DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0028
434
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
ταύτας άναγραφάς των χρημάτων της Αθηναίας και
τών άλλων θεών.
Αλλ' ϋπάρχουσιν έν τη αναγραφή αύτη 'ίννη τινά
αμυδρά και αόριστα, έξ ων ήδύνατο νά άνιχνευθή
6 άρχων αύτής χατά τάς αύτάς εικασίας, καθ' άς
ώρίσθη ή κατάταξις αυτής μεταξύ τών Όλ. 96 1
και 98 2. ΤοιαΟτα ίχνη είναι έν τή αναγραφή τά
έξης* έκτος τοΰ στεφάνου τοΰ έν τω 32 στίχω άνα-
γεγραμμένου, όςτις κατά την τοΰ Βοικχίου είκασίαν
ανετέθη έπΊ Μίκώνος άρχοντος (Όλ. 94 3, δρ. ανω-
τέρω), ύπεμφαίνεται έν τω 39 στίχω στέφανος
τις ά λ λ ο ς δια της συλλαβής ΣΤΕ, ο δέ στίχος
δύναται νά πληρωθη ακριβώς λαμβάνων γράμματα
91, έαν έκ τών έπετείων της αναγραφή; της έπΊ Ί-
θυκλέους άρχοντος (ΟΙΟ 150 Β ς·. 15) τεθν; ο στέφα-
νος τά αριστεία τής θεοΰ, δ άνατεθείς έν τοις Πάνα-
θηναίοις τοις τελεσθεϊσιν έπΊ τοΰ άρχοντος τούτου
(Όλ. 95 3). Ύπεμφαίνεται προ; τούτοις έν τοϊς έπε
τείοις της άναγραφής (ς·. 57) στέφανος τις
άλλος βεβαίως μόνον δια τοΰ διασωθέντος Σ, δς-
τις ώς έν τοις έπετείοις ύπαρχων, έαν υπήρχε, έξ
αναλογίας πρέπει και ούτος νά ηναι αριστεία τη
θεώ· τουλάχιστον ό στίχος πληρούται ακριβώς διά
τοΰ αύτοΰ άρθρου, τοΰ σταθμού τεθέντος εξ αναλο-
γίας. Έάν δέ κατά την είχασίαν του Βοικχίου (8ΐδΗ.
2 β'. 251) οί στέφανοι ούτοι άνετίθεντο εν τοις με-
γάλοις Παναθηναίοις, έπεται, οτι ή αναγραφή ανή-
κει ή είς την Όλ. 96 3 η εις την Όλ. 97 3. Επειδή
δέ 6 στέφανος ούτος τρίτος έπέρχεται κατά την σει-
ράν, πρέπει νά ηναι ο άνατεθείς έν τοις μεγάλοις
Παναθηναίοις τοις τελεσθεϊσιν Όλ. 96 3, 394 π. Χ.
ϊπ Εύβουλίδου άρχοντος. Επειδή δέ ο στέφανος
ούτος ύπεμφαίνεται έν τοις έπετείοις, έπεται, ότι άρ-
χων της άναγραφής ην ό Ε ύ β ο υ λ ί δ η ς.
Ή περί τοΰ άρχοντος της άναγραφής εικασία αύτη,
καίτοι έξ εικασιών παντοίων και αμυδρότατων εν-
δείξεων προκύπτουσα, είναι ίσως ή μόνη εύστοχος.
Άλλ' ούδεμία έννοια γνωστή ήμΐν καί συνήθης έν
τη έπικεφαλίδι τών αναγραφών τούτων δύναται, μετά
Το όνομα τοΰ άρχοντος παρεμβαλλομένη, νά πλή-
ρωση άκριβώς τον πρώτον στίχον της στήλης και
νά δώστ) κΟρός τι είς αυτό, συναρμόζουσα μετά τών
προηγουμένων τό αμέσως έν τη άρχη τοΰ 2 στίχου
έπο'μενον παρέδοσαν. Και δύναται μϊν το έν
ταΰθα κείμενον παρέδοσαν, ώς έπαναλαμβανόμενον
κατωτέρω (ς·. 5) έν τη οικεία θέσει, νά θεωρηθη ώς
λάθος του γραμματέως καϊ πλεονάζον και ή έκ της
αρχής τών ταμιών νά ληφθη προς συμπλήρωσιν του
στίχου οίταμιεύσαντες κ.τ.τ. ?| έκ τοϋ τόπου
νά τεθή έκ τδ Έκατομπέδο, έδέ στίχος νά
πληρωθηδιά γραμμάτων 91 ούτως·
1. Τάδε οί ταμίαι τών ιερών χρημάτων τών της
Αθηναίας και τών αλλ [ων θεών οί έπ' Εύβο-
λίδο άρχοντος έκ τδ Έκατομπέδο
2. παρέδοσαν .....
