Alting, Jacob; Otho, Georg: Jacobi Altingi ... Fundamenta Punctationis Linguae Sanctae: Cum necessariis Canonum, Locorum S. Scripturae & Vocum Irregularium Indicibus (Francofurti Ad Moeenum, 1730) [VD18 13320262]

*s+

SECTIO VIII. hfVH

jnum cx§. 57. ab analogia recedunt, cjuan*
do propter characteriltic im antecedentem
prin a schevate quiescentc foret insignienda,
ex§. ni.
Sed tamen alias quandoque mutationis leges>alias-
que interdum causas habent.

Jift' \j
jjuii»®1
te®0

In Conjugationis Kal futuro prima radica- f ’
lis Jod juxta §. s 7- vel quieseit in chirek expli, 1
cite, (ive expreisa, atque tunc terminalepun- jjdiawi
&um patach postular.

Vy* hir es erit Gen. ti , jo, dorm\m
psal. . J , 4- Ac tzeri est a sj?.J evigilavit,
evigilavit Gen. 9,14. item i Dgft pofuit aut transiti- Lm
ve positns suit, «Vjs| kylfttrov DjsW & pofc Lpn
eum ici!, ponens, vel positns suit, Gen. so, ,4. ^1«

q
rnrsum sormavit, a "JSJGen. 4, 7^ itco| kcipi
omissojod*6^!! ibid. v. ip.

Vel quieseie in tze i implicite , sive sub-
intelkda, ac terminale pundum tzeri re-
quirit.
ibi Psal 1} > 4* 31habitabtt Psal. 101,7,
Ob ultimam gutfcurakm semper » interdum etiaai
ante alias, patach assumitur feiam, Gen. 15,8,
defeendu Lam. | > 4.8, Unum cholem habet,
acqtttiscmtts Gen. 14, & acqme*
W'


UQ
\
I '
1,14'

I •jfw
toO
$«ni|