DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26294#0134
mu
T R I o D I I.
117
ίίωνς-afjivit τόΛ« Γρχιχόϊς φΒαιτας άφοριιτμώ κα&υπεβαλον, μηόειί των
ιεξίων, Ιων^αχαύνωοΊν ψυχής ύιτοχαλα&ενΊων εις άπό]αγήν> και Βί·
λημα τ' παλαιάςΤωμης, μηόε πξοΊτφοξαν δεχειΟζ εκ των χ&ξών αχήων,
μη<όε (ΤνμψάλΚαν άυ]οίς, ως πξοόοτομς των Β’οίων, % ιεξών κανόνων, Xj
των παΙξονζτ^Μτων ε&ών. Ego vero ί$ Gracos qui Conftantinopoli de-
gunt anathemate Jubegi, fi a [acerdotibus , qui propter animi mollitiem,
in obedientiam , & nutus veteris Roma tranfierunt, oblationem acci-
piant , unaque cum iis ossiciis adswt divinis, tanquam divinorum facro-
rumque Canonum, & a majoribus traditarum confuetudinum defertori-
btu, & proditoribus. Josephus, r) qui Arsenio successit, prae
eodem studio iniquior fuit, dum Graecos in propria sententia
pertinaciores effecit, & ad Latinorum dogma , & consvetudi-
nes prossigandas, & retrahendas ab eorum animis, plurimum
operae & laboris contulerit Colligo ex Pachymerae Historix lib.
5. qui Josephi conatus adveriiis Imperatorem Michaelem Latino-
rum dogma promoventem, & Chartophylacem illud oppu-
gnantem , prono studio non paucis proiequitur. Quid de Pa-
triarcha Athanaiio s) dicam , homine rusticis moribus, ef- 18$
fero , diro , immansveto , atque inexorabili, cujus etiam ab
aliis mira recensita ludibrio habuit Pachymeres, & vitae horridae,
incultaeque illius laudem apud alios partam non levibus di£fceriis
expugnat , opprimitque, Histot lib. 8- cap+13. Αλλα, πρώτον
sifij ctKasij εν, ως εςπα)ξΐάξχην εχεϊν(@λ- εψηφις-ο,ποΤλοίτινες εξαναόνν-
Ίες 'Ιων xa<d‘ άυ]χς φωλεών, οι jJsi πολλάτ]α Ίων άχαξίτων εκείναι
7Γξοσ'εμαξ]υξανy ά το πλέον ας άύ] ονομίαν, και αοτλαγχνίαν οτε και
εξ επι}αγΐ]ς όνω ποινήν επι&είη των ωτων Ίψ ςεξνιτιν όόξαν]ι αοικω rsfi&L
τον των λάχανων κήπον τοίς μονάχοίς. οι q καί ως Β’αυμο^Χξρρόν ώμο-
λόγχν. ότι Ίε εν μια λάχανα συυυαξας, λύκον έϋξών tKtJiSqtri Ία,υ-
7Λ > έφ’ ω οι § κόπα συιυαίξοΐ]ο , επί]άξας άπάγ»ν πξός Ί%ν μονήν.
Ψ 5' ό λυκ(&μ αν$ρωπ@μ , « ^ παξελογίζονΊο λεγον\ες , ώς ΰτεςον
εγνως-ο. καί ώς πεμφ&όνΊ®* εκείνω τιν(@μ άπό μελκχείχ κηξίχ,
άυ]ός τε φάγοι, καί χλυκαν&είη Ίον φάξυγγα, ευξαό]ο ^ 70'1' Ύ^ν·
καο-μον καί 7« πεμφαν]ι. Kaj ώς άυ)ός tvjev&ev ό πεμφας εξ εκείνα
και ίς ημίξας άνά ς·ομα την γλυκύτφ]α πτ&ιφεροίΐο, τ' ευχής εκείνω
Ίοπον άποπ λήξω τάσης κα)ά ςόμα & μελί]®*. ταυτα εκείνοι /Μ[ ελεγον.
Sed ubi primum promulgatum eft , Atbanasium su si r agi o Synodi in Pa-
triar·
r) Allat. libro laudato p. 7^.
s) circa A, C. 1290. at^uc iterum ab A, 1301.