Αλλά παρατηροϋμεν, δτι είτε διά του άρχοντος Εύ·
βουλίδου συμπληρωθή ό στίχος είτε δΥ άλλου τινές
έκ της αύτής έποχής, είτε μετά τής προςθήκης τα-
μιεύσαντες είτε καϊ μετά άλλης τινός προςθήκης συ-
νήθους μεν έν τη έπικεφαλίδι μή κειμένης δέ έν τη
θέσει ταύττ] ή κατά τον αυτόν τύπον, αί λοιπαι
άνωμαλίαι, αΐτινες ύπάρχουσιν έν τή έπικεφαλίδι τής
άναγραφής, έγείρουσι την ύποψίαν, δτι και έν τω
πρώτω στίχω ύπήρχεν ανωμαλία τις δυςείκαστος.
Προς τούτοις έπειδή ή άναγραφή έθεωρήθη νεωτέρα
της έπΊ Ίθυκλέους άρχοντος, άναφύεται ή άπορία,
τίνος ένεκα λείπουσιν έξ αύτής ευδιάκριτα άρθρα,
υπάρχοντα έν έκείντ] καί άλλα μεν, όνομασθέντα ανω-
τέρω, καί τά έν τοις έπετείοις, ενώ προδήλως αί άνα-
γραφαΐ δεν άπέχουσι κατά τους χρόνους πολύ άπ'άλ-
λήλων. Ότι τά άρθρα ταύτα εκειντο κατωτέρω,
δεν φαίνεται πιθανόν πολλώ πιθανώτερον θά ήτου τό
έναντίον, διι τά ελλείποντα άρθρα έκ τής άναγρα-
φής τής έπΙ Ίθυκλέους άρχοντος, ύπάρχοντα δέ έν
ταύτη, έχειντο έν τω μεγαλω χάσματι τής άναγρα-
φή; εκείνης, τω μεταξύ τών δύο πλευρών ύπάρχοντι.
Έάν δε παραλείψωμεν την τών ευδιάκριτων άρθρων
ελλδιψιν ή παραλλαγήν, ήτις δεν είναι σπανία είς τάς
άναγραφάς ταύτας, άλλ' ή όμοιότης, ην δεικνύουσι
τών έπετείων τά δύο αναθήματα, άντιπαραβαλλό-
μενα προς τά έπέτεια τής επί Ίθυκλέους άρχοντος
άναγραφής, καί ή μετά τό αύτό άρθρον άρχή τών
έπετείων και ή κατά τό αύτό μέρος άποκοπή τών
άναγραφών και είς τάς δύο στήλας, γεννώσιν ουχί
μικράς αμφιβολίας περί τής άναγραφής ταύτης καί
μετά τών ανωμαλιών τών έν τη έπικεφαλίδι παρα-
τηρουμένων παρέχουσιν εί; την άναγραφήν ίδιοτρο-
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ.
ταύτας άναγραφάς των χρημάτων της Αθηναίας και
τών άλλων θεών.
Αλλ' ϋπάρχουσιν έν τη αναγραφή αύτη 'ίννη τινά
αμυδρά και αόριστα, έξ ων ήδύνατο νά άνιχνευθή
6 άρχων αύτής χατά τάς αύτάς εικασίας, καθ' άς
ώρίσθη ή κατάταξις αυτής μεταξύ τών Όλ. 96 1
και 98 2. ΤοιαΟτα ίχνη είναι έν τή αναγραφή τά
έξης* έκτος τοΰ στεφάνου τοΰ έν τω 32 στίχω άνα-
γεγραμμένου, όςτις κατά την τοΰ Βοικχίου είκασίαν
ανετέθη έπΊ Μίκώνος άρχοντος (Όλ. 94 3, δρ. ανω-
τέρω), ύπεμφαίνεται έν τω 39 στίχω στέφανος
τις ά λ λ ο ς δια της συλλαβής ΣΤΕ, ο δέ στίχος
δύναται νά πληρωθη ακριβώς λαμβάνων γράμματα
91, έαν έκ τών έπετείων της αναγραφή; της έπΊ Ί-
θυκλέους άρχοντος (ΟΙΟ 150 Β ς·. 15) τεθν; ο στέφα-
νος τά αριστεία τής θεοΰ, δ άνατεθείς έν τοις Πάνα-
θηναίοις τοις τελεσθεϊσιν έπΊ τοΰ άρχοντος τούτου
(Όλ. 95 3). Ύπεμφαίνεται προ; τούτοις έν τοϊς έπε
τείοις της άναγραφής (ς·. 57) στέφανος τις
άλλος βεβαίως μόνον δια τοΰ διασωθέντος Σ, δς-
τις ώς έν τοις έπετείοις ύπαρχων, έαν υπήρχε, έξ
αναλογίας πρέπει και ούτος νά ηναι αριστεία τη
θεώ· τουλάχιστον ό στίχος πληρούται ακριβώς διά
τοΰ αύτοΰ άρθρου, τοΰ σταθμού τεθέντος εξ αναλο-
γίας. Έάν δέ κατά την είχασίαν του Βοικχίου (8ΐδΗ.
2 β'. 251) οί στέφανοι ούτοι άνετίθεντο εν τοις με-
γάλοις Παναθηναίοις, έπεται, οτι ή αναγραφή ανή-
κει ή είς την Όλ. 96 3 η εις την Όλ. 97 3. Επειδή
δέ 6 στέφανος ούτος τρίτος έπέρχεται κατά την σει-
ράν, πρέπει νά ηναι ο άνατεθείς έν τοις μεγάλοις
Παναθηναίοις τοις τελεσθεϊσιν Όλ. 96 3, 394 π. Χ.
