Allacci, Leone; Inghirami, Curzio [Hrsg.]: Leonis Allatii Animadversiones In Antiqvitatvm Etrvscarvm Fragmenta (Paris, 1640) [Cicognara, 2553]

Animadversio#es.
lia, vt plurimum, sint, quo tamen extri ambi-
guitatem, clariorem sentcntiam produnt, e6 ad«
mirabiliora iudicantur. Quemadmodum illa
spernuntur, quae adeo clara sunt,vt rem mon-
strent quasi digito, non prsediuinent. vt illa, pag.
3. Verum quod maxime deleBos ex Thufcia fosi
multn fccula eum nafciturum 3 cuius pater ca~
ftrihuius reliquias pofsidebit 3 hichabebit ami-
cumfidelem .ipfe amicus3 t$ pater antiquitatum
ftudiof 3 hic[:ripturas inueniet. aliussforte in-
uenerit,ea<! tangere non audeat. alioquin fupe-
rum infernorumque Deorum iram expertus pe*
ribit infelix. An clarius quippiam post factum ip-
sum, scripturarum inuentionem, si res depin-
gi debuilTet, dici, describique potuit ? An ex Tris-
MegistoMercurio, sy billinisque oraculis,&to*
talege Moysis,ck Prophetis simile quid potest
affcni^nno a Rege Iudeorum nunciato cionc
xxit, crucisxcicioioxci. &C}Fideles eius vitaffi
inuenient/"Hoc estfactum scribere,non futura
prxsagire. nimis aperta sunt. credatqui voletin
lebus abditissimis plus vidiise Fefulanum nebu-
lonem, quam alios Prophetas, Dco dilectos, Sc
ad id muneris abeodem eleclos,& clariora enun-
cialTe. Et quod interest , Mysterium abscondi-
tum, a seculis, & generationibus, ante etiam
Christi aduentum gentibus fuiiseeuidentissims.
M