DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0037
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΜΜΕΡΙΣ.
443
χαθώ; εν Τυρρηνία,ειχεν απλούστερα τα σκεύη αύτοΰ.
Έκτος δέ τούτου φαίνεται, δτι ή τοϋ έγχαράττειν
τέχνη δεν ητο τόσον άγαπητή παρά τοις Έλλησιν
διότι ένω ευρίσκονται έν Τυρρηνία καί έν τη μεγάλη
Ελλάδι κράνη κεκοσμημένα δια γλυφής καί χαραγ-
μάτων, έν Ελλάδι ουδέν είοέτι τοιούτον ευρέθη, μο-
λονότι άρκετά ύπάρχουσιν 1)· δτι δμως οί Τυρρη-
νοι τον τρόπον τοϋτον τοϋ να χοσαώσι δια γλυφής
τα-κάτοπτρα παρά τών Ελλήνων και ιδίως των Κο-
ρινθίων παρέλαβον, ώς ό κ. ΌυίΗοηΙ φρονεί 2), είναι
δύσκολον νά άποφανθή τις μετά θετικότητος. Διότι
ευρίσκονται μεν εις τά όλίγα εγγλυπτα έξ Ελλάδος
εργα καί τινα πανάρχαιας εποχής, άλλ' έκ τούτων
και μόνων δεν δυνάμεθα νά άποφανθώμεν, άν οί "Ελ-
ληνες ή οί ΤυρρηνοΙ εφήρμοσαν πρώτοι το είδος τοΰτο
τής τέχνης, καθότι γινώσκομεν σήμερον θετιχώς έκ
τής Νινευή καί του Κιττίου τής Κύπρου, ένθα ευ-
ρέθησαν τοιαύτα εγγλυπτα παναρχαιοτάτης εποχής.
δτι ή τέχνη οΰτη ητο προγενεστέρα και τών Ελ-
λήνων και τών Τυρρηνών. 1)
Άπεικονίσθη δέ τ6 παρόν κάτοπτρον πιστότατα
καί μεθ' όλης τής καλλιτεχνικής ακριβείας, ήτις
αρμόζει νά καταβληθή είς καλλιτέχνημα πρώτης
τάξεως, υπό καλλιτέχνου αρίστου, τοϋ Γάλλου κ.
ΟΙιαρβΙαίη, μεταβάντος μετά τοΰ κ. ΒαπιοηΙ επί
τούτω εις Κόρινθον. Παρά τών εύγενών κυρίων τού-
των έλάβομεν και τ6 σχέδιον τοΰ παρόντος κατόπτρου
ομοϋ μετά τών άλλων δύω, τά "όποΐα έξεδώσαμεν
έν τω Άθηναίω 2), διό έκφράζομεν αύτοϊς χαι πάλιν
την εύγνωμοσύνην ημών.
Έλιθογραφήθη δέ είς διαστάσεις μείζονας τοΰ
πρωτοτύπου,δπως έσχεδίασεν αύτο ό κ. ΟΙιβρβΙβΐη υπό
τοϋ ημετέρου λιθογρα'φου κ. Γ. Κολμάννου έν τω ί·
διαιτέρω αυτοΰ λιθογραφείω μέ έντέλειαν και άκρί»
βειαν έφάμιλλον τών πρώτων τεχνητών Ευρωπαίων.
Έν Αθήναις, κατά μηνα Σεπτέμβριον 1872.
Κ. Δ. ΜΪΛΩΝΑ2.
ΆριΟ 432.
Τ]ον πρόμαχον θεσμών Έ[ρκο]ύλιο[ν, ίσ]ον άπασιν,
έζόμενον θώκων [ϋ]ψόθεν α[ίπ]υτάτων,
δ]εινος Άθηνάων Άπρωνιανός σέ σο<ρ[ισ]τίις
στήσε παρά προμάχω Παλλάδι Κεκροπί[ης.
Το ε'ις τον γνωστόν Έρκοόλιον νέον επίγραμμα
τοΟτο διεσώθη επί βάθρου λίθου πεντελικου τεθραυ-
ομένου είς δύο τεμάχια λοξώς άνωθεν προς τά κάτω
κατά την δεξιάν άκραν τής πλευράς, έν η υπάρχει
τό επίγραμμα. Τό βάθρον εχει ΰψος ενός περίπου
γαλλικού μέτρου, πλάτος δέ κατά μεν την πλευράν,
έν η υπάρχει το έπίγραρ,μα, ΰ5 εκατοστών, κατά δε
την παρακειμένην 06. Ή όπισθεν πλευρά είναι ακα-
τέργαστος, ή δ' ανω εχει πέντε κοιλώματα.
