Agostini, Leonardo; Gronovius, Jacobus: Gemmae Et Sculpturae Antiquae (Band 1) (Franeker, 1694) [Cicognara, 2737]

J- G

R O N O VII

dubites profe&o, quid ex his tribus potissimum in eo
mireris & qua salutatione prosequaris. Nobis autem
quum causa & res studiorum cordipraecipuesit, sum-
mx voluptati fuit in his tantum non spirantem cer-
nere vetustatis quendam genium, imo ipsamanimam.
Etsi enim passim animadvertamus cum pi&orum cse-
latorumque manibus ac penicillis certantes exa£tissl-
mos elegantium ingeniorum calamos, Sc quidem ita >
ut palmx sint proximi; fateri tamen debemus parum
abesse , quin mortuas sint plurimse narrationes » nisi
hoc beneficio harum sculpturarum infundatur iis no-
va qusedam quasivita&prorsusi^, quam his metal-
lis comprehensam posteritati reliquemnt do&issimi
artifices. Quod ne de singulis loquar^ quantumest,
tit illas chimaerarum , amuletorum larvarumque por-
tentosas omnino stru&uras haurire pbssimus perfe-
stissimejucundisslmequeexunius oculi injestu ? qua-
rum licet singulas minutias exsequatur consummatissi-
mus quoque stylus, nunquam tamen desinet esse in-
telleftui cceca 6c obscura illa tot variarum rerum ne-
scio unde non $*\>p<wlm sumptarum compages 8c tot
tam discordium commentorum compositio. Sed ne-
gotia hsec praeterquam quod commendationi sux satis
ipsa valida, & sponte causam suam orantia, magnam-
que ut mihi 3 sic cuicunque liberalius adspicienti in-
fundentia & semper infusura xstimationem, suum ab
Leonardi nostri sermone nanciscentur pretium , non
minus quam ab multis nuper doQrissimis viris numi-
smata acceperunt. ProptereaauditonostriBlotelingii
consilio an dubitare potui, quin statim fronte in vo-
loptatem effusa propositum hoc ut profuturum publi-

co