσας δτι δ Φουρμόντος κατά λάθος γράψας χοντος σαφές Η. Έν τω τέλει δέ δ Φουρμόντος άνέγνω

διέγραψεν αυτός έπειτα, παρέλιπε τήν πρώτην λέςιν και τδ ιώτα τοΰ άρθρου 01, δπερ ήδη ήφανίσθη.
ώς μή υπάρχουσαν έν τω λίθω. Έχει δέ δ λίθος τήν Στ. 28. τον στίχον τούτον ουχί δλως ορθώς άνέγνω

πρώτην λέςιν βαθύτερον κεχαραγμένην και γρα'μμασι δ Φουρμόντος.

διαφέρουσι τών άλλων, δπερ δηλοΓ δτι λιθοςόος άλλος Μεταςυ τοΰ 29 και 30 στίχου εΐνε διάλειμμα κενόν

ψ δ γράψας τήν έπιγραφήν κατ' αυτούς εκείνους τους έν τω λίθω ενός στίχου. Τοΰτο δέ φαίνεται δ'τι έγένετο

■/ρόνους μή άποολέψας εις τδ έν τη επιγραφή είδος της έπίτηδες, ίνα δειχθή δτι τελευτά μέν ή άναγραφή τών

γραφής διωρθώσατο τό κατά λάθος πρότερον υπ' άλ- άγωνοΟετών, ά'ρχεται δέ ή άλλων αρχόντων,
λου γεγραμμένον γράψας άντ' εκείνου Κομοδείων. Λέ- Στ. 30. Τδν στίχον τούτον άνέγνω μέν πληρέστε-

γω δέ δτι άλλος τις λιθοςόος διωρθώσατο και ουχί δ ρον δ Φουρμόντος, διότι άνέγνω και τά ΗΣ έν τω τέλει,

αυτός (δπερ πάλιν δεν εΐνε άδύνατον άλλ' ήττον πιθα- άπερ ήδη ήφανίσθησαν, συνήψε δέ τό Λ και Κ, εν

νόν), τεκμαιρόμενος εκ της διαφοράς τών γραμμάτων , τω λίθω κεχωρισμένα οντά.— Έν τη έν άριθ. 284 τοΰ

ές ών πάλιν δεν εινε άνάγκη να παραδεχθή τις διαφό- 0. I. & έπιγραφή μνημονεύεται κοσμητής τις Άλκαμί-

ρους χρόνους δυοΐν ένεκα, πρώτον μέν διότι δέν βλέ- νης Λαμπτρεύς και υίδς αύτοΰ δ Μ. Αυρήλιος Άλκα-

πω λδγον τινά, δι' δν πολλά ετη ύστερον, άφ' ου ε- μένης Λαμπτρεύς, δ'Οεν δ πατήρ ή απλώς Αυρήλιος

στησαν τήν στήλην ταύτην, ήθελεν έπέλθει είς τον Αλκαμένης, δ δέ Μ. Αυρήλιος Αλκαμένης, ή δλωςόμ-

νοΰν τίνος νά διορθώση τήν έπιγραφήν, ής τό σφάλ- ωνύμως τω υϊω. Έν δέ τη έν άριθ. 353 τοΰ 0. I. Ο.

μα κάλλιον ήούναντο δ στήσας και οί ευθύς άναγνόν- επιγραφή γίνεται μνεία Μάρκου (καθώς δ ΒοβοΜι άνα-

τες νά ?δωσι, πολύ δέ δλιγώτερον νάνοθεύση, δεύ- πληροί) Αυρηλίου Αλκαμένους ώς έπί τά διτλα στρατη-

τερον Οο διότι κατά τους χρόνους, καθ' ο&ς έγρά- γοΰ και άντάρχοντος τοΰ αγώνος Πανελληνίου τω 198

φη ή έπιγραφή αυτη, έπεκράτει κυκεών τις γραφής, ή τό πολύ τ(ί> 199 άπό Χριστού. Πότερος λοιπόν εΐνε

άλλ' ουχί το δμοιόμορφον, ώς βλέπει τις έκ πολλών έ- δ δεύτερος ούτος, δ πατήρ δ έν τή έπιγραφή 284 ώς

πιγραφών συγχρόνων διάφορον έχοσών είδος γραφής. Ά- κοσμητής μνημονευόμενος δ υιός, δέν εΐνε εύκολον

πόδειςιν δέ τών λόγων ήμών τούτων παρέχουσι μάλιστα νά είπη τις, καθώς ουδέ πότερος τούτων εΐνε δ έν τή

δύο έπιγραφαί, ή έν πίν. Κθ'. άρ. 1. χής άρχ. έφη- ήμετέρα έπιγραφή μνημονευόμενος, καί τοι εις άκριοέ-