Alting, Jacob; Otho, Georg: Jacobi Altingi ... Fundamenta Punctationis Linguae Sanctae: Cum necessariis Canonum, Locorum S. Scripturae & Vocum Irregularium Indicibus (Francofurti Ad Moeenum, 1730) [VD18 13320262]

'U
u
.TJQl
illi
ari
n,i
£si
iii
it
ii


»pi
2

INSTIT. PERSICARUM, s25
Distin&ionum quoqtie notas cum Arabibus ha-
bent easdem.
jT. 12. Lingua Persica, etsi qualis hodie est, ter-
tiam fere vocum siiarum partem ab Arabibus mu-
tuatur, in propriis tamen & genuinis vocibus nec ab
Hebraica nec ab ulla ejus tiliarum descendit, sed in
multis taiti vocibus, quam earum accidentibus ad
linguas Occidentales, & inprimis Germanicam no-
stram, propius, quam ad Orientales illas, accedit;
Sic j\lXj pater, mater, j\OyJ &
cs o y eso* o * o "
srater,Ita, \Js^ tonsor, janua, 1, ^
labiam,umbilicus, nomen, Aszzs» calvus,
ssella, (j.3 novus, ^lXo tonitru, aliaque plu-
ra cum nostratibus plane conveniunt. Flexiones
quoque tam Nominum, quam Verborum, & inpri-
mis conslrudtio ad Germanicam consiietudineni
proxime accedunt, ut in progressu apparebit.
§ 13. Difiin&io literarum in radicales &servi-
les non majorem apud Persas, quam Occidentales
populos, vel usiim vel necesfitatem habet» Quas
vero literae in quavis voce esssentiales vel acciden-
tales sint, in derivationibus earum & ssexionibus
apparebit,
/,14. Praefixa apud Persas quoque siint, sed nu-
mero pauca, ut ex a,ab,ex, de, pra,propter,
per3 cum, ad,secundum, in, & copulaj & > cha-
ra£teristicse item Verborum ^J,dc negandi parti-
Q^j culas