Allacci, Leone; Inghirami, Curzio [Hrsg.]: Leonis Allatii Animadversiones In Antiqvitatvm Etrvscarvm Fragmenta (Paris, 1640) [Cicognara, 2553]

AnIMADVERSIONES. Is
gi{se,cum argumentum multiplexlit, Sc quod
vnam dicendi formam vix nisi per nefasadmit-
tere possset. Alio enim sermonis genere nos ipsi
vtimur, dum Historiam scribimus , alio dum
epistolas dic~tamus,alio durn sententias cudimus,.
& alio dumsacrarecensemus:&: haeceademar-
gumenta, vel his similia , aliter, atque aliter a
lingua; magistris pertractata sunt. Aliter enim
Csesar, & Sallustius narrant, aliter declamat
Quintilianus, aliter philosophatur Seneca.Quid
multa ? Auctores apud Macrobium minime pce-
nitendi Saturnalium lib.s.cap.i.aiunt Mantuani
facundiam multiplicem , 6c multiformem , di-
cendi genus omne complecti: Sc in tanta om-
nium dissimilitudine vnum omnino inuentum
eiTe, qui eloquentiam ex omni genere constru-
xerit, §c admirabilem in oratione multiplici, nu-
meris diisimiliteremodulatis, concordiam fece-
rit. Ignofcite, subdit, nec nimium me vocetis,
qui natura rerum Virgilium comparaui. Intra
ipfum enim mihi viftim esi^fi dicerem decem
Rhetorum , qui apud Athenas Atticai florue-
runt fiylos interfe diue^fos hunc vnum permif
cuijse. Ipse eloquentiae paterTullius, si doctisli-
mo,ac eloquentiiTimoTarquinio Gallutio fides
habenda est, vt sane haben debet, De Virgilrj
Allegoria vniuerse orat. i. plura simul dicendi
C i|.