DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12234#0029
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 375
ο! αρχαιότεροι έξ ώρισμέν/ις εποχής είναι το έν τω και υποδεικνύει, οτι το μνημεΐον δεν είναι άρχαιότε-
Διονυσιακώ θεάτρω βίθροντοΰ Άδριανοδ ('Αρχ. έφημ. ρον του αύτοκράτορος Ούήρου.
Π. Β. άρ. 184) και το έν τω Θησείω ψήφισμα περι Ό δέ έν τω λίθω Β II 48 Τιβέριος Κλαύδιος Αυ·
άναβάσεως τοϋ Καρακάλλα είς τον αυτοκρατορικών σιάδης παρέχει το μόνον άλλοθεν ήμϊν γνωστόν όνο-
^ρόνον υπό τοϋ πατρός του (198 μ. Χ. ^. I. 6. μα. Επειδή δέ δεν χαρακτηρίζεται άκριβέστερον,
353). Άλλα της αύτής έποχήςτοΰ Αδριανού άλλοι ήδύνατο νά ύποτεθή ό εις των τεσσα'ρων των γνω-
λίθοι διάφορον εχουσι γραφην. Όμοιας γραφής είναι στών έξ άλλων επιγραφών, η ο δαδοΰχος ό υίος τοϋ
■χαι τά έν Θήρα χαί Αστυπάλαια ευρεθέντα τεμάχια Αεωνίδου (θ. I. Ο. 423) ή ο υίος τοϋ Πάτρωνος και
τών άπογραφών, αιτινες νομίζονται της πέμπτης ή της ίεροφάντιδος της νεωτέρας ί&εοΰ (0. I. Ο. 435)
έκτης έκατονταετηρίοος μ. Χ. υπό τοΰ έκδόντος οΰ- ί) ό υίός τοϋ Δημοστράτου και σύζυγος της Κοκ-
τά έν τω δησαυρώ τών Ελληνικών επιγραφών (0. 1· κηίας 'Αρήτης (Αρχ. Έφημ. 521) ή και ο άρχων
Ο. 8656, 8657). Οί δέ έν τοΐ; λίθοις ανώμαλοι I" ο υίός τοΰ Σώσπιδος τοΰ δαδούχου 6 απαντηθείς επί
ίτιρρηματικοί τύποι ου άντί οι, ω άντί έν—ων μαρ τοϋ βάθρου τοΰ έν τω Διονυσιακω δεάτρω εύρεθέν-
τυροΰσι μέν, οτι τό μνημεΐον είναι μεταγενεστέρα τος και τεθείς κατ' είκασίαν είς τους χρόνους τοΰ
εποχής, άλλα δεν δύνανται νά έρίσωσιν αύτήν άχρι Κομμόδου η Σεουήρου (180—211) και ίσως μή
βέστερον. διάφορος τοϋ άρχοντος Κλ. Λυσιάοου, τοΰ έν άλλω
Τα δέ εν αύτοϊς συχνά όνο'μ,ατα ανδρών και γυ- λίθω άπαντηΟέντος (δρ. πάντας τους Λυσιάδας τού-
ναικών Φλαουϊος και Φλαουΐ'χ και τό τοπικόν Φλα- τους νΟν έν ΝοιιΙκίΐιβΓ €ονα Ερϊ^γ. σελ. 143). Κατά
ουΐεια άγουσι μεν είς τον αυτοκράτορα Ούεσπεσια- την ύπόθεσιν ταύτην ήδύνατο τό μνημείου νά κατα-
υόν (70—96), δςτις πρώτος τών Φλαουί'ων έγένετο ταχθ'ή μετά τοΰ άρχοντος Αυσιάδου έξ εικασίας είς
αυτοκράτωρ, και την Ψλαουΐαν Δομιτίλλαν τήν σύ- τους χρόνους τών 'Αντωνίνων. Αλλά σημειώσεως ά-
ζυγον αύτοΰ και μητέρα τοϋ Τίτου και Δομιτιανοΰ ξιον είναι, οτι και τών πέντε λίθων έκείνων ανόμοια
(δυβίοη. Υο^ρ. 3), ην ίσως έθεοποίησαν και οί 'Αθη- τήν γραφην είναι τά λείψανα ταϋτα και ύπεμφχίνου-
ναϊοι, ώς εϊκασεν ό Κεϊΐ Ιχ τίνος τών έν τοις έδω οιν, ότι ό έν αύτοϊς Λυσιάδης ούτος είναι άπόγονός
λίοις τοϋ Διονυσιακοϋ θεάτρου έπιγραφών (όρ. Ρΐιί- τις εκείνων.
