Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Αρχαιολογικά φροντίσματα ΰπδ Σ. Δραγούμη.

219

έν ίερώ ι. Ό τοιούτος δ' έκαλεϊτο περιληπτικώς τα νόμιμα) έμαρτύρει τό ευσεβές καϊ το άγαϋ'δν5

αγνός, ευσεβής ή ά^α#ός ή και τά τρία. α Εις τδ τοΟ εις δν παρείχετο άδεια, κατά βούλησιν νά

τέμενο\ς είστείχειν εύσέβεας (κενόν) 5έ μή είστείχειν προσέλθη εις το ιερόν έπιτελεστής.

μηδε προδόταις» (αυτόθι, αριθ. 117 σ. 303).— Τοιουτοτρόπως δε και υπό άλλην όψιν, την οϊκο-

(ίΜηδενι έξέστω ίσιέναι . . . πριν άν δοκιμασϋ"Ρ] ει νομικήν, ήσφαλίζετο εις το ιερόν και τοΰς έν αύτώ

εστίν άγνδς και ευσεβής και άγαϋ'δς » (αυτόθι άριθ. λατρεύοντας ή συμπλήρωσίς των θυσιών, έπιθαρ-

47 σ. 147) 2. — «.Τοις ήρωσιν κατά τά δόξαντα ρυνομένου του εύλαβοΟς ζήλου των προθυσάντων,

Όνσίαν . . . ποιο]υμένων3 των άγαμων» (αΰτ. άρ. ό'πως, παρά τό οπωσδήποτε δαπανηρόν τοΟ έργου,

35 σ. 104). προσέρχωνται εις τέλεσιν και της υστέρας θυσίας.

Και μάρτυς τούτων υπέρτατος ό διπλοΟς χρη- Έπιτελεοϋντες άπό Λυκούργου του ρήτορος ήσαν

σμος της Πυθίας 4: ήμΐν γνωστοί οί τω έπιτελεώματι, — ώς έλέγετο

· « τδ έπι πάσι ϋ-υόμενον νπερ τον επιτελείς γενέσθαι

Αγνός εις τέμενος καί)αροϋ, ξένε, δαίμονος ερχου πρότερον ϋυσίας »,— πληροΟντες όλον τό κατά

ψυχήν, νυμφαίου νάματος άψάμενος· τά ίερά νόμιμα ύπαγορευόμενον. Αυτούς τούτους

ως αγαϋοΖς κείται βαιή λιβάς· άνδρα δέ φαΰλον έ'/ομεν έν τη επιγραφή επιτελεστάς 6.
οϊιό' άν ό «ας νίψαι νάμασιν Ωκεανός.

Β.

Ίερά θεών άγα&οΐς άναπέπταται, ουδέ καθαρμών Λνοίς τον γρίφον.

χρειώ· της αρετής ήψατο οΰδέν άγος. Μετά τά προεκτεθειμένα, ή επιγραφή άναγινω-

"Οστις δ' ούλοόν ήτορ, άπόστιχε' οΰποτε γαρ σήν σκομένη ώδ'"
ψυχήν έκνίψει σώμα διαινόμενον.

« Ξενοκράτεια Κηφισώ ίερ|ον ίδρύσατο και άνέ-

I ών τοιούτων άγαί)ών τω βουλομένω επιτρέπει θηκεν | ζυμβώμοις τε θεοΐς διδασκαλ[ίας τόδε δώ-

Ξ Η έλευθέραν την ρον, ώενιάδου θυγάτ|ηρ, και μήτηρ, έκ Χολλειδών'|

Ξ 2 ΙΐΛετά τίνος είδι- θύειν τω βουλομένω έπι|τελεστών άγαθών »

ί>0 των κάλου- ,

I, „.,.. ,, , τεγνολογεΐται άκολουθως'

ι αλλο τι ή μο- *· '

ειαν διότι έπι- Ξενοκράτεια ώενιάδου θυγάτηρ, έκ Χολλειδών,

■.Φάρος τήν ψυ- καΐ μήτηρ,

Ιό πρότερον ήδη Κηφισω ξυμβώμοις τε θεοΐς

Μτροτέλεια ποιή- ίερόν ίδρύσατο, και άνέθηκεν

του κωμικοΟ, διδασκαλίας τόδε δώρον'

Ο ω |-|| Ιί'έλος. Αύτό καϊ θύειν τω βουλομένω έπιτελεστών άγαθών.

τη θυσία (κατά Λ ς,, „ , γ-. , ,

' 1 Δεικνύει ο ουτω τήν ^ενοκρατειαν ιορυτριαν τω

— ■Ιρχτικός όρος άπαρά- 5 Τό ίσοδύναμον των δρων άγα&ός και ευσεβής κάλλιον παντός

| ^ "Ρ· ■'-Οδ, σ· 254). άλλου δεικνύει τό έπόμενον χωρίον του ρη'τορος Λυκούργου έν τω κατά

^ ^ 2 Β'Αον η τόν ξένον άπα- Λεωκράτους (96): «"Οθεν δή και άξιον θεωρησαι και τό θείον, ότι τοις

Β|4) κείνται εκτός του άνδράσι τοις άγαΰοΐς ευμενώς ένει. Λέγεται γαρ κύκλιο τόν τόπον
εκείνον περιρρυηναι τό πυρ και σωθηναι τούτους γόνους, άφ' ών και

Ο

ο
Ο

= Ε

Ια τό τέλος της ='πι- τό χωρίον ετι και νυν προσαγορεΰεα&αι των ευσεβών χώρον».

0) ε Η. . γ] πληγαΐς αΐκιζό- 0 Τελεστής και έπιτελεστής ένταΰθα ό απλούς θύτης, ολως διάφο-

_ 2 2 I Κστέα, έξοβελιζο^ένου ρος του κατ'είδικόν άξίωυ,α τελεστον, ιερέως, μ,υσταγωγου, [χητρα-

^ ^ ϊ: κρίσεως» (Ησύχιος, γύρτου κτλ.— Τέλος δέ ή θυσία ( Αθηναίου Β' 12 (40)).— ΓΓροτελής

Β.άκτως ώς δι' άλλης ϋνοία και προτέλεια ποιεϊν (Άθην. Θ' 18 (376) [' 58 (441-2). Προ-

0@ Β}νοντω τω ίερεϊ . . . τέλεια ('Λρποκρατίων). — Έπιτελεοϋν και έπιτελέωμα (Άρποκρ. και

Σουΐδας). 'Επιτελή (Σουίδας). Έπιτελέωμα, έπιτελεώσαι, αφιέρωσε

^ §, ω (Ησύχιος).— Ή λέξις έπιτελεστής άπαντα παρά τω Σχολιαστή της

Λυκόφρονος Αλεξάνδρας.