75

5. Quid prodest; st animus meus exL Nec ^
Hentia privari non possit, vita autem^ iUiu*
serius citius exspolietur? nonest Pro%potest aus-
<fto? cur ejusmodi quidpiam aut sormi- £errc#
dem aut suspicer , quemadmodum exi-
stentiae, sic vitae securus est animus.

Vita animae in quo stta est ? a pluri-
mis in vi continenter cogitandi poni-

tur, nec male: quodst enimstngam ani-
mum meum vi omni cogitandi orbatum
este, nescio sane quam milii ideam de
illius vita essormare possim. Ouae enim
vita aniinae ? st nec percipere, nec ju-
dicare ? nec ratiocinari, nec earum adio-
num quampiam essicere valeat, quae
alias ab ente vita ratipcinali praedito es-
sici queunt? anima igitur semper vivet,
ii semper cogitare poterit, lemper vero
cogitare poterit, ssnemo sit, qui vim
iliiijs cogitandi vel toilat, vel impediat;
quid hormn per vires creapas steri po-
test? utrumque assirmant iili, quorum
tota philosophia alias in negando postta
est; quid vero roiri ? stc judicant, qui
ex imperio voluntatis non ex dudu ra-
tionis judicant: pliilosophos sequor du-
a-us ratione, non audoritate abrep*

tus.

6. Anirna vi cogitandi aviribus creatis Qpia vim
privarinon potest. Vis quippe cogitandi cogitandi
animae esientiam constituit, utpote ex nec auf-
qua cunda, quae eidem insunt, sacile ferre.
deduxero. J)e senstone quidem, ima-

gina-