ϊπ Εύβουλίδου άρχοντος. Επειδή δέ ο στέφανος
ούτος ύπεμφαίνεται έν τοις έπετείοις, έπεται, ότι άρ-
χων της άναγραφής ην ό Ε ύ β ο υ λ ί δ η ς.
Ή περί τοΰ άρχοντος της άναγραφής εικασία αύτη,
καίτοι έξ εικασιών παντοίων και αμυδρότατων εν-
δείξεων προκύπτουσα, είναι ίσως ή μόνη εύστοχος.
Άλλ' ούδεμία έννοια γνωστή ήμΐν καί συνήθης έν
τη έπικεφαλίδι τών αναγραφών τούτων δύναται, μετά
Το όνομα τοΰ άρχοντος παρεμβαλλομένη, νά πλή-
ρωση άκριβώς τον πρώτον στίχον της στήλης και
νά δώστ) κΟρός τι είς αυτό, συναρμόζουσα μετά τών
προηγουμένων τό αμέσως έν τη άρχη τοΰ 2 στίχου
έπο'μενον παρέδοσαν. Και δύναται μϊν το έν
ταΰθα κείμενον παρέδοσαν, ώς έπαναλαμβανόμενον
κατωτέρω (ς·. 5) έν τη οικεία θέσει, νά θεωρηθη ώς
λάθος του γραμματέως καϊ πλεονάζον και ή έκ της
αρχής τών ταμιών νά ληφθη προς συμπλήρωσιν του
στίχου οίταμιεύσαντες κ.τ.τ. ?| έκ τοϋ τόπου
νά τεθή έκ τδ Έκατομπέδο, έδέ στίχος νά
πληρωθηδιά γραμμάτων 91 ούτως·
1. Τάδε οί ταμίαι τών ιερών χρημάτων τών της
Αθηναίας και τών αλλ [ων θεών οί έπ' Εύβο-
λίδο άρχοντος έκ τδ Έκατομπέδο
2. παρέδοσαν .....
Αλλά παρατηροϋμεν, δτι είτε διά του άρχοντος Εύ·
βουλίδου συμπληρωθή ό στίχος είτε δΥ άλλου τινές
έκ της αύτής έποχής, είτε μετά τής προςθήκης τα-
μιεύσαντες είτε καϊ μετά άλλης τινός προςθήκης συ-
νήθους μεν έν τη έπικεφαλίδι μή κειμένης δέ έν τη
θέσει ταύττ] ή κατά τον αυτόν τύπον, αί λοιπαι
άνωμαλίαι, αΐτινες ύπάρχουσιν έν τή έπικεφαλίδι τής
άναγραφής, έγείρουσι την ύποψίαν, δτι και έν τω
πρώτω στίχω ύπήρχεν ανωμαλία τις δυςείκαστος.
Προς τούτοις έπειδή ή άναγραφή έθεωρήθη νεωτέρα
της έπΊ Ίθυκλέους άρχοντος, άναφύεται ή άπορία,
τίνος ένεκα λείπουσιν έξ αύτής ευδιάκριτα άρθρα,
υπάρχοντα έν έκείντ] καί άλλα μεν, όνομασθέντα ανω-
τέρω, καί τά έν τοις έπετείοις, ενώ προδήλως αί άνα-
γραφαΐ δεν άπέχουσι κατά τους χρόνους πολύ άπ'άλ-
λήλων. Ότι τά άρθρα ταύτα εκειντο κατωτέρω,
δεν φαίνεται πιθανόν πολλώ πιθανώτερον θά ήτου τό
έναντίον, διι τά ελλείποντα άρθρα έκ τής άναγρα-
φής τής έπΙ Ίθυκλέους άρχοντος, ύπάρχοντα δέ έν
ταύτη, έχειντο έν τω μεγαλω χάσματι τής άναγρα-
φή; εκείνης, τω μεταξύ τών δύο πλευρών ύπάρχοντι.
Έάν δε παραλείψωμεν την τών ευδιάκριτων άρθρων
ελλδιψιν ή παραλλαγήν, ήτις δεν είναι σπανία είς τάς
άναγραφάς ταύτας, άλλ' ή όμοιότης, ην δεικνύουσι
τών έπετείων τά δύο αναθήματα, άντιπαραβαλλό-
μενα προς τά έπέτεια τής επί Ίθυκλέους άρχοντος
άναγραφής, καί ή μετά τό αύτό άρθρον άρχή τών
έπετείων και ή κατά τό αύτό μέρος άποκοπή τών
άναγραφών και είς τάς δύο στήλας, γεννώσιν ουχί
μικράς αμφιβολίας περί τής άναγραφής ταύτης καί
μετά τών ανωμαλιών τών έν τη έπικεφαλίδι παρα-
τηρουμένων παρέχουσιν εί; την άναγραφήν ίδιοτρο-