DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.47695#0075
Sed quidquid de hoc sit, ne a foro nostro declinemus inion-
gius, illud tandem pro re nostra ex hadenus allatis deducimus:
quod, quantumcunque Veteres olim libros noffios e veteri lege
Deutero-Canonicos apocryphos dixerint, id ab iis haud inuren-
di libris issis cuiuspiam lligmatis causa, scd ad diversum eorum 3
quem tunc ad extra canteris Proto- Canonicis scripturis adhuc
inferiorem tenebant, authoritatis gradum lignandum, fuerit
aftum; hae eque illis apocryphae seripturae denominatio tali in
sensufuerit tributa, ut tunc slatui eorum reipsa conveniebat; per
seripturam Apocripham nimirum intelligendo: librum ab Ecclesia
jam in vim scnpturee cum maxima existimatione quidem (ita ut
eundem cum eseteris scripturis palam & publice legendum cense-
ret,) haud tamen adhuc cum dogmatica moti aliquando circa
Divinam ejus originem dubii excussione receptum. Quod idem
cum illi quoque intellexerint, qui hos libros duxere Ecclesiasticos
esle salutandos, aperte id innuente supra addudo Ruffini loco;
idemque certe iis libris tribuere voluerint Patres Africani, Augu-
stinus, Innocentius item, &Gelasius Pontisices, dum eos insuper
Canonicorum librorum nomine in senssi jam antehac deseripto ho-
norabant; hinc plane liquet, variam hanc olim eorundem librorum
appellationem nihil obfuisse, quo minus jam antea passim, ab
exitu autem seeculi VII universim circa eos recipiendos conveni-
retur; nihilque obesse, quo minus omnibus ubique circa eorum
receptionem ita convenientibus dici valeat; eum,qui praeter alias
aliunde ubique receptas seripturas & hos pariter referebat libros,
Biblicum Canonem a feculo septimo, /altem quoad rem^ id cst,
librorum numerum fuisie, mansisseque ubique receptum; quod
sicut a nobis sub K 4. affirmatum est, ita & oportuit plenius de-
monstrari.
Satis jam secundum sacri seripturarurh Canonis Ecclesiastici 2V z.r,
slatum exploratum habentes, eumque in varie a variis Ecclesiis
contextis libros sacros suo quemque nomine recenientibus sylla®
bis. Catalogis, & indicibus itetisie ( quotum unus tamen Cartha*
gius, illud tandem pro re nostra ex hadenus allatis deducimus:
quod, quantumcunque Veteres olim libros noffios e veteri lege
Deutero-Canonicos apocryphos dixerint, id ab iis haud inuren-
di libris issis cuiuspiam lligmatis causa, scd ad diversum eorum 3
quem tunc ad extra canteris Proto- Canonicis scripturis adhuc
inferiorem tenebant, authoritatis gradum lignandum, fuerit
aftum; hae eque illis apocryphae seripturae denominatio tali in
sensufuerit tributa, ut tunc slatui eorum reipsa conveniebat; per
seripturam Apocripham nimirum intelligendo: librum ab Ecclesia
jam in vim scnpturee cum maxima existimatione quidem (ita ut
eundem cum eseteris scripturis palam & publice legendum cense-
ret,) haud tamen adhuc cum dogmatica moti aliquando circa
Divinam ejus originem dubii excussione receptum. Quod idem
cum illi quoque intellexerint, qui hos libros duxere Ecclesiasticos
esle salutandos, aperte id innuente supra addudo Ruffini loco;
idemque certe iis libris tribuere voluerint Patres Africani, Augu-
stinus, Innocentius item, &Gelasius Pontisices, dum eos insuper
Canonicorum librorum nomine in senssi jam antehac deseripto ho-
norabant; hinc plane liquet, variam hanc olim eorundem librorum
appellationem nihil obfuisse, quo minus jam antea passim, ab
exitu autem seeculi VII universim circa eos recipiendos conveni-
retur; nihilque obesse, quo minus omnibus ubique circa eorum
receptionem ita convenientibus dici valeat; eum,qui praeter alias
aliunde ubique receptas seripturas & hos pariter referebat libros,
Biblicum Canonem a feculo septimo, /altem quoad rem^ id cst,
librorum numerum fuisie, mansisseque ubique receptum; quod
sicut a nobis sub K 4. affirmatum est, ita & oportuit plenius de-
monstrari.
Satis jam secundum sacri seripturarurh Canonis Ecclesiastici 2V z.r,
slatum exploratum habentes, eumque in varie a variis Ecclesiis
contextis libros sacros suo quemque nomine recenientibus sylla®
bis. Catalogis, & indicibus itetisie ( quotum unus tamen Cartha*