DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30986#0205
MENSVRA TEMFORVM. CAP. XV» 191
eitque difsicile, ommbm annis undecim dies & cjuadrantem intercalare.
Jtaque maluerunt hunc numerum oblies multiplicare, & nonaginta
dies, qui nascuntur, f quadrans cum diebtu undecim oclies compona-
tur, inserere, in tres menfes, ut diximus, difinbuendos. Et Solinus,
qui in nonum annum iiios reservaiEe tradit, quem dierum qua-
dringentorum quadraginta quatuor efficiebant, cap. r x i : Gr<eci
ergo Jingulis annis xi d.tes & quad.rantem detrahebant, eofque otiies
multiplicatos 3 in annum nonuni refrvabant ; ut contrabim nonagena-
rius numerus in tres menfesper tricenos dies fcinderetur: qui anno nono
reftituti, essiciebant dies quadringentos quadraginta quatuor - qnos ly.-
€cA isssMsg, vel ov&c nominabant. Hos tamen ita conciiia-
rem -3 Soiinum,dixiiTe nonum, ab aitero anno, in quo intercala-
tum erat, numerantem , & ipsum comprehendentem Macro-
bium odfavu in ipsa Periodo. Et patet ex verbis Censorini cap.
vi : Hoc tempus quoniam ad Salis modo curfum, necad Lurtee, con-
gruerevidebatur, duplicatum esi, & Otiacterrsfacta, quee nnnc cvvsix-
'tvifig vocitata • quia primm ejm mnm nono quoque anno redibat.
Grseci itaque non expedfabant uitimum odtaeteridis annum , ut
intercalarent, ne nimium a cursu Solis aberrarent, & tempesta-
tibus, quas tantopere observare in animo erat ; sed certio quo-
queanno : sic enim varietas, quse ab illaredfa norma excidiiset
lpatio illo decursi temporis, corrigebatur , & novus anni cursiis
reponebatur.
Sed adhuc in dubium verti posset, quanam ratione Herodo-
tusin eadem historia adeo diversa locutus sitde eademre, ne-
que siui similis, didutn prius, non post rriultas chartulas, indi-
dum faciat. Ratio in promptu esf. In primo libro Solonem
repraesentabat, Sc tempora illius/ac mores, nec non instituta ci-
vilia, Solone referente , prout tunc erant, imitabatur. Quare
nullam aliam, quam quas tunc in usu erat, anni formulam expo-
nere debebat. In secundo ipse Herodotus est, qui pro se loqui-
tur, & suaa setatis, quse a Soloniana non parum distabat, tempo-
ra describit. Ideo, quum illa cum priscis illis, Sc sub Soionis
nomine expositis, non convenirent, mutato rerum fiatu, ita et-
iam orationis struduram immutavit. Sicut enim inverisimilia
dixisset, si Soion tempora futura, ac si tunc essent, publicasfet;
ita falsus eiset Herodotus, si prisca, & jam vi&a, suae actati afh-
xisset» Prima Solonis, sunt ab Herodoto , ut tunc a Solone ex-
pone-
eitque difsicile, ommbm annis undecim dies & cjuadrantem intercalare.
Jtaque maluerunt hunc numerum oblies multiplicare, & nonaginta
dies, qui nascuntur, f quadrans cum diebtu undecim oclies compona-
tur, inserere, in tres menfes, ut diximus, difinbuendos. Et Solinus,
qui in nonum annum iiios reservaiEe tradit, quem dierum qua-
dringentorum quadraginta quatuor efficiebant, cap. r x i : Gr<eci
ergo Jingulis annis xi d.tes & quad.rantem detrahebant, eofque otiies
multiplicatos 3 in annum nonuni refrvabant ; ut contrabim nonagena-
rius numerus in tres menfesper tricenos dies fcinderetur: qui anno nono
reftituti, essiciebant dies quadringentos quadraginta quatuor - qnos ly.-
€cA isssMsg, vel ov&c nominabant. Hos tamen ita conciiia-
rem -3 Soiinum,dixiiTe nonum, ab aitero anno, in quo intercala-
tum erat, numerantem , & ipsum comprehendentem Macro-
bium odfavu in ipsa Periodo. Et patet ex verbis Censorini cap.
vi : Hoc tempus quoniam ad Salis modo curfum, necad Lurtee, con-
gruerevidebatur, duplicatum esi, & Otiacterrsfacta, quee nnnc cvvsix-
'tvifig vocitata • quia primm ejm mnm nono quoque anno redibat.
Grseci itaque non expedfabant uitimum odtaeteridis annum , ut
intercalarent, ne nimium a cursu Solis aberrarent, & tempesta-
tibus, quas tantopere observare in animo erat ; sed certio quo-
queanno : sic enim varietas, quse ab illaredfa norma excidiiset
lpatio illo decursi temporis, corrigebatur , & novus anni cursiis
reponebatur.
Sed adhuc in dubium verti posset, quanam ratione Herodo-
tusin eadem historia adeo diversa locutus sitde eademre, ne-
que siui similis, didutn prius, non post rriultas chartulas, indi-
dum faciat. Ratio in promptu esf. In primo libro Solonem
repraesentabat, Sc tempora illius/ac mores, nec non instituta ci-
vilia, Solone referente , prout tunc erant, imitabatur. Quare
nullam aliam, quam quas tunc in usu erat, anni formulam expo-
nere debebat. In secundo ipse Herodotus est, qui pro se loqui-
tur, & suaa setatis, quse a Soloniana non parum distabat, tempo-
ra describit. Ideo, quum illa cum priscis illis, Sc sub Soionis
nomine expositis, non convenirent, mutato rerum fiatu, ita et-
iam orationis struduram immutavit. Sicut enim inverisimilia
dixisset, si Soion tempora futura, ac si tunc essent, publicasfet;
ita falsus eiset Herodotus, si prisca, & jam vi&a, suae actati afh-
xisset» Prima Solonis, sunt ab Herodoto , ut tunc a Solone ex-
pone-