Τά τεμάχεια εχειντο μετά τόν θάνατον τοϋ Πιτ-
τάκη έμπροσθεν τής συλλογής τής έν έν τή Στοα
τοΰ Αδριανού πλησίον τών έκ βάθρου δύο τεμα-
') Ργϊο(]ογϊο1ι5 ε'ς ~.ο Ιξβίρετον οΛ*οδ σΰγγραμμ-α ΒοιΊϊηδ
βΟΙίΗβ ΒίΙάΜ ΟΓίιο. Τομ. II. σελ. 20—21.
2) Πονιιο αιτίιέοίοι,'ίψκ'. Η&ϊ 1872 ?ελ. 297.
χίων τών έκδοθέντων έν τή αρχαιολογική ταύτη έ-
φημερίδι (άρ. 3327, 3328 Π. Α.), ατινα λέγονται,
δτι ευρέθησαν έν τω γυμνασίω τού Πτολεμαίου.
Μετ' αυτών ίσως εκείθεν ήτοι έκ τών ερειπίων
τής εκκλησίας τοϋ αγίου Θωμά (δρ. Μοηιωδ. Αίΐι.
ΟΙιγ. άριθ. 104) μετεκομίσθησαν εις την Στοάν καί
τά τεμάχια τοΰ βάθρου τούτου. Κείνται δέ νϋν έν
τω περιβόλω τοΰ αρχαιολογικού μουσείου.
Πανομοιότυπσν τής επιγραφής έχρίθη περιττόν
ό χαρακτήρ τών γραμμάτων εΐναι ό τών 'Ρωμαΐκο-
βυζαντινών χρόνων ΑΑβΖλΟΐΙ; · Τά τεμάχια συνα-
πτόμενα άφίνονσι μικρά μέν χάσματα γραμμάτων
ι) Πρβλ. Ρπαίοποΐΐδ ένθα άνωτέρω.
8) "Ορα Άθην.Τε3χοςΓ. σελ- 173—177καί Πίν.Α'. καί Β'.
443
χαθώ; εν Τυρρηνία,ειχεν απλούστερα τα σκεύη αύτοΰ.
Έκτος δέ τούτου φαίνεται, δτι ή τοϋ έγχαράττειν
τέχνη δεν ητο τόσον άγαπητή παρά τοις Έλλησιν
διότι ένω ευρίσκονται έν Τυρρηνία καί έν τη μεγάλη
Ελλάδι κράνη κεκοσμημένα δια γλυφής καί χαραγ-
μάτων, έν Ελλάδι ουδέν είοέτι τοιούτον ευρέθη, μο-
λονότι άρκετά ύπάρχουσιν 1)· δτι δμως οί Τυρρη-
νοι τον τρόπον τοϋτον τοϋ να χοσαώσι δια γλυφής
τα-κάτοπτρα παρά τών Ελλήνων και ιδίως των Κο-
ρινθίων παρέλαβον, ώς ό κ. ΌυίΗοηΙ φρονεί 2), είναι
δύσκολον νά άποφανθή τις μετά θετικότητος. Διότι
ευρίσκονται μεν εις τά όλίγα εγγλυπτα έξ Ελλάδος
εργα καί τινα πανάρχαιας εποχής, άλλ' έκ τούτων
και μόνων δεν δυνάμεθα νά άποφανθώμεν, άν οί "Ελ-
ληνες ή οί ΤυρρηνοΙ εφήρμοσαν πρώτοι το είδος τοΰτο
τής τέχνης, καθότι γινώσκομεν σήμερον θετιχώς έκ
τής Νινευή καί του Κιττίου τής Κύπρου, ένθα ευ-
ρέθησαν τοιαύτα εγγλυπτα παναρχαιοτάτης εποχής.
δτι ή τέχνη οΰτη ητο προγενεστέρα και τών Ελ-
λήνων και τών Τυρρηνών. 1)
Άπεικονίσθη δέ τ6 παρόν κάτοπτρον πιστότατα
καί μεθ' όλης τής καλλιτεχνικής ακριβείας, ήτις
αρμόζει νά καταβληθή είς καλλιτέχνημα πρώτης
τάξεως, υπό καλλιτέχνου αρίστου, τοϋ Γάλλου κ.