|θ1ο§. τόμ. 23. σελ. 603 και πρβ. ΗργζιΒθγ» ΟθδοΗ. Έν ούδενί άλλω τών ονομάτων εΰρίσχομεν ημείς
• 6ι\ τόμ. 2 σελ. 146), εί καϊ ή έπιγραφή έσφαλμέ- τουλάχιστον ίχνος, δυνάμενον νά όρίση άκριβέστερον
νως ειχεν, ώς έδομοσιεύθη «Ιέρειας Δηοΰς και .... την έποχήν τοϋ μνημείου. Τό μόνον ίχνος έν τοις
Φλα: υίας»-διότι τό έδώλιον λέγει έκ διαφόρου γραφής λειψάνοις, έξ ου δύναται νά όρισθή ή έποχή αύτοΰ
Φλαουί'ας Δ . . . ; . άκριβέστερον, είναι αί λογιστικαί μονάδες, αί έν αύ-
Ίερείας Λητούς καϊ Άρ... · τοις έπικρατοϋσαι, άντιπαραβαλλόμεναι προς τάς
Άλλα ταϋτα μαρτυροΰσιν, οτι οί λίθοι δεν είναι άρ- νεωτέρας τάς είς τό Τωμαϊκόν κράτος είςαχθείσας
χαιότεροι της έτοχής τοΰ Ούεσπεσιανοϋ, εί και δεν ύπο τών αυτοκρατόρων, είς ων τάς διατάξεις άπά-
φαίνεται πιθανόν, ότι εχουσιν άφορμήν τό είς τους σας υπέκυψαν τελευταϊον και αί Αθήναι,
διαδόχο· ς τοϋ μεγάλου Κωνσταντίνου κοινόν οιΌμα Τό σημείον Χ τοΰ δηναρίου ήδύνατο μεν κατ' έ-
Φλαούϊος. ποχος νά μεταβάλλει δύναμιν, καθώς τό δηνάριον ά-
Η προςηγορία τοϋ προς τη Άχαρνικ'ή πύλη κή- ξίαν, άλλ' ΰποθέτομεν, ότι δεν μετέβαλε χαι τήν ση-
που, δ;τις προςηγορεύετο Κ ε ι ο ν ι ο ς, προήλθεν μασίαν δηνάριον, ην ειχεν, άφ' ου χρόνου ειςή-
ίσως έκ τοΰ ονόματος της αδελφής τοΰ αύτοκράτο- χθη υπό τών 'Ρωμαίων παρά τοις Έλλησιν δεν ί-
ρος Αουκίου Ούήρου (161 —172), ήτις ώνομάζετο λαβενούτε τήν σημασίαν μιλιαρήσιον, ούτε τήν σημα-
Κεϊωνία (0. I. 0. 5883 ζάά. σελ. 1262), ή έκ τοΰ σίαν νόμισμα (δοΐίίΐαδ), άν και ήδύνατο νά σημαίντ,
ονόματος τοΰ γένους αύτών, τοΰ υπό τοΰ Αδριανού" και τό μιλιαρήσιον, όπερ ίσον ην τη Αττική δραχμή
άνυψωθέντος είς τόν αύτοκρατορικόν δρόνον δι' υίο- (όρ. Τ^. Μοαιπίδεη ΟθδοΙι. ά. Κ. Μ. \Υ. σελ. 790).
