Alting, Jacob; Otho, Georg: Jacobi Altingi ... Fundamenta Punctationis Linguae Sanctae: Cum necessariis Canonum, Locorum S. Scripturae & Vocum Irregularium Indicibus (Francofurti Ad Moeenum, 1730) [VD18 13320262]

ni SECTIO V.
7 ob incrementum didionis manifestum, quod
non tantum numerum syllabarum finali ali-
qua accessione auget, sed etiam eidem finali
accessioni accentum deposcit, qui eousque de-
scendens priorem locum deserit.
Fit iftud I. in motione §.70. bonus,
«y 3n*3 latus, a-, r-liDn cn/0«,3/otWi
Excipitur accedens Tl cum gemino segol, vel pa-
tach vicario , quod dicionem facit penacutam,
vijitansl) II. in declinatione §.71.
a^nio aio bonus, i,ni3in$ jim asma,&, %
sacies. III. in affixione §. 95. ^51
verbum meum, OT!lTiii< JlirdK signa issorum.

pii


M
'd 1:

0»

Sed He paragogicum, quod per Kametz
fere jungitur ,§. iyi. Nomina semper relin-
quit penacuta, qua nota ab He foeminino
nominum §-69. diseernitur.

; J-ypyiy Seirem versus, Gen. $ 14. **
terram, Gents. 11, ji, r-IZWip interius, introrsum,
Psal.4s, 14.

ItE

iii,
v.itl

Regimen mutationi causam dat ob incre-
mentum didionis occultum, quod sensus est
live significationis, quia vox reda non aliter,
determinat antecedentem j quam affixum fini
ejus annexum,

Hac propter acceleratur pronuntiatio vocis re-
gemis ad vocem redam > Si hacc non alio fere loco

Ml,