Agricola, Joseph; Molitor, Ludwig: Theoria Motus In Conflictu Corporum Physice Et Algebraice Exposita ([Heidelberg], 1773) [VD18 14363399]

ii*


o


vero corpus quicscens magis resistat velocitati ma-
gnae quam parvae? Esto enim dari in corpore po.
sitivam vim inertiae, qua corpus flatus sui muta-
tioni resistat, quod in allata ratione poni videtur;
qua sive ratione sive experientia conflat celeritati
majori magis a corpore solido & quiescente, quam
minori resisti ? Crescit equidem crescente celeritate
relistentia medii, eoquod partes medii magis compri-
muntur, adeoque ob majorem densitatem magis re-
sistunt, nec tam cito cedere ac locum facere possunt
corpori majori velicitate moto, at vero corpora soli-
da si perfedte elaftica sunt, ctsi vi sua elastica resistant,
habent tamen suae compressionis limites, nec vis
illa infinita est, aut se ipsa intendere potest, po-
terit igitur dari celeritas, quae resistentiam quie-
scentis superet; idem est in duris, cum & in his
vis resistens limitata sit. Non solvitur difficultas
dieendo, Deum qui juxta Cartesium solus
est causa motus (quod quidem nec impugno nec
probo) Deum inquam eam tulisse legem ut nec ad
velocitatem majorem nec ad minorem corpus quie-
scens moveat; cum lex ista experientiae repugnet.

§• v

Lex V. Si unum Corpus direde in
currat in aliud minoris massae & in quie-
te politum, ambo post idum secundum
diredionem impingentis aequa celeritate
moventur.
4
•-> ' . , ' • * V .
Crisis. Verissima lex est in non elasticis uti con-
ftat (cx §. 5. cqp. i.jp. II.) at in elasticis fallit;

horum

»