Οετήσεως (όρ. 8ογ. ΗϊδΙ \υξ έκδ. Ροίετ σελ. 68), Τά δέ δηνάρια, δι'ών γίνονται οί υπολογισμοί έν
ο! αρχαιότεροι έξ ώρισμέν/ις εποχής είναι το έν τω και υποδεικνύει, οτι το μνημεΐον δεν είναι άρχαιότε-
Διονυσιακώ θεάτρω βίθροντοΰ Άδριανοδ ('Αρχ. έφημ. ρον του αύτοκράτορος Ούήρου.
Π. Β. άρ. 184) και το έν τω Θησείω ψήφισμα περι Ό δέ έν τω λίθω Β II 48 Τιβέριος Κλαύδιος Αυ·
άναβάσεως τοϋ Καρακάλλα είς τον αυτοκρατορικών σιάδης παρέχει το μόνον άλλοθεν ήμϊν γνωστόν όνο-
^ρόνον υπό τοϋ πατρός του (198 μ. Χ. ^. I. 6. μα. Επειδή δέ δεν χαρακτηρίζεται άκριβέστερον,
353). Άλλα της αύτής έποχήςτοΰ Αδριανού άλλοι ήδύνατο νά ύποτεθή ό εις των τεσσα'ρων των γνω-
λίθοι διάφορον εχουσι γραφην. Όμοιας γραφής είναι στών έξ άλλων επιγραφών, η ο δαδοΰχος ό υίος τοϋ
■χαι τά έν Θήρα χαί Αστυπάλαια ευρεθέντα τεμάχια Αεωνίδου (θ. I. Ο. 423) ή ο υίος τοϋ Πάτρωνος και
τών άπογραφών, αιτινες νομίζονται της πέμπτης ή της ίεροφάντιδος της νεωτέρας ί&εοΰ (0. I. Ο. 435)
έκτης έκατονταετηρίοος μ. Χ. υπό τοΰ έκδόντος οΰ- ί) ό υίός τοϋ Δημοστράτου και σύζυγος της Κοκ-
τά έν τω δησαυρώ τών Ελληνικών επιγραφών (0. 1· κηίας 'Αρήτης (Αρχ. Έφημ. 521) ή και ο άρχων
Ο. 8656, 8657). Οί δέ έν τοΐ; λίθοις ανώμαλοι I" ο υίός τοΰ Σώσπιδος τοΰ δαδούχου 6 απαντηθείς επί
ίτιρρηματικοί τύποι ου άντί οι, ω άντί έν—ων μαρ τοϋ βάθρου τοΰ έν τω Διονυσιακω δεάτρω εύρεθέν-
τυροΰσι μέν, οτι τό μνημεΐον είναι μεταγενεστέρα τος και τεθείς κατ' είκασίαν είς τους χρόνους τοΰ
εποχής, άλλα δεν δύνανται νά έρίσωσιν αύτήν άχρι Κομμόδου η Σεουήρου (180—211) και ίσως μή
βέστερον. διάφορος τοϋ άρχοντος Κλ. Λυσιάοου, τοΰ έν άλλω
Τα δέ εν αύτοϊς συχνά όνο'μ,ατα ανδρών και γυ- λίθω άπαντηΟέντος (δρ. πάντας τους Λυσιάδας τού-
ναικών Φλαουϊος και Φλαουΐ'χ και τό τοπικόν Φλα- τους νΟν έν ΝοιιΙκίΐιβΓ €ονα Ερϊ^γ. σελ. 143). Κατά
ουΐεια άγουσι μεν είς τον αυτοκράτορα Ούεσπεσια- την ύπόθεσιν ταύτην ήδύνατο τό μνημείου νά κατα-
υόν (70—96), δςτις πρώτος τών Φλαουί'ων έγένετο ταχθ'ή μετά τοΰ άρχοντος Αυσιάδου έξ εικασίας είς
αυτοκράτωρ, και την Ψλαουΐαν Δομιτίλλαν τήν σύ- τους χρόνους τών 'Αντωνίνων. Αλλά σημειώσεως ά-
ζυγον αύτοΰ και μητέρα τοϋ Τίτου και Δομιτιανοΰ ξιον είναι, οτι και τών πέντε λίθων έκείνων ανόμοια
(δυβίοη. Υο^ρ. 3), ην ίσως έθεοποίησαν και οί 'Αθη- τήν γραφην είναι τά λείψανα ταϋτα και ύπεμφχίνου-
ναϊοι, ώς εϊκασεν ό Κεϊΐ Ιχ τίνος τών έν τοις έδω οιν, ότι ό έν αύτοϊς Λυσιάδης ούτος είναι άπόγονός
λίοις τοϋ Διονυσιακοϋ θεάτρου έπιγραφών (όρ. Ρΐιί- τις εκείνων.