T R I o D I I.
117
ίίωνς-afjivit τόΛ« Γρχιχόϊς φΒαιτας άφοριιτμώ κα&υπεβαλον, μηόειί των
ιεξίων, Ιων^αχαύνωοΊν ψυχής ύιτοχαλα&ενΊων εις άπό]αγήν> και Βί·
λημα τ' παλαιάςΤωμης, μηόε πξοΊτφοξαν δεχειΟζ εκ των χ&ξών αχήων,
μη<όε (ΤνμψάλΚαν άυ]οίς, ως πξοόοτομς των Β’οίων, % ιεξών κανόνων, Xj
των παΙξονζτ^Μτων ε&ών. Ego vero ί$ Gracos qui Conftantinopoli de-
gunt anathemate Jubegi, fi a [acerdotibus , qui propter animi mollitiem,
in obedientiam , & nutus veteris Roma tranfierunt, oblationem acci-
piant , unaque cum iis ossiciis adswt divinis, tanquam divinorum facro-
rumque Canonum, & a majoribus traditarum confuetudinum defertori-
btu, & proditoribus. Josephus, r) qui Arsenio successit, prae
eodem studio iniquior fuit, dum Graecos in propria sententia
pertinaciores effecit, & ad Latinorum dogma , & consvetudi-
nes prossigandas, & retrahendas ab eorum animis, plurimum
operae & laboris contulerit Colligo ex Pachymerae Historix lib.
5. qui Josephi conatus adveriiis Imperatorem Michaelem Latino-
rum dogma promoventem, & Chartophylacem illud oppu-
gnantem , prono studio non paucis proiequitur. Quid de Pa-
triarcha Athanaiio s) dicam , homine rusticis moribus, ef- 18$
fero , diro , immansveto , atque inexorabili, cujus etiam ab
aliis mira recensita ludibrio habuit Pachymeres, & vitae horridae,
incultaeque illius laudem apud alios partam non levibus di£fceriis
expugnat , opprimitque, Histot lib. 8- cap+13. Αλλα, πρώτον
sifij ctKasij εν, ως εςπα)ξΐάξχην εχεϊν(@λ- εψηφις-ο,ποΤλοίτινες εξαναόνν-
Ίες 'Ιων xa<d‘ άυ]χς φωλεών, οι jJsi πολλάτ]α Ίων άχαξίτων εκείναι
7Γξοσ'εμαξ]υξανy ά το πλέον ας άύ] ονομίαν, και αοτλαγχνίαν οτε και
εξ επι}αγΐ]ς όνω ποινήν επι&είη των ωτων Ίψ ςεξνιτιν όόξαν]ι αοικω rsfi&L
τον των λάχανων κήπον τοίς μονάχοίς. οι q καί ως Β’αυμο^Χξρρόν ώμο-
λόγχν. ότι Ίε εν μια λάχανα συυυαξας, λύκον έϋξών tKtJiSqtri Ία,υ-
7Λ > έφ’ ω οι § κόπα συιυαίξοΐ]ο , επί]άξας άπάγ»ν πξός Ί%ν μονήν.
Ψ 5' ό λυκ(&μ αν$ρωπ@μ , « ^ παξελογίζονΊο λεγον\ες , ώς ΰτεςον
εγνως-ο. καί ώς πεμφ&όνΊ®* εκείνω τιν(@μ άπό μελκχείχ κηξίχ,
άυ]ός τε φάγοι, καί χλυκαν&είη Ίον φάξυγγα, ευξαό]ο ^ 70'1' Ύ^ν·
καο-μον καί 7« πεμφαν]ι. Kaj ώς άυ)ός tvjev&ev ό πεμφας εξ εκείνα
και ίς ημίξας άνά ς·ομα την γλυκύτφ]α πτ&ιφεροίΐο, τ' ευχής εκείνω
Ίοπον άποπ λήξω τάσης κα)ά ςόμα & μελί]®*. ταυτα εκείνοι /Μ[ ελεγον.
Sed ubi primum promulgatum eft , Atbanasium su si r agi o Synodi in Pa-
triar·
r) Allat. libro laudato p. 7^.
s) circa A, C. 1290. at^uc iterum ab A, 1301.