ΟΙιαρβΙαίη, μεταβάντος μετά τοΰ κ. ΒαπιοηΙ επί
τούτω εις Κόρινθον. Παρά τών εύγενών κυρίων τού-
των έλάβομεν και τ6 σχέδιον τοΰ παρόντος κατόπτρου
ομοϋ μετά τών άλλων δύω, τά "όποΐα έξεδώσαμεν
έν τω Άθηναίω 2), διό έκφράζομεν αύτοϊς χαι πάλιν
την εύγνωμοσύνην ημών.
Έλιθογραφήθη δέ είς διαστάσεις μείζονας τοΰ
πρωτοτύπου,δπως έσχεδίασεν αύτο ό κ. ΟΙιβρβΙβΐη υπό
τοϋ ημετέρου λιθογρα'φου κ. Γ. Κολμάννου έν τω ί·
διαιτέρω αυτοΰ λιθογραφείω μέ έντέλειαν και άκρί»
βειαν έφάμιλλον τών πρώτων τεχνητών Ευρωπαίων.
Έν Αθήναις, κατά μηνα Σεπτέμβριον 1872.
Κ. Δ. ΜΪΛΩΝΑ2.
ΆριΟ 432.
Τ]ον πρόμαχον θεσμών Έ[ρκο]ύλιο[ν, ίσ]ον άπασιν,
έζόμενον θώκων [ϋ]ψόθεν α[ίπ]υτάτων,
δ]εινος Άθηνάων Άπρωνιανός σέ σο<ρ[ισ]τίις
στήσε παρά προμάχω Παλλάδι Κεκροπί[ης.
Το ε'ις τον γνωστόν Έρκοόλιον νέον επίγραμμα
τοΟτο διεσώθη επί βάθρου λίθου πεντελικου τεθραυ-
ομένου είς δύο τεμάχια λοξώς άνωθεν προς τά κάτω
κατά την δεξιάν άκραν τής πλευράς, έν η υπάρχει
τό επίγραμμα. Τό βάθρον εχει ΰψος ενός περίπου
γαλλικού μέτρου, πλάτος δέ κατά μεν την πλευράν,
έν η υπάρχει το έπίγραρ,μα, ΰ5 εκατοστών, κατά δε
την παρακειμένην 06. Ή όπισθεν πλευρά είναι ακα-
τέργαστος, ή δ' ανω εχει πέντε κοιλώματα.
Τά τεμάχεια εχειντο μετά τόν θάνατον τοϋ Πιτ-
τάκη έμπροσθεν τής συλλογής τής έν έν τή Στοα
τοΰ Αδριανού πλησίον τών έκ βάθρου δύο τεμα-
') Ργϊο(]ογϊο1ι5 ε'ς ~.ο Ιξβίρετον οΛ*οδ σΰγγραμμ-α ΒοιΊϊηδ
βΟΙίΗβ ΒίΙάΜ ΟΓίιο. Τομ. II. σελ. 20—21.
2) Πονιιο αιτίιέοίοι,'ίψκ'. Η&ϊ 1872 ?ελ. 297.
χίων τών έκδοθέντων έν τή αρχαιολογική ταύτη έ-
φημερίδι (άρ. 3327, 3328 Π. Α.), ατινα λέγονται,
δτι ευρέθησαν έν τω γυμνασίω τού Πτολεμαίου.
Μετ' αυτών ίσως εκείθεν ήτοι έκ τών ερειπίων
τής εκκλησίας τοϋ αγίου Θωμά (δρ. Μοηιωδ. Αίΐι.
ΟΙιγ. άριθ. 104) μετεκομίσθησαν εις την Στοάν καί
τά τεμάχια τοΰ βάθρου τούτου. Κείνται δέ νϋν έν
τω περιβόλω τοΰ αρχαιολογικού μουσείου.
Πανομοιότυπσν τής επιγραφής έχρίθη περιττόν
ό χαρακτήρ τών γραμμάτων εΐναι ό τών 'Ρωμαΐκο-
βυζαντινών χρόνων ΑΑβΖλΟΐΙ; · Τά τεμάχια συνα-
πτόμενα άφίνονσι μικρά μέν χάσματα γραμμάτων
ι) Πρβλ. Ρπαίοποΐΐδ ένθα άνωτέρω.
8) "Ορα Άθην.Τε3χοςΓ. σελ- 173—177καί Πίν.Α'. καί Β'.