|θ1ο§. τόμ. 23. σελ. 603 και πρβ. ΗργζιΒθγ» ΟθδοΗ. Έν ούδενί άλλω τών ονομάτων εΰρίσχομεν ημείς
• 6ι\ τόμ. 2 σελ. 146), εί καϊ ή έπιγραφή έσφαλμέ- τουλάχιστον ίχνος, δυνάμενον νά όρίση άκριβέστερον
νως ειχεν, ώς έδομοσιεύθη «Ιέρειας Δηοΰς και .... την έποχήν τοϋ μνημείου. Τό μόνον ίχνος έν τοις
Φλα: υίας»-διότι τό έδώλιον λέγει έκ διαφόρου γραφής λειψάνοις, έξ ου δύναται νά όρισθή ή έποχή αύτοΰ
Φλαουί'ας Δ . . . ; . άκριβέστερον, είναι αί λογιστικαί μονάδες, αί έν αύ-
Ίερείας Λητούς καϊ Άρ... · τοις έπικρατοϋσαι, άντιπαραβαλλόμεναι προς τάς
Άλλα ταϋτα μαρτυροΰσιν, οτι οί λίθοι δεν είναι άρ- νεωτέρας τάς είς τό Τωμαϊκόν κράτος είςαχθείσας
χαιότεροι της έτοχής τοΰ Ούεσπεσιανοϋ, εί και δεν ύπο τών αυτοκρατόρων, είς ων τάς διατάξεις άπά-
φαίνεται πιθανόν, ότι εχουσιν άφορμήν τό είς τους σας υπέκυψαν τελευταϊον και αί Αθήναι,
διαδόχο· ς τοϋ μεγάλου Κωνσταντίνου κοινόν οιΌμα Τό σημείον Χ τοΰ δηναρίου ήδύνατο μεν κατ' έ-
Φλαούϊος. ποχος νά μεταβάλλει δύναμιν, καθώς τό δηνάριον ά-
Η προςηγορία τοϋ προς τη Άχαρνικ'ή πύλη κή- ξίαν, άλλ' ΰποθέτομεν, ότι δεν μετέβαλε χαι τήν ση-
που, δ;τις προςηγορεύετο Κ ε ι ο ν ι ο ς, προήλθεν μασίαν δηνάριον, ην ειχεν, άφ' ου χρόνου ειςή-
ίσως έκ τοΰ ονόματος της αδελφής τοΰ αύτοκράτο- χθη υπό τών 'Ρωμαίων παρά τοις Έλλησιν δεν ί-
ρος Αουκίου Ούήρου (161 —172), ήτις ώνομάζετο λαβενούτε τήν σημασίαν μιλιαρήσιον, ούτε τήν σημα-
Κεϊωνία (0. I. 0. 5883 ζάά. σελ. 1262), ή έκ τοΰ σίαν νόμισμα (δοΐίίΐαδ), άν και ήδύνατο νά σημαίντ,
ονόματος τοΰ γένους αύτών, τοΰ υπό τοΰ Αδριανού" και τό μιλιαρήσιον, όπερ ίσον ην τη Αττική δραχμή
άνυψωθέντος είς τόν αύτοκρατορικόν δρόνον δι' υίο- (όρ. Τ^. Μοαιπίδεη ΟθδοΙι. ά. Κ. Μ. \Υ. σελ. 790).
Οετήσεως (όρ. 8ογ. ΗϊδΙ \υξ έκδ. Ροίετ σελ. 68), Τά δέ δηνάρια, δι'ών γίνονται οί υπολογισμοί έν